Brevet Πύργου - Βροχερό αλλά όμορφο για μια ακόμα χρονιά

Για μια ακόμα χρονιά, την τρίτη στη σειρά, έβαλα στο πρόγραμμα το brevet του Πύργου. Όμορφη διοργάνωση, από ανθρώπους που αγαπάνε αυτό που κάνουν και προσπαθούν για το καλύτερο.

Η παρέα, το Ble Cycling Club (aka brevet-ολάτρες ) κανόνισε να είναι παρούσα με έξι μέλη. Μετακινηθήκαμε σε ζευγάρια προς τον Πύργο, την Παρασκευή το βράδυ. Με τον Κώστα Ρ. ξεκινήσαμε στις 18:50 από την Αθήνα, αφού τακτοποιήσαμε όλες τις επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις μας! Πήγαμε μέσω Τρίπολης, Μεγαλόπολης σε 3ώρες και 10 λεπτά. Έτσι, γύρω στις 22:30 ήμασταν - μαζί με τους υπόλοιπους - στη γνωστή πιτσαρία, να δημιουργούμε αποθέματα υδατανθράκων για την επόμενη! Το κέφι ήταν διάχυτο, όλο το βράδυ, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις καιρού.

Προβλέψεις που φάνηκε να επαληθεύονται το πρωί του Σαββάτου. Βαριά σύννεφα πάνω από το Στάδιο του Πύργου και ακόμα πιο βαριά στα βορειοανατολικά (προς τα εκεί που θα πηγαίναμε). Η εκκίνηση είχε καλή διάθεση, τα συνηθισμένα πειράγματα, φωτογραφίες, κλπ. Στις 9:00 ήμασταν στο δρόμο, και στις 9:10 ξεκίνησαν οι ψιχάλες, που εξελίχτηκαν γρήγορα σε καταιγίδα, με "ολίγη από χαλάζι"! Ευτυχώς για λίγη ώρα! Το group έμεινε ενωμένο και φτάσαμε στη διασταύρωση προς Ψάρι και στα πρώτα ανηφοράκια προς το Φράγμα Πηνειού, γρήγορα και ομαλά. Συνεχίσαμε ενωμένοι, ενώ στο δρόμο "μαζέψαμε" και κάποιους ακόμα φίλους / γνωστούς, γνωρίσαμε κάποιους καινούριους, είχαμε σύντομη ξενάγηση για την ιστορία της περιοχής από Πυργιώτη ποδηλάτη (εκ των διοργανωτών, οπότε τον ακολουθούσαμε χωρίς καν να τσεκάρουμε τα roadbook!) και βέβαια συνεχίσαμε να κάνουμε αστειάκια, και να περνάμε καλά.

Στο 1ο control, οι άνθρωποι της διοργάνωσης σε "σκλάβωναν" με τη συμπεριφορά τους. Να σου βγάλουν την κάρτα από την τσέπη, να τη σφραγίσουν και να την ξαναβάλουν στη θέση της, να σου λαδώσουν αλυσίδα και ντεραγιέ, να σε ταΐσουν και να σε ποτίσουν! Ευχαριστούμε πολύ παιδιά του Π.Σ. Πύργου! Η συνέχεια ήταν ομαλή, με καλό ρυθμό, χωρίς περιττές στάσεις και με σχεδόν όλα τα καιρικά φαινόμενα παρόντα: μια δεύτερη καταιγίδα με χαλάζι (ευτυχώς μικρής διάρκειας), λίγο ψιλόβροχο, λίγος αέρας, λίγη ομίχλη και λίγα χιονάκια στο πλάι του δρόμου. Λίγο απ' όλα δηλαδή! Ευτυχώς, όλα αυτά περιορίστηκαν σε απλή συννεφιά από τα μισά (περίπου) της διαδρομής και μετά.

Η παρέα έσπαγε αλλά ξαναβρισκόταν. Ο Περικλής περίμενε κάποια στιγμή για κάνα δεκάλεπτο σε μια πηγή, ο Μάνος με τον Κώστα κάνανε τις ανηφορικές κοντρίτσες τους, αλλά μια μικρή στάση ξανα-ενώνονταν με τους υπόλοιπους, εγώ αισθανόμουν δυνατός και άνετος, πολύ καλύτερος στις ανηφόρες από πέρσι, και έτσι ακολουθούσα πολύ πιο εύκολα (τα παιδιά το πρόσεξαν, μου το ανέφεραν και μου ανέβασαν ακόμα περισσότερο το ήδη ανεβασμένο ηθικό μου).

Στο 2ο control η μακαρονάδα είναι πλέον παράδοση. Μείναμε λίγο παραπάνω, για να αποφύγουμε μια ακόμα καταιγίδα, και φύγαμε όλοι μαζί. Έτσι, όλοι μαζί, πήγαμε μέχρι το τέρμα. Με "πολλά" (μέχρι και 100 χλμ/ώρα) στη στεγνή ευτυχώς κατηφόρα, με μια αλλαγή πίσω ελαστικού-αστραπή στο ποδήλατό μου, και με ωραίο γκρουπάρισμα και αλλαγές στην Ε.Ο προς τον Πύργο. Βγάλαμε και τα αδιάβροχα 200 μέτρα πριν το Στάδιο, για να κάνουμε εντυπωσιακή είσοδο!

Ικανοποίηση ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων, και τερματισμός σε 9 ώρες και 15 λεπτά! Φωτογραφίες, συμμάζεμα και ντους στο ξενοδοχείο (4 νοματαίοι σε ένα δωμάτιο ;-) ), εσπρεσάκι στην πλατεία, δίπλα στο Δικαστικό Μέγαρο και εξαιρετικό φαγητό στο "Εν Λευκώ" με την παρέα και πάλι σε μεγάλη κέφια! Η επιστροφή (για μένα και τον Κώστα Ρ.) ήταν γρήγορη (σε κάτω από 3 ώρες) και στη 1:00 μετά τα μεσάνυχτα ήμασταν σπίτια μας.

Εμπειρίες - Διδάγματα

• Το jacket των Ble, αν βραχεί, στεγνώνει δύσκολα! Καλό είναι να προλάβεις να φορέσεις αδιάβροχο πριν τις πρώτες, καλές ψιχάλες. Άργησα λίγο, και για αρκετή ώρα αισθανόμουν βρεγμένος από μέσα. Ευτυχώς, έσωσε την κατάσταση το εξαιρετικό base layer (Helly Hansen). Όταν έβγαλε λίγο ήλιο και στέγνωσα, μετά όλα ήταν καλά! 
• Ανοίγοντας και κλείνοντας φερμουάρ (του αδιάβροχου και του jacket) μπορείς να δημιουργήσεις ένα αρκετά καλό σύστημα ρύθμισης θερμοκρασίας. Αρκεί να θυμάσαι να ανεβάζεις τα φερμουάρ εγκαίρως, στις κατηφόρες, πριν παγώσει το στήθος σου! Προσωπικά το θυμόμουνα, και έτσι δεν είχα σε καμία στιγμή πρόβλημα με τη θερμοκρασία του σώματός μου.
• Η σέλλα Fizik Arione CX πέρασε και το τελικό τεστ και μάλλον θα αποτελέσει την επόμενη σέλλα μου. Μετά τη λεπτομερή ρύθμιση που κάναμε με το φίλο Αποστόλη, δυο μέρες πριν το brevet, δεν είχα κανένα παράπονο (τηρουμένων των αναλογιών πάντοτε, μετά από 8:30 ώρες πάνω στη σέλλα!)
• Ποτέ μην ξεχνιέστε με το φαγητό. Νομίζοντας ότι "σε λίγο θα φάω μακαρονάδα στον Κένταυρο", έπιασα τον εαυτό μου να μην έχει φάει για περίπου 75 λεπτά! Ευτυχώς, το σώμα μου (που είχε συνηθίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή τροφοδοσία ανά 45 - 60 λεπτά) με "ειδοποίησε" με κάτι πονάκια στο συκώτι (προφανώς είχε αρχίσει να τελειώνει το γλυκογόνο και από τα εκεί αποθέματα)! Άμεση κατανάλωση ενός energy shot (καραμελίτσα), δυο μπουκιών ενεργειακής μπάρας και μιας γουλιάς ισοτονικού, επανέφερε την κατάσταση σε λιγότερο από 2 λεπτά! 
• Όσο "σκληροτράχηλος" (ψυχολογικά) και να είσαι (έχω κάνει τα 3/4 brevet μόνος μου), το brevet με παρέα είναι απείρως πιο εύκολο και ευχάριστο! 

Να είμαστε όλοι καλά, να πάμε και στο επόμενο!