2η μέρα: Ενα brevet και ... κάτι!

Πρωινή κρουαζιέρα μέσα στο λιμάνι του Ρότερνταμ. Την περίμενα πιο όμορφη (την κρουαζιέρα). Είναι πράγματι τεράστιο και δαιδαλώδες λιμάνι. Αλλά αρχιτεκτονικά (κοιτάζοντας από τα κανάλια) δεν είδα κάτι το εντυπωσιακό. Βέβαια, τα παιδιά που περπάτησαν την πόλη το προηγούμενο βράδυ έμειναν εντυπωσιασμένα από τις υποδομές.

Ξεκινήσαμε στις 9:15 με καλό καιρό, 8 ποδηλάτες (όλοι Ελληνες). Η ατυχία της ημέρας "χτύπησε" νωρίς. Κομμένο συρματόσχοινο πίσω ντεραγιέ του Γιάννη. Υπο φυσιολογικές συνθήκες κάτι τέτοιο θα σήμαινε εγκατάλειψη (για το Γιάννη). Αλλά ο υπογράφων (συσσωρεύοντας την εμπειρία των brevet) είχα ...φροντίσει. Είχα ΚΑΙ συρματόσχοινο μαζί μου! Οπότε με τις γνώσεις του Γιάννη και του Μάνου, αλλάχτηκε και συνεχίσαμε.

Η διαδρομή μάς πήγε παραλιακά (Ατλαντικό), από το ένα ολλανδικό νησί στο άλλο, πάνω από "γέφυρες" / επιχωματώσεις. Βλέπαμε δεξιά μας τον ωκεανό και αριστερά μας σπίτια/χωριά (και οι σκεπές των σπιτιών ήταν πιο χαμηλά από τη στάθμη του ωκεανού!). Εντυπωσιακό θέαμα που σε συνδυασμό με τα τεράστια τεχνικά έργα / φράγματα, κέρδισε τις εντυπώσεις μας.

Ο ρυθμός ήταν πολύ καλός: 30+ χλμ/ώρα στα γρήγορα κομμάτια. Βέβαια, με τα θέματα "πλοήγησης" και μικρό-λαθών του αρχείου gpx, η συνολική μέση ταχύτητα ήταν γύρω στα 26 χλμ/ώρα. Αναγκαστικά, λόγω συνολικής απόστασης, το "τουριστικό" κομμάτι, έμεινε λίγο πίσω. Δεν είχαμε την πολυτέλεια για μεγάλες στάσεις. Αλλά μια γρήγορη ματιά στα χωριά και (αρκετές είναι η αλήθεια) μικρότερες στάσεις συμπλήρωσαν το πρόγραμμα.

Μπόλικος αέρας σε όλη τη διαδρομή και (δυστυχώς) κόντρα από επικεφαλή τα μισά και μετά, έκανε τη ζωή μας πιο δύσκολη. Μπορεί να μην είχαν υψομετρικά τα 220 χλμ που τελικά κάναμε, αλλά εύκολα ΔΕΝ ήταν!

Συνέχισαμε να βλέπουμε πτηνά όλων των ειδών στη διαδρομή, με highlight φασιανούς που καμαρωτοί και άνετοι πέρναγαν από μπροστά μας!

Το τελευταίο κομμάτι (είσοδος στην Αμβέρσα - Antwerp) ήταν απογοητευτικό, καθώς έπρεπε να διασχίσουμε τη βιομηχανική περιοχή. Άσχημες οσμές, άσχημα κτίρια...

Φτάσαμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν κάποιοι (ήταν πολλά τα χιλιόμετρα και τα κορμιά ταλαιπωρήθηκαν). Στις 20:30, μετά από 11 ώρες στο δρόμο (9 από αυτές στη σέλα) μπήκαμε ικανοποιημένοι στο χώρο τερματισμού. Είπαμε η ποδηλασία είναι ΟΜΑΔΙΚΟ άθλημα. Και περιπέτειες σαν το GBI ακόμα περισσότερο ομαδικές!

Sent via Vodafone – The Fastest Wireless Network in Greece