Μαθήματα από (μισό) brevet

Πήγα στη Χαλκίδα από την Παρασκευή το βράδυ. Με εκκίνηση στις 7:00, ήταν πολύ δύσκολο για μένα να πάω αυθημερόν. Η επιλογή ήταν σωστή. Είχα χρόνο να ετοιμάσω ποδήλατο και ρουχισμό, να χαλαρώσω (τρώγοντας μια μακαρονάδα μαζί με τον Πέτρο) και να ξεκουραστώ πέφτοντας για ύπνο γύρω στις 23:30.

Το πρώτο λάθος ήταν ότι άργησα λίγο να πάω στην εκκίνηση. Ήμουν από τους τελευταίους που σφράγισαν και δεν πρόλαβα να:

• συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να φορέσω κατ' ευθείαν αδιάβροχο (το κατάλαβα περίπου 10 λεπτά αργότερα και αναγκάστηκα να σταματήσω για να το φορέσω, με αποτέλεσμα να χάσω από νωρίς το κυρίως γκρούπ)
• να ετοιμάσω το φαγητό μου (ανοίγοντας τις συσκευασίες από τις ενεργειακές μπάρες)
• να γεμίσω το παγούρι μου με νερό (νόμιζα ότι το νερό της βρύσης δεν πίνεται και περίμενα να βρω περίπτερο, αλλά...)

Μικρές λεπτομέρειες που στοίχισαν αρκετά...
Κάθε μια από τις προαναφερθείσες παραλείψεις, στοίχισαν μια μικρή αντίστοιχη στάση, μειώνοντας σημαντικά τη μ.ω.τ. των πρώτων χιλιομέτρων.

Οι (μικρές) ατυχίες συνεχίστηκαν:

• το μαγνητάκι του κοντέρ δεν ήταν καλά σφιγμένο (έχει φθαρεί το πλαστικό του τμήμα) με αποτέλεσμα να κουνηθεί από την ακτίνα και να σταματήσει να δίνει σήμα. Αποτέλεσμα: άχρηστο το roadbook και η υπόθεση πλοήγηση (πολύ σημαντική σε ένα brevet) πήγε περίπατο! Έπρεπε τώρα να βασίζομαι στους άλλους (και όπως αποδείχτηκε) το λάθος είναι εύκολο να γίνει!
• η μπαταρία του κοντέρ φαίνεται πως ήταν στα τελευταία της, γιατί επηρεασμένη και από το κρύο, άρχισε να μη δίνει αρκετό ρεύμα στο κοντέρ. Ούτε ο παλμογράφος μου λειτουργούσε!

Τα παραπάνω αποτελούν ήδη σημαντικά μαθήματα και διαπιστώσεις για τις επόμενες φορές! Παρόλο που η προετοιμασία μου ήταν αρκετά λεπτομερής, αυτές οι μικρές παραλείψεις έκαναν μεγάλη διαφορά! Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1. Ποδήλατο σε άριστη κατάσταση σημαίνει (εκτός από τα προφανή) φρέσκες μπαταρίες και σφίξιμο ακόμα και του μαγνήτη! Σημασία στη λεπτομέρεια!
2. Φαγητό. Στα brevet ο χρόνος είναι πιεστικός. Είναι καλύτερα το φαγητό να είναι έτοιμο προς κατανάλωση (ανοιχτές ή εύκολα ανοιγόμενες συσκευασίες) πάνω στο ποδήλατο. Οι στάσεις (5 - 10 λεπτά ανά 2 ώρες στην περίπτωσή μου) καλύτερα να αναλώνονται σε άλλα θέματα (π.χ. ανεφοδιασμός νερού). Επιπλέον, κάτι που μπορείς να κάνεις εύκολα πάνω στο ποδήλατο στην ευθεία με λιακάδα, δεν είναι εξίσου εύκολο σε ανηφορο-κατηφόρες με βροχή!
3. Πλοήγηση: Το roadbook θέλει πλαστικοποίηση και καλή μελέτη. Είναι αρκετά δύσκολο να το βγάζεις κάθε τόσο από την πίσω τσέπη και να το βλέπεις, πόσο μάλλον υπό δυνατή βροχή. Ακόμα κι αν δε βρέχει, γίνεται μούσκεμα από τον ιδρώτα να δεν είναι μέσα σε πλαστική σακούλα.
   

Το τελευταίο σχόλιο αφορά την παρέα, το group με το οποίο μένει κάποιος στη διάρκεια ενός brevet. Είναι αλήθεια ότι βασικό συστατικό της διασκέδασης είναι η παρέα. Είναι όμως δύσκολο να μείνει μεγάλο group ενωμένο για τόσες ώρες. Ειδικά αν η δυναμικότητες των ποδηλατών διαφέρουν. Κακά τα ψέματα. Όλοι ξεκινάμε για να τερματίσουμε και ο καθένας εκτιμά τις δυνάμεις του ανά πάσα στιγμή. Δεν έχω καταλήξει ποιο είναι το ιδανικό σενάριο, αλλά αρκετοί έμπειροι μπρεβετάδες φαίνεται να συστήνουν ομάδες των δυο-τριών το πολύ. Από την άλλη, αν υπάρχουν αρκετές ευθείες, τα γκρουπάκια περισσότερων ατόμων, βοηθάνε για γρηγορότερη (και πιο ξεκούραστη) κάλυψη μεγάλων αποστάσεων.

Επόμενος στόχος είναι η καλή προετοιμασία τους χειμερινούς μήνες και η συμμετοχή σε brevet του νέου έτους (μάλλον στο τέλος Ιανουαρίου).