Συντήρηση - Αναγέννηση

Δεν ήταν μόνο το στρώμα λάσπης που είχε το Tarmac από το brevet. Ήταν και κάποιες άλλες εργασίες συντήρησης που έπρεπε να γίνουν.

Τα μαγικά χέρια του φίλου μου Αποστόλη ανέλαβαν δράση:

1. Το ποδήλατο λύθηκε σχεδόν ολόκληρο. Μόνο τα συρματόσχοινα έμειναν στη θέση τους (αυτά έχουν αλλαχθεί πρόσφατα).
2. Λύθηκε η μεσαία τριβή. Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο, αλλά δεν είπε όχι σε ένα φρέσκο στρώμα λιπαντικού. 
3. Λύθηκε το πηρούνι. Αυτό είχε (πάλι) μαζέψει μπόλικο χώμα / λάσπη. Καθαρίστηκε και μπήκε καινούργιο γράσο. Κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον, ίσως πρέπει να αλλαχθεί το ρουλεμάν του πηρουνιού. 
4. Λύθηκαν τα κέντρα των τροχών. Αυτό έγινε πρώτη φορά. Βγήκε πολύ νερό από μέσα! Επιπλέον, ανακαλύφθηκε μια έξτρα μπίλια ρουλεμάν η οποία έκανε βόλτες μέσα στο κέντρο! (Το ρουλεμάν έχει 11 + 11 μπίλιες κανονικά - βρήκαμε μια επιπλέον - προφανώς από κατασκευαστική αστοχία!).
5. Έγινε ακτινολόγηση των τροχών. (Ελάχιστη διόρθωση χρειαζόντουσαν, μετά από 15 μήνες "βαριάς" - 95 kgr :-) χρήσης!)
6. Όλο το ποδήλατο, πλύθηκε, γυαλίστηκε και περάστηκε με αλοιφή. Άστραψε! 

Από τα παραπάνω, το (6) είχε το εμφανέστερο (οπτικά / αισθητικά) αποτέλεσμα, αλλά η μεγάλη έκπληξη ήταν το (4)! Στη χθεσινοβραδινή προπόνηση, νόμιζα ότι έχω ΑΛΛΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ! Η κύλιση του ποδηλάτου ήταν καταπληκτική! Πολύ πιο ομαλή και εντελώς αθόρυβη! Μιλάμε για πραγματική αναγέννηση του ποδηλάτου (όχι ότι είχα παράπονο πριν, αλλά τώρα είναι καινούριο!)

 Μπορώ να καταλάβω τώρα, πόσο αληθές είναι ότι διαφορετικοί τροχοί έχουν τη μεγαλύτερη επίδραση στη συμπεριφορά ενός σκελετού! Αν ο ίδιος τροχός αλλάζει τόσο πολύ με ένα καλό καθάρισμα του κέντρου του, μπορώ μόνο να φαντάζομαι τι θα γίνει αν κάποιος φορέσει άλλους τροχούς, σημαντικά καλύτερους, με καλύτερα (κεραμικά;) κέντρα, κλπ. Μήπως ν' αρχίσω να το σκέφτομαι;