(New) Frame Report

Φαίνεται ότι οι σημαντικές στιγμές στη μικρή (και ασήμαντη) ποδηλατική μου ιστορία, είναι συνδεδεμένες με κάποια αργία ή γιορτή... Έτσι, για να θυμάμαι ευκολότερα ίσως...Αργία 28ης Οκτωβρίου (του 2009) ήταν η επόμενη της μέρας που παρέλαβα του Tarmac Pro SL. Ανατρέχοντας στο ιστορικό αρχείο αυτού εδώ του blog μπορώ να θυμηθώ τις λεπτομέρειες εκείνης της 1ης δοκιμής...

Τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας του 2012, 2 χρόνια και 4 μήνες μετά, το Tarmac Pro SL δίνει τη θέση του στο Tarmac Pro SL3...

Η "μεταμόσχευση" (όλα τα περιφερειακά παρέμειναν ακριβώς τα ίδια) πραγματοποιήθηκε από το Λουκά, το μηχανικό στον Κασσιμάτη (Πειραιά). Στο σημείο αυτό, οφείλω να:

1. Ευχαριστήσω δημόσια το Λουκά για την άψογη εξυπηρέτησή μου και την πολύ ποιοτική δουλειά του. 
2. Συγχαρώ τη Specialized και την εδώ αντιπροσωπεία (Κασσιμάτη Πειραιά), καθώς και το μεταπωλητή τους (Κασσιμάτη Γλυφάδας) για την εξαιρετική υποστήριξη. Όπως και να το δει κανείς, όσο ψυχρά και αν θέλει να το αντιμετωπίσει, το γεγονός παραμένει, ότι με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να ταλαιπωρηθώ καθόλου, παρέλαβα έναν ολοκαίνουριο σκελετό, δυο χρόνια μεταγενέστερο από αυτόν που είχα. Για καλή μου τύχη, είναι και στους ίδιους χρωματισμούς! Είναι νομίζω κατανοητό ότι τέτοιες συμπεριφορές δημιουργούν "πιστούς" πελάτες! 

Στο αισθητικό / εμφανισιακό κομμάτι, οι διαφορές είναι μικρές αλλά ορατές. Υπάρχουν κάποιες κόκκινες πινελιές - οι οποίες, παρόλο που το κόκκινο δεν είναι το αγαπημένο μου, το ομορφαίνουν και του δίνουν μια πιο δυναμική εμφάνιση. Το πιο δυνατό στοιχείο είναι - νομίζω - τα λευκά γράμματα σε γκρι φόντο στο μέσα μέρος του πηρουνιού και των chain stays! Και λέγοντας chain stays, εκεί έγκειται και η πιο σημαντική μάλλον διαφορά στο σχήμα. Είναι σαφώς πιο τετραγωνισμένα από εκείνα του SL. Η άλλη διαφορά που βλέπω είναι στη μεσαία τριβή: είναι ακόμα πιο "ψωμομένη" από εκείνη του SL... 

Η γεωμετρία είναι ακριβώς ίδια ανάμεσα στα δυο ποδήλατα. Και το στήσιμο έγινε έτσι ώστε να μην υπάρξει καμιά απολύτως αλλαγή στη θέση μου / στάση μου (αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ένα bike fit στο άμεσο μέλλον, δεν είναι σημαντικό!).  

Σήμερα λοιπόν, ήταν μια χαρούμενη μέρα... Ο γιος είχε (εκτάκτως) προπόνηση στο Κωπηλατοδρόμιο, στο Σχινιά. Είχα ανακοινώσει ότι θα είμαι εκεί από τις 11:30 και μετά, οπότε κάποιοι από τους καλούς μου φίλους της Μπλε παρέας (Τάσος, Πέτρος, Σταύρος, Γιάννης) αποφάσισαν να κάνουν την προπόνησή τους ερχόμενοι προς το Σχινιά, ώστε να συνδυάσουν το τερπνό (να δουν από κοντά το SL3!) με το ωφέλιμο (να κάνουν κανένα χιλιόμετρο προετοιμασίας ενόψει brevet ;-)). Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να κεράσω τους καφέδες (για καλή μας τύχη, η καφετέρια του Κωπηλατοδρομίου ήταν ανοιχτή, αφού εκτός από τις Ακαδημίες της ΑΕΚ ήταν εκεί και κάμποσοι κωπηλάτες, αφού γινόταν κάποιος προκριματικός αγώνας κωπηλασίας). 

Πριν όμως πιούμε ένα καφεδάκι, κάναμε λίγα χιλιόμετρα μέσα στο Κωπηλατοδρόμιο...

Πρώτες εντυπώσεις

Αρχικά, θα πρέπει να πω ότι ΔΕΝ περίμενα να καταλάβω κάτι σημαντικό. Το σκεπτικό μου ήταν ότι:

1. Η όποια εξέλιξη ανάμεσα στο SL και το SL3, (δυο χρόνια μετά) θα ήταν πιθανότατα τόσο οριακή (κι αν υπήρχε) που μόνο κάποιος pro θα μπορούσε να την εντοπίσει. 
2. Δεν πίστευα ότι το κορμί μου (και το μυαλό μου) θα μπορούσε να "διακρίνει" διαφορές στη συμπεριφορά.

Διαψεύστηκα παταγωδώς!   Από τα πρώτα μέτρα, ήταν σαφές ότι καβάλαγα ένα ΑΛΛΟ ποδήλατο! Εντελώς άλλο! Ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου, παρόλο - το τονίζω αυτό - που ήμουν πολύ cool και δεν περίμενα (όπως είπα ήδη) να "νιώσω" κάτι. 

Κατ' αρχήν, με χαρά διαπίστωσα ότι έχω ήδη αρκετή "εμπειρία" (στο μυαλό και στο κορμί) ώστε να μπορώ να αντιληφθώ αρκετά καλά, συγκεκριμένα στοιχεία της συμπεριφοράς ενός σκελετού. Φυσικά, βοήθησε σημαντικά το γεγονός ότι τροχοί, παλουκόσελο, σέλα, τιμόνι, λαιμός, παρέμειναν  ίδια. Οπότε μου ήταν εύκολο να "απομονώσω". 

Προχωρώντας λοιπόν στο "παρασύνθημα", έχω να πω ότι έχω μείνει κατάπληκτος από το πόσο μπορεί να βελτιωθεί ένα ήδη πολύ καλό πλαίσιο, μέσα από εξέλιξη δύο ετών. Ακόμα πιο άμεση μεταφορά της δύναμης στο δρόμο, σπιρτάδα και εκρηκτικότητα όταν ανεβάζει κανείς απότομα τα Watt. Στα δυο μικρά ανηφοράκια (γεφυράκι και στροφή), σηκώθηκα για λίγες στροφές ορθοπέταλου και ένιωσα το SL3 να τινάζεται μπροστά με έναν τρόπο πρωτόγνωρο... Το SL ακολουθούσε πειθήνια, αλλά δεν τιναζόταν!

Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι η αλλαγή του σχήματος των chain stays (ίσως σε συνδυασμό με κάποιες άλλες μη ορατές αλλαγές) έκανε σημαντικότατη διαφορά στο θέμα της άνεσης. Το SL ήταν άνετο. Ποτέ δεν είχα θέμα με την άνεσή του... Όμως το SL3 είναι μαγικό χαλί, σε σύγκριση με το SL! Οι μικροκραδασμοί εξαφανίζονται εντελώς. Η αντίδραση στις λακκούβες είναι εφάμιλλη καλής γερμανικής ανάρτησης αυτοκινήτου! Έχω την πεποίθηση / ελπίδα ότι σε μεγάλη διαδρομή (π.χ. brevet) η "αθροιστική διαφορά" θα είναι τεράστια! (Θα "δείξει" στο 300άρι ;-)). 

Για τη συμπεριφορά στις αλλαγές κατεύθυνσης δεν είμαι ακόμα σίγουρος, αν και κάποιες πρώτες δοκιμές που έκανα, έδειξαν (και εκεί) σημαντική αλλαγή. Χωρίς να είναι νευρικό, είναι λίγο πιο άμεσο και λίγο πιο "ζωηρό" στις αλλαγές κατεύθυνσης. 

Συνολικά, το SL3 με άφησε - μέσα σε λίγα χιλιόμετρα - ενθουσιασμένο! Ενώ περίμενα μια μικρή (έως ανεπαίσθητη) αλλαγή, βρέθηκα ξαφνικά αντιμέτωπος με ένα ΑΛΛΟ ποδήλατο, που άφησε ένα μεγάλο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου!