Brevet Πύργου

Τα 4/7 της ομάδας στην εκκίνηση:
Φραγκίσκος, Βαγγέλης, Γιώργος και Περικλής

Για 4η συνεχή χρονιά, έλαβα μέρος στο brevet του Πύργου. Συναισθηματικά, είναι το πλέον φορτισμένο brevet. Το 2009 ήταν το πρώτο brevet που τερμάτισα (το 2ο που είχα δοκιμάσει). Ήταν το brevet που σημαδεύτηκε από το θάνατο του συν-ποδηλάτη μας Γιώργου (ενώ συμμετείχε στο brevet, τον παρέσυρε αυτοκίνητο που πέρασε στο αντίθετο ρεύμα).
Ξεκινήσαμε με τον Περικλή Δ. απόγευμα Παρασκευής. Διαμονή κανονισμένη στο ξενοδοχείο Όλυμπος. Στο ίδιο ξενοδοχείο και ο Γιώργος (Καραγιάννης) και κάμποσοι ακόμα ποδηλάτες, οι περισσότεροι γνωστοί. Φόρτωμα υδατανθράκων στο γνωστό ιταλικό της πλατείας (El Greco), όπου βέβαια είδαμε ακόμα περισσότερους γνωστούς!
Ο βραδινός μου ύπνος ήταν ανήσυχος και αυτό φάνηκε την επόμενη μέρα: πολύ χασμουρητό :-). Στις 8:15 ήμασταν στο Στάδιο του Πύργου όπου το κέφι ήταν πολύ ψηλά. Γέλια, πειράγματα, οι άνθρωποι του Π.Σ. Πύργου πρόσχαροι και φιλικοί, έτοιμοι να βοηθήσουν σε οτιδήποτε. Live streaming στο internet της εκκίνησης και άθελα μου ήμουν πρωταγωνιστής... Είχα όμως την ευκαιρία να χαιρετήσω live τη σύντροφο και τον υιό που με έβλεπαν από το laptop και μου μιλούσαν από το τηλέφωνο!Ενθουσιάστηκε ο μικρός! Και βέβαια δεν έλειψε η αναμενόμενη ατάκα από τη σύντροφο (αστειευόμενη φυσικά): "Ώστε αλήθεια λες, στον Πύργο για ποδήλατο είσαι!" χαχαχα!
Κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα, ήταν το γεγονός ότι πριν την εκκίνηση μίλησα με πολύ κόσμο που γνώριζε για το Ble Cycling Club κι εμένα προσωπικά, μέσα από το Blog και το Facebook. Όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο για την προσπάθεια διάδοσης της ποδηλασίας που κάνουμε, για τον υγιή και ανιδιοτελή χαρακτήρα του club, για το χαρακτήρα της ομάδας και καθενός μέλους ξεχωριστά. Μου έδωσε θάρρος και όρεξη για τη συνέχεια, για το επόμενο βήμα!
Εκκίνηση και η γνωστή ιστορία: Σχηματίζονται τα group, κολλάμε σε ένα από τα πρώτα, γρήγορα και πάμε για 50 χλμ με μ.ω.τ. 34km/h! Αυτό, σε συνδυασμό με τη μικρή έλλειψη ύπνου και με το γεγονός ότι τράβηξα για αρκετή ώρα το group σε αυτά τα πρώτα χιλιόμετρα, έμελλε να φανεί, αργότερα, στις ανηφόρες. Το περίμενα, το είχα προβλέψει, αλλά δεν το φοβήθηκα. Είχα αποφασίσει να "ζορίσω" λίγο παραπάνω τον εαυτό μου σε αυτό το brevet. Με μ.ω.τ γύρω στα 34 km/h μέχρι τη στροφή προς Ψάρι (δηλ. στα πρώτα 45 km) και με περίπου 32 km/h μέχρι το 100ο χλμ, κατάπια το πρώτο μισό του brevet σε πολύ γρήγορο (για μένα) ρυθμό. Το πρώτο control στην Αμαλιάδα, ήταν μια αποκάλυψη. Μικροί και μεγάλοι ποδηλάτες από την Αμαλιάδα, ανέλαβαν να κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη, σκλαβώνοντάς μας με τη βοήθεία τους! Έπαιρναν τις κάρτες, τις σφράγιζαν και μας τις επέστρεφαν χωρίς να χρειαστεί να περιμένουμε σε καμία ουρά. Έπαιρναν τα παγούρια μας και μας τα γέμιζαν, μας κυνήγαγαν να μας δώσουν μπανάνες και χυμούς... Καταπληκτικοί όλοι τους! Τους ευχαριστούμε θερμά και ελπίζουμε να τους έχουμε πάλι εκεί, και την επόμενη χρονιά!
Η φύση στην ορεινή Ηλεία είναι πανέμορφη. Φέτος είχα την ευκαιρία να την απολαύσω μια και ο καιρός ήταν εξαιρετικός (σε αντίθεση με τις περσινές βροχές). Επιπλέον, η φυσική μου κατάσταση είναι πλέον τέτοια (και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι η αλήθεια) που μπορώ να ακολουθώ το group μου χωρίς να είμαι "σκασμένος" (οπότε το μόνο που θα μπορούσα να δω - κι αυτό μετά βίας - θα ήταν η ρόδα του μπροστινού μου!) και επομένως μπορώ να "απολαμβάνω" ποικιλοτρόπως τη διαδρομή! Εκτός από το γνωστό και πανέμορφο δάσος της Φολόης, η αρχαία Ήλιδα, η περιοχή γύρω από τη λίμνη Πηνειού και πολλά ακόμα κομμάτια είναι όμορφα και μάλλον άγνωστα στο ευρύ κοινό. Αυτή τη συζήτηση είχαμε και με τους ανθρώπους του Π.Σ. Πύργου, την επόμενη του brevet. Η διοργάνωση του συγκεκριμένου brevet είναι μία από τις ενέργειες που γίνονται ώστε να γίνει γνωστή και να αναπτυχθεί τουριστικά η περιοχή.
Μέχρι το 2ο control που φέτος ήταν στο Χάνι Πανοπούλου και όχι στη Φολόη, ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι από τις ανηφόρες του brevet. Τίποτα το τρομερό. αλλά αρκετά χιλιόμετρα με κλίσεις γύρω στο 5% - 7%. Τα κουρασμένα πόδια μου (από το γρήγορο ρυθμό του πρώτου μισού αλλά και από το αγωνιστικό ζόρισμα των τελευταίων εβδομάδων), σε συνδυασμό με τον κακό ύπνο το προηγούμενο βράδυ, με οδήγησαν σε έναν σημαντικά πιο χαλαρό ρυθμό, που ναι μεν έμενε (την περισσότερη ώρα) σε διψήφια νούμερα ταχύτητας αλλά όχι πάνω από 12 - 15 km/h! Ένα καλό δίδαγμα ήταν ότι η κάλυψη των ενεργειακών αναγκών πρέπει να λαμβάνει υπόψη και το ρυθμό / ένταση που έχει προηγηθεί. Και εξηγούμαι:

