Brevet Λάρισας - Απολογισμός

Πάει κι αυτό... 200 χλμ, ο γύρος του νομού Λαρίσης, 2 γερές αναβάσεις (Μαυροβούνι και Ανατολικός Όλυμπος), μπόλικα μικρά ανηφοράκια και κόντρα άνεμος στα παράλια του νομού, αρκετή ζέστη, δροσερές κρέμες Παλαμά και στα 2 control. Επίσης, καλή παρέα (Περικλής Δ., Κώστας Ρ., Πέτρος και Μάνος), οι 3 πρώτοι κι εγώ μείναμε μαζί σε ΟΛΟ το brevet. Σε αντίθεση λοιπόν με το περσινό, που το έβγαλα σχεδόν όλο μόνος μου, φέτος όχι μόνο είχα καλή παρέα, αλλά είχα και την άνεση να ΑΠΟΛΑΥΣΩ την ανάβαση στον Όλυμπο.
Μετά τον μπόλικο ιδρώτα των πρώτων 5 χιλιομέτρων αφήνοντας τον Πλαταμώνα (η μακαρονάδα στο Quatro Venti ήταν άψογη και πολύ χρήσιμη ενεργειακά σε αυτά τα 5 χιλιόμετρα!), είχα την άνεση και την ψυχική ηρεμία να απολαύσω την ανάβαση, το τοπίο, τα δέντρα, την ησυχία του τοπίου. Φυσικά, όπως φάνηκε, είχα και τα πόδια για να πετύχω κάτι τέτοιο! Όλο αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα! Με έκανε να θεωρώ ήδη αυτό το brevet ένα από τα "καλύτερα" (αν και όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα εμπειρία, το κάθε brevet είναι διαφορετικό και έχει κανείς διαφορετικούς λόγους να το θυμάται και να το εκτιμάει!).
Κέφι και χαλαρότητα (όπως συνήθως) στην εκκίνηση, που φέτος δόθηκε από το κέντρο της πόλης (και όχι από το Αλκαζάρ όπως πέρσι), με 68 - όπως έμαθα - να παίρνουν εκκίνηση. Καλό ζέσταμα στα πρώτα χιλιόμετρα ευθείας, καλός ρυθμός στην ανάβαση του Μαυροβουνίου. Μερικές μικρές στάσεις για νερό, και επιτέλους κοντρόλ όπου ο Παναγιώτης μας περίμενε με την κούκλα κορούλα του αγκαλιά και - βέβαια - με ένα ψυγείο γεμάτο - τι άλλο - κρεμούλες Παλαμά! Πέρσι δεν τις είχα τιμήσει και φέτος κατάλαβα τι έχανα! Έμαθα ότι ο Παλαμάς έχει επεκταθεί στην αγορά της Αθήνας και μπορούμε να τον απολαμβάνουμε όλο το χρόνο ;-)
Μετά το κατέβασμα προς την παραλία, κάναμε καλό και αποτελεσματικό γκρουπ, που μας βοήθησε να παλέψουμε τον κόντρα άνεμο και να "αντέξουμε" το "ανέβα-κατέβα" στα μικρά ανηφοράκια μέχρι τον Πλαταμώνα. Πώς και πώς την περίμενα τη στάση για κανονικό φαγητό (μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα φάει εκτός από την κρέμα, δυο μπαρίτσες, ένα τοστάκι και 1 - 2 energy shots).  Ευτυχώς, κάποιος είχε φροντίσει να μάθει ποιο είναι το "καλό" ιταλικό κι έτσι απολαύσαμε εξαιρετική μακαρονάδα που αποδείχτηκε βάλσαμο και χρυσός μαζί για τους "τοίχους" έξω από τον Πλαταμώνα.
Η βρύση στον Παλιό Παντελεήμονα μας δρόσισε αρκετά ώστε να αναπτερώσει το ηθικό και τα πόδια μας. Αυτή η δροσιά, σε συνδυασμό με ένα συννεφάκι που κατέβασε λίγο τη θερμοκρασία, με πήγε "πετώντας" μέχρι την Καλλιπεύκη, επιτρέποντάς μου παράλληλα, την απόλαυση για την οποία μίλησα στην αρχή. Τα υπόλοιπα χιλιόμετρα περιελάμβαναν την απολαυστική κατάβαση του Ανατολικού Ολύμπου (στεγνή αυτή τη φορά - σε αντίθεση με πέρσι) και τα τελευταία διαδικαστικά χιλιόμετρα μέχρι τη Λάρισα, στα οποία ενωθήκαμε με το Νίκο (Γεωργακούλια), τον Τόλη και το Γιάννη που βρήκαμε να "παιδεύεται" μόνος του. Ένας οδηγός επαγγελματικού ημιφορτηγού που (νομίζω εσκεμμένα) μας έδωσε ανάποδη κατεύθυνση μέσα στην πόλη (όταν τον ρωτήσαμε για την πλατεία του τερματισμού) δεν κατάφερε να μας χαλάσει τη διάθεση, ούτε βέβαια και την εκτίμησή μας προς τα παιδιά από τη Λάρισα που οργάνωσαν και υποστήριξαν αυτό το brevet (και τα οποία ευχαιστούμε!).
Μπόλικη κρεατοφαγία και ένα βραδινό ποτάκι με την παρέα, στα πιο in σημεία της πόλης, έκλεισαν αυτό το όμορφο Σάββατο του Σεπτέμβρη! Ραντεβού στο επόμενο!