GBI Europe 2017 - Απολογισμός

Ένα ακόμα GBI Europe, ένα ακόμα ευρωπαϊκό, ποδηλατικό ταξίδι, ολοκληρώνεται... και ήρθε η ώρα του απολογισμού, της συγκέντρωσης και καταγραφής των σκέψεων και των εντυπώσεων. 

Λίγη ιστορία...

Ήταν Απρίλιος του 2008 όταν αγόρασα το πρώτο μου (trekking) ποδήλατο και ήταν μόλις ένα μήνα μετά που πραγματοποιήθηκε το πρώτο GBI, από το Ντίσελντορφ στο Λονδίνο. Έχοντας μάθει για το event μόλις λίγες μέρες πριν γίνει, και έχοντας μόνο κάτι λίγες δεκάδες χιλιόμετρα στα πόδια, δεν μπορούσα παρά μόνο να ονειρευτώ πως κάποια επόμενη φορά θα μπορούσα ίσως κι εγώ να πάρω μέρος. Φρόντισα όμως να "σπρώξω" έναν φίλο, που έλαβε μέρος σε εκείνη την πρώτη διοργάνωση, μου μετέφερε όλες τις εντυπώσεις και βέβαια... με βοήθησε να "μεταπηδήσω" μέσα σε λίγους μήνες στον κόσμο της κούρσας και να μπω στη διαδικασία προετοιμασίας για το επόμενο! Δώδεκα μήνες (και μερικά brevet) μετά, ήμουν έτοιμος, το 2009 στο Μιλάνο! Και από τότε επανέρχομαι, κάθε χρόνο (με μια μόνο εξαίρεση).

Δεν επανέρχομαι όμως μόνο ως συμμετέχων! Από το 2009 έχω φροντίσει να το διαφημίσω, να το οργανώσω, να το προωθήσω, στην Ελλάδα. Έχω φροντίσει να υπάρχει κάθε χρόνο σημαντική ελληνική συμμετοχή, να υπάρχουν χορηγίες για την ελληνική ομάδα, να υπάρχει κινητοποίηση γύρω από το φιλανθρωπικό στόχο του, να πετυχαίνει κάτι καλό και σημαντικό για τα παιδιά των Χωριών SOS της Βάρης. Κάθε χρόνο πάνω από 10 Έλληνες ποδηλάτες είναι μέρος του μεγάλου αυτού καραβανιού που διασχίζει την Ευρώπη. Όλα αυτά τα χρόνια, πάνω από 30 διαφορετικοί Έλληνες ποδηλάτες έχουν συμμετάσχει.

Το ξεκίνημα για το 2017

Περήφανος για την ομάδα που στήθηκε και φέτος, μια από τις μεγαλύτερες, με 16 Έλληνες και 3 Ιταλούς, βρέθηκα όχι στη γραμμή εκκίνησης (στο Λονδίνο), αλλά σε ένα μικρό χωριό του Βελγίου, στο τέλος της 2ης μέρας του event. Βλέπετε, το επετειακό (10ο) GBI, σχεδίασε φέτος να κάνει την αντίστροφη της αρχικής του διαδρομής (Λονδίνο - Ντίσελντορφ), αλλά σχεδίασε επίσης να ξεκινήσει σχεδόν ταυτόχρονα με το Γύρο Γαλλίας. Ο οποίος Γύρος Γαλλίας ξεκίνησε φέτος από το πολύ οικείο, και πολύ εύκολα προσβάσιμο λόγω δουλειάς,  Ντίσελντορφ! Έτσι, προτίμησα (μαζί με πολλούς ακόμα GBIers) να χάσω δυο μέρες ποδήλατο, προκειμένου να απολαύσω δυο μέρες Γύρο!

Η ομάδα, όπως κάθε χρόνο είχε μια όμορφη "μίξη" από έμπειρους, λιγότερο έμπειρους και αρχάριους GBIers! Ο καθένας με τις ποδηλατικές του δυνατότητες, αλλά όλοι με την ίδια όρεξη και κέφι για ποδήλατο και για προσφορά!

