7 Ιουλ 2009

(Αναγνωριστική) Ανάβαση Υμηττού

Επειδή η φυσική κατάσταση βελτιώνεται, αλλά χρειάζεται συνεχής προσπάθεια, είπα την Κυριακή το απόγευμα να κάνω κάτι ... πρωτότυπο.

Από καιρό είχα βάλει πλάνο και την Κυριακή ήρθε η ώρα να ανέβω για πρώτη φορά (με το ποδήλατο - με το αυτοκίνητο έχω ανέβει 2 - 3 φορές), στις κεραίες, στον Υμηττό! Είχα ακούσει πολλά για τη συγκεκριμένη ανάβαση και είπα να τη βάλω στο πρόγραμμα.

Ξεκίνησα από το parking του νεκροταφείου Καισαριανής. Ο φίλος μου ο Διονύσης μου είχε συστήσει να ξεκινήσω από 'κει, ώστε να προλάβω να ζεσταθώ πριν αρχίσει η απότομη κλίση. Είχε απόλυτο δίκιο, το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Επισήμως, η ανάβαση αρχίζει από τη γέφυρα της Κατεχάκη. Λίγα μέτρα μετά όμως, η κλίση γίνεται 14%! Οπότε, αν πας κρύος, κατευθείαν εκεί, κάηκες (κυριολεκτικά και μεταφορικά!).

Κράτησα σταθερό ρυθμό, αλλά όχι πολύ αργό (για τα δικά μου δεδομένα πάντα!). Η διαδρομή είναι πραγματικά υπέροχη! Πυκνό δάσος, ήχοι και μυρωδιές του βουνού, λίγα αυτοκίνητα, αρκετοί ποδηλάτες και περιπατητές. Ο δρόμος (όπως έμαθα) ασφαλτοστρώθηκε πέρυσι, οπότε είναι σε άριστη κατάσταση. Η συνολική ανάβαση είναι 11 km (μέχρι τις κεραίες) με μέση κλίση 6.7%. Μιλάμε για γερή προπόνηση!

Κάπου στο 8ο χιλιόμετρο με έφτασε ο ... Μιχάλης. Με mountain bike, σλικ λάστιχα, 42 χρονών, 65 κιλά και τακτικός "πελάτης" της ανάβασης. Α ναι, και συνάδελφος μηχανικός! Με βοήθησε πολύ, αφού μου έκανε παρέα (χρειάστηκε να μειώσει το ρυθμό του και να κάνει εσάκια!) μου μίλησε για το "βουνό" και τα μυστικά της ανάβασης και μου επέστησε την προσοχή σε πιθανούς κινδύνους (αλεπούδες, νυχτερίδες, σκύλους κλπ!). Περίπου 500 μέτρα πριν το τέρμα, οι σφυγμοί μου έφτασαν τους 190 και έκρινα ότι χρειαζόμουν μια μικρή στάση. Ο Μιχάλης μου είπε να μην το βάλω κάτω και περίμενε μαζί μου. Δε χρειάστηκα πάνω από 3 - 4 λεπτά, μέχρι να πάρω μερικές ανάσες και να πιω λίγες γουλιές νερό και ισοτονικό. Μετά, τα τελευταία 500 μέτρα βγήκαν εύκολα και ακολούθησε η ... κατάβαση. Τρελή κατάβαση, όπου αν ξέρεις τη διαδρομή, μπορείς εύκολα να πιάσεις τα 80km/h! Εγώ όμως δεν την ήξερα, και επιπλέον είχε αρχίσει να νυχτώνει και τα γυαλιά ηλίου δυσκόλευαν λίγο τα πράγματα. Οπότε αρκέστηκα στα ... 60km/h!

Επέστρεψα ενθουσιασμένος και έχοντας δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα την καθιερώσω αυτή την ανάβαση! Δε μέτρησα το χρόνο μου με ακρίβεια, αλλά πρέπει να ήταν γύρω στα 53 - 54 λεπτά. Από την επόμενη φορά, θα μετράω με ακρίβεια, για να παρακολουθώ αν βελτιώνομαι!

Και μην ξεχάσω: Ευχαριστώ Μιχάλη! Σίγουρα θα ξαναβρεθούμε κάπου στο βουνό!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...