Ξεκίνησα σήμερα νωρίς το πρωί (7:45) όταν παιδιά και συμβία κοιμούνταν ακόμα! "Ζέσταμα" επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης (από την Ηλιούπολη μέχρι την αρχή της ανηφόρας) και συνέχεια με ανάβαση μέχρι λίγο μετά το μνημείο της Πυροσβεστικής (δηλ. μέχρι το τέλος της ανφόρας). Μικρή στάση, κατέβασμα "μπάλα" και επιστροφή από την ίδια διαδρομή (Λεωφ. Βουλιαγμένης).
Η μοναδική στάση που έκανα ήταν στην κορυφή της ανηφόρας (3 - 4 λεπτά). Κατά τ' άλλα, έκανα την ανάβαση χωρίς να σταματήσω καθόλου (ούτε καν στην εκκίνησή της). Ο ρυθμός μου ήταν σαφώς πιο σταθερός και πιο σφιχτός από την προηγούμενη φορά.
Τα πόδια δούλεψαν ακόμα καλύτερα (επαναφορά), οι αναπνοές ήταν σταθερές και βαθιές. Επιπλέον έκανα συνειδητή προσπάθεια να είναι χαλαρός ο κορμός μου (σύμφωνα με σχετικές οδηγίες που διάβασα πρόσφατα). Διαπίστωσα ότι χρειάζεται όντως συνειδητή προσπάθεια για να συμβεί αυτό. Η αυθόρμητη αντίδραση του σώματος ήταν να σφίγγεται πάνω στο τιμόνι. Όντας χαλαρός, τα πράγματα εξελίσσονται σαφώς καλύτερα.
Δούλεψα και λίγο περισσότερο την ορθοπεταλιά. Θέλει δουλειά ακόμα, αλλά ... ένα-ένα, με τη σειρά! Και σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά, αυτή τη φορά δεν πάγωσα, είχα το σκουφάκι μου!
Τα στατιστικά σήμερα ήταν:
- μ.ω.τ. 19.3 km/h
- απόσταση 26.4 km
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου