Bike fitting - Retul

Μετά από πολύ καιρό που το είχα στα υπόψη και όλο το ανέβαλλα, την Τρίτη του Πάσχα (17/4/12) το πήρα απόφαση, Σύμφωνα με τις οδηγίες τόσο του J. Friel όσο και άλλων που γνωρίζουν, το 2ο πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος που ξεκινάει να κάνει σοβαρή προπόνηση, μετά την εξέταση από γιατρό/καρδιολόγο, είναι να κάνει bike fit σε κάποιο ειδικευμένο κέντρο.

Έχω την τύχη να έχω στη γειτονιά μου το καλύτερο μάλλον κέντρο για το σκοπό αυτό. Στο bikeme.gr, ο Νίκος Ράπτης, δεν έχει φέρει απλώς το σύστημα Retul στην Ελλάδα, αλλά και έχει περάσει όλη τη σχετική εκπαίδευση ώστε να μπορεί να πραγματοποιήσει την όλη διαδικασία με πλήρη αξιοπιστία και βαθιά γνώση του θέματος. Μετά από μια σύντομη πρωινή συζήτηση μαζί του (επί παντός ποδηλατικού) κανονίστηκε το απογευματινό ραντεβού και στις 17:30 ήμουν εκεί, έτοιμος για τη διαδικασία.

Η διαδικασία περιλαμβάνει καταγραφή όλων των στοιχείων και διαστάσεων του ποδηλάτου, και στη συνέχεια χρήση του ποδηλάτου πάνω στο εργόμετρο, με πλήρη καταγραφή των κινήσεων του σώματος, μέσω μιας σειράς αισθητήρων που κολλιούνται σε όλα τα "κομβικά" σημεία του σώματος του ποδηλάτη.

Το συμπέρασμα ήταν ότι η θέση μου στο ποδήλατο ήταν αρκετά καλή. Τα χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω κάνει μέχρι τώρα, σίγουρα θα είχαν οδηγήσει σε πόνους και τραυματισμούς, αν υπήρχε κάποιο σοβαρό λάθος στο στήσιμό μου πάνω στο ποδήλατο. Παρόλα αυτά, υπήρξαν διαπιστώσεις και διορθώσεις...

Πρώτη διαπίστωση ήταν ότι η κίνηση των γονάτων μου είναι πολύ σωστή, χωρίς "παράξενες" κλίσεις και γωνίες. Δεύτερη διαπίστωση ήταν η κλίση της πλάτης μου: στις 39 μοίρες, ήταν μάλλον υπερβολική ("τόσο σκύβει ο Ταμουρίδης..." μου είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος). Αλλαγή στην κλίση του τιμονιού κατά +3 μοίρες έκανε αυτή τη γωνία 42 μοίρες και αυτή ήταν η σημαντικότερη αλλαγή! Ξαφνικά, ένα ανεπαίσθητο τέντωμα που έκανε το σώμα μου για να φτάσει στις μανέτες, εξαφανίστηκε! Αισθάνθηκα αμέσως πολύ πιο άνετα, πράγμα που επαλήθευσα τις επόμενες μέρες και στο δρόμο. Σημειώνω, ότι για το μέσο ποδηλάτη, η προτεινόμενη κλίση της πλάτης είναι 45 μοίρες. Αλλά η (γνωστή) ευκαμψία μου οδηγεί σε μικρότερη γωνία από αυτή. Τώρα πια, οι αγκώνες μου είναι "φυσικά" λυγισμένοι, όπως πρέπει, χωρίς να χρειαστεί να το σκεφτώ ή να το επιβάλλω στο σώμα μου!

Τρίτη διαπίστωση (και αντίστοιχη αλλαγή) ήταν η ανύψωση της σέλας κατά 1.5 πόντο ακόμα! Από τους 78, στους 79.5! Παρόλο που αυτό είναι σημαντικά πιο πάνω από την τιμή που προκύπτει από το συνηθισμένο υπολογισμό (ύψος καβάλου x  0,883), αποδείχτηκε ότι οι γοφοί μου συνεχίζουν να είναι ακίνητοι και ποδηλατώ πιο αποτελεσματικά, με την κίνηση των ποδιών μου να είναι πιο άνετη.

Συνολικά, οι μικρές αυτές αλλαγές έκαναν μεγάλη διαφορά στην αίσθηση, στην άνεση αλλά και στην αποτελεσματικότητά μου πάνω στο ποδήλατο. Η διαδικασία του Retul προβλέπει ότι μετά από κάποια "δοκιμαστικά" χιλιόμετρα, θα επανέλθω πάνω στο εργόμετρο, μπροστά στους αισθητήρες του μηχανήματος, για οποιεσδήποτε διορθωτικές κινήσεις πιθανό να απαιτηθούν. Πιθανόν να μην απαιτηθεί τίποτα περισσότερο στη δική μου περίπτωση...

Συμπληρωματικά, την ίδια μέρα, πέρασα από το Λεωνίδα που έλεγξε γιατί η καινούρια (δεξιά) μανέτα ήταν τόσο σκληρή στη χρήση. Αποδείχτηκε ότι μια αλλαγή στο συρματόσχοινο και ένα καλό καθάρισμα του πίσω ντεραγιέ ήταν ό,τι χρειαζόταν!

Η δοκιμή του Σαββατοκύριακου (στο Ελληνικό και στην παραλιακή) ήταν απόλαυση! Τόσο από πλευράς "εργαλείου", όσο και από πλευράς καιρού και παρέας! Το Tarmac SL3 συνεχίζει να με ξαφνιάζει, όσο "δένομαι" μαζί του. Η απορροφητικότητα των πίσω ψαλιδιών (chain stays) είναι εκπληκτική, αλλά και το "τίναγμα" προς τα εμπρός μόλις αυξάνω τη δύναμη στα πεντάλ μου είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό! ΑΠΟΛΑΥΣΗ!