Φτάνοντας μετά από δυο μέρες, είχα την τύχη να βρω την ομάδα ήδη "δεμένη", τα γκρουπάκια διαφορετικών ρυθμών ήδη διαμορφωμένα και όλους να ξέρουν τα διαδικαστικά. Δική μου μοναδική "έγνοια", να είναι όλοι σώοι, να μην έχουμε "χαλάρωση" που οδηγεί σε απροσεξίες και ατυχήματα. Είναι απίστευτο το πώς μια στιγμή μόνο απορσεξίας μπορεί να οδηγήσει σε "καταστροφή" (μικρό ή σοβαρότερο τραυματισμό, συνολική ανατροπή των σχεδίων, "χάλασμα" όλης της καλής διάθεσης της ομάδας). Το έχω δει να συμβαίνει συχνά, συνέβη και φέτος, σε άλλες ομάδες.

Η "γκρίνια" μου ως αρχηγού αποστολής με κάνει μερικές φορές δυσάρεστο. Το ξέρω. Αλλά το προτιμώ από το να έχω την πολύ πιο δυσάρεστη υποχρέωση διαχείρισης ενός κακού συμβάντος. Ευτυχώς, έχω κερδίσει το σεβασμό της ομάδας και με "ανέχονται" (είτε επειδή καταλαβαίνουν το λόγο, είτε επειδή βλέπουν την "υπακοή" των παλαιότερων και απλώς ακολουθούν).  Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι αυτό που επιδιώκω: η ελληνική ομάδα έχει "χτίσει" όλα αυτά τα χρόνια την εικόνα μιας από τις πιο έμπειρες, ικανές ποδηλατικά, ασφαλείς και πειθαρχειμένες ομάδες. Συχνά μας πλησιάουν και ζητούν να κάνουν μια μέρα μαζί μας ποδήλατο, γιατί έχουν ακούσει ότι πάμε γρήγορα, με ασφάλεια και περνάμε καλά! Σε ένα πλήθος με 350 ποδηλάτες από 25 διαφορετικές εθνικότητες, δεν είναι μικρή επιτυχία!

Τοπία - Χώρες - Διαδρομές

Ο σχεδιαστής των διαδρομών έχει τον απεριόριστο σεβασμό μου! Κάνει εξαιρετική δουλειά. Διαλέγει όμορφα τοπία, διαλέγει εναλλαγή εικόνων και αποφεύγει τη μονοτονία, φροντίζει να βλέπουμε τα κύρια αξιοθέατα, χωρίς να γίνεται "κουραστικός"! Επιπλέον, όταν κάποιος διαλέξει τις "μεγάλες" διαδρομές, προστίθενται (στην ομορφιά και στο ενδιαφέρον των τοπίων) τα απαραίτητα υψομετρικά, που κάνουν τη διαδρομή επιπλέον ελκυστική αλλά και προκλητική ποδηλατικά.

Φέτος είδαμε Βέλγιο (κυρίως) και Ολλανδία (λιγότερο). Είδαμε 1-2 από τις αναβάσεις που περιέχονται στις ανοιξιάτικες κλασικές (Amstel Gold Race), είδαμε κάποιους από τους (λίγους) λόφους της Ολλανδίας και βέβαια είδαμε πολλές "ευθείες", σε δάση, σε λιβάδια, ανάμεσα σε χωριά και σε όμορφες πόλεις (με αποκορύφωμα μάλλον τη Γάνδη (Ghent) που μας κέρδισε με την ομορφιά της!).

Οι φωτογραφίες και τα βίντεο, θα αναδείξουν με τον καλύτερο τρόπο τα δάση, τα κανάλια, τα γεφυράκια, τα μονοπάτια, τους εξαιρετικούς ποδηλατόδρομους, τα τακτικά τοποθετημένα χωριατόσπιτα με τα κόκκινα τούβλα και με τους περιποιημένους κήπους. Οι υποδομές, η οργανωμένη καθημερινότητα των κατοίκων με τους οποίους συγχρωτίζεσαι, ο σεβασμός από τους άλλους χρήστες του δρόμου, είναι πράγματα που οι έμπειροι GBIers έχουν συνηθίσει, αλλά που η απλή σύγκριση με την ελληνική μιζέρια μπορεί να οδηγήσει ταχύτατα στην κατάθλιψη.

Μαθήματα

1. Όταν η διαδρομή έχει πολλές ευθείες, σημαίνει ότι έχει πολύ πετάλι! Δεν έχει κατηφόρες για να αφήσεις τα πόδια σου (ή - το πιο σωστό - να τα στροφάρεις χαλαρά για να φύγει το γαλακτικό). Άρα πρέπει να κρατάς μια ομαλή, συνεχή ροή ενέργειας, να φροντίζεις να μείνουν τα Watt στο επίπεδο που πρέπει!
2. Πάντα υπάρχουν κομμάτια της διαδρομής που επιτρέπουν γκρουπάρισμα και γρήγορο (35+ km/h) ρυθμό, αλλά και κομμάτια που είναι "γεμάτα" με "road furniture" (διαμορφωμένους ποδηλατόδρομους, καμπές, στροφές, αλλαγές πορείας, φανάρια, κλπ.) που δεν επιτρέπουν κίνηση με πάνω από 23 - 25 km/h... Είναι επομένως δύσκολο να διατηρήσεις μια πολύ υψηλή μωτ... Δεν είσαι στην παραλιακή... 
3. Το "ωραίο" είναι να πηγαίνεις σβέλτα και να διαλέγεις ένα όμορφο cafe για την πρώτη στάση της ημέρας (εκεί κατά τις 11:00 - 12:00) και ένα ακόμα πιο όμορφο beer restaurant - κατά προτίμηση με θέα μια μεσαιωνική εκκλησία και μια γραφική πλατεία - για τη δεύτερη, μεγαλύτερη στάση της ημέρας (εκεί κατά τις 14:00 - 15:00). 
4. Η ποικιλία στη διατροφή είναι σημαντική. Κάθε 45 λεπτά διαλέγω κάτι διαφορετικό: μια μπαρίτσα της Dextro, μια μπανάνα, ένα μικρό τοστάκι που έφτιαξα με τα χεράκια μου στο πρωινό, μια μπάρα πρωτεΐνης, κλπ. Όπως και να έχει, το στομάχι θα "παραπονεθεί"... Η μπυρίτσα, με το μεσημεριανό, βοηθάει... Αλλά το μεσημεριανό θέλει προσοχή... Τα τηγανητά (πχ. οι περίφημες τηγανητές πατάτες του Βελγίου) δεν χωνεύονται εύκολα! 
5. Το κακό με την κεντρική Ευρώπη είναι ότι τα εστιατόρια κλείνουν νωρίς (πχ. 20:30 ή 21:00). Που σημαίνει ότι θέλει προσοχή στο χρονικό προγραμματισμό, για να μη μείνεις χωρίς κανονικό γεύμα το βράδυ!
6. Τα λοφάκια θέλουν ρέγουλα... Ναι, μπορείς να τα ανέβεις με δίσκο και ορθοπέταλο, αλλά θα το πληρώσεις ακριβά, μια - δυο μέρες μετά, όταν θα μένεις ξαφνικά από ενέργεια ακόμα και στις εύκολες ευθείες. Ανέβαινα με μικρό δίσκο και 85+ cadence, λίγα δευτερόλεπτα πιο αργά από τους "αγριεμένους", αλλά μετά από μια - δυο μέρες, οι ίδιοι αγριεμένοι δεν μπορούσαν να κρατήσουν τη ρόδα μου με 30-32 km/h στην ευθεία! Τα έλεγα, αλλά δεν με ακούγανε!

Η συνέχεια

Τα σχέδια για την επόμενη χρονιά έχουν αρχίσει ήδη να συζητιούνται. Τα ενθαρρυντικά λόγια από τους φίλους και τους συγγενείς, οι ευχές να είμαστε καλά και να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, προσφέροντας ταυτόχρονα φιλανθρωπικό έργο, όλα οδηγούν την σκέψη στην επόμενη διαδρομή. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορεί κάποιος να "βαρεθεί" την περιπέτεια που λέγεται GBI!

Οι χορηγοί
Η "σούπερ" ομάδα των 16 Ελλήνων μπόρεσε φέτος να ταξιδέψει, χάρις στη γενναιοδωρία των χορηγών, που κάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων συμμετοχής και μετάβασης! Ευχαριστούμε τη Nokia, τη Vodafone, τη Huawei, την Mapei Hellas και την Ideal Standard!