Προετοιμασία
Η συνέπεια στις προπονήσεις ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου από το τέλος των καλοκαιριών διακοπών (μέσα Αυγούστου) μέχρι και το event.- Τουλάχιστον 2 προπονήσεις τη βδομάδα (συνήθως ΣΚ) 45 - 65 χλμ η καθεμία. Με ένταση Tempo ή Sweetspot για σημαντικά διαστήματα (πχ. 2 ή 3 15λεπτα) και με έμφαση στην αερόβια αντοχή (Endurance) για το υπόλοιπο.
- Τουλάχιστον 1 προπόνηση την εβδομάδα στο εργόμετρο, με Zwift, 45 λεπτά, μόνο δύναμη (ανηφόρα).
- Τουλάχιστον 1 επίσκεψη στο γυμναστήριο, για μυική ενδυνάμωση (έμφαση στον κορμό, αλλά και σε πόδια/χέρια).
Προγραμματισμός
Εισιτήρια έκλεισα νωρίς, British Airways απ' ευθείας για Pisa, Business Class που περιελάμβανε και το κόστος της 2ης βαλίτσας (όσο θα κόστιζε ένα Economy συν 2 x £60 για το ποδήλατο). Παράπλευρο κέρδος το φαγητό στην πτήση και το lounge στο Heathrow... α ναι... και ο χώρος για τα πόδια μου!Η βαλίτσα του ποδηλάτου είναι απόλυτα αποδεκτή ως συνηθισμένη αποσκευή, τουλάχιστον από την BA... πάνε οι εποχές που τρώγαμε ώρες και ταλαιπωρία από την Aegean για να κάνουμε check in ένα ποδήλατο...
Οι Covid περιορισμοί χαλάρωσαν κάπως, στις αρχές Σεπτεμβρίου από την Ιταλία και στις 4 Οκτωβρίου από την Αγγλία. Πάλι βέβαια χρειάστηκα ένα rapid πριν την αναχώρηση και ένα "2ης μέρας" μετά την επιστροφή. Και βέβαια 2 PLF και το πιστοποιητικό εμβολιασμού μου! Άλλες εποχές... Τουλάχιστον γλίτωσα το προ-αναχωρησης για την επιστροφή.
Ώρα για ποδήλατο
Άφιξη στην Pisa, με 25 βαθμούς θερμοκρασία και λιακάδα. Μικρό περιφερειακό αεροδρόμιο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όλα καλά, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι το Bikebox Alan (η καινούρια μου ποδηλατική βαλίτσα ντε!) χρειάζεται στα περισσότερα αυτοκίνητα να πέσουν και τα τρία πίσω καθίσματα. Είναι οριακά πιο φαρδιά από τα περισσότερα "2/3". Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα ταξί στην Ιταλία δεν βάζουν επιβάτες μπροστά, οδηγεί σε μια δυσκολία να βρεις ταξί που να σε χωράει. Στην επιστροφή από το ξενοδοχείο προς το αεροδρόμιο ζήτησα βανάκι (ίδιο κόστος) για να είμαι σίγουρος (και άνετος).Δείπνο με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες και γνωριμία. Κάποια γνωστά πρόσωπα και μερικοί νέοι. Μόνο 17 άτομα .
Παρασκευή πρωί, ο καιρός τέλειος, ξεκινάμε κατά τις 10:00. Προορισμός η Lucca. Πρώτα όμως μια βόλτα μέσα στην Pisa, να δούμε και τον περίφημο πύργο. Μπορώ να επαληθεύσω ότι... γέρνει, πολύ!
Pontile di Marina di Pietrasanta, μια γέφυρα που διασχίζει κάθετα την απέραντη παραλία, μπαίνει μέσα στη θάλασσα για αρκετές δεκάδες μέτρα και τερματίζει σε πλατειούλα αναστροφής.
Η διαμονή στη Lucca αποδεικνύεται "χλιδάτη".
Επιπλέον, μια και είμαστε "γρήγοροι", προλαβαίνω να απολαύσω και μια βουτιά στην πισίνα! Βάλσαμο για τους μυς! Σούρουπο, ήσυχη ιταλική εξοχή και πισίνα όλη δικιά μου, σε βίλα κάπου στην Τοσκάνη... ποιος να μου το έλεγε... Τα όμορφα της ποδηλασίας,
Το βραδάκι περπατήσαμε προς την πόλη και ανακαλύψαμε ένα από τα πολύ καλά εστιατόρια, ακολουθώντας και τις συμβουλές που πήραμε από τη reception.
Πέρα από τους 3 μας, η Doris και ο George μας έκαναν παρέα και βέβαια αρχίσαμε (με τον George κυρίως) τη δοκιμή μερικών από τα εξαιρετικά Chanti Classico κρασιά της περιοχής. Οι δοκιμές θα συνεχιστούν με ένταση και τις επόμενες μέρες, ώστε φεύγοντας να έχουμε μια πολύ καλή οινική εικόνα της περιοχής!
Εξαιρετικός ύπνος στο χλιδάτο δωμάτιο. Είχα την τύχη να έχω το δωμάτιο μόνος μου, μια και όπως μου εξήγησε ο Michael, υπήρχαν ακυρώσεις της τελευταίας στιγμής! Δε με χάλασε καθόλου!
Φρέσκος και ορεξάτος ξεκίνησα τη δεύτερη μέρα. Αφήνοντας πίσω την όμορφη Lucca και κινούμενοι ακόμα περισσότερο προς τα ενδότερα της Τοσκάνης, τους λόφους που την χαρακτηρίζουν και προς την πολλά υποσχόμενη Φλωρεντία (Firenze). Το μενού είχε 130 km και 2,100 m υψομετρικά! Οι καινούριες δυνατότητες του Garmin, είναι ευχή και κατάρα ταυτόχρονα: ναι, ξέρεις τι σε περιμένει, ξέρεις τι κλίσεις και πόση απόσταση περιλαμβάνει η επόμενη ανάβαση και πόσες αναβάσεις έχει το μενού ολόκληρης της μέρας. Αλλά όταν βλέπεις στην αρχή της μέρας ότι σε περιμένουν 8-10 αναβάσεις... σου ρίχνει κάπως την ψυχολογία! Σα να μην έφτανε αυτό, είχα και τον έναν της παρέας... δε λέω, πολύ δυνατός ποδηλάτης, πολύ καλύτερος από μένα στις ανηφόρες... αλλά μου έσπασε τα νεύρα: κανονική απαγγελία: πότε έρχεται η επόμενη ανηφόρα, πόσα χιλιόμετρα είναι, πόσες ακόμα μένουν (μόλις τελειώναμε μία...)... Τέσσερις μέρες αυτή η δουλειά... κάπου στην τέταρτη μέρα δεν άντεξα, του την είπα. Ευγενικά, αλλά του την είπα!
Αμπέλια με άψογη γεωμετρία, εναλλασσόμενα με μικρές συστάδες κυπαρισσιών και με διάσπαρτες βίλες στο χρώμα της ώχρας. Αυτό ήταν το μοτίβο. Οι λόφοι μήκους 5 - 8 km. Οι ενδείξεις της μέσης κλίσης είναι και πάλι παραπλανητικές όμως: τα σκληρά κομμάτια είναι σταθερά στο 8-10%. Μετά υπάρχουν κάποια κομμάτια με 4-6% και φτιάχνουν το μέσο όρο... Αλλά το 10% πονάει! (επαναλαμβάνομαι... είναι που επαναλαμβανόταν και ο πόνος!)
Περάσαμε και από το χωριό (και το σπίτι) που γεννήθηκε και έζησε ο Leonardo. Ο da Vinci ντε!
Φτάνοντας στην Φλωρεντία, η αίσθηση αλλάζει: flat διαδρομή, δίπλα στον ποταμό Άρνο, ατέλειωτα κομμάτια. χωρίς καθόλου αυτοκίνητα - μόνο για πεζούς, ποδήλατα και πατίνια! Πολιτισμός, κουλτούρα και υψηλή αισθητική παντού.
Το πέρασμα μέσα από το κέντρο της ιστορικής πόλης, κινούμενοι αργά ανάμεσα σε χιλιάδες τουρίστες, φωτογραφίζοντας την Ponte Vecchio, είναι μοναδική εμπειρία... αλλά η καθυστέρηση και η μικρή διάρκεια της μέρας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η διαμονή ήταν αρκετά χιλιόμετρα έξω από την πόλη, στην κορυφή ενός λόφου, σε ένα μοναστήρι, οδηγούν σε μια "δύσκολη" εμπειρία...
Εφαρμόζω την μπρεβετάδικη εμπειρία, φορτώνω νερό από ένα ζαχαροπλαστείο (λίγα ιταλικά είναι χρήσιμα σε τέτοιες περιπτώσεις), κατεβάζω κι ένα τζελάκι και οδηγώ τους δυο συνοδοιπόρους μου, μέσα σε πίσω σκοτάδι, σε έναν έρημο και πολύ ανηφορικό δρόμο, με έργα που μας αναγκάζουν να περπατήσουμε για λίγε μέτρα... Κι όλα αυτά για να φτάσουμε σε ένα ασκητικό μέρος!
Χώνομαι για ένα γρήγορο ντους και καταβροχθίζω κάμποσα μακαρόνια πριν πέσω για ύπνο σε ένα από τα κελιά. Ευτυχώς έχουμε χωρίσματα ανάμεσα στα κρεβάτια...
