Rhein

Περάσαμε τα σύνορα Ελβετίας - Γερμανίας (όχι ότι το καταλάβαμε!) μέσα σε πούλμαν. Περίπου 150 km βορειότερα μας μετέφερε το πούλμαν. Καλή ευκαιρία για χαλάρωση και για κουβεντούλα!

Ξεφορτώσαμε στο Meinz, δίπλα στο Ρήνο. Εκεί έμαθα ότι το δικό μου ποδήλατο (μαζί με κάμποσα άλλα) ήταν σε κάποια αποθήκη, κάπου 10 λεπτά (με το αυτοκίνητο!) μακριά! Είχε μεταφερθεί εκεί από την προηγούμενη το βράδυ. Μετά από αρκετή αναμονή, ένα mini van μας μετέφερε στα ποδήλατά μας. Φορέσαμε πετάλια (τα είχαμε βγάλει για τη μεταφορά) και ξεκινήσαμε. Λίγο μετά συναντήσαμε την υπόλοιπη ελληνική ομάδα. Είχαμε υποσχεθεί ότι θα πάμε όλοι μαζί και ότι θα βοηθήσουμε τα κορίτσια να το απολαύσουν. Κρατήσαμε την υπόσχεσή μας (πλην ενός, αλλά να μη γίνω κακός τώρα...).

Κάναμε τραίνο για μπόλικη ώρα, κρατώντας ρυθμό που να είναι κατάλληλος για τη Ντιάνα και τη Χριστίνα. Επί τη ευκαιρία, έδωσα και μερικές οδηγίες στη Χριστίνα για το πώς να στέκεται στο group. Λίγο αργότερα, η εφαρμογή αυτών των οδηγιών τη βοήθησαν να αποφύγει μια σύγκρουση, όταν ο μπροστινός της έκανε ανοησία! Μπράβο Χριστίνα! Καλή μαθήτρια!

Η διαδρομή ήταν γεμάτη ποδηλατόδρομους δίπλα σο Ρήνο (αδύνατο να χαθείς, άχρηστο το GPS!), εντυπωσιακά κάστρα στις όχθες(συνήθως πάνω σε πλαγιές) και άπειρα ποταμόπλοια που ανεβοκατέβαιναν το ποτάμι, μεταφέροντας container, ξυλεία, κάρβουνα, κλπ.

Προς το τέλος των 60 περίπου χιλιομέτρων, μας έπιασε και λίγο βροχή, αλλά τίποτα σπουδαίο. Το σημαντικό ήταν ότι πάντα έμενε κάποιος μπροστά από κάθε κοπέλα, να κόβει αέρα (είχε μπόλικο) και να την "τραβάει" προς το τέρμα. Χάρηκα πολύ που βοήθησα, που τερματίσαμε όλοι μαζί και που τα κορίτσια επιτέλους ευχαριστήθηκαν τη διαδρομή!

Η άφιξη στο St. Goar, ήταν εντυπωσιακή. Το χωριό ήταν εντυπωσιακά γραφικό (σε gothic ρυθμό!), πεντακάθαρο, φιλόξενο και με πολύ καλό φαγητό! Μείναμε σε τρίκλινα δωμάτια (εγώ με 2 Γερμανούς) και επιτέλους ευχαριστήθηκαμε ατομικό ντους, μαλακό κρεβάτι και ... πολιτισμό!