Στα brevet συνηθίζω να τρώω κάθε 60'. Κοιτώντας το ρολόι, κανονίζω κάθε μια ώρα να φάω π.χ. μισή μπάρα ή μια μπανάνα ή ένα croissant κλπ. Αυτό όμως ισχύει και με καλύπτει όταν η ένταση είναι στο RPE 5 - 6 (Ζώνη 2 και 3 για την καρδιακή λειτουργία). Όταν το RPE είναι 7 - 8 και η καρδιακή λειτουργία βαθιά στη Ζώνη 3 και συχνά στη Ζώνη 4 (όπως συνέβαινε στα πρώτα 100 χλμ. του συγκεκριμένου brevet) τότε θέλει φαγητό πιο συχνά! Ίσως κάθε 45' και ίσως λίγο περισσότερη ποσότητα! Για κάποια (λίγη) ώρα ήμουν στα όρια του "σουρώματος"! (Ευτυχώς, η εμπειρία βοηθάει να αποφύγεις τα χειρότερα σε τέτοιες περιπτώσεις!).    

Ο DS (Χρήστος) ξεκουράζει τα πόδια του πάνω
στο καλύτερο ποδήλατο της ομάδας
(το δικό μου, χαχαχα) και σχεδιάζει
την τακτική του για το τελευταίο κομμάτι! 

Στο 2ο control, η παρέα με περίμενε. Λίγο πριν,  είχα μείνει μόνος μου για λίγη ώρα και βέβαια δεν παρέλειψα να κάνω την καθιερωμένη 5λεπτη στάση μέσα στο δάσος, στο σημείο με την πέτρινη βρύση. Ένα από τα αγαπημένα μου σημεία γι' αυτό το brevet, όπου πάντα γεμίζω παγούρια, πλένω πρόσωπο και χέρια και παίρνω δυο βαθιές ανάσες από αέρα δάσους, πριν συνεχίσω. Στο ίδιο περίπου σημείο δεν μπόρεσα να μην προσέξω ένα καταπληκτικό σπίτι, χτισμένο μέσα στο δάσος, περιστοιχισμένο από δέντρα, με τον ιδιοκτήτη του να κάθεται στην βεράντα του και να απολαμβάνει την ησυχία του δάσους (και να χαζεύει κάτι τρελούς με ποδήλατα που περνάγανε συνέχεια!).
Μετά το 2ο control, η παρέα πρακτικά χωρίστηκε στα δύο, για να απολαύσουν όλοι το brevet όπως ήθελαν. Τα τελευταία ανηφοράκια βγήκαν πιο εύκολα (είχα αναπληρώσει την απαραίτητη ενέργεια), οι κατηφόρες ήταν - όπως πάντα - απολαυστικές, με το Tarmac SL3 να μου δείχνει πόσο εξαιρετικό ποδήλατο είναι, ακόμα καλύτερο από το SL, και φτάνοντας στο τελευταίο κομμάτι είχα μια ανησυχία, αφού είναι κάπως άχαρο και βαρετό. Όμως και εδώ, η εμπειρία με βοήθησε. Το γκρουπάκι των 5 ατόμων που ήμασταν, σχημάτισε ένα εξαιρετικό τραίνο (μονή σειρά, ομαδικό, με αλλαγές στο δίλεπτο) και τα τελευταία 25 περίπου χιλιόμετρα βγήκαν "νερό". Μόνο μια-δυο φορές χρειάστηκε να επιβάλω "τάξη" (διατήρηση ρυθμού σε ανηφοράκια, εκεί που οι περισσότεροι παρασύρονται και "πατάνε" ανώφελα).

Πέτρος, Περικλής, Φραγκίσκος, Χρήστος στον τερματισμό

Τερματίσαμε στον Πύργο (όπου μας περίμενε και η υπόλοιπη ομάδα η οποία είχε τερματίσει περίπου 20 λεπτά νωρίτερα) σε 8h 37min με καθαρό ποδηλατικό χρόνο 7h 50min περίπου. Ο χρόνος αυτός είναι σημαντικά βελτιωμένος σε σχέση π.χ. με τον περσινό, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι βγήκε χωρίς πίεση, χωρίς άγχος, απολαυστικά!
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, ντουσάκι και αναχώρηση για το Κολίρι, για την ταβέρνα της κυρίας Σοφίας Κούτρα (τηλ. 26210 27763), όπου τα παϊδάκια, τα μπιφτέκια, οι σαλάτες, οι σπιτικές πατάτες και η σπέσιαλ τυρόπιτα, μας περίμεναν! Μέχρι να κάψουν τα κάρβουνα, ήπιαμε κι ένα ουζάκι στο καφενείο του χωριού! Επίσης είπαμε και μια καλησπέρα στην άλλη, καλή ταβέρνα του χωριού, αυτήν της κυρίας Τούλας (26210 33321). Άμα έχεις εμπειρία, έχεις εμπειρία όχι μόνο στο ποδηλατικό κομμάτι, αλλά και στο κομμάτι της αναπλήρωσης! Η οποία αναπλήρωση ολοκληρώθηκε με ένα παγωτάκι στα όρθια, στην πλατεία του Πύργου, πριν πάμε να ξεραθούμε στα κρεβάτια μας (κανένα πρόβλημα με τον ύπνο το 2ο βράδυ ;-)).
Πριν την πρωινή αναχώρηση από τον Πύργο, είχαμε τη χαρά και την τιμή να μας κεράσουν καφέ, οι άνθρωποι του Π.Σ. Πύργου, που για μια ακόμα φορά μας σκλάβωσαν με τη συμπεριφορά τους (ήρθαν πρωί-πρωί από το ξενοδοχείο μας και δε μας άφηναν να φύγουμε πριν μας κεράσουν έναν καφέ κι ένα γλυκό). Μας ευχαρίστησαν (για μια ακόμα φορά) για τη συμμετοχή μας και κουβεντιάσαμε για τις δικές τους ποδηλατικές εμπειρίες, όπου και "ψαρώσαμε" ελαφρώς αφού, όπως μάθαμε, έχουν συμμετάσχει σε "Λονδίνο - Εδιμβούργο", "Mille Miglia" και σχεδιάζουν να συμμετέχουν και σε άλλα παρόμοια brevet του εξωτερικού (όλα με τετραψήφιο αριθμό χιλιομέτρων!). Respect!
Για μια ακόμα φορά, απόλαυσα ένα όμορφο, ποδηλατικό ΣΚ στο brevet του Πύργου. Και του χρόνου, να είμαστε όλοι καλά και εκεί!