Το πρωί, μετά από ένα στοιχειώδες πρωινό, ξεκινάμε με πολύ σκληρή ανάβαση... τα πόδια δεν πρόλαβαν να ζεσταθούν, οπότε τα πρώτα χιλιόμετρα είναι σε ρυθμό επιβίωσης. Όταν όμως ζεσταθεί ο καιρός και τα πόδια μας, τα πράγματα καλυτερεύουν και η διάθεση ξανανεβαίνει γρήγορα!
Προορισμός μας είναι το San Gimigniano. Η διαδρομή είναι υπέροχη. Ήσυχη από αυτοκίνητα, με το συνηθισμένο πλέον σκηνικό. Κάπου προς το τέλος, έχει ένα "κερασάκι" που ήταν όμορφο και ενδιαφέρον, αν και κάπως υπερβολικό από ποδηλατική άποψη... Colle di val' Elsa - γραφική πόλη, με κάστρο στην κορυφή λόφου... αλλά 20+% με λιθόστρωτο και μάλιστα γλιστερό... Συγγνώμη, αλλά περπάτησα κάτι λίγα μέρτα... δεν παλευότανε! Η θέα βέβαια, από την κορφή, εξαιρετική:
Η άφιξη στο San Gimignano (για την ακρίβεια στα περίχωρά του - την ίδια την πόλη θα την δούμε την επόμενη, τελευταία μέρα, φεύγοντας για την επιστροφή μας προς Pisa) είναι όπως πρέπει: χωρίς τις περιπέτειες της προηγούμενης μέρας. Για άλλη μια φορά έχω την τύχη να είμαι μόνος στο δωμάτιο. Επιπλέον, έχω την τύχη και την άνεση χρόνου να απολαύσω την πισίνα του ξενοδοχείου! Βάλσαμο για τους ταλαιπωρημένους μυς και αυτή τη φορά έχω και παρέα 2-3 συνποδηλάτες. Απόλαυση! Και η απόλαυση συνεχίζεται με ένα εξαιρετικό δείπνο, με bistecca Fiorentina (όχι που θα έφευγα από την περιοχή χωρίς να δοκιμάσω το must πιάτο τους!) και με τουλάχιστον τρία (μπορεί και να έχασα το μέτρημα) διαφορετικά chianti κρασιά, το ένα καλύτερο από το άλλο... Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, διαπιστώνοντας ότι ο George κι εγώ είμαστε μερακλήδες και (στοιχειωδώς) γνώστες... είναι πολύ χαρούμενος να μας ξεναγήσει στις ποικιλίες που χρησιμοποιεί και στις ετικέτες που παράγει!
Η τελευταία μέρα είναι εξίσου καλή με τις υπόλοιπες, εκτός από τα λίγα τελευταία χιλιόμετρα. Ξεκίνησε να ψιχαλίζει, η κίνηση ήταν αρκετά αυξημένη όσο πλησιάζαμε προς την Pisa και επιπλέον καταφέραμε να χαθούμε και να κάνουμε ένα κύκλο 5-6 χιλιομέτρων μέχρι να βρούμε τον τερματισμό μας... Αλλά όλη η υπόλοιπη μέρα ήταν εξίσου όμορφη και απολαυστική με τις υπόλοιπες. Έχοντας αρκετό χρόνο στη διάθεση μας, προλάβαμε να κάνουμε στάση και για κανονικό γεύμα (όχι ότι και τις προηγούμενες μέρες δεν κάναμε - κάθε μέρα είχαμε στάση για γεύμα - απλώς την τελευταία ήμαστε πιο χαλαροί και άνετοι με το χρόνο).
Στα τελευταία χιλιόμετρα "πατήσαμε" για να προλάβουμε την καταιγίδα που βλέπαμε να έρχεται. Και την προλάβαμε! Για λίγα λεπτά! Άνοιξαν οι ουρανοί λίγα λεπτά αφότου φτάσαμε στο ξενοδοχείο, στο γνώριμο σημείο από το οποίο είχαμε ξεκινήσει 4 μέρες πριν!
Μετά το συμμάζεμα και το ντους, είχα μπόλικο χρόνο για - τι άλλο - καλό φαγητό και καλό κρασί με το φίλο George και την Doris!
Επίλογος
Τα τετραήμερα, κυκλικά GBI επαληθεύουν τη "φήμη" τους: στο δικό μου μυαλό, η ιδανική διάρκεια απόδρασης και η ιδανική ποσότητα ποδηλατικών χιλιομέτρων! "Οικογενειακή" κατάσταση, χωρίς το χαμό των "μεγάλων" Europe διοργανώσεων (έχουν κι αυτές τα καλά τους, αλλά είναι άλλα...). Αναχώρησα από την Pisa χορτάτος και ικανοποιημένος. Το ποδήλατο έγινε χωρίς απρόοπτα, η προετοιμασία λειτούργησε σωστά, η παρέα ήταν καλή (θα μπορούσε και λίγο καλύτερη, αλλά δεν παραπονιέμαι), οι εικόνες ήταν πανέμορφες, τα χιλιόμετρα πολλά και αρκούντως δύσκολα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου