Σε γενικές γραμμές, το brevet το έβγαλα απροβλημάτιστα. Παρόλο που ποτέ δεν πρέπει να είναι κανείς σίγουρος και υπερ-αισιόδοξος όταν ξεκινάει τέτοια εγχειρήματα, ήξερα ότι αν δεν είχα κάποιο σοβαρό πρόβλημα ή κάποια μεγάλη ατυχία, θα κατάφερνα να τερματίσω και μάλιστα σε λιγότερο από 10 ώρες.
Το κρύο αρκετό, σε κάποια σημεία είχαμε και ψιλόβροχο. Αλλά το κυριότερο πρόβλημα (για μένα) ήταν το νερό στο δρόμο. Αυτό εμπόδιζε το καλό γκρουπάρισμα (πετάει πολύ νερό προς τα πίσω η ακάλυπτη ρόδα!) και αναγκαζόμασταν να είμαστε πολύ ώρα εκτεθειμένοι... Με το κρύο δεν είχα ουσιαστικό πρόβλημα, χάρις στο καλό ντύσιμο:
- Τρία στρώματα για τον κορμό (ισοθερμικό, τζάκετ και αδιάβροχο)
- Δύο ζευγάρια κάλτσες και καλύμματα neopren για τα πόδια
- Ειδικός σκούφος για το κεφάλι και μαντήλι για το λαιμό / πρόσωπο
Ανέβηκα τις ανηφόρες "με το ρυθμό μου". Αυτό σημαίνει "πιο αργά από τους φίλους μου" αφού τα 96 κιλά μου συνεχίζουν να είναι ένα βασικό μειονέκτημα στις ανηφόρες! Από την άλλη, μου είναι σαφές ότι βελτιώνομαι και σ' αυτόν τον τομέα και αυτό είναι ενθαρρυντικό. Άλλωστε η περίοδος είναι τέτοια που η προπόνησή μου είναι ακόμα στη φάση του χτισίματος βασικής αεροβικής αντοχής. Η αύξηση της δύναμης θα έλθει αργότερα.
Φρόντισα με σχολαστικό τρόπο τη διατροφή μου και την ενυδάτωση μου.
Έφαγα:
- Δυο ενεργειακές μπάρες
- Δυο τζελάκια
- Τρεις ενεργειακές καραμελίτσες
- Μια τυρόπιτα (ναι - σταμάτησα στο γνωστό φούρνο στο Χιλιομόδι)
- Ένα κομμάτι κέικ σοκολάτα (3ο control)
- Κάπου 1.5 λίτρο νερό
- Κάπου 1.5 λίτρο ισοτονικό
- 5 γουλιές Coca-Cola (3ο control)
Το brevet - όπως το κατέγραψε το Garmin μου, εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου