tag:blogger.com,1999:blog-47311684277353730842024-03-05T09:52:08.380+00:00Ποδηλασία - Το χόμπυ μουΚαταγράφοντας ποδηλατικές εμπειρίες.Ένα προσωπικό αρχείο που μπορεί να φανεί χρήσιμο και σε άλλους...Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.comBlogger274125tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-7595009200046916452022-06-02T13:23:00.004+00:002022-06-02T13:23:53.090+00:00Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI<p>Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίνηση και τερματισμό σε πολυτελές ξενοδοχείο! Ιδανικό! Και μιλάμε για Lanzarote, θερμοκρασίες γύρω στους 20-25 βαθμούς, όποτε και να πας! Άσφαλτος ιδανική, ανηφόρες δύσκολες αλλά όμορφες. </p><p>Δε χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ... Γράφτηκα! Κανόνισα και όλα τα σχετικά του ταξιδιού και το περίμενα με ανυπομονησία. Αλλά δεν ήταν γραφτό! Στα τέλη Δεκεμβρίου, και ενώ ήμουν με τη σύντροφο στο Λονδίνο, είχα ένα ανόητο, αλλά πολύ επώδυνο ατύχημα: γλίστρησα σε λάσπες μέσα σε ένα πάρκο στο Richmond, προσγειώθηκα κάπως άτσαλα και παγίδευσα το δεξί μου χέρι ανάμεσα στο σώμα μου και στο έδαφος. Βαριά εξάρθρωση του δεξιού αγκώνα ήταν το αποτέλεσμα... Επείγοντα, αναισθησία για την ανάταξη, ακινητοποίηση για 8 μέρες (μεγάλη ταλαιπωρία και πόνος τις πρώτες μέρες) και βέβαια, η ανάρρωση αργή και επώδυνη. Αδύνατο να κάνω ποδήλατο σε εξωτερικό χώρο τις πρώτες εβδομάδες, οπότε αναγκαστικά ακύρωσα και τη συμμετοχή μου στο συγκεκριμένο GBI. Ευτυχώς, η καλή μου σχέση με τη διοργάνωση με γλίτωσε τουλάχιστον από το κόστος: μου δόθηκε πλήρες (σχεδόν) voucher για επόμενη διοργάνωση, παρόλο που σύμφωνα με το "γράμμα του νόμου", μια και η ακύρωση ήταν λιγότερο από 30 μέρες από το event, δεν είχα θεωρητικά τέτοιο δικαίωμα. </p><p>"Gutted" όπως θα έλεγαν και οι αγγλοσάξωνες, αλλά τι να κάνεις... κι αυτά μέσα στη ζωή είναι... ελπίζω σε μια επόμενη ευκαιρία... </p><p>Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές έχουν περάσει σχεδόν έξι μήνες από το ατύχημα... Παρόλο που έχω πλέον πλήρη κινητικότητα και σχεδόν πλήρη δύναμη, υπάρχουν ακόμα συγκεκριμένες κινήσεις που μου θυμίζουν το ατύχημα και κινήσεις που προκαλούν στιγμιαία ενόχληση ή παράξενους ήχους από την κλείδωση! Η φυσιοθεραπευτής λέει πώς κάποια από αυτά μπορεί και να μη φύγουν ποτέ! Λέει επίσης πως η πλήρης επαναφορά από τέτοιου είδους (βαρύ) τραυματισμό είναι λογικό να πάρει 9-12 μήνες! </p><p>Ευτυχώς, ποδήλατο ξανα-ξεκίνησα σύντομα (μέσα στον Ιανουάριο) και πλέον είμαι σε αρκετή καλή κατάσταση ώστε να μπορώ να αισθάνομαι έτοιμος για το GBI Europe που ξεκινάει σε λίγες μέρες! Ναι, καλά το μαντέψατε: το εξαργύρωσα εκείνο το voucher, γράφτηκα για το "μεγάλο", ετήσιο, ευρωπαϊκό ταξίδι του GBI... Ξεκινάμε στις 12 Ιουνίου, για 7 μέρες και μπόλικα χιλιόμετρα, σε Δανία, Σουηδία, Πολωνία και Γερμανία... Περισσότερα όμως επ' αυτού, σε επόμενο post! </p><p>Μέχρι τότε, να προσέχω, γιατί - ως γνωστόν - ο γέρος ή από πέσιμο ή ... :-) </p>Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-78864379593019724442022-03-27T17:49:00.000+00:002022-03-27T17:49:04.481+00:00GBI ToscanaΜετά από πολύ καιρό που έκανα ποδήλατο μόνος μου (ή το πολύ με έναν φίλο ακόμα) ήρθε η ώρα για μια αμιγώς ποδηλατική εμπειρία, από αυτές που μας κάνουν να αγαπάμε ακόμη περισσότερο το χόμπι μας. Όπως και το 2019 (Ιρλανδία), έτσι και φέτος μπήκε στο πρόγραμμα ένα "μικρό" GBI, από αυτά των τεσσάρων ημερών που μπορεί να καλύπτουν μια μόνο χώρα κάθε φορά, αλλά έχουν όπως έχω ξαναγράψει, πολλά καλά χαρακτηριστικά. Ιταλία λοιπόν και συγκεκριμένα Τοσκάνη: διάσημη για τις όμορφες πόλεις της (περισσότερα επ' αυτού στη συνέχεια), για τη φυσική ομορφιά, για το κρασί και για το καλό (ακόμα για τα υψηλά ιταλικά δεδομένα) φαγητό. Α ναι... και για τους λόφους της!<br /><h2 style="text-align: left;">Προετοιμασία </h2>Η συνέπεια στις προπονήσεις ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου από το τέλος των καλοκαιριών διακοπών (μέσα Αυγούστου) μέχρι και το event. <br /><ul style="text-align: left;"><li>Τουλάχιστον 2 προπονήσεις τη βδομάδα (συνήθως ΣΚ) 45 - 65 χλμ η καθεμία. Με ένταση Tempo ή Sweetspot για σημαντικά διαστήματα (πχ. 2 ή 3 15λεπτα) και με έμφαση στην αερόβια αντοχή (Endurance) για το υπόλοιπο. </li><li>Τουλάχιστον 1 προπόνηση την εβδομάδα στο εργόμετρο, με Zwift, 45 λεπτά, μόνο δύναμη (ανηφόρα). </li><li>Τουλάχιστον 1 επίσκεψη στο γυμναστήριο, για μυική ενδυνάμωση (έμφαση στον κορμό, αλλά και σε πόδια/χέρια). </li></ul>Πέντε μέρες της εβδομάδας που "έκανα κάτι". Προτίμησα να αφήσω λίγο χαλαρό το πότε θα κάνω τι, αλλά έχοντας αυτό το βασικό πλάνο. Το γυμναστήριο δούλεψε εύκολα σε συνδυασμό με τη σύντροφο και τις δικές της επισκέψεις σε αυτό. Οπότε το εργόμετρο έμπαινε εύκολα σε μια από τις υπόλοιπες μέρες. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ ικανοποιητικό. Σταδιακά εξαφανίστηκαν οι πόνοι της πλάτης και των χεριών, δυνάμωσαν πόδια και χέρια, αυξήθηκε η αερόβια ικανότητα και τα νούμερα στο fitness level του Training peaks ανεβαίναν με αργό ρυθμό, αλλά σταθερά και ενθαρρυντικά. <br /><h2 style="text-align: left;">Προγραμματισμός </h2>Εισιτήρια έκλεισα νωρίς, British Airways απ' ευθείας για Pisa, Business Class που περιελάμβανε και το κόστος της 2ης βαλίτσας (όσο θα κόστιζε ένα Economy συν 2 x £60 για το ποδήλατο). Παράπλευρο κέρδος το φαγητό στην πτήση και το lounge στο Heathrow... α ναι... και ο χώρος για τα πόδια μου! <br />Η βαλίτσα του ποδηλάτου είναι απόλυτα αποδεκτή ως συνηθισμένη αποσκευή, τουλάχιστον από την BA... πάνε οι εποχές που τρώγαμε ώρες και ταλαιπωρία από την Aegean για να κάνουμε check in ένα ποδήλατο... <br />Οι Covid περιορισμοί χαλάρωσαν κάπως, στις αρχές Σεπτεμβρίου από την Ιταλία και στις 4 Οκτωβρίου από την Αγγλία. Πάλι βέβαια χρειάστηκα ένα rapid πριν την αναχώρηση και ένα "2ης μέρας" μετά την επιστροφή. Και βέβαια 2 PLF και το πιστοποιητικό εμβολιασμού μου! Άλλες εποχές... Τουλάχιστον γλίτωσα το προ-αναχωρησης για την επιστροφή. <br /><h2 style="text-align: left;">Ώρα για ποδήλατο </h2>Άφιξη στην Pisa, με 25 βαθμούς θερμοκρασία και λιακάδα. Μικρό περιφερειακό αεροδρόμιο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όλα καλά, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι το Bikebox Alan (η καινούρια μου ποδηλατική βαλίτσα ντε!) χρειάζεται στα περισσότερα αυτοκίνητα να πέσουν και τα τρία πίσω καθίσματα. Είναι οριακά πιο φαρδιά από τα περισσότερα "2/3". Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα ταξί στην Ιταλία δεν βάζουν επιβάτες μπροστά, οδηγεί σε μια δυσκολία να βρεις ταξί που να σε χωράει. Στην επιστροφή από το ξενοδοχείο προς το αεροδρόμιο ζήτησα βανάκι (ίδιο κόστος) για να είμαι σίγουρος (και άνετος). <br />Δείπνο με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες και γνωριμία. Κάποια γνωστά πρόσωπα και μερικοί νέοι. Μόνο 17 άτομα . <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0qDu85_a2N6VEcSkbTBgN_uhZDO6_Xpk37arEOlaV8rRW8YMIGa9DZyfIk2adxDhDNbfB_I_B1qWCMKm8NWfWLxYDzV8WZEYWeFOWhSXEwBcB94lDD-NPgWTytTuJ4PHWrPaK5F6gpDo/s2048/IMG_2704.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Getting ready to start" border="0" data-original-height="1475" data-original-width="2048" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0qDu85_a2N6VEcSkbTBgN_uhZDO6_Xpk37arEOlaV8rRW8YMIGa9DZyfIk2adxDhDNbfB_I_B1qWCMKm8NWfWLxYDzV8WZEYWeFOWhSXEwBcB94lDD-NPgWTytTuJ4PHWrPaK5F6gpDo/w320-h230/IMG_2704.jpeg" width="320" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Το δωμάτιο του ξενοδοχείου πολύ καλό. Το μοιράστηκα με κάποιο Γερμανό. Ευγενικός και ήσυχος, ούτε τον ενόχλησα ούτε με ενόχλησε! </div><div><br /></div><div>Μια και μου είχε ευγενικά ζητηθεί να είμαι team leader, είχα δύο ακόμα ποδηλάτες να έχω το νου μου. Οι μοναδικοί που θα κάναμε το Track 2 (ξέρετε, αυτό με τα περισσότερα χιλιόμετρα και τα περισσότερα υψομετρικά) κάθε μέρα. <br />Παρασκευή πρωί, ο καιρός τέλειος, ξεκινάμε κατά τις 10:00. Προορισμός η Lucca. Πρώτα όμως μια βόλτα μέσα στην Pisa, να δούμε και τον περίφημο πύργο. Μπορώ να επαληθεύσω ότι... γέρνει, πολύ! </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIB0EebimuQ8XWcQBUr-6eqlWQv7dtdxdgH_ELcJOrapPo1cwYnREdy3gpOigCSUbmWoIZ2Y1HxDDLmgYPllV_FhosuOSVXINnV2IqfTWUDuOW66JGwOwfLG8lDNoDyCV6EzBDNqev6mg/s3088/IMG_2723.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3088" data-original-width="2316" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIB0EebimuQ8XWcQBUr-6eqlWQv7dtdxdgH_ELcJOrapPo1cwYnREdy3gpOigCSUbmWoIZ2Y1HxDDLmgYPllV_FhosuOSVXINnV2IqfTWUDuOW66JGwOwfLG8lDNoDyCV6EzBDNqev6mg/s320/IMG_2723.HEIC" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Βγαίνοντας από την πόλη, κατευθυνόμαστε προς το παραλιακό μέτωπο και προς τα βόρεια: πιάνουμε παραλία (Ligurian Sea) στο Viareggio και συνεχίζουμε βόρεια προς το Lido di Camaiore Ριβιέρα στυλ, ελαφρώς παλιομοδίτικο, αλλά πάντα καλόγουστο. Σημείο στάσης για φωτογραφίες, λίγο πριν "τελειώσει" η παραλία και κινηθούμε προς την ενδοχώρα, η <br />Pontile di Marina di Pietrasanta, μια γέφυρα που διασχίζει κάθετα την απέραντη παραλία, μπαίνει μέσα στη θάλασσα για αρκετές δεκάδες μέτρα και τερματίζει σε πλατειούλα αναστροφής.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5HFzr1kKwRmMGBVlIcwCYQvJUfal54T1KW8h5Dc7RjrA8n0tzjVrhuxrOJ5nmvOyT6iv__b2VQPN2O7nh_YTFxWpeyauDAO96TE95ZKi5EbO-030DBnmuo9pb3HTsfwQPaOLGzGDXN54/s4032/IMG_2729.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5HFzr1kKwRmMGBVlIcwCYQvJUfal54T1KW8h5Dc7RjrA8n0tzjVrhuxrOJ5nmvOyT6iv__b2VQPN2O7nh_YTFxWpeyauDAO96TE95ZKi5EbO-030DBnmuo9pb3HTsfwQPaOLGzGDXN54/s320/IMG_2729.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihc3vc-33o-t4BoG_1dikEIjZkWK4Jk5C-KpCRiu6pCm3aQd6jGP6q3Tg1jZFeTfMPtmkWe18r8dqE15ro7TzpX15iSpmbtb_A4_1ifKEMViEBnqAXgS6nMIvx2gZDqpedC89UwFkk3sY/s4032/IMG_2727.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihc3vc-33o-t4BoG_1dikEIjZkWK4Jk5C-KpCRiu6pCm3aQd6jGP6q3Tg1jZFeTfMPtmkWe18r8dqE15ro7TzpX15iSpmbtb_A4_1ifKEMViEBnqAXgS6nMIvx2gZDqpedC89UwFkk3sY/s320/IMG_2727.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGGaBaq5qihyphenhyphentxGGxYl3LwfNRJ_GqA2QsTPCW7Hz2ezeXvT9IteBcNKKq-2pa35gYTny2FBYcziX1a88bNyBFy2lvjI0emSnd4ai25kpS1Du2FyH1_RhkbbN7G-PBJjHlN-4rxKcVuc6Q/s4032/IMG_2726.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGGaBaq5qihyphenhyphentxGGxYl3LwfNRJ_GqA2QsTPCW7Hz2ezeXvT9IteBcNKKq-2pa35gYTny2FBYcziX1a88bNyBFy2lvjI0emSnd4ai25kpS1Du2FyH1_RhkbbN7G-PBJjHlN-4rxKcVuc6Q/s320/IMG_2726.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWHCz4UQ3rL6EI6nvfW4TTgLLXn6ydxEu-Gs7h86hDHsRs4dE-QNhhW1cXUSCZW9oUu395sZWBwBUX5q-T3rf3vy_qMwMSJZRN0ORmzdRH4rvwnusrDFxNjQvxMYQW7hBcXyehOhMHfLU/s4032/IMG_2733.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWHCz4UQ3rL6EI6nvfW4TTgLLXn6ydxEu-Gs7h86hDHsRs4dE-QNhhW1cXUSCZW9oUu395sZWBwBUX5q-T3rf3vy_qMwMSJZRN0ORmzdRH4rvwnusrDFxNjQvxMYQW7hBcXyehOhMHfLU/s320/IMG_2733.HEIC" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div><div><br /></div><div>Πριν κατευθυνθούμε προς τους λόφους της ενδοχώρας, κάνουμε μια στάση για καφέ. Όμορφη στάση γιατί δεν είναι σε τουριστικό σημείο, αλλά σε όμορφο καφέ που έχουν μαζευτεί αρκετοί ντόπιοι. Ο καφές (φυσικά) εξαιρετικός! <br /></div></div><div>Πρώτη γεύση του τι μας περιμένει στα επόμενα χιλιόμετρα (και στις επόμενες μέρες) με μια ανάβαση μήκους 5.1 km. Μπορεί η μέση κλίση να μην προκαλεί ίλιγγο (6.2%) αλλά η πραγματικότητα στο δρόμο είναι κάπως πιο σκληρή: μεγάλα κομμάτια είναι στο 8-10% (και βέβαια κάποια άλλα στο 4-5%). Το μοτίβο αυτό θα συνεχιστεί και με όλες τις επόμενες αναβάσεις, όχι μόνο της πρώτης μέρας αλλά και των επόμενων: η μέση κλίση - όπως αυτή αναφέρεται πχ στο Ride with GPS, θα είναι ολίγον παραπλανητική... στην πραγματικότητα, μεγάλα κομμάτια θα είναι 8-10 ή και 12-14%... πόνος... </div><div>Πριν φτάσουμε στη Lucca, τον προορισμό της 1ης μέρας, είχαμε τέσσερεις γερές αναβάσεις... Όμως από πολύ νωρίς, η Τοσκάνη άρχισε να μας αποκαλύπτει τις ομορφιές της και να μας ανταμείβει για τον "πόνο".</div><div></div><div style="text-align: left;">Μεσογειακό τοπίο, οικεία χρώματα. Το πράσινο της ελιάς και των αμπελιών, το σκούρο πράσινο των κυπαρισσιών, το μπλε του ουρανού και το καφέ της ιταλικής γης. Παντού αμπελώνες, συστάδες δέντρων και ελαιώνες. Και ανάμεσα σε αυτά, ιταλική αρχιτεκτονική στα καλύτερά της. με τις αποχρώσεις της ώχρας και την τερακότα να κυριαρχούν, αλλά και αρκετές ζωηρές πινελιές να σπάνε τη μονοτονία! Και όλα αυτά κάτω από ιδανικές θερμοκρασίες (γύρω στους 22 με 24 βαθμούς), με μπόλικο μεσογειακό ήλιο και με περιστασιακή συννεφιά! Τι παραπάνω να ζητήσει κανείς για τέσσερις μέρες ποδηλατικής απόλαυσης;</div><div style="text-align: left;">Η άφιξη στη Lucca, είναι για μένα μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Μου λένε ότι είναι γνωστός τουριστικός προορισμός και από τις γνωστές ομορφιές της Τοσκάνης. Για να είμαι ειλικρινής, δεν την γνώριζα! Και είναι πραγματικά εντυπωσιακά όμορφη πόλη!</div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh77NuLsYB8qzy5__qqrxnuCe5_aj01T2aEKOJYqWUGUeSYRWpTLSjgUTl_cuk6KhUpywp-536GUHFsSnjFCvCnozgb5_6Lym0Kp2IGpKylSgeE5ZkyjwZx-tFhuazzlQ_IKSZfTjl6_BA/s4032/IMG_2752.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh77NuLsYB8qzy5__qqrxnuCe5_aj01T2aEKOJYqWUGUeSYRWpTLSjgUTl_cuk6KhUpywp-536GUHFsSnjFCvCnozgb5_6Lym0Kp2IGpKylSgeE5ZkyjwZx-tFhuazzlQ_IKSZfTjl6_BA/s320/IMG_2752.HEIC" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiip2JTWeHWfxrG3FppSC-Hgzah_MjcgQgUynmUUxfDpmbjtbaTEGTU5ANCdNDw2Nz9Y9DaPetXs-mb72m86ZLewNJ4mrR3Tqd2fCsKK-mUH0gqClZ1aqO0DTK4KMTZ8NnipQlywYXcMmE/s4032/IMG_2751.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiip2JTWeHWfxrG3FppSC-Hgzah_MjcgQgUynmUUxfDpmbjtbaTEGTU5ANCdNDw2Nz9Y9DaPetXs-mb72m86ZLewNJ4mrR3Tqd2fCsKK-mUH0gqClZ1aqO0DTK4KMTZ8NnipQlywYXcMmE/s320/IMG_2751.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMoFmJMmR21HxCepB1HaYMqobXV6b-I-0iVEbnfLTolHs8okkc0xd0kqX4sT7jJOxB7kxZvGFGpuuvt1sMyWHzx4Y_TvYV_3w1atLqRSkywK8alMGUCnXtNDlsz1orQS_K0jAFO7BMtu0/s4032/IMG_2750.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMoFmJMmR21HxCepB1HaYMqobXV6b-I-0iVEbnfLTolHs8okkc0xd0kqX4sT7jJOxB7kxZvGFGpuuvt1sMyWHzx4Y_TvYV_3w1atLqRSkywK8alMGUCnXtNDlsz1orQS_K0jAFO7BMtu0/s320/IMG_2750.HEIC" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCz6b9N8uGLMTeB4Du7C4jurZWMGi3tpyzIlyGI9d7SpeC-aU0xrxVpwkGyXlkCW7si86IzpTq_yacWWTWmyr3DHdeBLHepiTXDbA7lFgBkRNtHm8vP6vW5HU7K3emRUnFL1MJS5wTHW0/s4032/IMG_2749.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCz6b9N8uGLMTeB4Du7C4jurZWMGi3tpyzIlyGI9d7SpeC-aU0xrxVpwkGyXlkCW7si86IzpTq_yacWWTWmyr3DHdeBLHepiTXDbA7lFgBkRNtHm8vP6vW5HU7K3emRUnFL1MJS5wTHW0/s320/IMG_2749.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXO6O4kdD8FG2by6fWTo4XQ5yg4Z0VyQ6JlgLOdNA8ogCRPZY1TY4L_xNR6LJJO6u4vJCqaROhGta7bC2_rUZOL6mkxPibtDo9EWiOZkEUVHtI4GheAXAzbpfzIdMhjfA6Pp4oU3YAtPA/s4032/IMG_2767.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXO6O4kdD8FG2by6fWTo4XQ5yg4Z0VyQ6JlgLOdNA8ogCRPZY1TY4L_xNR6LJJO6u4vJCqaROhGta7bC2_rUZOL6mkxPibtDo9EWiOZkEUVHtI4GheAXAzbpfzIdMhjfA6Pp4oU3YAtPA/s320/IMG_2767.HEIC" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p style="text-align: left;">Η διαμονή στη Lucca αποδεικνύεται "χλιδάτη".</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM-4lyan3Am6xXrEfafXjXk4kEdeZss3vdahn3_DFYC-gGo5VozFwpwfxeB5b5yt0xtlk_bDlnqvl-fSoswOMcUuXxOKPLQZ3BX6PG-UW_9IP5JqzMjy81bXl4ct7-Y8mNjfijzN5AN7o/s4032/IMG_2764.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM-4lyan3Am6xXrEfafXjXk4kEdeZss3vdahn3_DFYC-gGo5VozFwpwfxeB5b5yt0xtlk_bDlnqvl-fSoswOMcUuXxOKPLQZ3BX6PG-UW_9IP5JqzMjy81bXl4ct7-Y8mNjfijzN5AN7o/s320/IMG_2764.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCMtzaLWXSpyPsvBRKYcLLiyxHzR2-WYioxS52DwYtJAtCS3E6Jig_Sc9nbXav4A_YB3PN5hmMk2HytpAh9It2_Dij5jPC93sO4OvviHaCmA2XGCoZh1auxw9KtL9WYhMeeUnpeNumX5c/s4032/IMG_2770.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCMtzaLWXSpyPsvBRKYcLLiyxHzR2-WYioxS52DwYtJAtCS3E6Jig_Sc9nbXav4A_YB3PN5hmMk2HytpAh9It2_Dij5jPC93sO4OvviHaCmA2XGCoZh1auxw9KtL9WYhMeeUnpeNumX5c/s320/IMG_2770.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEUUyEOlCedOSkeAAPdEwJItkpulwzSVLXTcGYZwsITNQqxX4B1tPZSaftmgozMbPc2xC2Z2Oe8XfROWsHEYQb32ztGucxkA86TY94PGpdNu90-viQNdkI2_fEduwuYpRqsBvMgH47CX4/s4032/IMG_2772.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEUUyEOlCedOSkeAAPdEwJItkpulwzSVLXTcGYZwsITNQqxX4B1tPZSaftmgozMbPc2xC2Z2Oe8XfROWsHEYQb32ztGucxkA86TY94PGpdNu90-viQNdkI2_fEduwuYpRqsBvMgH47CX4/s320/IMG_2772.HEIC" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9JoeneF4HVGAB226PLz_yL6Gz4pZ_D0jVM2cvBLfxlzK6H2AfjhPeQ6sV_H3LXXiabgxx9HK1TX41wct5yBSbBa_fQL0-G9_wxfA-kF2tYyKlwdma3F4BI3IZC1-dtIPHEtJz2_nB718/s4032/IMG_2778.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9JoeneF4HVGAB226PLz_yL6Gz4pZ_D0jVM2cvBLfxlzK6H2AfjhPeQ6sV_H3LXXiabgxx9HK1TX41wct5yBSbBa_fQL0-G9_wxfA-kF2tYyKlwdma3F4BI3IZC1-dtIPHEtJz2_nB718/s320/IMG_2778.HEIC" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p style="text-align: left;">Επιπλέον, μια και είμαστε "γρήγοροι", προλαβαίνω να απολαύσω και μια βουτιά στην πισίνα! Βάλσαμο για τους μυς! Σούρουπο, ήσυχη ιταλική εξοχή και πισίνα όλη δικιά μου, σε βίλα κάπου στην Τοσκάνη... ποιος να μου το έλεγε... Τα όμορφα της ποδηλασίας, </p><p style="text-align: left;">Το βραδάκι περπατήσαμε προς την πόλη και ανακαλύψαμε ένα από τα πολύ καλά εστιατόρια, ακολουθώντας και τις συμβουλές που πήραμε από τη reception. </p><p style="text-align: left;">Πέρα από τους 3 μας, η Doris και ο George μας έκαναν παρέα και βέβαια αρχίσαμε (με τον George κυρίως) τη δοκιμή μερικών από τα εξαιρετικά Chanti Classico κρασιά της περιοχής. Οι δοκιμές θα συνεχιστούν με ένταση και τις επόμενες μέρες, ώστε φεύγοντας να έχουμε μια πολύ καλή οινική εικόνα της περιοχής!</p><p style="text-align: left;">Εξαιρετικός ύπνος στο χλιδάτο δωμάτιο. Είχα την τύχη να έχω το δωμάτιο μόνος μου, μια και όπως μου εξήγησε ο Michael, υπήρχαν ακυρώσεις της τελευταίας στιγμής! Δε με χάλασε καθόλου!</p><p style="text-align: left;">Φρέσκος και ορεξάτος ξεκίνησα τη δεύτερη μέρα. Αφήνοντας πίσω την όμορφη Lucca και κινούμενοι ακόμα περισσότερο προς τα ενδότερα της Τοσκάνης, τους λόφους που την χαρακτηρίζουν και προς την πολλά υποσχόμενη Φλωρεντία (Firenze). Το μενού είχε 130 km και 2,100 m υψομετρικά! Οι καινούριες δυνατότητες του Garmin, είναι ευχή και κατάρα ταυτόχρονα: ναι, ξέρεις τι σε περιμένει, ξέρεις τι κλίσεις και πόση απόσταση περιλαμβάνει η επόμενη ανάβαση και πόσες αναβάσεις έχει το μενού ολόκληρης της μέρας. Αλλά όταν βλέπεις στην αρχή της μέρας ότι σε περιμένουν 8-10 αναβάσεις... σου ρίχνει κάπως την ψυχολογία! Σα να μην έφτανε αυτό, είχα και τον έναν της παρέας... δε λέω, πολύ δυνατός ποδηλάτης, πολύ καλύτερος από μένα στις ανηφόρες... αλλά μου έσπασε τα νεύρα: κανονική απαγγελία: πότε έρχεται η επόμενη ανηφόρα, πόσα χιλιόμετρα είναι, πόσες ακόμα μένουν (μόλις τελειώναμε μία...)... Τέσσερις μέρες αυτή η δουλειά... κάπου στην τέταρτη μέρα δεν άντεξα, του την είπα. Ευγενικά, αλλά του την είπα! </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiWcddg_0DN05TPAwNf6E04z86-Q025uSAJK5OdH-2POgvnk080oijtsSSmvOlOrUkp4QeZWVr2_9c7JxjuCeQpmJK_wXmeqVLc2HLmK943LmSIC7mlNi98zq9KY-ckka1Pd_yKdzH5lIEQf9uklVoryJVXYMngdgfcQle3zXGDHWqEikrW9cB6Gw-y=s4032" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiWcddg_0DN05TPAwNf6E04z86-Q025uSAJK5OdH-2POgvnk080oijtsSSmvOlOrUkp4QeZWVr2_9c7JxjuCeQpmJK_wXmeqVLc2HLmK943LmSIC7mlNi98zq9KY-ckka1Pd_yKdzH5lIEQf9uklVoryJVXYMngdgfcQle3zXGDHWqEikrW9cB6Gw-y=s320" width="320" /></a></div><div><br /></div>Πρωινός, χαμηλός ήλιος, ιδανική θερμοκρασία, άδειοι δρόμοι, άσφαλτος πολύ καλής ποιότητας.<div>Όσο η μέρα προχωρούσε, η κίνηση στους δρόμους αυξανόταν. Αλλά σε πολύ λίγα σημεία γινόταν ενοχλητική. Οι Ιταλοί οδηγοί είναι συνηθισμένοι στην παρουσία ποδηλάτων σε αυτούς τους δρόμους. Οπότε δεν "τρελαίνονται". Βέβαια, θεωρούν ότι και οι ποδηλάτες είναι συνηθισμένοι στο να τους περνάνε αυτοκίνητα στο μισό μέτρο... Για μένα, αυτό δεν είναι πρόβλημα, έχω μάθει από τους Έλληνες οδηγούς, αλλά και από κάποιες "εξαιρέσεις" Άγγλους. Υποπτεύομαι ότι για τους Άγγλους φίλους μου, συνποδηλάτες, το ζήτημα θα ήταν πρώτο θέμα συζήτησης: τρελαίνονται με τα close passes... </div><div> <br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi3yXOnGVDzMWN0riS12wXjaIWU79u1t0hX2HFSJleM675N_jwAax5TIT1UjQzZLNDfoeBjzxj1XIDB4pk0MZNSGaUasA3fxUkMtaUdRN_WLdiV9kWsQIX1TretnPhMQ2R09ZF9udzqsaBV57H2BCvw1cV3rkSqtiOIBdHipEpFE7j54_x1MbP-W80d=s4032" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi3yXOnGVDzMWN0riS12wXjaIWU79u1t0hX2HFSJleM675N_jwAax5TIT1UjQzZLNDfoeBjzxj1XIDB4pk0MZNSGaUasA3fxUkMtaUdRN_WLdiV9kWsQIX1TretnPhMQ2R09ZF9udzqsaBV57H2BCvw1cV3rkSqtiOIBdHipEpFE7j54_x1MbP-W80d=s320" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiJ2AWSDIxrNmDmsrraVfQcbaYv-IVsGzE7Cs1XUgI-oarP9uv-XiJed9EIOK4QnywcEXqYhcNzyHtMopXsGMifCV7jxDJ9AKAXGcN0JLBEB88BEnaNTyFTFtK0va7FydU4mnniClWbbAlYhKAOxUD3RYGnxuNGzz9MZ2MqWfMqLqWB3Pu6N0CKO8i2=s4032" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiJ2AWSDIxrNmDmsrraVfQcbaYv-IVsGzE7Cs1XUgI-oarP9uv-XiJed9EIOK4QnywcEXqYhcNzyHtMopXsGMifCV7jxDJ9AKAXGcN0JLBEB88BEnaNTyFTFtK0va7FydU4mnniClWbbAlYhKAOxUD3RYGnxuNGzz9MZ2MqWfMqLqWB3Pu6N0CKO8i2=s320" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: left;">Αμπέλια με άψογη γεωμετρία, εναλλασσόμενα με μικρές συστάδες κυπαρισσιών και με διάσπαρτες βίλες στο χρώμα της ώχρας. Αυτό ήταν το μοτίβο. Οι λόφοι μήκους 5 - 8 km. Οι ενδείξεις της μέσης κλίσης είναι και πάλι παραπλανητικές όμως: τα σκληρά κομμάτια είναι σταθερά στο 8-10%. Μετά υπάρχουν κάποια κομμάτια με 4-6% και φτιάχνουν το μέσο όρο... Αλλά το 10% πονάει! (επαναλαμβάνομαι... είναι που επαναλαμβανόταν και ο πόνος!)</p><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEghAfyqumafvYLz6XxdWtgDOXVVjWD3RodBH3NZ5KTwQ8KcgyvkgaW2ubCgnLT_4jKEib1-7e6IsPEl5dlTJ1GBFxWJtyXwJUaVSRJ7F17BlrYihwa-Irg6L5rdVfGCQZn-V0DbzlFVljN6bhnTkfPA8WPMUCaW8vvXD_CNlUzdQN1uNVnrCRUI0x_V=s4032" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEghAfyqumafvYLz6XxdWtgDOXVVjWD3RodBH3NZ5KTwQ8KcgyvkgaW2ubCgnLT_4jKEib1-7e6IsPEl5dlTJ1GBFxWJtyXwJUaVSRJ7F17BlrYihwa-Irg6L5rdVfGCQZn-V0DbzlFVljN6bhnTkfPA8WPMUCaW8vvXD_CNlUzdQN1uNVnrCRUI0x_V=s320" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhuRi_52iF1ggKe_I8o2TAtB5DmLFcvuztwr2nBM7iGRZvnixJ4f-nUBtGwXAedBmWAdA630CV1-9ZBzLHTK1a-4Ux9MU5AiJGLFV5I6qOabWi3RbsZcYYmhEpeU7dL8EgQWvSMVZ5sgA5TXuDUDdhp_HJHJhbAc4GmkZEqbhqa4twQtFgu2McIpMQG=s4032" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhuRi_52iF1ggKe_I8o2TAtB5DmLFcvuztwr2nBM7iGRZvnixJ4f-nUBtGwXAedBmWAdA630CV1-9ZBzLHTK1a-4Ux9MU5AiJGLFV5I6qOabWi3RbsZcYYmhEpeU7dL8EgQWvSMVZ5sgA5TXuDUDdhp_HJHJhbAc4GmkZEqbhqa4twQtFgu2McIpMQG=s320" width="320" /></a></div><br /><p>Περάσαμε και από το χωριό (και το σπίτι) που γεννήθηκε και έζησε ο Leonardo. Ο da Vinci ντε!</p><p>Φτάνοντας στην Φλωρεντία, η αίσθηση αλλάζει: flat διαδρομή, δίπλα στον ποταμό Άρνο, ατέλειωτα κομμάτια. χωρίς καθόλου αυτοκίνητα - μόνο για πεζούς, ποδήλατα και πατίνια! Πολιτισμός, κουλτούρα και υψηλή αισθητική παντού. </p><p>Το πέρασμα μέσα από το κέντρο της ιστορικής πόλης, κινούμενοι αργά ανάμεσα σε χιλιάδες τουρίστες, φωτογραφίζοντας την Ponte Vecchio, είναι μοναδική εμπειρία... αλλά η καθυστέρηση και η μικρή διάρκεια της μέρας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η διαμονή ήταν αρκετά χιλιόμετρα έξω από την πόλη, στην κορυφή ενός λόφου, σε ένα μοναστήρι, οδηγούν σε μια "δύσκολη" εμπειρία...</p><p>Εφαρμόζω την μπρεβετάδικη εμπειρία, φορτώνω νερό από ένα ζαχαροπλαστείο (λίγα ιταλικά είναι χρήσιμα σε τέτοιες περιπτώσεις), κατεβάζω κι ένα τζελάκι και οδηγώ τους δυο συνοδοιπόρους μου, μέσα σε πίσω σκοτάδι, σε έναν έρημο και πολύ ανηφορικό δρόμο, με έργα που μας αναγκάζουν να περπατήσουμε για λίγε μέτρα... Κι όλα αυτά για να φτάσουμε σε ένα ασκητικό μέρος!</p><p>Χώνομαι για ένα γρήγορο ντους και καταβροχθίζω κάμποσα μακαρόνια πριν πέσω για ύπνο σε ένα από τα κελιά. Ευτυχώς έχουμε χωρίσματα ανάμεσα στα κρεβάτια... </p><p>Το πρωί, μετά από ένα στοιχειώδες πρωινό, ξεκινάμε με πολύ σκληρή ανάβαση... τα πόδια δεν πρόλαβαν να ζεσταθούν, οπότε τα πρώτα χιλιόμετρα είναι σε ρυθμό επιβίωσης. Όταν όμως ζεσταθεί ο καιρός και τα πόδια μας, τα πράγματα καλυτερεύουν και η διάθεση ξανανεβαίνει γρήγορα! </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5Gyz4iQw_XqFbkeiT5i-Cr4RfAwP4mwB54Hq5T0-azjpNhQbaa9vSe7O-BamoPauIV7E_UBUzmxpju2ow1P3qc8j5SAInfAEoeCoV6n75F2cLo_eBeKMA-jEDKNjsfLlGIivim2tGiN7uM3ue45ckOfKXtNS3JNdDIB5ljTXyIoRRdfuF3DeiQofg/s4032/IMG_2826.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5Gyz4iQw_XqFbkeiT5i-Cr4RfAwP4mwB54Hq5T0-azjpNhQbaa9vSe7O-BamoPauIV7E_UBUzmxpju2ow1P3qc8j5SAInfAEoeCoV6n75F2cLo_eBeKMA-jEDKNjsfLlGIivim2tGiN7uM3ue45ckOfKXtNS3JNdDIB5ljTXyIoRRdfuF3DeiQofg/s320/IMG_2826.HEIC" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4_hE_yM005_XGaBg6x-WmVOItWjXTPIVGuvN5Wb31YMVjqOCim2w3i4fYUEAXn6966ADnuc7c-LkVDYC-Xq_PDSYfOeh_169xE6EdaqAsFKPWixsbik6z4NvLjvPZU-vM1OysWKujeZgv_yOEseY4y3Oo7bSBlgf5Embmojo6oiSh624Q_QoCYg_5/s4032/IMG_2828.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4_hE_yM005_XGaBg6x-WmVOItWjXTPIVGuvN5Wb31YMVjqOCim2w3i4fYUEAXn6966ADnuc7c-LkVDYC-Xq_PDSYfOeh_169xE6EdaqAsFKPWixsbik6z4NvLjvPZU-vM1OysWKujeZgv_yOEseY4y3Oo7bSBlgf5Embmojo6oiSh624Q_QoCYg_5/s320/IMG_2828.HEIC" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcw8TUNmVzqskqt8Tul_1l_mbaqwF9GU8VJpv2HQZEIfgXDPZIJ4y8ibJTGFxNbULVWoOrOk1RFl-ja7X17tqXNl0WetlA4k40Ad1mvkWuaF7GSKG8nrqfRsGEg1yNzWbNnCLs-qjJvlgTJWKlinQk6jOPvs6BYMWRROhDCAsPOS7LQS7FnyDutl7w/s3180/IMG_2829.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2063" data-original-width="3180" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcw8TUNmVzqskqt8Tul_1l_mbaqwF9GU8VJpv2HQZEIfgXDPZIJ4y8ibJTGFxNbULVWoOrOk1RFl-ja7X17tqXNl0WetlA4k40Ad1mvkWuaF7GSKG8nrqfRsGEg1yNzWbNnCLs-qjJvlgTJWKlinQk6jOPvs6BYMWRROhDCAsPOS7LQS7FnyDutl7w/s320/IMG_2829.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN_uRw9vSf4AGgXRwCu2ZYWW9J5UaRfHM2z42aq1q046rKxOggwVwJnPAwUbWdhzayFtyo_NgAhnoAbVm4QQ3yzFCi9cRDrz752EhGVKVnuNZaNWx5yzs195i5Q-xTwPA6zDDU5rakzW6cwQMPKpS4gipCCWQmeajOnsx8x2amp1yk3x58P_c6bipj/s4032/IMG_2831.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN_uRw9vSf4AGgXRwCu2ZYWW9J5UaRfHM2z42aq1q046rKxOggwVwJnPAwUbWdhzayFtyo_NgAhnoAbVm4QQ3yzFCi9cRDrz752EhGVKVnuNZaNWx5yzs195i5Q-xTwPA6zDDU5rakzW6cwQMPKpS4gipCCWQmeajOnsx8x2amp1yk3x58P_c6bipj/s320/IMG_2831.HEIC" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh_moebZOQ_EhgFsgfV-GCfNPAw7G4XuBqxfIz_CQEbyQNEu-Jo2ucTfLmSckMz5CN0XNZK4QFKHwcq36Bs9CzJWAv4s8Bcs71ZhZ6T8f7k9jyrrOY8nj263g1Le_1qiMDgKjFt0xaeQrzp55gSfo93r9XQsxFZdPhUOhp2S0SQPA_DdAUHGo1L1jb/s4032/IMG_2836.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh_moebZOQ_EhgFsgfV-GCfNPAw7G4XuBqxfIz_CQEbyQNEu-Jo2ucTfLmSckMz5CN0XNZK4QFKHwcq36Bs9CzJWAv4s8Bcs71ZhZ6T8f7k9jyrrOY8nj263g1Le_1qiMDgKjFt0xaeQrzp55gSfo93r9XQsxFZdPhUOhp2S0SQPA_DdAUHGo1L1jb/s320/IMG_2836.HEIC" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgduCsZI_AZE4HvmwHlBD-goPlq91LxfGlUzq-yjA0p5bYJ1egUNSzkn5YKQVEAtDMzLZoOSMI5rz3-L7q76BFPTUetDeHPBJOK_zMmnmawh46L6ju0Xuobhz5TJTPVZtDd5pjNxah8ZmijTPX8u8WHnl4bOq-7XJUgVKXhJ9WvsG9YephP9rrpd-X4/s4032/IMG_2840.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgduCsZI_AZE4HvmwHlBD-goPlq91LxfGlUzq-yjA0p5bYJ1egUNSzkn5YKQVEAtDMzLZoOSMI5rz3-L7q76BFPTUetDeHPBJOK_zMmnmawh46L6ju0Xuobhz5TJTPVZtDd5pjNxah8ZmijTPX8u8WHnl4bOq-7XJUgVKXhJ9WvsG9YephP9rrpd-X4/s320/IMG_2840.HEIC" width="320" /></a></div><div><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8ErdHtSs9Kjk9iUGx90LaSd6IZt1-v8bsYe6H0c1pQckwiz_au-cuzI-PoYRDYAjMN3yihl6-zTJl0UvvCquDn6HmAqZu4SdrnQBQp7E_D09pi2vhpscfj2axc9i945fhGs7idI0r8rbLwDlD8qxINYIorr7FAqYe0UhLm5fafkd1Akn_gX5nKBA-/s4032/IMG_2834.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8ErdHtSs9Kjk9iUGx90LaSd6IZt1-v8bsYe6H0c1pQckwiz_au-cuzI-PoYRDYAjMN3yihl6-zTJl0UvvCquDn6HmAqZu4SdrnQBQp7E_D09pi2vhpscfj2axc9i945fhGs7idI0r8rbLwDlD8qxINYIorr7FAqYe0UhLm5fafkd1Akn_gX5nKBA-/s320/IMG_2834.HEIC" width="320" /></a></div><br /><p>Προορισμός μας είναι το San Gimigniano. Η διαδρομή είναι υπέροχη. Ήσυχη από αυτοκίνητα, με το συνηθισμένο πλέον σκηνικό. Κάπου προς το τέλος, έχει ένα "κερασάκι" που ήταν όμορφο και ενδιαφέρον, αν και κάπως υπερβολικό από ποδηλατική άποψη... Colle di val' Elsa - γραφική πόλη, με κάστρο στην κορυφή λόφου... αλλά 20+% με λιθόστρωτο και μάλιστα γλιστερό... Συγγνώμη, αλλά περπάτησα κάτι λίγα μέρτα... δεν παλευότανε! Η θέα βέβαια, από την κορφή, εξαιρετική:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6SLrHC9rEBCfpZzENJGr1L3fW2-Jh5hbWTm01HAo1lL8TpVD38w-gBgc_R011GQXQwnweq74Gtv12eY-44OV4mZC8NlSCyZKbL3TQwvi1CmQDJPP1D4FVHlwsDrecaFiOwqv654zA9XFnfLFAimoH7aePC3X_WSNHetiXsCl4iTFqFGnDOqIuwXmp/s4032/IMG_2845.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6SLrHC9rEBCfpZzENJGr1L3fW2-Jh5hbWTm01HAo1lL8TpVD38w-gBgc_R011GQXQwnweq74Gtv12eY-44OV4mZC8NlSCyZKbL3TQwvi1CmQDJPP1D4FVHlwsDrecaFiOwqv654zA9XFnfLFAimoH7aePC3X_WSNHetiXsCl4iTFqFGnDOqIuwXmp/s320/IMG_2845.HEIC" width="320" /></a></div><br /><p>Η άφιξη στο San Gimignano (για την ακρίβεια στα περίχωρά του - την ίδια την πόλη θα την δούμε την επόμενη, τελευταία μέρα, φεύγοντας για την επιστροφή μας προς Pisa) είναι όπως πρέπει: χωρίς τις περιπέτειες της προηγούμενης μέρας. Για άλλη μια φορά έχω την τύχη να είμαι μόνος στο δωμάτιο. Επιπλέον, έχω την τύχη και την άνεση χρόνου να απολαύσω την πισίνα του ξενοδοχείου! Βάλσαμο για τους ταλαιπωρημένους μυς και αυτή τη φορά έχω και παρέα 2-3 συνποδηλάτες. Απόλαυση! Και η απόλαυση συνεχίζεται με ένα εξαιρετικό δείπνο, με bistecca Fiorentina (όχι που θα έφευγα από την περιοχή χωρίς να δοκιμάσω το must πιάτο τους!) και με τουλάχιστον τρία (μπορεί και να έχασα το μέτρημα) διαφορετικά chianti κρασιά, το ένα καλύτερο από το άλλο... Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, διαπιστώνοντας ότι ο George κι εγώ είμαστε μερακλήδες και (στοιχειωδώς) γνώστες... είναι πολύ χαρούμενος να μας ξεναγήσει στις ποικιλίες που χρησιμοποιεί και στις ετικέτες που παράγει! </p><p>Η τελευταία μέρα είναι εξίσου καλή με τις υπόλοιπες, εκτός από τα λίγα τελευταία χιλιόμετρα. Ξεκίνησε να ψιχαλίζει, η κίνηση ήταν αρκετά αυξημένη όσο πλησιάζαμε προς την Pisa και επιπλέον καταφέραμε να χαθούμε και να κάνουμε ένα κύκλο 5-6 χιλιομέτρων μέχρι να βρούμε τον τερματισμό μας... Αλλά όλη η υπόλοιπη μέρα ήταν εξίσου όμορφη και απολαυστική με τις υπόλοιπες. Έχοντας αρκετό χρόνο στη διάθεση μας, προλάβαμε να κάνουμε στάση και για κανονικό γεύμα (όχι ότι και τις προηγούμενες μέρες δεν κάναμε - κάθε μέρα είχαμε στάση για γεύμα - απλώς την τελευταία ήμαστε πιο χαλαροί και άνετοι με το χρόνο).</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNrfrklgf22Xxwx_p6kiOHtNsqsaR6GiHl2Kp3H_-vvIrv7P4vmvkwBRkclWAbWoNzMVK4Z3pS4cdz5n-nh9-nqYbasNEzZVyyD_YgQhG-khlz5I2azeZ--jdrxP7MBD_CGA3NBs357O_BJ6MPeds-r5PvVEJbAFCTVTDOEaMXn01fSazvUBxdNTdC/s4032/IMG_2853.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNrfrklgf22Xxwx_p6kiOHtNsqsaR6GiHl2Kp3H_-vvIrv7P4vmvkwBRkclWAbWoNzMVK4Z3pS4cdz5n-nh9-nqYbasNEzZVyyD_YgQhG-khlz5I2azeZ--jdrxP7MBD_CGA3NBs357O_BJ6MPeds-r5PvVEJbAFCTVTDOEaMXn01fSazvUBxdNTdC/s320/IMG_2853.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgauvtvbBNcbiZyWNmvsXS76XMdtttyfoIIV6votasrXhwKtTFSJ3fbEE9_spXpiG7E0qPzoLqL0x8zA-VDwDQxxpDDPqlU_GJrfIX-tKbBrmTrofYlfVKytjB_cOMHX-U3KQeEpjSrHqt4UYz1UeTglDphhF4A_j3LDI1lDwH9h8qYEVgwIo9UsIJw/s3088/IMG_2866.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3088" data-original-width="2316" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgauvtvbBNcbiZyWNmvsXS76XMdtttyfoIIV6votasrXhwKtTFSJ3fbEE9_spXpiG7E0qPzoLqL0x8zA-VDwDQxxpDDPqlU_GJrfIX-tKbBrmTrofYlfVKytjB_cOMHX-U3KQeEpjSrHqt4UYz1UeTglDphhF4A_j3LDI1lDwH9h8qYEVgwIo9UsIJw/s320/IMG_2866.HEIC" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0oLhWc035QaDGZ5rM8cLw9_OmHjZZxrm2K8HkD10PzkURLQubj5wNwDzX8E16CywHkKgl2zvqhsoAFrOXWMhlKpv1L4VbW7xIxhMldEvTqG-m2kPclgGCdBv0bW7mvnjA08r7d28crdBC0CXvqb_9u9ltGOi-3Uc6QSyTp9w6VR4aNEHP8TYDLFEG/s4032/IMG_2859.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0oLhWc035QaDGZ5rM8cLw9_OmHjZZxrm2K8HkD10PzkURLQubj5wNwDzX8E16CywHkKgl2zvqhsoAFrOXWMhlKpv1L4VbW7xIxhMldEvTqG-m2kPclgGCdBv0bW7mvnjA08r7d28crdBC0CXvqb_9u9ltGOi-3Uc6QSyTp9w6VR4aNEHP8TYDLFEG/s320/IMG_2859.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbX8sQs7181CtSF2cvr9eePITadzipmXccLxdqFWS6xE8TzbQhFkUortr9GUx9fA0EOHz8UQHhkh6oDx3fzzwdKNtJKwzbaOCLKMnIMAauk1lDfQ1N2uAgM0E87E-l1aK4ev9Hrt0s0NVN9uY34S3afsWJyev26uX4bab9TM2_YR2k9ud1vQE7IDue/s4032/IMG_2868.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbX8sQs7181CtSF2cvr9eePITadzipmXccLxdqFWS6xE8TzbQhFkUortr9GUx9fA0EOHz8UQHhkh6oDx3fzzwdKNtJKwzbaOCLKMnIMAauk1lDfQ1N2uAgM0E87E-l1aK4ev9Hrt0s0NVN9uY34S3afsWJyev26uX4bab9TM2_YR2k9ud1vQE7IDue/s320/IMG_2868.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilyLzW0KRMyH-gmrVA4QYOXmgywubl99tgvUa8PRn0JwZCuzO_gEeyi33HsNKxdpfAR_yeup9AGfU8zEJVmeOCM2h1zfL8l8kOSC_A5hD1rT8qLYwaLb82hu9ENeDaMDVD07z83Oq2J_KTOJm-Vh79BqAjaCP1ZwZDtZhUs_ms7zvDjdTxPIYXp3b3/s4032/IMG_2869.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilyLzW0KRMyH-gmrVA4QYOXmgywubl99tgvUa8PRn0JwZCuzO_gEeyi33HsNKxdpfAR_yeup9AGfU8zEJVmeOCM2h1zfL8l8kOSC_A5hD1rT8qLYwaLb82hu9ENeDaMDVD07z83Oq2J_KTOJm-Vh79BqAjaCP1ZwZDtZhUs_ms7zvDjdTxPIYXp3b3/s320/IMG_2869.HEIC" width="240" /></a></div><p>Στα τελευταία χιλιόμετρα "πατήσαμε" για να προλάβουμε την καταιγίδα που βλέπαμε να έρχεται. Και την προλάβαμε! Για λίγα λεπτά! Άνοιξαν οι ουρανοί λίγα λεπτά αφότου φτάσαμε στο ξενοδοχείο, στο γνώριμο σημείο από το οποίο είχαμε ξεκινήσει 4 μέρες πριν!</p><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxDI6io0jnU5ud9Ul-H9MMc7SgqQl3Ux33X2Aaxg0HfmvMgIFS9HmEFuGI32GSSB8fIttpehXzjxt6t6pJGu5QecNiXxZVI-YOpzkGeLpkT-kPUAg_oclkOMRYjRV0gOPtgTtAMJdc6-RWFQSEqhwsVgsH80Ovw7wSPO5jVvdAF0L5X5lwO2EqU9AE/s4032/IMG_2872.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxDI6io0jnU5ud9Ul-H9MMc7SgqQl3Ux33X2Aaxg0HfmvMgIFS9HmEFuGI32GSSB8fIttpehXzjxt6t6pJGu5QecNiXxZVI-YOpzkGeLpkT-kPUAg_oclkOMRYjRV0gOPtgTtAMJdc6-RWFQSEqhwsVgsH80Ovw7wSPO5jVvdAF0L5X5lwO2EqU9AE/s320/IMG_2872.HEIC" width="240" /></a></div><br /> <p></p><p>Μετά το συμμάζεμα και το ντους, είχα μπόλικο χρόνο για - τι άλλο - καλό φαγητό και καλό κρασί με το φίλο George και την Doris! </p><h2 style="text-align: left;">Επίλογος</h2><p>Τα τετραήμερα, κυκλικά GBI επαληθεύουν τη "φήμη" τους: στο δικό μου μυαλό, η ιδανική διάρκεια απόδρασης και η ιδανική ποσότητα ποδηλατικών χιλιομέτρων! "Οικογενειακή" κατάσταση, χωρίς το χαμό των "μεγάλων" Europe διοργανώσεων (έχουν κι αυτές τα καλά τους, αλλά είναι άλλα...). Αναχώρησα από την Pisa χορτάτος και ικανοποιημένος. Το ποδήλατο έγινε χωρίς απρόοπτα, η προετοιμασία λειτούργησε σωστά, η παρέα ήταν καλή (θα μπορούσε και λίγο καλύτερη, αλλά δεν παραπονιέμαι), οι εικόνες ήταν πανέμορφες, τα χιλιόμετρα πολλά και αρκούντως δύσκολα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;</p><br /><br /><br /><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghSt5Y-hAlfsKwnSEXAsNHDcr89isXyUNOsU1wOVqLIWmgCXlII1ug4OC45xQsxw3wM7W4fUfaaYjKomceR4e9tD4vqS_kT8iks1Qg8N8fmvnTISCKBzxJJIbwL1q7l9UTFXMu7zFriCKJp4I97L4fphS6cTgc7hjPrhw6PdytBgfIwTNMgPkr0d0D/s4032/IMG_2876.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghSt5Y-hAlfsKwnSEXAsNHDcr89isXyUNOsU1wOVqLIWmgCXlII1ug4OC45xQsxw3wM7W4fUfaaYjKomceR4e9tD4vqS_kT8iks1Qg8N8fmvnTISCKBzxJJIbwL1q7l9UTFXMu7zFriCKJp4I97L4fphS6cTgc7hjPrhw6PdytBgfIwTNMgPkr0d0D/s320/IMG_2876.HEIC" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiesWZIxnsQ_49WAmr0i9fh-E43NgZDOOG4C8sytFQS6OqE3OkaZI0TqEKVgMYQfCIAdvbQqCd2dkl7653Fqfa5rcgOPY-7xzGyGO7EI8wwjR50E7XzB_rnd8M_i4GIzMINYxSTHjwkJPen55VC7EME1bshZUGXqIinu_4a5SmDyC6oW9-0Ev3fr2V/s4032/IMG_2877.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiesWZIxnsQ_49WAmr0i9fh-E43NgZDOOG4C8sytFQS6OqE3OkaZI0TqEKVgMYQfCIAdvbQqCd2dkl7653Fqfa5rcgOPY-7xzGyGO7EI8wwjR50E7XzB_rnd8M_i4GIzMINYxSTHjwkJPen55VC7EME1bshZUGXqIinu_4a5SmDyC6oW9-0Ev3fr2V/s320/IMG_2877.HEIC" width="320" /></a></div><p></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLQP9_HwfipWaoXYj7fVkYNuoJ-LkDiLG0ENyZ8qd3DBsHIFECU2Nxn203EfZd7l5r58VeaMXDVhi7Gl9m02RwASbNhb3tzkCjYyT9QutzS7Cv_3QsbS1wR1H1WILDka25xTKcm-evt8yYhbQxYsYZeDZc_E-WLwNY6WWNd5M4jVMBhDv3RFiHrEwK/s3088/IMG_2879.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3088" data-original-width="2316" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLQP9_HwfipWaoXYj7fVkYNuoJ-LkDiLG0ENyZ8qd3DBsHIFECU2Nxn203EfZd7l5r58VeaMXDVhi7Gl9m02RwASbNhb3tzkCjYyT9QutzS7Cv_3QsbS1wR1H1WILDka25xTKcm-evt8yYhbQxYsYZeDZc_E-WLwNY6WWNd5M4jVMBhDv3RFiHrEwK/s320/IMG_2879.HEIC" width="240" /></a></div><p></p><p> </p><blockquote><div> </div></blockquote><p> </p></div>Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-38781472988441345482021-07-24T18:10:00.001+00:002021-07-24T18:10:53.074+00:00Summer update<p>Μια μέρα πριν από την έναρξη του 2ου (και μεγαλύτερου / σπουδαιότερου) μέρους των καλοκαιρινών διακοπών... Προηγήθηκε μια βδομάδα στο South Devon, με τα 4/5 της οικογένειας παρόντα, στο τέλος Ιουνίου. Ωραία ήταν, ξεκουραστήκαμε, αλλάξαμε παραστάσεις, τα είπαμε λίγο χαλαρά, είδαμε και ένα κομμάτι (ακόμα) της νότιας Αγγλίας. Αλλά μπάνια δεν κάναμε... Αυτά τα κρατήσαμε για αυτό το 2ο μέρος... </p><p>Τρεις βδομάδες προγραμματισμένες στα ελληνικά νησιά... το πλάνο λέει Σίφνος, Μήλος και Κρήτη. Αν όλα πάνε όπως τα σχεδιάζουμε, θα μαυρίσουμε και θα γεμίσουμε άμμο και θαλασσινό αλάτι! Για να δούμε!</p><p>Στα ποδηλατικά δρώμενα: </p><p>Το GBI Toscana επιβεβαιώθηκε πως θα πραγματοποιηθεί. Αυτό σημαίνει ότι συμπληρώθηκε ο αναγκαίος ελάχιστος αριθμός συμμετεχόντων. Μένει βέβαια να δούμε τι θα γίνει με το θέμα του Covid... Αλλά εγώ τα εισιτήριά μου τα έκλεισα... Είμαι αισιόδοξος, εκ φύσεως! Το καλύτερο όμως είναι πως η γνώση και μόνο ότι έχω ένα σχετικά δύσκολο event να πλησιάζει, περιμένω πως θα ξαναβρώ την όρεξη (λέγε με motivation) για προπόνηση... </p><p>Βασικοί στόχοι για τις επόμενες εβδομάδες (των διακοπών) είναι:</p><p></p><ul style="text-align: left;"><li>Αερόβια προπόνηση - τρέξιμο και κολύμβηση</li><li>Απώλεια βάρους (λίπους)</li><li>Ενδυνάμωση κορμού</li><li>(Υποχρεωτική) αποχή από το ποδήλατο</li></ul><div>Θα ξανακάνω ποδήλατο με την επιστροφή μου από τις διακοπές... Και τότε θα πρέπει να:</div><div><ul style="text-align: left;"><li>Έχω συστηματικό πρόγραμμα με τουλάχιστον 3 (καλύτερα 4) ποδηλατικές προπονήσεις τη βδομάδα και τουλάχιστον μία (καλύτερα 2) προπονήσεις δύναμης / κορμού. </li></ul><div>Ένας επιπλέον (φιλόδοξος ομολογουμένως) στόχος που έχω για το Σεπτέμβρη, είναι να ξεκίνησω επιτέλους να χρησιμοποιώ την πισίνα του γυμναστηρίου μου! Για να δούμε!</div></div><div><br /></div><p></p>Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-30337272424879412562021-05-15T19:55:00.002+00:002021-05-15T19:55:47.291+00:00Η διάθεση ανεβαίνει... βγαίνουμε από το τούνελ... <p>Με το lockdown να βαίνει προς το τέλος του (για τη Μ. Βρετανία μάλλον οριστικά, μια και ο εμβολιασμός έχει κάνει θαύματα, δημιουργώντας την πολυπόθητη ανοσία αγέλης), η ψυχολογία έχει αρχίσει να ανεβαίνει. Έχουμε πλέον την επιλογή να κάνουμε τη βόλτα μας και να κάτσουμε και σε ένα καφέ ή σε μια παμπ... μέχρι αύριο μόνο σε εξωτερικούς χώρους και από Δευτέρα και σε εσωτερικούς.</p><p>Μετά από 14 μήνες σε "περιορισμό", είναι πιθανό να ανέβεις σε ζυγαριά και να δεις νούμερα που θα σε τρομάξουν! Ευτυχώς, στη δική μου περίπτωση, το σώσαμε! Κάτι το Zwift, κάτι οι μοναχικές μου εξορμήσεις τα ΣΚ, κάτι η μετατροπή του γκαράζ σε home gym... το τελικό αποτέλεσμα είναι μάλλον ενθαρυντικό: τα κιλά παρέμειναν σταθερά (για την ακρίβεια παίζει να έχασα και κάνα-δυο), και τις τελευταίες βδομάδες ο δείκτης του fitness στο Training Peaks έχει μια σταθερά ανοδική πορεία. Τα Watt (κυρίως η Normalised Power που χρησιμοποιώ ως βασικό δείκτη) σε σταθερή διαδρομή / loop των 55 km που κάνω, είναι σαφώς ανεβασμένα. </p><p>Μετά από πολύ καιρό, κανόνισα για την επόμενη βδομάδα (23 Μαΐου) να βρεθώ με φίλους, κάπου στην Κεντρική Αγγλία, για ένα (ελπίζω όμορφο) group ride περίπου 75 km. Ελπίζω να βρω χρόνο και διάθεση να γράψω κάτι γι' αυτό (και να έχω και καμιά φωτογραφία!). </p><p>Έχω επίσης κανονίσει ένα GBI για τον Οκτώβριο. Το μεγάλο, το GBI Europe, ήταν να γίνει τον Ιούνιο και αναβλήθηκε για το Σεπτέμβριο. Είχα αποφασίσει από νωρίς να μην... Ακόμα και τώρα που αναβλήθηκε, δεν αλλάζω γνώμη: προτιμώ το άλλο, ένα από τα μικρά, πιο οικογενειακά. Παρόμοιο με εκείνο της Ιρλανδίας που περιέγραψα σε προηγούμενο post μου. Αυτή τη φορά πρόκειται για μια πανέμορφη, κυκλική διαδρομή στην Τοσκάνη, στην κεντρική Ιταλία. Δεν έχει ακόμα επαληθευτεί πως θα πραγματοποιηθεί, οπότε κρατάω μικρό καλάθι, για να μην απογοητευτώ. Έχει ελάχιστο όριο 15 συμμετοχές και απ' ό,τι έμαθα, έχει ήδη 12 επαληθευμένες. Επιπλέον βέβαια πρέπει να δούμε πώς θα έχει εξελιχθεί η κατάσταση στην Ιταλία, με τον Covid, μέχρι τότε... για να δούμε...</p><h4 style="text-align: left;">Συντήρηση - Service</h4><p>Εν τω μεταξύ, μια που μπαίνει η άνοιξη (άργησε κομματάκι εδώ στην Αγγλία...) είπα πως είναι ώρα να κάνω και μια συντήρηση στο ποδήλατο. Τσεκάροντας το αρχείο, είδα πως η αλυσίδα είχε μαζέψει 5,600 km... Τη μέτρησε ο μάστορας και επαλήθευσε πως χρειάζεται αλλαγή. Κάτι πήγε να μου πει και για την κασέτα, αλλά - όπως το περίμενα - μετά και από το δικό του έλεγχο, επαλήθευσε πως από κασέτα είμαι ΟΚ. Αλυσίδα Dura Ace δεν υπάρχει διαθέσιμη στην Βρετανική αγορά! Η έλλειψη ανταλλακτικών στην αγορά ποδηλάτου είναι παγκόσμιο φαινόμενο και συζητιέται πολύ, σε πολλά άρθρα. Στην περίπτωσή μου, "βολεύτηκα" με μια Ultegra, αφού σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να περιμένω μέχρι τον Αύγουστο!</p><p>Κάποιες ακτίνες του πίσω τροχού ήθελαν ένα μικρό σφίξιμο... έγινε κι αυτό. Επίσης, ανοίχτηκε, ελέγχθηκε και λιπάνθηκε η μεσαία τριβή. Κάτι άλλο δεν χρειαζόταν... Είμαστε έτοιμοι για τα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά χιλιόμετρα!</p><p> </p>Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-30987931600382297512021-02-27T17:27:00.001+00:002021-02-27T17:27:12.219+00:00<h1><span lang="EL">Ένα μικρό(τερο) </span>GBI<span lang="EL"> – </span>GBI Eire<span lang="EL"> 2019<o:p></o:p></span></h1>
<div style="text-align: left;"><span class="MsoSubtleEmphasis"><span lang="EL"><span style="font-family: courier;">Σημ: αφού έγραψα ό,τι θυμόμουν - μετά από τόσο καιρό - από την Ιρλανδία, στο προηγούμενο post μου, μετά ανακάλυψα ξαχασμένο αυτό. Γραμμένο πολύ πιο κοντά στο γεγονός, με περισσότερες αναμνήσεις και με ενδιαφέροντα στοιχεία! Οπότε... απολαύστε</span>! </span></span></div><p class="MsoNormal"><span class="MsoSubtleEmphasis"><span lang="EL">Μια ξενάγηση στη νοτιο-δυτική Ιρλανδία. Τέσσερις μέρες γεμάτες – τι άλλο – ποδήλατο, υπέροχα
τοπία και μπόλικη </span>Guinness</span><span class="MsoSubtleEmphasis"><span lang="EL">!</span></span></p>
<h2><span lang="EL">Τι εννοείς «μικρό(τερο)»;<o:p></o:p></span></h2>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Αν έχει τύχει να
διαβάσετε κάποιο παλιότερο άρθρο μου, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα έχετε ακούσει
για το </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">GBI</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Europe</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">. Μιλάω (και γράφω) τόσο συχνά γι’ αυτό που είναι απίθανο
να μου έχετε ξεφύγει! Ποδηλατική περιπέτεια, 6 μέρες, 700-800 χλμ συνολικά,
διαφορετική διαδρομή κάθε χρόνο, κάπου στην κεντρική ή στη βόρεια Ευρώπη, με
φιλανθρωπικό σκοπό. Έχω κάνει 8 τέτοιες μέχρι τώρα και έχω μια ιδιαίτερη
ιστορία, για κάθε μέρα, κάθε μιας από αυτές. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Φέτος έκανα κάτι
λίγο διαφορετικό, αλλά εξίσου (αν όχι και λίγο περισσότερο) ενδιαφέρον. Μια και
τα </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">GBI</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">έχουν πλέον μεγαλώσει (το </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Europe</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">μαζεύει 400 ποδηλάτες) και το ενδιαφέρον
για περισσότερες τέτοιες διοργανώσεις έχει αυξηθεί σημαντικά, αυτό έχει
οδηγήσει στο να προστεθούν στο ετήσιο πρόγραμμα μερικές επιπλέον διοργανώσεις.
Λίγο μικρότερης διάρκειας (4 μέρες αντί για 6 – στο τέλος της 4<sup>ης</sup>
αισθάνθηκα πλήρης και ευτυχισμένος – ξέρω από πείρα πως η 5<sup>η</sup> και η 6<sup>η</sup>
μέρα στα μεγάλα GBI είναι λίγο περισσότερο «διαδικαστικές» και άρα λιγότερο
απολαυστικές), σημαντικά μικρότερης συμμετοχής (15 μόνο ποδηλάτες που μένουμε
στο ίδιο (καλό) ξενοδοχείο και μαζευόμαστε γύρω από το ίδιο τραπέζι για δείπνο),
εξίσου όμορφες και γεμάτες με ποδηλατικές εικόνες και εμπειρίες. <o:p></o:p></span></span></p>
<h2><span lang="EL">Ιρλανδικά τοπία και τοπικές
ανηφόρες<o:p></o:p></span></h2>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Μια τέτοια διοργάνωση
διάλεξα για την προσωπική μου απόδραση, αρχές Μαΐου: 4 μέρες, 510 χλμ. με 5700
μ. συνολικά υψομετρικά, μια κυκλική διαδρομή </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Cork</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> – </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Bantry</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> – </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Kilmare</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> – </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">xxx</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> – </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Cork</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">. Η διαδρομή, σχεδιασμένη από κατοίκους και γνώστες της
περιοχής, φρόντιζε να μας δείξει όλες σχεδόν τις αναβάσεις σε λόφους της
περιοχής, οπότε τα πόδια μας δεν «χάζεψαν» σε κανένα σημείο της διαδρομής.
Ακόμα και στις όμορφες και γρήγορες καταβάσεις έπρεπε να θυμάσαι να γυρνάς τα
πόδια, για να τα κρατήσεις ζεστά για το επόμενο «καρφάκι» 300 – 500 μέτρων
μήκους με 11% - 18% κλίση! Είχαμε και μια «μεγάλη» (</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Healy</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Pass</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">, 5.5 χλμ. με 4% - 6%) ανάβαση. Τόσο πολύ σημαντική τη
θεωρούν οι Ιρλανδοί που μας έβαλαν να την κάνουμε δυο φορές την ίδια μέρα!
Ευτυχώς η θέα ήταν όντως πολύ όμορφη από την κορυφή της. Από τις άλλες, όμως,
τις μικρές και απότομες, είχε δεκάδες! Παντού! Με το </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Garmin</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">να δείχνει συχνά 12% ή 16%. Μια φορά (μας
είχαν προειδοποιήσει!) έδειξε 22% (για καμιά 70αριά μέτρα) και 26% για τα
αμέσως επόμενα 30μ! Έλεος! <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Μάλλον ξεκίνησα
ανάποδα όμως: με το μοναδικό λόγο που θα μπορούσα να σκεφτώ για να ΜΗΝ πάτε να
κάνετε ποδήλατο εκεί (αν και ξέρω πολλούς που η προηγούμενη παράγραφος αρκεί
για να τους πείσει να προγραμματίσουν το επόμενο ποδηλατικό ταξίδι τους, να
είναι ακριβώς εκεί)! Μπορώ τώρα να περάσω στο κομμάτι που θα προσπαθήσω να αποτυπώσω
στο «χαρτί» τη μαγεία και την ευτυχία. Η Ιρλανδία είναι πανέμορφη: συνδυάζει τα
πράσινα λιβάδια (που βρίσκει κάποιος άφθονα και στη Μεγ. Βρετανία) με ένα
πολύπλοκο, ενδιαφέρον και ποικιλόμορφο ανάγλυφο (που θα πρέπει κάποιος να πάει
μέχρι τη Σκωτία, για να βρει κάτι αντίστοιχα ενδιαφέρον και πρωτότυπο, πάνω στο
μεγάλο νησί), με αρκετά δάση και με υπέροχη θέα προς τον ωκεανό. Ναι, στο πλάι σου
είναι ο Ατλαντικός ωκεανός. Η απεραντοσύνη του δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή: το
ανάγλυφο περιλαμβάνει πολλές εσοχές και χερσονήσους, ακόμα και μερικά μικρά
νησάκια, οπότε το μάτι σταματάει στον επόμενο όγκο στεριάς και δε συλλμαβάνει
εύκολα την απεραντοσύνη του υγρού στοιχείου. Οι συχνοί, δυνατοί άνεμοι όμως
φροντίζουν τόσο να ζορίσουν ακόμα περισσότερο τα πόδια, όσο και να σου θυμήσουν
πού βρίσκεσαι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Το τοπίο
συμπληρώνεται από απλωμένα σπίτια, μοντέρνες μονοκατοικίες με μια αρχιτεκτονική
που δείχνει να συνδυάζει τη σαξωνική παράδοση με την αμερικανική επιρροή που οι
Ιρλανδοί μετανάστες έφεραν πίσω στην πατρίδα μαζί τους. Τα χωριά είναι μικρά,
αλλά κουκλίστικα. Τα παραθαλάσσια φωνάζουν «ψαροχώρι», ενώ αυτά τις ενδοχώρας
φροντίζουν να είναι πολύχρωμα, πεντακάθαρα, τακτοποιημένα. Η περιοχή
περιλαμβάνει μερικούς κλασικούς τουριστικούς προορισμούς. Ο τουρισμός φαίνεται
να είναι η δεύτερη πιο συχνή οικονομική δραστηριότητα, μετά την κτηνοτροφία:
αγελάδες και πρόβατα βοσκάνε παντού! Τα ζώα δε φαίνεται να είναι και πολύ
εξοικιωμένα με την παρουσία ποδηλάτων: συχνά φάνηκε να τρομάζουν από το πέρασμα
του </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">group</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">μας. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> </span></p>
<h2><span lang="EL">Ποδήλατο και </span>Guinness<span lang="EL"><o:p></o:p></span></h2>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Πρωινή θερμοκρασία
που σου θυμίζει να μην ξεθαρέψεις: τουλάχιστον </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">arm</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">και </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">leg</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">warmers</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">, αν όχι κάποιο ελαφρύ </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">jacket</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">. Μπορεί όταν σηκωθεί ο ήλιος (ναι, έχει και από αυτό
ενίοτε!) να πιστέψεις πως θα ζεσταθείς, αλλά θα είναι για πολύ λίγο. Η επόμενη
κατηφοριά, η επόμενη συννεφιά, το επόμενο ψιλόβροχο θα σου ξακαθαρίσουν αν
έκανες σωστή ή λάθος επιλογή ρουχισμού. Αδιάβροχο πάντα μαζί εννοείται. Στην
ψιχάλα δεν πολυ-χρειάζεται, ειδικά αν το </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">jacket</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">είναι στοιχειωδώς </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">water</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">repellent</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">. Αλλά θα υπάρξει και η μπόρα ή η συνεχής βροχή.
Προσωπικά ήμουν πολύ τυχερός. Προετοιμασμένος για τετραήμερη βροχή, είχα τελικά
μόνο μια βροχερή και 3 συννεφιασμένες με μερική ηλιοφάνεια! Βέβαια, η βροχερή
ήταν 6 ώρες συνεχούς ψιλόβροχου, αλλά δεν μπορώ να παραπονεθώ! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Δρόμοι σε μέτρια
προς κακή κατάσταση. Όχι πολλές άσχημες λακκούβες, αλλά μεγάλα κομμάτια με
άγριο οδόστρωμα. Οι οδηγοί είναι κατά κανόνα εξοικιωμένοι με τους ποδηλάτες στο
δρόμο. Με την προϋπόθεση πως κινείσαι σε μονή σειρά (είναι πολύ στενοί οι
δρόμοι για κάτι άλλο και επιπλέον δείχνει σεβασμό προς τα αυτοκίνητα), θα
περιμένουν υπομονετικά πίσω από το </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">group</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> μέχρι να βρουν σημείο με ορατότητα. Θα προσπεράσουν
αφήνοντας 1.5 μ. ή και παραπάνω. Πρακτικά, αφήνουν ολόκληρο το πλάτος της
λωρίδας που χρησιμοποιούν οι ποδηλάτες! Φυσικά υπάρχουν πάντα και οι
εξαιρέσεις, αυτοί που θα βιαστούν να περάσουν αφήνοντας λίγα εκατοστά... Οι
Ιρλανδοί ποδηλάτες ανταποκρίονται με ευδιάκριτα </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">thumbs</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">up</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">ή </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">thumbs</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">down</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">, ξεκάθαρα ορατά από τον καθρέπτη του αυτοκινήτου. Μου
έκανε εντύπωση: ευαριστούν τον οδηγό που τους πέρασε με ασφάλεια με </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">thumbs</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">up</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">που μπορεί να δει από τον καθρέπτη του καθώς απομακρύνεται!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Οι άνθρωποι, οι
επαγγελματίες στις </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">pub</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">και τα εστιατόρια των χωριών, επαληθεύουν τη φιλόξενη φήμη των
Ιρλανδών, σε κάθε ευκαιρία. Φιλικοί, χαμογελαστοί, χαλαροί, έτοιμοι να κάνουν
οτιδήποτε για να βοηθήσουν τον ταλαιπωρημένο ποδηλάτη. Στο ψαροχώρι που
σταματήσαμε τη 2<sup>η</sup> (βροχερή) μερά, ξεπέρασαν κάθε προσδοκία μου.
Διέθεσαν ειδικό χώρο στο εσωτερικό της </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">pub</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">για τα ποδήλατά μας, άναψαν την ξυλόσομπα
για να ζεσταθούμε και να στεγνώσουμε τα ρούχα μας και έφεραν μεγάλες, καθαρές
και μοσχομυριστές πετσέτες για όλους μας! Μιλάμε για 12 πετσέτες, σε </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">pub</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">! </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">H</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">νοστιμότατη ψαρόσουπα, τα χορταστικά σάντουιτς και η άφθονη </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Guinness</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> που σέρβιραν μετά από αυτά, ήταν απλώς αναμενόμενα! Και
αυτό δεν ήταν η εξαίρεση. Ήταν το μοτίβο που επαναλαμβάνονταν σε κάθε μας
ενδιάμεση στάση και σε κάθε πόλη που καταλήγαμε το απόγευμα κάθε μέρας! </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Respect</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Ο τρόπος για να
καλύψεις 510 χλμ με μπόλικα, μικρά ανέβα – κατέβα είναι γνωστός: στροφάρεις
στις ανηφόρες, κρατάς τα πόδια ζεστά στις κατηφόρες και τις ευθείες.
Βεβαιώνεσαι πως τρως και πίνεις (ειδικά το δεύτερο, πρέπει να προσπαθήσεις για
να μην το ξεχάσεις – δε φτάνει η εξωτερική υγρασία για να σε σώσει από τις
κράμπες που καραδοκούν αν ξεχαστείς). Μικρά γκρουπάκια, ιδανικά με μερικούς μη
– Ιρλανδούς μέσα, γιατί οι ντόπιοι έχουν την τάση να ανεβαίνουν όλα τα
ανηφοράκια ορθοπέταλο! <o:p></o:p></span></p>
<h2><span lang="EL">Προτιμήσεις<o:p></o:p></span></h2>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Λιγότερες μέρες
απουσίας από το σπίτι, αλλά αρκετές για να αισθανθείς χορτάτος από ποδήλατο
(ειδικά αν κάνεις 120 – 170 χλμ. κάθε μέρα, ακολουθώντας τα </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Track</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> 2, αντί των κάπως μικρότερων </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Track</span><span lang="EL" style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> 1 κάθε μέρας). Κυκλική διαδρομή (αναχώρηση και
τερματισμός μετά από 4 μέρες στο ίδιο σημείο) που απλοποιεί το σχεδιασμό του
ταξιδιού. Διαμονή σε ξενοδοχεία, «οικογενειακή» ατμόσφαιρα με κουβεντούλα,
φαγητό και μπυρίτσα στο ξενοδοχείο ή σε κοντινό εστιατόριο, μεταξύ όλων των
ποδηλατών. Μικρά </span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">group</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">στο δρόμο, με μικρές διαφορές στη δυναμικότητα. Είναι κάποιοι από τους
λόγους να προτιμήσει κάποιος ένα μικρότερο </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">GBI</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">αντί της μεγάλης γιορτής των 6-7 ημερών.
Εκτός αν προλαβαίνει και μπορεί να κάνει και τα δύο! Μοναδικό ίσως μειονέκτημα
οι μικρότερες δυνατότητες υποστήριξης από τη διοργάνωση (ένα </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">van</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">υποστήριξης, με βασικά εργαλεία και χωρίς
πολλά ανταλλακτικά). Αλλά οι 15 </span></span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">GBIers</span><span style="font-family: "Vodafone Rg",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">της Ιρλανδίας δεν χρειαστήκαμε κάτι
περισσότερο. Ακόμα και το σπασμένο ντεραγιέ ενός συνοποδηλάτη αντιμετωπίστηκε!
<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Vodafone Rg", sans-serif; font-size: 12pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p>Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-61031672834744562782021-02-14T20:02:00.013+00:002021-02-14T20:06:52.435+00:00GBI Eire (Μάιος 2019)Κοντεύουν δυο χρόνια, αλλά ποτέ δεν αξιώθηκα να γράψω γι' αυτό.
Ίσως επειδή η δουλειά στο νέο ρόλο, ειδικά εδώ στο UK είναι σημαντικά πιο
αυξημένη. Ίσως επειδή η νέα ζωή έχει ακόμα αρκετά πράγματα που πρέπει να
φροντίσω, τα οποία απορροφάνε τον περισσότερο από τον "ελεύθερο" χρόνο. Ίσως
επειδή δεν κράτησα καλό αρχείο κατά τη διάρκεια των 4 ημερών ποδηλασίας στην
νοτιοδυτική Ιρλανδία και έτσι δυσκολεύομαι να θυμηθώ... Όπως και να' χει, ίσως
να ήρθε η ώρα να γράψω επιτελους κάτι... Ό,τι θυμάμαι!
<div>Ο στόχος είναι ο ίδιος που ήταν πάντα: να μοιραστώ εμπειρίες, να μπορώ να
ανατρέξω στο μέλλον σε αυτές, εγώ ο ίδιος, αλλά και να εμπνεύσω κάποιον άλλον
που θα διαβάσει αυτές τις </div><div>γραμμές, να κάνει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο!</div><h3 style="text-align: left;">Το συμπέρασμα</h3><div>Ξεκινάω ¨ανάποδα", από τη συνολική γεύση, το συμπέρασμα. </div><div><br /></div><div>Η συνολική γεύση που μου έμεινε, μετά από 4 μέρες ενός μίνι GBI: μάλλον είναι καλύτερο και από το "original" (το GBI Europe των 6-7 ημερών)! Όπως έχω πει και άλλοτε: μετά την 5η μέρα αρχίζουν οι σκέψεις "άντε να τελειώνουμε", ενώ στις 4 έχεις χορτάσει και είσαι ΟΚ. Εγώ τουλάχιστον. Επιπλέον, το γεγονός πως είναι κυκλική διαδρομή, διευκολύνει αρκετά την οργάνωση, προετοιμασία, μετάβαση-επιστροφή, κλπ. Το πιο σημαντικό όμως ήταν πως η GBI παρέα ήταν μικρή, συμπαγής και ευχάριστη. Κατά τεκμήριο καλοί ποδηλάτες, εύκολο να κάνεις καινούριες παρέες, καλή διαμονή σε αξιοπρεπή ξενοδοχεία στο τέλος κάθε μέρας, πολύ λιγότερα πρακτικά προβλήματα διαμονής, περισσότερος χρόνος για recovery και για καλή παρέα!</div><h3 style="text-align: left;">Η διαδρομή</h3><div>1η μέρα: Cork - Bantry, 118 km, 1740 m</div><div>2η μέρα: Bantry - Kenmare, 126 km, 1630 m</div><div>3η μέρα: Kenmare - Killarney, 168 km, 1910 m</div><div>4η μέρα: Killarney - Cork, 94 km, 980 m</div><div><br /></div><div>Στις 3 πρώτες μέρες, πήγαμε Track 2 (το πιο δύσκολο), την τελευταία προτιμήσαμε να πάμε όλοι μαζί στο Track 1... Είναι αυτό που έλεγα και πριν: κάπου στην 4η μέρα χορταίνεις ποδήλατο!</div><div><br /></div><div>Ο καιρός ήταν σε ενικές γραμμές αναμενόμενος... απρόβλεπτος, αρκετή βροχή (μουλιάσαμε τη 2η μέρα, πιτσιλιστήκαμε τις υπόλοιπες), με άνεμο συχνά αλλά και με αρκετές περιόδους ηλιοφάνειας. </div><div><br /></div><div><b>Η Ιρλανδία</b></div><div>Φιλόξενοι και χαρούμενοι άνθρωποι. Πολύ κοντά στη μεσογειακή, χαλαρή κουλτούρα. Η χώρα όμορφη, διαμορφωμένη από τον ωκεανό και τους ανέμους. Βουνά μπορεί να μην έχει, αλλά λόφους έχει μπόλικους και "καλούς". Τα τοπία έχουν ποικιλία και εναλλαγές. Τα χωριά μικρά και μάλλον φτωχά. Ο τουρισμός συγκεντρωμένος σε λίγα σημεία. Η διασκέδαση original, ιρλανδική pub με τραγούδι και κιθάρα... </div><h3 style="text-align: left;">Η ποδηλατική εμπειρία</h3><div>Για το ποδήλατο μάλλον δεν χρειάζεται να πω πολλά... Ακριβώς ό,τι ήθελα: ελαφρύ με άμεση απόκριση, ακρίβεια στην κατεύθυνση και σταθερότητα σε κάθε συνθήκη. Πιο άνετα απ' ό,τι έχω συνηθίσει (συνεχίζω να ξαφνιάζομαι από την απορροφητικότητα του πίσω τριγώνου). Τα φρένα δίνουν "peace of mind"... Και βέβαια η ηλεκτρονική αλλαγή ταχυτήτων γίνεται δεύτερη φύση μέσα σε λίγα χιλιόμετρα και την εκτιμάς ακόμα περισσότερο μετά από πολλές συνεχόμενες ώρες στη σέλλα. </div><div><br /></div><div>Στα κομμάτια με πολύ αέρα, είχαμε την τύχη να έχουμε μαζί τον ογκοδέστατο Γερμανό με το e-MTB... Τον βάζαμε μπροστά να κάνει τον τοίχο και γλιτώναμε πολύ ενέργεια! Μεγάλη ανακάλυψη τα e-bikes, ακόμα και όταν δεν τα καβαλάς εσύ ο ίδιος! Αρκεί να έχεις έναν στο γκρουπ!</div><div><br /></div><h3 style="text-align: left;">Photo Highlights - Day 1 </h3><div><br /></div>
<div><img aria-label="Photo – Square – 1 May 2019, 15:41:30" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="45635" height="400" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_mpz1sJWYo0TNVBwzaISj7bSqeC2cO-tdUSxRAb7tcOI-2j4Ehi6bt0_6BSnVDYZ3lyzJs0L5nutXOn5jnV9ZeetIKQBwc1I_CNagh8VDnH6kwOltBCEGYQSjgAsllLCbMCaKnTxdBHg/w400-h400/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 1 May 2019, 18:02:18" class="SzDcob" data-atf="false" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2I12nzDPwjvLBV4lphVTu4hxANUnIpL_kkw1fiYIWXY5I8L9-OlG4N-jOtLpE5I0GH01esp4jWbnsPzqBkXOWAGnC95F4GG5xulSZa5gKPIRrykKKf8YSYp-Guo9mWf7nuOHSO9AieiY/w400-h200/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 1 May 2019, 19:35:24" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="129550.00000000001" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii0PH8pFxP4Bfuwtk5cf4-2wwrNytGU0TZ1vsDtaIYE7BP3DPDhInBwB4PGRK0oyY2XVOS5o7j8pmpj6qE0y7fahJWfqONtubcrvoUoxsqCqft8dYtgept66e0LhtXmgdwsJkPG5tBQh4/w400-h200/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><h3>Photo Highlights - Day 2</h3><div style="text-align: left;">Δεν έφτανε που έκανε κρύο και έβρεχε... οι Ιρλανδοί ήταν τόσο ενθουσιασμένοι με τη συγκεκριμένη ανάβαση, που σχεδίασαν το Track 2 έτσι ώστε να κάνουμε δυο φορές την ανάβαση! </div><h3><img aria-label="Photo – Landscape – 2 May 2019, 15:39:06" class="SzDcob" data-iml="1840817" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMLShRZXVuBI0V7ENWY4r0GRJzuX3WwZK50Wx5U9rYiud87SOyINmnTtI9Hz6ymyE4zTRMI4aHs97Khw165i5trkM-UPEFib4P5Twajrml8yIvKbdQ6aJgxX87aOfs0x2mC1Piw3M3e7Y/w400-h200/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" title="Διπλή ανάβαση της πιο σκληρής ανηφόρας της περιοχής!" width="400" /></h3></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 2 May 2019, 15:50:26" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="2067466" height="353" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPuPBKfxtHrQbVHdSoJcSLBQteG1Vgtk89HYZQtcAPRC9sZ3g14oAJY4QQ0_fQywtvQHk7kiODOKXtcjhM4wUsiDdisAtbuyJY4w1Mbtxok5UIJkxn78d97kLEI15hLIbEMa6F_4Bw_G8/w400-h353/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Η αλήθεια είναι πως ήταν μια πολύ όμορφη ανάβαση!</div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 2 May 2019, 15:52:52" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="2113112" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKEKwyPHN0n2AJaFYky6cyWAtudPvaqioVPGia9GbjEMMh25d3F1JY4s2mG6uGDnlaczVz7ZZC_R8WhTxI0UadU_cZprS0zBzCnjBPlXusHsIhFi1L8j85k3xNf0je5UOzdrVfMtgj9HQ/w400-h200/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Κατεβαίνοντας στο Kenmare, βγήκε ο ήλιος για να δούμε τα χρώματα των σπιτιών!</div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 2 May 2019, 19:34:21" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="2201046" height="213" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGkbxRPnihTO3-x1ZETLDs95HIwHActi-ZHglKC0arjthq5ZQbRAH6OKqSWu59Zq70eXBxgv6YAdDYN10m7jXYoIH7gJV0ptr6vptimWXQNBhrtpUmMgNYRgkVEDm2vHJ0Q-Yth6Ux9tk/w400-h213/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Και η νυχτερινή διασκέδαση, σε Irish pub... </div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 2 May 2019, 20:11:18" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="2334074" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrUK6P-UZ34rEVx_6DagqFjZTX35OaXG-ZH4yZ9z-d9wcgHXLDcfu75rE3g2kVBHeQnl4lKDjqVVzpGas_1J-UIYFxwh3kQfr5ZvgCSnh9FAKr_ay6t4qBKDMbpj9jb4Md6ilUkct2S3g/w400-h200/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><h3>Photo Highlights - Day 3</h3></div><div>Δεν έβρεχε!</div><div><h3><img aria-label="Photo – Landscape – 3 May 2019, 12:53:56" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="2427521" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgITb_fW36aQU8FAWZiOlnioXWbwGMgQSDzByMekJRucdpw69A7IG52Sn3zA4sMOaDBVjoJiTjSAz07OO-oBqLVWrQQ9NAll0KNFGro53xzAp1-ybwsNnF5oy_5fteJV9LOTZIPH7Pxfi0/w400-h200/?authuser=0" style="font-weight: normal; transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></h3></div><div><br /></div><div>Είχε όμως μια ανηφόρα 26%. Θα το ομολογήσω... περπάτησα τα τελευταία 30-40 μέτρα... Η μοναδική φορά που κατέβηκα από το ποδήλατο... Δεν παλευόταν... και είχε και κάμποσο 10-12% πριν... έτσι για να σε μαλακώσει! </div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Portrait – 3 May 2019, 13:27:06" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="2512632" height="400" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiAmrzyddrqZsTHtzYOH14egudM8FYZk6Pa4tcxZPqqf7g377MFG3d-nH1WFebtZwx6kJ7VQbqQL4ZDUTuv64f5Ki6FiAtxJSYS85mm-6Hd5y8ZdDz1rgoMD3GtzW4_STLFncS7XjwRpw/w200-h400/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="200" /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Μετά όμως, είχε το καλύτερο κομμάτι της διαδρομής!</div><div>Πέρασμα στο νησάκι (Valentia) οδικώς από τη μία πλευρά (γέφυρα) και επιστροφή με ferry από την άλλη!</div><div><br /></div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 3 May 2019, 13:34:23" class="SzDcob" data-iml="2657198" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy5sCNKs67ElFC5sb99wCfOBERXWkQB00nxtoTxShtlTiCe7w3jtTolzmmohlbV2GobXwBD1hOxHhCOCsQaWPJ2N18t5HPCJVtvmVRAUiFjZIbDAnTtynQ2-kk5AHrV2erpN_dCa8ixUM/w400-h200/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 3 May 2019, 13:44:44" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="2696597" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivtFmzr54aH_Rs1rShwiZbM6syrr7E96StbqxetvW96dR_MIF3BZX88Dv0u6m2HUV_ehbGwurwr7MOd2AsakxqCneJcmXKqANy3nXmFUGDKIGzwu5bweU3BWJO41Y_3TXaOLwzHbUIS6s/w400-h200/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 3 May 2019, 14:28:06" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="2731681" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj36EDuOYjcuaPqCC6GiUOLYmC3XYAb0zbMJRkvpfhPtqPahtKLrZ-j3ylV4o1unoxZQCbMGYonQkMStDHiPfZm1_6l0kBm2AbhANnk_xnJvTA-w25tUNtkiM7dRSBuicC0UzTfcQWBzp8/w400-h200/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Portrait – 3 May 2019, 14:29:08" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="2785269" height="400" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCO0rBzTUChnAWf-oJYWP-5qtjqwncE6ymvHlOtUg7wgg4bFncVXMoF413CqCCcpEDLhF2QFYCgD0dtOIaWja6bvqbM2-GgimG0089gLKMEmOKh9Dd5rZtKKM_cBS2XvIjOzna3KOdX30/w200-h400/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="200" /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><h3>Photo Highlights - Day 4</h3></div><div>Ούτε την τελευταία μέρα έβρεξε (πολύ)! </div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 4 May 2019, 10:08:09" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="3068706" height="200" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLOCgDDX-wwnSrFkhj-rsjkSIEOK_Lxf9DtJrvAwOPiEcJpSr_pfPxvIIlTaClDgxnPpLsBqFov14A47K5QToDNASqycnUMSVeS29p4B6iGFDCGJAO7-2f74odZ6LU89EWkXmYUJzdNZA/w400-h200/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /></div><div><br /></div><div>Προφανώς χορτασμένος από ποδήλατο, και ελαφρώς κουρασμένος (χώρια που έπρεπε να φτάσουμε νωρίς στο ξενοδοχείο, να λύσουμε ποδήλατα, να κάνουμε ντους και να προλάβουμε την πτήση της επιστροφής), δεν έβγαλα πολλές φωτογραφίες...</div><div><br /></div><div><img aria-label="Photo – Landscape – 4 May 2019, 15:05:26" class="SzDcob" data-atf="false" data-iml="3302558" height="300" jsname="uLHQEd" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglYOhUvE3044uzosnSP_5BviLW_6gpAh_vBv6Bn9-Kw4BasduU_829bIctsPwbrawOpcqsd2_Vtpy0-Mr6nvowp2avq2gLCl6RlCbRNoEsaHhvjQMVVibX4ciJXe8P8qBFSgTwdvXjCTM/w400-h300/?authuser=0" style="transform: translate3d(0px, 0px, 0px) rotate(0deg);" width="400" /> </div><div><br /></div><div>ΥΓ: Τέλειωσα το γράψιμο την εποχή που ξεκίνησα να σχεδιάζω την επόμενη εξόρμηση... Η πανδημία ανέτρεψε τα σχέδια για το 2020 (υπολόγιζα να κάνω το μεγάλο, το GBI Europe) και τώρα είναι στο τραπέζι τα σχέδια για το 2021... Stay tuned!</div>
Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0Cork, Ireland51.8985143 -8.475603523.588280463821157 -43.6318535 80.208748136178855 26.6806465tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-3781994325789118662020-07-25T18:05:00.001+00:002020-07-25T18:05:24.232+00:00Ποδήλατο!<p>Ξεκινάμε από το αγαπημένο μας θέμα! Και σε αυτό το post ασχολούμαστε αποκλειστικά με την τεχνική πλευρά του θέματος</p><h4>Με το Tarmac SL3</h4><p>Οι "παλιοί" θα θυμούνται το Specialized Tarmac SL3. Το εργαλείο με το οποίο έχω ζήσει δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα (κάπου 40,000 νομίζω πλέον) από το 2011. Με το ίδιο εργαλείο ξεκίνησα και τα πρώτα μου χιλιόμετρα εδώ στην Αγγλία. </p><p>Όταν ήρθα, καλοκαίρι του 2018, η αλλεργία μου στη γύρη με εμπόδισε να ευχαριστηθώ ποδήλατο. Ήταν ένα από τα πιο ζεστά καλοκαίρια στην Αγγλία (θερμοκρασία γύρω από τους 30oC για μεγάλα διαστήματα) και η περιεκτικότητα γύρης στην ατμόσφαιρα ήταν στα ύψη. Το φθινόπωρο ξεκίνησα να κάνω διαδρομές στη γύρω περιοχή, ακολουθώντας group rides του τοπικού ποδηλατάδικου (Banjo Cycles - Group rides: άλλο ένα θέμα για το οποίο πρέπει να μιλήσω αναλυτικότερα, σε ειδικό post). Τα συμπεράσματα από αυτά τα πρώτα rides ήταν πολλά, αλλά εδώ θα περιοριστώ στα τεχνικά θέματα μόνο:</p><h4>Φρένα</h4><p>Οι περισσότερες προπονήσεις ήταν με βρεγμένους δρόμους. Είτε είχε βρέξει πριν είτε έβρεχε κατά τη διάρκεια. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σπάνια βρίσκεσαι σε δρόμο ευθύ και επίπεδο, αλλά αντίθετα σε συνεχείς στροφές και σε διαρκή ανέβα-κατέβα (μικρές κλίσεις, μικρό μήκος, αλλά συνεχή), σημαίνει πως τα φρένα είναι πολύ σημαντικά και δουλεύουν διαρκώς. Αποτέλεσμα: ναι μεν τα Dura Ace rim brakes έχουν εξαιρετικό feel, προοδευτικότητα και δύναμη, αλλά έχουν και όρια! Τα τακάκια φθίρονται ταχύτατα και επιπλέον πρέπει συνεχώς να πατάς μικρά, επαναληπτικά φρεναρίσματα για να "διώξεις" το νερό ανάμεσα στη ζάντα και το φρένο ώστε να αρχίσει το φρένο να πιάνει σωστά. Δεν έχεις όμως αρκετή απόσταση μπροστά σου (μέχρι πχ το σημείο που τελειώνει η κατηφόρα και έχει στροφή 90ο με διασταύρωση!) οπότε είσαι στην τσίτα συνέχεια!</p><p>Ήταν σαφές, πως τα δισκόφρενα θα δώσουν peace of mind... </p><h4>Άνεση</h4><p>Τα περισσότερα χιλιόμετρα προπονήσεων γίνονται σε δρόμους που είναι γνωστοί ως country lanes. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι A-roads (επιτρέπονται θεωρητικά τα ποδήλατα, αλλά οι ταχύτητες των αυτοκινήτων τους κάνουν απαγορευτικούς), δεν είναι καν B-roads (χαμηλότερες ταχύτητες αυτοκινήτων αλλά στενοί - ίσα που περνάνε δυο αυτοκίνητα, ένα σε κάθε κατεύθυνση), αλλά σε μικρότερους δρόμους οι οποίοι έχουν πολύ ήπια κυκλοφορία (ένα αυτοκίνητα κάθε 5-10 λεπτά αν δεις) και έχουν το επιπλέον πλεονέκτημα ότι προσφέρουν καταπληκτικά τοπία (λιβάδια, δάση, λόφους, κλπ). Έχουν όμως ένα μειονέκτημα: είναι γεμάτοι με κακή άσφαλτο και τρύπες! Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή! </p><p>Αυτό οδηγεί στη δυνατότητα να αξιολογήσεις με ακρίβεια την άνεση που προσφέρει το ποδήλατό σου! Κατάλαβα πολύ γρήγορα τι ακριβώς εννοούσαν οι συντάκτες των άρθρων στα βρετανικά περιοδικά για ποδήλατο που διάβαζα όσο ήμουν στην Ελλάδα! Αν δεν κάνεις ποδήλατο σε αυτούς τους δρόμους, με αυτόν τον καιρό (κρύο και βροχή) είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Ακόμα και η εμπειρία από δύσκολα, χειμωνιάτικα brevet, δεν αρκεί! Σίγουρα κάποια στιγμή θα πρέπει να γράψω πιο αναλυτικά και γι' αυτό! </p><p>Η ουσία είναι πως το Tarmac SL3 δεν με προβλημάτισε ποτέ ως προς την άνεση και την αποροφητικότητά του τόσα χρόνια, ούτε στην Ελλάδα, αλλά ούτε και στα ευρωπαϊκά ταξίδια του GBI. Όμως στην Αγγλία άρχισε να δείχνει τα όριά του... Η πίσω πλευρά του συνέχισε να με καλύπτει, δεν με κούραζε, παρόλο που ήταν σαφές ότι έφερνε κάποιους παραπάνω κραδασμούς. Όμως το μπροστινό σύστημα με ταλαιπωρούσε: συχνοί και δυνατοί κραδασμοί περνάγανε στα χέρια μου. </p><p>Μήπως άρχισα να γερνάω και να ψάχνω την άνεση; </p><h4>Τροχοί και ελαστικά</h4><p>Τα 25άρια ελαστικά (που έχω κι εγώ εδώ και πολλά χρόνια στα ποδήλατά μου) είναι το minimum standard εδώ. Δε νομίζω να έχω δει κάποιον με 23άρια! Αρκετοί καβαλάνε gravel με 28άρια ή 30άρια, ειδικά το χειμώνα. Αλλά τα Continental GP 4000 SII που τόσο αγαπάω και εμπιστεύομαι, έχουν δυστυχώς αποδειχτεί "λίγα". Η αντοχή τους έχει πέσει από τα 5,000 χλμ. στα 2,000 - 3,000 χλμ και τα punctures (φουίτ) είναι πολύ συχνά! Αυτή την εποχή δοκιμάζω τα Conti 4 Seasons... θα δείξει... Επιπλέον, λόγω της ανάγκης για άνεση που ήδη ανάλυσα, η σκέψη πως οι αλουμινένιοι DT ίσως και να μην είναι ιδανική λύση, ήταν συχνή στο μυαλό μου. </p><p>Ένα ζευγάρι πιο απορροφητικοί (carbon;) τροχοί θα ήταν μια καλή περίπτωση!</p><h3><br />Το νέο (υπέρ)όπλο</h3><p>Παρά τους "λόγους" που ανέφερα πιο πριν, κακά τα ψέματα, μια χαρά θα μπορούσα να συνεχίσω, με λίγους συμβιβασμούς, με το Tarmac SL3! Αλλά είναι που ήθελα να κάνω κι ένα δώρο στον εαυτό μου! </p><p>Η διαδικασία επιλογής και απόφασης πήρε αρκετές βδομάδες: πρώτα ήταν οι σημαντικότερες προτεραιότητες τακτοποίησης της οικογένειας στη νέα πραγματικότητα και βέβαια η αντίστοιχη προτεραιοποίηση των εξόδων. Μετά ήταν η σχετική έρευνα. Η ιστορία έχει ενδιαφέρον ίσως, αφού είχε και κάποιες ανατροπές... αλλά θα περάσω κατ' ευθείαν στο αποτέλεσμα και θα αφήσω τις λεπτομέρειες για αργότερα:</p><h4>Specialized S-Works Tarmac 2018 </h4><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGmDqUs34HXmVi-ab9gG00EKYf6OGPpdtINutaPl59C9OEcrdkQ0SVAaJ8AxpLuDd8aeKfR_kf3UmnjwiCEAOswbQC4Hdt17x3TOA2kYnoetkkJFaywPioR0i_Yw7a3J-VdiYuXixMq5A/s3484/IMG_20190428_143813_356.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1824" data-original-width="3484" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGmDqUs34HXmVi-ab9gG00EKYf6OGPpdtINutaPl59C9OEcrdkQ0SVAaJ8AxpLuDd8aeKfR_kf3UmnjwiCEAOswbQC4Hdt17x3TOA2kYnoetkkJFaywPioR0i_Yw7a3J-VdiYuXixMq5A/w500-h263/IMG_20190428_143813_356.jpg" width="500" /></a></div><figure class="wp-block-image size-large"><br /><figcaption>Το S-Works μου</figcaption></figure><p>Είναι ο καλύτερος σκελετός της Specialized (ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πάνω από 1 χρόνο μετά την αγορά του). Έχει όλα τα καλούδια: ηλεκτρονική Dura Ace, υδραυλικά δισκόφρενα Dura Ace, carbon τροχούς Roval 50mm και Shimano Power Meter στο δισκοβραχίονα. Με απλά λόγια, είναι ένα από τα 5 καλύτερα ποδήλατα στον κόσμο για το 2019-2020 και προφανώς είμαι πολύ χαρούμενος κάθε φορά που το κοιτάω και που το καβαλάω!</p><p>Κάποιες σημαντικές εντυπώσεις από τη σύγκριση με το Tarmac SL3.</p><ul><li>Η άνεση είναι απαράμιλλη. Προφανώς δεν είναι το πιο απορροφητικό ποδήλατο του κόσμου. Είναι racing γεωμετρίας. Η ίδια η Specialized έχει άλλα μοντέλα (Roubaix) πού είναι πολύ πιο απορροφητικά. Αλλά ο τρόπος που το πηρούνι, σε συνδυασμό με τον carbon τροχό) απορροφά τους κραδασμούς, είναι σε άλλη κλάση, συγκρίνοντας με το SL3. Επιπλέον, η πίσω πλευρά είναι τόσο πιο απορροφητική από εκείνη του SL3 που για πολλά χιλιόμετρα είχα την αίσθηση πως έχω ανάρτηση (ή ξεφούσκωτο πίσω λάστιχο!). </li><li>Κατευθυντικότητα από άλλο πλανήτη. Για το SL3 συνήθιζα να λέω πως στρίβει με τη σκέψη. Αυτό ήταν και το κύριο στοιχείο που με έκανε να μένω σε Tarmac και να μην είμαι φίλος με τα Roubaix. Το S-Works μάλλον στρίβει πριν προλάβεις να ολοκληρώσεις τη σκέψη σου! Και επιπλέον μένει "βράχος" στη διαδικασία της στροφής, ακόμα και σε συνθήκες οδοστρώματος που θα σε έκαναν να τρομάξεις και να κόψεις στα 5 χλμ/ώρα! Σε κάθε περίπτωση που κόβω ταχύτητα είναι να σα να με ρωτάει: "Γιατί; Δε χρειαζόταν!"</li><li>Φρένα που δίνουν αυτό το peace of mind: Απλά σταματάς να το σκέφτεσαι. Όπως στο αυτοκίνητο, ένα πράμα: όταν έρθει η ώρα (νομίζεις), αφήνεις ένα δευτερόλεπτο ακόμα και μετά πατάς φρένα. Θα σταματήσει όμορφα, γλυκά και άμεσα. Δεν ξέρω αν όλα τα δισκόφρενα είναι έτσι, αλλά τουλάχιστον τα Dura Ace με εξόπλισαν αυτή την ηρεμία που χρειαζόμουνα, στους βρεγμένους και χάλια δρόμους. Βέβαια, δεν παύουν (και αυτά) να υποφέρουν από τους ανατριχιαστικούς και ενοχλητικούς ήχους που έχουν (όλα νομίζω) τα δισκόφρενα όταν είναι βρεγμένα. Σταμάτανε μετά από μερικά πατήματα, αλλά μέχρι να σταματήσουν είναι πολύ ενοχλητικά. Επιπλέον, αν μαζέψουν και λάσπη, η ηχητικά παραφωνία γίνεται χειρότερη! Αλλά η αποτελεσματικότητα δεν επηρεάζεται ούτε στο ελάχιστο, σε καμία περίπτωση!</li></ul><p>Θα πολύ περισσότερα για το εργαλείο, αλλά σε επόμενα posts! </p>Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-82625373298466661322020-07-25T17:53:00.000+00:002020-07-25T17:53:03.546+00:00Μια αναδρομή<p>Αφού έχουν περάσει τόσα χρόνια (από τότε που σταμάτησα να blog-άρω) οφείλω υποθέτω μια (όσο πιο σύντομη γίνεται) αναδρομή...</p><p>Τον Ιούνιο του 2018 υλοποίησα μια μεγάλη απόφαση (που είχε παρθεί αρκετούς μήνες πριν). Αποδέχτηκα την πρόταση της εταιρείας μου για μόνιμη μετεγκατάστασή μου από την Αθήνα στο Newbury, όπου είναι τα κεντρικά γραφεία του ομίλου. Το Newbury είναι μια πόλη (στο όριο ανάμεσα στον αγγλικό ορισμό του town και του city - με 45,000 περίπου κατοίκους) στο West Berkshire, 60 περίπου μίλια (100 χιλιόμετρα) δυτικά του Λονδίνου. Η πρόταση ήταν πολύ καλή, και η μετεγκατάσταση έγινε σταδιακά: τον Ιούνιο μετακινήθηκα εγώ, το Σεπτέμβριο η σύντροφος με τον ένα γιο (ξεκίνησε B.Sc. in Biology στο Reading University, κάπου στα μισά της διαδρομής ανάμεσα στο Newbury και το Λονδίνο) και ένα χρόνο μετά, το Σεπτέμβριο του 2019 ακολούθησε η κόρη, που ξεκίνησε B.Sc. in Physics στο University of Southampton, κάπου 40 λεπτά διαδρομή με το αυτοκίνητο, προς τα νότια του Newbury. Έμεινε και παραμένει στην Ελλάδα ο άλλος γιος, σπουδάζοντας Αρχιτεκτονική στο Δημοκρίτειο Θράκης (Ξάνθη). </p><p>Τα παιδιά μένουν το καθένα σε δικό του σπίτι (τόσο τα δύο στο UK, όσο και ο παραμένων στην Ελλάδα), είναι πλέον ενήλικες (αλλά όχι ακόμα οικονομικά ανεξάρτητοι) και αυτό σημαίνει πρακτικά πως η έννοια της οικογενειακής συγκέντρωσης έχει αλλάξει! Η καλύτερη (αλλά όχι η μόνη) οικογενειακή συγκέντρωση των τελευταίων χρόνων που μπορώ να φέρω στη μνήμη μου, ήταν την ημέρα των 49ων γενεθλίων μου (15 Νοεμβρίου 2019): όλη η οικογένεια και όχι μόνο, στο σπίτι στην Αγγλία! Αλλά μάλλον αξίζει ένα ειδικό post αυτή η ιστορία! </p><p>Η προσαρμογή στη ζωή της Αγγλίας ήταν πολύ καλή. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι όλοι. Το πλάνο ήταν φιλόδοξο και πολύπλοκο, αλλά αποδείχτηκε πετυχημένο. Σχεδόν 2 χρόνια μετά, δεν έχουμε να παραπονεθούμε για τίποτα (και αυτό αφορά τόσο τους 4 στην Αγγλία, όσο και τον 5ο στην Ελλάδα!) και αυτό από μόνο του είναι μια μεγάλη χαρά. Η τρέχουσα, πολύ ιδιαίτερη κατάσταση, με το παγκόσμιο lockdown λόγω Covid-19 είναι σίγουρα κάτι που μας στρεσάρει όλους. Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το βιώνουμε είναι από τις ιδανικότερες που θα μπορούσαν να είναι και δεν παραπονιόμαστε!</p>Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-80612013536587013512020-07-25T17:39:00.001+00:002020-07-25T17:39:46.141+00:00Η δοκιμή (του WordPress) δεν πέτυχε!Δοκίμασα... αλλά δεν με κέρδισε!<div>Δε λέω... είναι πολύ καλό: πολλές περισσότερες επιλογές και δυνατότητες! Ευελιξία, παραμετροποίηση, κλπ... Αλλά μάλλον είναι για πιο δυνατούς και τακτικούς bloggers από μένα.</div><div><br /></div><div>Εδώ, στο blogger, στην αγκαλιά της Google, αισθάνομαι πιο οικεία. Ελπίζω να δημοσιεύω πιο συχνά και πιο εύκολα! </div><div><br /></div><div>Οπότε επανέρχομαι στα παλιά μου λημέρια! Θα μεταφέρω εδώ και τα (λίγα) posts που έκανα εκεί. Για να εξασφαλίσω μια κάποια συνέχεια!</div><div><br /></div><div>Τα λέμε! </div>Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-47001601172792857952019-03-30T16:40:00.001+00:002019-03-30T16:40:39.800+00:00Μεταφερόμαστε...Μετά από πολύ καιρό αδράνειας, ήρθε η ώρα της επανεκκόνησης. <div>
Σε αυτή την επιστροφή, δοκιμάζω ένα διαφορετικό κανάλι επικονωνίας: θα με βρείτε στο </div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="http://fragkiskosvellis.wordpress.com/">fragkiskosvellis.wordpress.com</a></span> </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σας περιμένω εκεί!</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Φραγκίσκος</div>
Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-38638608072646657182018-01-03T22:43:00.001+00:002018-01-05T21:09:53.807+00:00Ένα ακόμη service report<div dir="ltr">
Μαζεύτηκαν αρκετές επισκευές...</div>
<div dir="ltr">
Μια επαφή με τη ρόδα συνποδηλάτη (δικό του λάθος), οδήγησε σε επισκευή του μπροστινού τροχού:</div>
<div dir="ltr">
- Δύο καινούριες ακτίνες<br />
- Πλήρης ακτινολόγηση<br />
- Καινούριο εμπρός λάστιχο (το πίσω είναι σε καλή κατάσταση με περίπου 2,500 χλμ οπότε το άφησα)</div>
<div dir="ltr">
Το σύστημα μετάδοσης δεν δούλευε σωστά (πίσω ντεραγιέ). Αρχικά έγινε</div>
<div dir="ltr">
- Αλλαγή καλώδια και συρματόσχοινα</div>
<div dir="ltr">
Έτσι σταμάτησε το πρόβλημα με τη μανέτα (έχανε αλλαγές στο κατέβασμα)</div>
<div dir="ltr">
Αλλά συνέχιζα να έχω μικρά ή μεγαλύτερα πηδήματα στο 3-4 γρανάζι. Η κασέτα είχε πάνω από 25,000 χλμ. Ήταν η ώρα της. Στην τελευταία προπόνηση πριν την πάω για αλλαγή, έσπασε η βάση του ενός γραναζιού και άρχισε να παίζει αριστερά-δεξιά.</div>
<div dir="ltr">
Αλλάχτηκε λοιπόν η κασέτα με μια καινούρια. Η καινούρια είναι πάλι 11-28 όπως και η προηγούμενη. Αντί για Dura Ace, επιλέχθηκε η πιο οικονομική, αλλά πλέον εξίσου καλή και ελάχιστα πιο βαριά, Ultegra r8000.<br />
Και βέβαια μαζί με την κασέτα, υποχρεωτικά αλλάχτηκε και η αλυσίδα. Αυτή παρέμεινε Dura Ace.</div>
<div dir="ltr">
Τέλος, μετά την πρόσφατη αλλαγή σέλας, έπρεπε να αλλαχτεί και το clamp που κρατάει τη σέλα στο παλουκόσελο. Το προηγούμενο ήταν για αλουμινένιο rail με διαφορετικό σχήμα και δεν έπιανε σωστά. <br />
Τα carbon rails της καινούριας μου Fizik Arione πατάμε τώρα σωστά!<br /></div>
Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-55899075751272771302017-12-23T18:57:00.003+00:002017-12-23T18:57:28.177+00:00Δρομικές εμπειρίες - Valencia Run<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqoVJDqqRA8LiUQjIbAt-YYzsppaSPGirZWsPguwEvwsrsKiDTO4cgIkH5t_ciiz04Rlt7KznTTUcfCYXa6mKTjPOGdQ7jY1LXhPZJ_dK_sEnb0KN4-XorQSeEgOM2RIMWVQUaqEMN68g/s1600/IMG_20171119_075732.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="904" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqoVJDqqRA8LiUQjIbAt-YYzsppaSPGirZWsPguwEvwsrsKiDTO4cgIkH5t_ciiz04Rlt7KznTTUcfCYXa6mKTjPOGdQ7jY1LXhPZJ_dK_sEnb0KN4-XorQSeEgOM2RIMWVQUaqEMN68g/s320/IMG_20171119_075732.jpg" width="320" /></a></div>
Μια "παλιοπαρέα" (επαγγελματικοί συνεργάτες) κανόνισαν πολλούς μήνες πριν, να συνδυάσουμε ένα επαγγελματικό meeting, με team building: να συμμετέχουμε σε ένα δρομικό event. Συγκεκριμένα, ο ένας (ο πιο τρελός) θα έπαιρνε μέρος στον μαραθώνιο της Valencia και οι υπόλοιποι στον αγώνα 10K που θα λάμβανε μέρος ταυτόχρονα.<br />
<br />
Ξεκινώντας με χρόνους γύρω στη 1h 05min για τα 10Κ δεν θεωρούσα καν πως θα έπρεπε να πάρω μέρος... Αλλά η παρέα επέμενε κι έτσι είπα να πάρω το θέμα λίγο πιο σοβαρά. Πρόγραμμα 12 εβδομάδων, με τέλος στις 19 Νοεμωβρίου (ημέρα του αγώνα). Αρχικά, το πρόγραμμα ήταν μια προσαρμογή ενός τυπικού προγράμματος από αυτά που κατεβάζεις από το site της Garmin. Αλλά μετά επενέβη και ο φίλος Μάκης και το προσάρμοσε! Long runs, endurance runs, interval runs, απ' όλα είχε ο μπαξές! Πρωινό ξύπνημα και προπόνηση πριν πάω στο γραφείο. Δοκιμή σε έναν τοπικό αγώνα 10K (Historic Run Νέα Σμύρνη), έτσι για να καταλάβω πώς είναι η διαδικασία: 58min ο χρόνος, κάπου στην 8η εβδομάδα της προετοιμασίας.<br />
<br />
Μερικές σημαντικές διαπιστώσεις:<br />
<br />
<ol><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3xpdrDJQdqG0aVPtaIhCAIEorjn39Yf26xccH8qsg4-_Gz2bpeO6nEuZ2udUhVZYyzKg86WrK82LcXcu_8cqgBtjJdyN9oBZQbJGJ9m1uBBJC2J6ancurqj99EuVqFWtOEAGLgg8N1eM/s1600/IMG_20171119_094054.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3xpdrDJQdqG0aVPtaIhCAIEorjn39Yf26xccH8qsg4-_Gz2bpeO6nEuZ2udUhVZYyzKg86WrK82LcXcu_8cqgBtjJdyN9oBZQbJGJ9m1uBBJC2J6ancurqj99EuVqFWtOEAGLgg8N1eM/s320/IMG_20171119_094054.jpg" width="320" /></a>
<li>Πιο εύκολο να προπονείσαι για κάτι τέτοιο: 45 - 60 min πρωινής προπόνησης είναι εύκολο να μπουν στο πρόγραμμα. Σε αντίθεση με το ποδήλατο, που σε τέτοιο χρόνο μπορείς να κάνεις μόνο εργόμετρο (πολύ πιο βαρετό από το να βγεις και να τρέξεις, στη γειτονιά). </li>
<li>Value for money (for time για την ακρίβεια): 3 - 4 προπονήσεις τη βδομάδα, 60 min οι περισσότερες, max 90 min η μία και είσαι πολύ καλά προπονημένος!</li>
<li>Απώλεια βάρους: επαληθεύτηκε ότι με το τρέξιμο "στεγνώνεις" πιο εύκολα και πιο γρήγορα απ' ό,τι με το ποδήλατο. </li>
</ol>
<div>
Μετά από τα παραπάνω, προκύπτει η προφανής ερώτηση και ακολουθεί η (επίσης προφανής για μένα) απάντηση:</div>
<div>
<ul>
<li>Θα άλλαζες από ποδηλασία σε τρέξιμο;</li>
<li>Όχι! Συνεχίζω να μπορώ να δω το τρέξιμο μόνο ως συμπληρωματικό και όχι ως κύριο. Συνεχίζω να λατρεύω το αίσθημα της ελευθερίας, την μειωμένη καταπόνηση των αρθρώσεων, τη γρήγορη εναλλαγή εικόνων, το socialising και τα τόσα ακόμα πλεονεκτήματα του αγαπημένου μου αθλήματος!</li>
</ul>
<div>
Βέβαια, θα συνεχίσω να τρέχω, όποτε μπορώ και έχω όρεξη!</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο αγώνας στη Valencia ήταν μια εξαιρετική εμπειρία!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το Σάββατο (ημέρα πριν τον αγώνα) πήρα μέρα στο "Breakfast Run" (5k) όπου διαδκέδασα γνωρίζοντας μια μεγάλη ομάδα Ιταλών, που με φιλοξένησαν στο group τους. Η διαδικασία της εγγραφής, στους εντυπωσιακά σχεδιασμένους (από το Calatrava) χώρους, ήταν μια εξαιρετική επίδειξη οργάνωσης και αποτελεσματικής διαχείρισης χιλιάδων ανθρώπων.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqVWLgtYLWY4m9MkNbuEH-yZrF0vj_-lkiiBMp9kJ_tRPaKiJzwO1M8vkwG0IRY9FlQVWlY-6rrRAAioHEdX2b51hgbWFFFBLVPxkEBiPIrQvXMf4YdgkrWNQLofvcLTmjQ5-gOQGY8Ro/s1600/IMG_20171119_095553.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="904" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqVWLgtYLWY4m9MkNbuEH-yZrF0vj_-lkiiBMp9kJ_tRPaKiJzwO1M8vkwG0IRY9FlQVWlY-6rrRAAioHEdX2b51hgbWFFFBLVPxkEBiPIrQvXMf4YdgkrWNQLofvcLTmjQ5-gOQGY8Ro/s320/IMG_20171119_095553.jpg" width="320" /></a>Η ίδια η εκκίνηση, με τους φίλους από τη δουλειά, με 19,000 συμμετέχοντες στο μαραθώνιο και άλλους 8,000 συμμετέχοντες στα 10K να ξεκινάμε ταυτόχρονα, ήταν επίσης μια όμορφη στιγμή.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSlJl3ZdZazqLpXJ-1oLI90eLuATAvUBf7S1xxR3STwC1_o_23YGnBnTbZSq5_K-KIgi1JshYSw8pypinqCJtXOLOz_tX_F9Rk9kHKtmK72lyTIehSZbdyzkfqQXgycEJ8G16Eh_TYNaY/s1600/IMG_20171119_102320.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSlJl3ZdZazqLpXJ-1oLI90eLuATAvUBf7S1xxR3STwC1_o_23YGnBnTbZSq5_K-KIgi1JshYSw8pypinqCJtXOLOz_tX_F9Rk9kHKtmK72lyTIehSZbdyzkfqQXgycEJ8G16Eh_TYNaY/s320/IMG_20171119_102320.jpg" width="320" /></a>Και η "αποκάλυψη" ήταν η ίδια η διαδρομή: χιλιάδες κόσμου αριστερά - δεξιά, σε κάθε μέτρο της διαδρομής, τύμπανα σχεδόν σε κάθε χλμ. και 3 - 4 σημεία κατά μήκος των 10 χλμ. με διαθνούς φήμης DJ's να γεμίζουν το χώρο με μουσική! Δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τα 54 min που μου πήρε να κάνω τα 10 χλμ. Καλός χρόνος, σημαντική βελτίωση, αλλά ο προπονητής Μάκης θεωρεί ότι πρέπει να πέσω κάτω από τα 50! Θα δούμε!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Προς το παρόν, επιστρέφω στο αγαπημένο μου ποδήλατο!</div>
Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-45224694883914364692017-12-23T18:22:00.001+00:002017-12-23T18:22:47.013+00:00Ανανέωση & Service reportΗ αγαπημένη μου σέλα (Fizik Arione) παρέδωσε το πνεύμα... Ένα κρακ και ένα "κατά πλάτος" κόψιμο στο πλαστικό (στην κάτω πλευρά)...<div>
Χάρη στον καλό μου φίλο Pietro, μια νέα Arione, με carbon rails και με χρώματα πλήρως ταιριασμένα στα χρώματα του σκελετού του Tarmac, πήρε τη θέση της στο ποδήλατό μου. Χρειάστηκε όμως και αλλαγή στα "καρύδια" (clamps) που συγκρατούν τη σέλα στο παλουκόσελο. Ανέλαβε ο Λεωνίδας!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τα ντεραγιέ δούλευαν άψογα για πολύ καιρό... Τόσο άψογα που ξέχασα πόσα χλμ είχαν μαζέψει τα συρματόσχοινα... Μέχρι που το κατάλαβα από την περίεργη συμπεριφορά της δεξιάς μανέτας στο κατέβασμα (ελπίζω δηλαδή πως έφταιγαν τα συρματόσχοινα και όχι κάποια καστάνια μέσα στη μανέτα). Αλλάχτηκαν συρματόσχοινα και καλώδια (όλο το σετ). </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μαζί με την καινούρια σέλα, ήρθε και μια ωραία, λευκή Fizik ταινία για το τιμόνι. Δε λέω, όμορφες οι λευκές ταινίες, αλλά με στενοχωρεί το πόσο γρήγορα λερώνονται!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πάντως, μια σέλα και μια ταινία κάνουν καλή δουλειά ώστε να "δείξει" πιο φρέσκο το ποδήλατο! </div>
<div>
<br /></div>
Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-18463120726052719922017-07-18T18:59:00.002+00:002017-07-18T18:59:17.449+00:00GBI Europe 2017 - Απολογισμός<h4>
Ένα ακόμα GBI Europe, ένα ακόμα ευρωπαϊκό, ποδηλατικό ταξίδι, ολοκληρώνεται... και ήρθε η ώρα του απολογισμού, της συγκέντρωσης και καταγραφής των σκέψεων και των εντυπώσεων. </h4>
<div>
<br /></div>
<h3>
Λίγη ιστορία...</h3>
Ήταν Απρίλιος του 2008 όταν αγόρασα το πρώτο μου (trekking) ποδήλατο και ήταν μόλις ένα μήνα μετά που πραγματοποιήθηκε το πρώτο GBI, από το Ντίσελντορφ στο Λονδίνο. Έχοντας μάθει για το event μόλις λίγες μέρες πριν γίνει, και έχοντας μόνο κάτι λίγες δεκάδες χιλιόμετρα στα πόδια, δεν μπορούσα παρά μόνο να ονειρευτώ πως κάποια επόμενη φορά θα μπορούσα ίσως κι εγώ να πάρω μέρος. Φρόντισα όμως να "σπρώξω" έναν φίλο, που έλαβε μέρος σε εκείνη την πρώτη διοργάνωση, μου μετέφερε όλες τις εντυπώσεις και βέβαια... με βοήθησε να "μεταπηδήσω" μέσα σε λίγους μήνες στον κόσμο της κούρσας και να μπω στη διαδικασία προετοιμασίας για το επόμενο! Δώδεκα μήνες (και μερικά brevet) μετά, ήμουν έτοιμος, το 2009 στο Μιλάνο! Και από τότε επανέρχομαι, κάθε χρόνο (με μια μόνο εξαίρεση).<br />
<br />
Δεν επανέρχομαι όμως μόνο ως συμμετέχων! Από το 2009 έχω φροντίσει να το διαφημίσω, να το οργανώσω, να το προωθήσω, στην Ελλάδα. Έχω φροντίσει να υπάρχει κάθε χρόνο σημαντική ελληνική συμμετοχή, να υπάρχουν χορηγίες για την ελληνική ομάδα, να υπάρχει κινητοποίηση γύρω από το φιλανθρωπικό στόχο του, να πετυχαίνει κάτι καλό και σημαντικό για τα παιδιά των Χωριών SOS της Βάρης. Κάθε χρόνο πάνω από 10 Έλληνες ποδηλάτες είναι μέρος του μεγάλου αυτού καραβανιού που διασχίζει την Ευρώπη. Όλα αυτά τα χρόνια, πάνω από 30 διαφορετικοί Έλληνες ποδηλάτες έχουν συμμετάσχει.<br />
<br />
<h3>
Το ξεκίνημα για το 2017</h3>
Περήφανος για την ομάδα που στήθηκε και φέτος, μια από τις μεγαλύτερες, με 16 Έλληνες και 3 Ιταλούς, βρέθηκα όχι στη γραμμή εκκίνησης (στο Λονδίνο), αλλά σε ένα μικρό χωριό του Βελγίου, στο τέλος της 2ης μέρας του event. Βλέπετε, το επετειακό (10ο) GBI, σχεδίασε φέτος να κάνει την αντίστροφη της αρχικής του διαδρομής (Λονδίνο - Ντίσελντορφ), αλλά σχεδίασε επίσης να ξεκινήσει σχεδόν ταυτόχρονα με το Γύρο Γαλλίας. Ο οποίος Γύρος Γαλλίας ξεκίνησε φέτος από το πολύ οικείο, και πολύ εύκολα προσβάσιμο λόγω δουλειάς, Ντίσελντορφ! Έτσι, προτίμησα (μαζί με πολλούς ακόμα GBIers) να χάσω δυο μέρες ποδήλατο, προκειμένου να απολαύσω δυο μέρες Γύρο!<br />
<br />
Η ομάδα, όπως κάθε χρόνο είχε μια όμορφη "μίξη" από έμπειρους, λιγότερο έμπειρους και αρχάριους GBIers! Ο καθένας με τις ποδηλατικές του δυνατότητες, αλλά όλοι με την ίδια όρεξη και κέφι για ποδήλατο και για προσφορά!<br />
<br />
Φτάνοντας μετά από δυο μέρες, είχα την τύχη να βρω την ομάδα ήδη "δεμένη", τα γκρουπάκια διαφορετικών ρυθμών ήδη διαμορφωμένα και όλους να ξέρουν τα διαδικαστικά. Δική μου μοναδική "έγνοια", να είναι όλοι σώοι, να μην έχουμε "χαλάρωση" που οδηγεί σε απροσεξίες και ατυχήματα. Είναι απίστευτο το πώς μια στιγμή μόνο απορσεξίας μπορεί να οδηγήσει σε "καταστροφή" (μικρό ή σοβαρότερο τραυματισμό, συνολική ανατροπή των σχεδίων, "χάλασμα" όλης της καλής διάθεσης της ομάδας). Το έχω δει να συμβαίνει συχνά, συνέβη και φέτος, σε άλλες ομάδες.<br />
<br />
Η "γκρίνια" μου ως αρχηγού αποστολής με κάνει μερικές φορές δυσάρεστο. Το ξέρω. Αλλά το προτιμώ από το να έχω την πολύ πιο δυσάρεστη υποχρέωση διαχείρισης ενός κακού συμβάντος. Ευτυχώς, έχω κερδίσει το σεβασμό της ομάδας και με "ανέχονται" (είτε επειδή καταλαβαίνουν το λόγο, είτε επειδή βλέπουν την "υπακοή" των παλαιότερων και απλώς ακολουθούν). Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι αυτό που επιδιώκω: η ελληνική ομάδα έχει "χτίσει" όλα αυτά τα χρόνια την εικόνα μιας από τις πιο έμπειρες, ικανές ποδηλατικά, ασφαλείς και πειθαρχειμένες ομάδες. Συχνά μας πλησιάουν και ζητούν να κάνουν μια μέρα μαζί μας ποδήλατο, γιατί έχουν ακούσει ότι πάμε γρήγορα, με ασφάλεια και περνάμε καλά! Σε ένα πλήθος με 350 ποδηλάτες από 25 διαφορετικές εθνικότητες, δεν είναι μικρή επιτυχία!<br />
<br />
<h3>
Τοπία - Χώρες - Διαδρομές</h3>
Ο σχεδιαστής των διαδρομών έχει τον απεριόριστο σεβασμό μου! Κάνει εξαιρετική δουλειά. Διαλέγει όμορφα τοπία, διαλέγει εναλλαγή εικόνων και αποφεύγει τη μονοτονία, φροντίζει να βλέπουμε τα κύρια αξιοθέατα, χωρίς να γίνεται "κουραστικός"! Επιπλέον, όταν κάποιος διαλέξει τις "μεγάλες" διαδρομές, προστίθενται (στην ομορφιά και στο ενδιαφέρον των τοπίων) τα απαραίτητα υψομετρικά, που κάνουν τη διαδρομή επιπλέον ελκυστική αλλά και προκλητική ποδηλατικά.<br />
<br />
Φέτος είδαμε Βέλγιο (κυρίως) και Ολλανδία (λιγότερο). Είδαμε 1-2 από τις αναβάσεις που περιέχονται στις ανοιξιάτικες κλασικές (Amstel Gold Race), είδαμε κάποιους από τους (λίγους) λόφους της Ολλανδίας και βέβαια είδαμε πολλές "ευθείες", σε δάση, σε λιβάδια, ανάμεσα σε χωριά και σε όμορφες πόλεις (με αποκορύφωμα μάλλον τη Γάνδη (Ghent) που μας κέρδισε με την ομορφιά της!).<br />
<br />
Οι φωτογραφίες και τα βίντεο, θα αναδείξουν με τον καλύτερο τρόπο τα δάση, τα κανάλια, τα γεφυράκια, τα μονοπάτια, τους εξαιρετικούς ποδηλατόδρομους, τα τακτικά τοποθετημένα χωριατόσπιτα με τα κόκκινα τούβλα και με τους περιποιημένους κήπους. Οι υποδομές, η οργανωμένη καθημερινότητα των κατοίκων με τους οποίους συγχρωτίζεσαι, ο σεβασμός από τους άλλους χρήστες του δρόμου, είναι πράγματα που οι έμπειροι GBIers έχουν συνηθίσει, αλλά που η απλή σύγκριση με την ελληνική μιζέρια μπορεί να οδηγήσει ταχύτατα στην κατάθλιψη.<br />
<br />
<h3>
Μαθήματα</h3>
<br />
<ol>
<li>Όταν η διαδρομή έχει πολλές ευθείες, σημαίνει ότι έχει πολύ πετάλι! Δεν έχει κατηφόρες για να αφήσεις τα πόδια σου (ή - το πιο σωστό - να τα στροφάρεις χαλαρά για να φύγει το γαλακτικό). Άρα πρέπει να κρατάς μια ομαλή, συνεχή ροή ενέργειας, να φροντίζεις να μείνουν τα Watt στο επίπεδο που πρέπει!</li>
<li>Πάντα υπάρχουν κομμάτια της διαδρομής που επιτρέπουν γκρουπάρισμα και γρήγορο (35+ km/h) ρυθμό, αλλά και κομμάτια που είναι "γεμάτα" με "road furniture" (διαμορφωμένους ποδηλατόδρομους, καμπές, στροφές, αλλαγές πορείας, φανάρια, κλπ.) που δεν επιτρέπουν κίνηση με πάνω από 23 - 25 km/h... Είναι επομένως δύσκολο να διατηρήσεις μια πολύ υψηλή μωτ... Δεν είσαι στην παραλιακή... </li>
<li>Το "ωραίο" είναι να πηγαίνεις σβέλτα και να διαλέγεις ένα όμορφο cafe για την πρώτη στάση της ημέρας (εκεί κατά τις 11:00 - 12:00) και ένα ακόμα πιο όμορφο beer restaurant - κατά προτίμηση με θέα μια μεσαιωνική εκκλησία και μια γραφική πλατεία - για τη δεύτερη, μεγαλύτερη στάση της ημέρας (εκεί κατά τις 14:00 - 15:00). </li>
<li>Η ποικιλία στη διατροφή είναι σημαντική. Κάθε 45 λεπτά διαλέγω κάτι διαφορετικό: μια μπαρίτσα της Dextro, μια μπανάνα, ένα μικρό τοστάκι που έφτιαξα με τα χεράκια μου στο πρωινό, μια μπάρα πρωτεΐνης, κλπ. Όπως και να έχει, το στομάχι θα "παραπονεθεί"... Η μπυρίτσα, με το μεσημεριανό, βοηθάει... Αλλά το μεσημεριανό θέλει προσοχή... Τα τηγανητά (πχ. οι περίφημες τηγανητές πατάτες του Βελγίου) δεν χωνεύονται εύκολα! </li>
<li>Το κακό με την κεντρική Ευρώπη είναι ότι τα εστιατόρια κλείνουν νωρίς (πχ. 20:30 ή 21:00). Που σημαίνει ότι θέλει προσοχή στο χρονικό προγραμματισμό, για να μη μείνεις χωρίς κανονικό γεύμα το βράδυ!</li>
<li>Τα λοφάκια θέλουν ρέγουλα... Ναι, μπορείς να τα ανέβεις με δίσκο και ορθοπέταλο, αλλά θα το πληρώσεις ακριβά, μια - δυο μέρες μετά, όταν θα μένεις ξαφνικά από ενέργεια ακόμα και στις εύκολες ευθείες. Ανέβαινα με μικρό δίσκο και 85+ cadence, λίγα δευτερόλεπτα πιο αργά από τους "αγριεμένους", αλλά μετά από μια - δυο μέρες, οι ίδιοι αγριεμένοι δεν μπορούσαν να κρατήσουν τη ρόδα μου με 30-32 km/h στην ευθεία! Τα έλεγα, αλλά δεν με ακούγανε!</li>
</ol>
<br /><h3>
Η συνέχεια</h3>
<div>
Τα σχέδια για την επόμενη χρονιά έχουν αρχίσει ήδη να συζητιούνται. Τα ενθαρρυντικά λόγια από τους φίλους και τους συγγενείς, οι ευχές να είμαστε καλά και να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, προσφέροντας ταυτόχρονα φιλανθρωπικό έργο, όλα οδηγούν την σκέψη στην επόμενη διαδρομή. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορεί κάποιος να "βαρεθεί" την περιπέτεια που λέγεται GBI!</div>
<div>
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
Οι χορηγοί<br />Η "σούπερ" ομάδα των 16 Ελλήνων μπόρεσε φέτος να ταξιδέψει, χάρις στη γενναιοδωρία των χορηγών, που κάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων συμμετοχής και μετάβασης! Ευχαριστούμε τη Nokia, τη Vodafone, τη Huawei, την Mapei Hellas και την Ideal Standard!</blockquote>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-44190167716511855392017-06-17T17:26:00.001+00:002017-06-17T17:26:37.033+00:00Ετοιμάζοντας το ποδήλατο για το GBI 2017Είπα να παραγγείλω καινούρια λάστιχα... Έχουν ~4,000 χλμ. αυτά που φοράω τώρα. Θα μπορούσα και να τα αφήσω... Θα δούμε... Παράγγειλα ένα καινούριο ζευχάρι να υπάρχει και θα αποφασίσω όταν έρθει!<br />
<br />
Θυμήθηκα επίσης ότι κάτι που έχω καιρό να τσεκάρω είναι οι φακαρόλες. Φτηνό εξάρτημα, είναι κρίμα να σου χαλάσει μια ευρωπαϊκή βόλτα! Το "πρόβλημα" είναι ότι πρέπει να είναι 18άρες (και όχι 16άρες που είναι οι πιο συνηθισμένες) και καλό είναι να αντέχουν σε 120 psi και πάνω. Είπα στο φίλο Λεωνίδα να μου βρει, ελπίζω να τις έχω μέσα στη βδομάδα.<br />
<br />
Μετάδοση, αλυσίδα, συρματόσχοινα, τακάκια είναι ΟΚ. Πρόσφατα αλλαγμένα.<br />
<br />
Διαπίστωσα όμως ότι ενώ το μπροστινό κέντρο είναι σε σούπερ κατάσταση (αθάνατο το R240!), το πίσω κέντρο (του PowerTap) είναι σε κακό χάλι... Θέλει αλλαγή ρουλεμάν. Το παρέδωσα σήμερα στον Σιγανό και θα το παραλάβω με την επιστροφή από το επαγγελματικό ταξίδι της επόμενης βδομάδας (είπαμε - αξιοποιούμε το "νεκρό χρόνο"των επαγγελματικών ταξιδιών για τα service!)<br />
<br />
Με αυτά, νομίζω θα είμαι έτοιμος (από ποδήλατο τουλάχιστον!)Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-33652912760613422822017-06-17T17:11:00.000+00:002017-06-17T17:11:20.192+00:00Un jour-sansΑγώνας αντοχής, Νεμέα 2017<br />
<br />
Είπα να πάω Σπαρτακιάδα φέτος, μετά την περσινή απουσία μου. Ή τέλος πάντων είπα να φροντίσω ώστε να έχω την επιλογή να πάω! Μη έχοντας το "Ξηροκάμπι 2016" στο παλμαρέ των τερματισμών μου, έπρεπε να φροντίσω για το "πρόκριμα" των δύο αγώνων!<br />
<br />
Κάπου στον Απρίλιο, φρόντισα για το 1ο βήμα: Attica Race. Αγώνας μικρής διάρκειας αλλά χωρίς ανάβαση. Η αποστολή εκείνη ήταν εύκολη. Γνωστή διαδρομή, στα μέτρα μου. Τερματίζεις λίγα λεπτά μετά τους πρώτους και είσαι "εντός ορίου" για το σχετικό πρόκριμα!<br />
<br />
Η Νεμέα είναι λίγο δυσκολότερη περίπτωση: με μια γερή ανάβαση (10 χλμ) στην αρχή, μπόλικα χλμ εκτεθιμένα στον αέρα και κάμποσα "ανέβα-κατέβα" στην πορεία...<br />
Η διάθεση δεν ήταν ιδιαίτερα καλή. Τουλάχιστον όχι για αγώνα... Πολλή δουλειά, πολλή πίεση, λίγες προπονήσεις, λίγος ύπνος, κακή διατροφή... Παρόλα αυτά είπα να πάω...<br />
<br />
Και βέβαια, τίποτα δεν πήγε καλά... Τα πόδια ΔΕΝ γύρναγαν με τίποτα, έμενα συχνά μόνος μου να παλεύω με τον αέρα, σούρωσα (δεν βοήθησε και το γεγονός ότι το support αυτοκίνητο δεν με βρήκε ποτέ να μου δώσει το έξτρα παγούρι μου - δεν βρήκε κανέναν από τους τρεις που θα υποστήριζε - η τρανή απόδειξη ότι και το support θέλει την τέχνη του που δεν την έχουν όλοι!).<br />
<br />
Σκέφτηκα να τα μαζέψω και να πάω στον τερματισμό με τη σκούπα, αλλά μετά είπα μια που ήρθα να γράψω ένα χρόνο, να μη γράψω DNF... Και έγραψα έναν χρόνο... ένα χρόνο βέβαια που δεν είναι σε καμία περίπτωση πρόκριμα για τη Σπαρτακιάδα...<br />
<br />
Και το χειρότερο είναι πως το πρόγραμμά μου δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια να προλάβω να προετοιμαστώ καλύτερα και να δοκιμάσω σε κάποιον από τους υπόλοιπους αγώνες μέχρι το Σεπτέμβριο. Θα δείξει...<br />
<br />Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-2675516992179703992017-04-30T12:31:00.001+00:002017-04-30T12:41:02.300+00:00GBI Europe 2017 - Ξεκινάμε!Η ελληνική ομάδα για το GBI Europe 2017 είναι έτοιμη! Περήφανος που κατάφερα να "στήσω" για μια ακόμα χρονιά, μια ομάδα 16 ατόμων που θα ταξιδέψει από το Λονδίνο μέχρι το Ντύσελντορφ, διασχίζοντας Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία και καταλήγοντας στη Γερμανία! Ακόμα πιο περήφανος που καταφέραμε να έχουμε την τόσο αναγκαία υποστήριξη από χορηγούς ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε αυτό το ταξίδι!<br />
<br />
Και βέβαια, η ηθική υποχρέωσή μας, για όσο το δυνατό μεγαλύτερη υποστήριξη προς τα παιδιά των Χωριών SOS, αυξάνει σημαντικά! Μπορούμε (και πρέπει) τους επόμενους δυο μήνες, να κινητοποιήσουμε όσους περισσότερους μπορούμε, για να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά που κάθε χρόνο περιμένουν να ακούσουν για τις "περιπέτειές" μας, αλλά και να μας ευχαριστήσουν με το χαμόγελό τους και με μια αγκαλιά, για τη βοήθειά μας!<br />
<br />
Η φετινή ομάδα έχει μια πολύ καλή "μίξη" από έμπειρους και νέους. Ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι πως όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για την έμπρακτη υποστήριξη του σκοπού μας! Νέοι χορηγοί προστέθηκαν στους παραδοσιακούς, τηλεπικοινωνιακούς παρόχους και αυτό είναι επιτυχία νέου μέλους της ομάδας που κατάλαβε τη δυναμική και τις ευκαιρίες του event!<br />
<br />
Μια πρώτη σύντομη αναφορά στους φετεινούς μας χορηγούς, τους οποίους ευχαριστούμε θερμά για τη βοήθεια και υποστήριξη:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK0iDzExfv1pqtmIaWzBp1crXxaSYwx4qsBCWfJ4EmX_nyVI2vanbwjxiDVkh0L5FQHg9CVYaDoCnbDE0WnjQImuHjKQGTavKg1sK1ZZhKEc1QpTrfwYAzqqfoGcR64NjQlvuIECsgErw/s1600/NOKIA.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="83" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK0iDzExfv1pqtmIaWzBp1crXxaSYwx4qsBCWfJ4EmX_nyVI2vanbwjxiDVkh0L5FQHg9CVYaDoCnbDE0WnjQImuHjKQGTavKg1sK1ZZhKEc1QpTrfwYAzqqfoGcR64NjQlvuIECsgErw/s200/NOKIA.jpg" width="200" /></a></div>
<div>
<br /></div>
H Nokia ήταν κοντά μας και το 2015 (ως Alcatel-Lucent). Επιστρέφει φέτος, με δυνατή παρουσία εντός της ομάδας και με πραγαματικό ενδιαφέρον για τις ευκαιρίες προβολής μέσα από το event. Είναι ο μεγαλύτερος χορηγός μας, με μια ολόκληρη ομάδα (10 άτομα) ντυμένη στα χρώματά της!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmIlC8ruA_ImJZ1inEqX8dJAL_dGjelIMSIhGMEvoit_yaB2DqBEFLGevlS9EMpWe9OgPzg1215rv7xuQuQJFMRUAafdrKHYSlA3y6EOb0aV_yrvKxFkcfv4bKrQz1pBGP01FBuL82-Cc/s1600/huawei_vertical.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmIlC8ruA_ImJZ1inEqX8dJAL_dGjelIMSIhGMEvoit_yaB2DqBEFLGevlS9EMpWe9OgPzg1215rv7xuQuQJFMRUAafdrKHYSlA3y6EOb0aV_yrvKxFkcfv4bKrQz1pBGP01FBuL82-Cc/s200/huawei_vertical.jpg" width="200" /></a></div>
Η δεύτερη τηλεπικοινωνιακή εταιρεία, η Huawei, είναι μαζί μας για πρώτη χρονιά. Χορηγεί 6 άτομα της αποστολής μας και έδειξε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα πως ενδιαφέρεται πραγματικά για το event! Η Huawei είναι βέβαια πολλά χρόνια δίπλα στο GBI, μέσω της κεντρικής χορηγίας της. Φέτος όμως, το ελληνικό γραφείο αποφάσισε να είναι κοντά μας και να βοηθήσει τους Έλληνες ποδηλάτες. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι γι ' αυτό!<br />
<br />
<h4>
</h4>
<h4>
</h4>
<h4>
</h4>
<h4>
</h4>
<h4>
</h4>
<h4>
</h4>
<h4>
<br /></h4>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUV8wZtIfX7rGmYvz5WK14sjIjPJrGZS5YBhuhMQAGiAHr7YaJIMlKt5LQTOrRYqWrDlux0vwDbKfkGRsA4so3wbIgBRv2iuAjwwUKs6HEzEjcI_jox6lMWkTqo7UV890ow0-ZXE8e6Yc/s1600/Vodafone.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUV8wZtIfX7rGmYvz5WK14sjIjPJrGZS5YBhuhMQAGiAHr7YaJIMlKt5LQTOrRYqWrDlux0vwDbKfkGRsA4so3wbIgBRv2iuAjwwUKs6HEzEjcI_jox6lMWkTqo7UV890ow0-ZXE8e6Yc/s200/Vodafone.jpg" width="200" /></a></div>
<div>
Είναι γνωστό σε όλους πως η Vodafone είναι η "καρδιά" αυτής της πρωτοβουλίας! Με χορηγίες και υποστήριξη σε κάθε επιπέδο (κεντρικά και τοπικά)! Κάθε χρόνο μαζί μας, από το 2008 που ξεκινήσαμε! Στηρίζει τους Vodafone ανθρώπους, καλύπτοντας έξοδα μετακίνησης. </div>
<br />
<h4>
</h4>
<h4>
</h4>
<h4>
<br /></h4>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbOHZ8M7UWL5EBKzSmuom5V0afb5v4cH0VG0CTpuBdVK0QrayU1ZsgbgC67vprqW6d1N0F939QC7-MZcRzEBvUKz3ERXxHKz1vazsIIjuoXcdXdiBdc5om7Paz4eugXQYXNBY8OS0TnlA/s1600/mapei.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="46" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbOHZ8M7UWL5EBKzSmuom5V0afb5v4cH0VG0CTpuBdVK0QrayU1ZsgbgC67vprqW6d1N0F939QC7-MZcRzEBvUKz3ERXxHKz1vazsIIjuoXcdXdiBdc5om7Paz4eugXQYXNBY8OS0TnlA/s200/mapei.jpg" width="200" /></a></div>
<br /></div>
Ένας από τους δυο "μη παραδοσιακούς - μη τηλεπικοινωνιακούς" χορηγούς μας! Ένα όνομα συνδεδεμένο με την ποδηλασία σε επαγγελματικό επίπεδο. Οι άνθρωποι της Mapei Hellas πιστεύουν σε αυτό που κάνουμε, είναι ενθουσιασμένοι με το project και υπόσχονται να είναι κοντά μας ακόμα πιο δυνατά, τα επόμενα χρόνια!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpWs3s4jEsxIXAR6u3SwdLRceU4MaerwIBb2yWg4IlNyVMTC2RvuOp8G52WkeCUuNqk3WwTTfJs7AXw1Pl8bopPodyZyKWs2F8plSsqPmnZhasp-bMQ0tME3aeWxZ1MlaHqaihlfr7mRY/s1600/IDEAL.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="115" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpWs3s4jEsxIXAR6u3SwdLRceU4MaerwIBb2yWg4IlNyVMTC2RvuOp8G52WkeCUuNqk3WwTTfJs7AXw1Pl8bopPodyZyKWs2F8plSsqPmnZhasp-bMQ0tME3aeWxZ1MlaHqaihlfr7mRY/s200/IDEAL.jpg" width="200" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Αθόρυβα και διακριτικά, στηρίζουν τα έξοδα μετακίνησής μας!<br />
<br />
<br />Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-41182751382898266192017-04-30T06:07:00.002+00:002017-04-30T06:07:43.002+00:00Service reportΈνα (μικρό) service με αλλαγή σε τακάκια φρένων (έτοιμα για το GBI!), άνοιγμα / έλεγχο / λίπανση μεσαίας τριβής (συνεχίζει η Rotor!) και γενική ρύθμιση μετάδοσης.<br />
<br />
Ένα μικρό "τρίξιμο" που φοβήθηκα ότι προερχόταν από τη μεσαία τριβή, δεν ήταν κάτι σημαντικό τελικά... κάποια ροδέλα στο ένα μπράτσο του πίσω φρένου... αλλάχτηκε.<br />
<br />
<br />Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-34787022330686569752016-12-12T20:21:00.000+00:002016-12-12T20:21:06.606+00:00Service reportΗ παρατεταμένη απουσία στο εξωτερικό έχει το κακό ότι χάνεις πολλές προπονήσεις και βγαίνεις από τον (όποιο) ρυθμό σου...<br />
<br />
Έτσι, εκεί που είχα βάλει ένα πρόγραμμα με το φίλο μου το Γιώργο και πηγαίναμε τα 20λεπτα παρέα, τώρα με τα απανωτά ταξίδια έχω μείνει πίσω και φοβάμαι ότι ούτε που θα τον προλαβαίνω τον Γιώργο σε λίγο καιρό!<br />
<br />
Το "παράλληλο" καλό είναι (μόνο) ότι αν το προγραμματίσεις σωστά, προλαβαίνεις να αφήσεις το ποδήλατο για ένα καλό και προσεκτικό service... Αυτό έκανα κι εγώ... Ο Λεωνίδας ανέλαβε δράση και οι ακόλουθες εργασίες έλαβαν χώρα:<br />
<br />
<ol>
<li>Αλλαγή αλυσίδας (είχε 5,000+ χλμ.).</li>
<li>Καθαρισμός μεσαίας τριβής (μια χαρά είναι η Rotor - δεν είχε κάποιο πρόβλημα, μόνο λίπναση ήθελε)</li>
<li>Αλλαγή συρματόσχοινων και καλωδίων. Εννοείται Dura Ace όλα, αλλά δεν είχε γκρι και επιστρέψαμε στα κλασικά μαύρα</li>
<li>Καθάρισμα πηρουνιού</li>
<li>Ήθελε και λίγο σφίξιμο η δεξιά μανέτα... </li>
</ol>
<div>
Μια και έχω (πάλι) ταξίδι τις επόμενες μέρες, μάλλον το Σάββατο θα μπορέσω να δω το αποτέλεσμα στο δρόμο. Και τις επόμενες μέρες - με το καλό - που αρχίζει η άδεια! (αμήν!)</div>
Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-23333017984176819572016-07-19T20:47:00.000+00:002016-07-19T20:48:56.070+00:00GBI 2016 - Βιέννη-Πράγα-ΒερολίνοΚοιτάζοντας ετούτο το blog και ελέγχοντας τις παλιότερες αναρτήσεις, συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι πλέον καθόλου συνεπής, καθόλου τακτικός...<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Με μεγάλη μου μάλιστα απογοήτευση, βρήκα στα "Πρόχειρα" το post που είχα ξεκινήσει να γράφω για το περσινό GBI (ναι, του 2015), το οποίο όμως ποτέ δεν ολοκλήρωσα και ποτέ δεν δημοσίευσα! Κρίμα, γιατί το 2015 πήγα στις Άλπεις, πέρασα από τέσσερα (4) συνολικά ορεινά περάσματα (mountain passes), με τα δύο από αυτά μάλιστα να είναι την ίδια μέρα και με ένα από αυτά τα δύο να είναι το περίφημο Passo delo Stelvio! Με άλλα λόγια, το 2015 ήταν μια μοναδική ποδηλατική εμπειρία, με πολλά υψομετρικά και με υπέροχες διαδρομές! Μια ποδηλατική περιπέτεια που με έκανε πιο έμπειρο και πιο "ολοκληρωμένο" ως ποδηλάτη!<br />
<br /></div>
<div>
Όμως μετά από ένα και πλέον χρόνο, οι αναμνήσεις έχουν φυσικά ξεθωριάσει... Μπορώ να χρησιμοποιήσω τις φωτογραφίες και τα "ηλεκτρονικά ίχνη" εκείνων των ημερών και να αναδομήσω τις μνήμες, ώστε να γράψω κάτι. Αλλά - για να είμαι ειλικρινής - δεν ξέρω αν θέλω. Και δεν ξέρω κι αν ενδιαφέρει και κανέναν άλλον... </div>
<div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvHGjchp6jJ3FUmYpliIZHlIDz6mhqSiLfaWysmsYuyh1Mx2d7Mmx61SDZSvq1Fmsio-VRcwILG4V9sVu6ZaE1IW_JOwhrc5z79jUJ2zPzqiAnXCYHapCjOeLZ5Vw2aWgAVAofxC8xkBY/s1600/IMG_20160528_135104.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvHGjchp6jJ3FUmYpliIZHlIDz6mhqSiLfaWysmsYuyh1Mx2d7Mmx61SDZSvq1Fmsio-VRcwILG4V9sVu6ZaE1IW_JOwhrc5z79jUJ2zPzqiAnXCYHapCjOeLZ5Vw2aWgAVAofxC8xkBY/s320/IMG_20160528_135104.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Στη Βιέννη - έτοιμος και χαμογελαστός για το 7ο GBI!</td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
<div>
Ήδη έχει περάσει πάνω από ένας μήνας που επέστρεψα από το επόμενο GBI, το φετινό, του 2016. Ένα GBI που αρχικά προγραμμάτιζα να μην πάω, αλλά το σύμπαν συνομώτησε (υπέρ μου) και δεν μπορούσα να το αρνηθώ! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqgX2UdsWSy4Gnj5eFSIqntM1s-mmwBnuF43pPZRbIp1ZWf-_9_TjNlgmrLRj1ES6MQU5iSng2uXps_tuV_eCu5RPg4wLifhaAenV3eo35wYxVVePSZbppG-1nqUOtyBRLew1_KMkRqrc/s1600/IMG_20160528_134937.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqgX2UdsWSy4Gnj5eFSIqntM1s-mmwBnuF43pPZRbIp1ZWf-_9_TjNlgmrLRj1ES6MQU5iSng2uXps_tuV_eCu5RPg4wLifhaAenV3eo35wYxVVePSZbppG-1nqUOtyBRLew1_KMkRqrc/s320/IMG_20160528_134937.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δούναβης - Βιέννη</td></tr>
</tbody></table>
Με διπλή (η μάλλον διττή) ιδιότητα, αφού μου δόθηκε θέση στη γερμανική ομάδα της 7P (Seven Principles), αλλά βέβαια ήμουν και αρχηγός της ελληνικής αποστολής, οδήγησα για μια ακόμα χρονιά στους δρόμους της κεντρικής Ευρώπης, ενώ - πριν από αυτό - ασχολήθηκα με την οργάνωση της ελληνικής ομάδας. Μιας ομάδας που φέτος αποτελούνταν από 5 "παλιούς" και 5 "πρωτάρηδες" και που - πρέπει να πω - με εξέπληξε ευχάριστα με τη σοβαρότητα και την ομαδικότητα που επέδειξε! Ο "υπαρχηγός" Αχιλλέας, ο "παλιός" Τάσος, ο τριαθλητής-ήρεμη δύναμη Βασίλης, ο σημαντικά βελτιωμένος από πέρσι Περικλής και οι "καινούριοι" Βασίλης, Τάσος, Λευτέρης, Γιάννης και Γιάννης. Όλοι τους έβαλαν το λιθαράκι για να είναι η αποστολή επιτυχημένη και για να δείξει η ελληνική ομάδα για μια ακόμα χρονιά, την ποιότητά της. Μια ποιότητα που είναι πλέον αναγνωρισμένη και αναμενόμενη από όλους στο GBI. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το φετινό ξεκίναγε από τη Βιέννη, και πέρναγε από το τέλος της πρώτης κιόλας μέρας στην Τσεχία. Εκεί έμενε για 3 μέρες, πριν μπει στη Γερμανία για τις 3 τελευταίες μέρες. Highlight θεωρούνταν η Πράγα και τα Tropical Islands (λεπτομέρειες στη συνέχεια). Για μένα, η Πράγα δεν αποτελούσε κάτι το ιδιαίτερο (μια και τη γνωρίζω καλά), τα Tropical Islands ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και η Δρέσδη ήταν το "καινούριο" στοιχείο. Εκτός από αυτά, οι ποδηλατικές διαδρομές ήταν - όπως αναμενόταν - με πολλά μικρά λοφάκια και πολλά, συνεχόμενα σκαμπανεβάσματα! Όλες τις μέρες επέλεξα το "δύσκολο" track (Track 2). </div>
<div>
<br /></div>
<h3>
Μέρα 1η: Klosterneuburg - Hollabrun - Znojmo (122 χλμ., 1860 μ.)</h3>
<div>
"Ενδιαφέρον" ξεκίνημα. Μια και δεν ήταν καλά οργανωμένη η μεταφορά από το ξενοδοχείο της Βιέννης προς το σημείο εκκίνησης (15 χλμ μακριά), χρειάστηκε να πάμε με το ποδήλατο από το ξενοδοχείο μέχρι την εκκίνηση. Χρησιμοποίησα το navigation του Garmin, το οποίο με πήγε από τον ομορφότερο και γρηγορότερο δρόμο, αλλά "ξέχασε" να μου πει ότι η διάσχιση του ποταμιού ήταν από σημείο που δεν είχε γέφυρα, αλλά... πλατφόρμα/φέρυ! Και το πιο αστείο ήταν ότι με ακολουθούσαν και κάμποσοι ακόμα1 </div>
<div>
Το φέρυ ήταν "εμπειρία" οπότε κανείς δεν το μετάνιωσε! Ξύλινη πλατφόρμα, με κινητήρα αλλά και με συρματόσχοινα να την κρατάνε ώστε να μην την παρασύρει το δυνατό ρεύμα του ποταμού! Ξεκινήσαμε την περιπέτεια με τον καλύτερο τρόπο! </div>
<div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLpKfr3ForLydmPlAM-5pXtBcCrN2NU3D8WakBxp9sGncvgrvBVO06uu-FxxLp8JbFeXxBTb_-sp7tTC8p0AKRua612j1SHi0vWHKILL1-ve-0S9usRqzFkC_cminPcVw0dLCkpyt8FoA/s1600/IMG_20160529_174433.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLpKfr3ForLydmPlAM-5pXtBcCrN2NU3D8WakBxp9sGncvgrvBVO06uu-FxxLp8JbFeXxBTb_-sp7tTC8p0AKRua612j1SHi0vWHKILL1-ve-0S9usRqzFkC_cminPcVw0dLCkpyt8FoA/s320/IMG_20160529_174433.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Border crossing (Austria - Czech)</td></tr>
</tbody></table>
Με την έξοδο από το φέρυ είχα και το (μοναδικό ευτυχώς) φούιτ του GBI. Με αλλαγή-αστραπή ήμαστε στο χώρο της εκκίνησης αρκετά νωρίτερα από την επίσημη ώρα εκκίνησης.<br />
<br />
Μετά την περιπέτεια της αρχής, όλα κύλησαν ομαλά. Η διαδρομή πολύ όμορφη, με πολλά ανέβα-κατέβα, με μέγιστο μήκος 1,000 m το καθένα, οπότε δεν "προλάβαινες" να δυσανασχετήσεις! Ένα βασικό συπέρασμα όμως ήταν πως όταν η διαδρομή είναι τέτοια, η μ.ω.τ. πέφτει σημαντικά! Αντί για 25-26, γράφαμε 20-21! Το γήπεδο / κατάλυμμα στο Znojmo ήταν εντυπωσιακό. Με αγώνα rugby και με πολύ κόσμο να παρακολουθεί, εκφωνητή να παρακινεί, μαζορέτες, κλπ...<br />
<br />
Φαγητό σε κοντινό restaurant, στο πλακόστρωτο κέντρο της πόλης. Ακολουθήσαμε τη συμβουλή του σερβιτόρου ως προς το τι να φάμε, κι έτσι σερβιριστήκαμε σε 10 λέπτα, παρά τον κόσμο. Οι Γερμανοί φίλοι μου (σε άλλο τραπέζι) που παράγγειλαν ό,τι νόμιζαν... δεν έφαγαν ποτέ...</div>
<h3>
Μέρα 2η: Znojmo - Tabor (149 χλμ., 1845 μ.)</h3>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9NrKhhLwYhjCysbO-BDiv5Matrjkmu1dzveFPScM2fExD7d_4xDolSS8dvvm9_3GwPOlRov05VQOc0vQ2n7iaS4e1hLcymhXV6nSmLX8yGGTljTRlMfwn7LaiykgGINkgm6c0q5ZxYdY/s1600/IMG_20160530_082120.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9NrKhhLwYhjCysbO-BDiv5Matrjkmu1dzveFPScM2fExD7d_4xDolSS8dvvm9_3GwPOlRov05VQOc0vQ2n7iaS4e1hLcymhXV6nSmLX8yGGTljTRlMfwn7LaiykgGINkgm6c0q5ZxYdY/s200/IMG_20160530_082120.jpg" width="150" /></a>Η 2η μέρα αφιερώθηκε στη γερμανική ομάδα μου (την 7P). Κανόνισα να πάω μαζί τους (για να τιμήσω και τον χορηγό). Η ομάδα είχε κάποιους πολύ δυνατούς ποδηλάτες και κάποιους σχετικά αρχάριους. Αλλά δεν είχε κανένα ρυθμό και καμιά πειθαρχία! Οι δυνατοί πατάγανε στα ανηφορικά, ακόμα και στις ευθείες άλλαζαν ρυθμό κάθε λίγο! Πολλές στάσεις για να περιμένουμε όσους έμεναν πίσω, πολύς χαμένος χρόνος... Διατήρησα την ηρεμία μου, αλλά δεν το ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα!<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8siVaftSG-hbIy3EzRULG683O2bv0re7ZtGR1GiWgyNOkH-0msJnSFUPQMihXBgDLQzM2Y1aks-m8SferuZGzk4u3mxLDR9yMMeUSGro34PY1MkcnY45pbsqKLt5Y92GzneMpFtB47fA/s1600/IMG_20160530_102741.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8siVaftSG-hbIy3EzRULG683O2bv0re7ZtGR1GiWgyNOkH-0msJnSFUPQMihXBgDLQzM2Y1aks-m8SferuZGzk4u3mxLDR9yMMeUSGro34PY1MkcnY45pbsqKLt5Y92GzneMpFtB47fA/s320/IMG_20160530_102741.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Όμορφη Τσεχία</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPZWLO7wFWLM1HfjGPY8AbHdSVI5eHBWx-QpDMdL7w9oEUK40n55Ge5eb1cfTY_EvMbZhOIEghezZBAZK68A4EBvFtapKFrQgEWeB7LsEW1h7P-T74mlRuga6vP0WaPOknRnXfP1xH9Ks/s1600/IMG_20160530_155031.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPZWLO7wFWLM1HfjGPY8AbHdSVI5eHBWx-QpDMdL7w9oEUK40n55Ge5eb1cfTY_EvMbZhOIEghezZBAZK68A4EBvFtapKFrQgEWeB7LsEW1h7P-T74mlRuga6vP0WaPOknRnXfP1xH9Ks/s320/IMG_20160530_155031.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κουκλίστικες οι πόλεις στην Τσεχία</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx6j0nvMOuZkrXAYHLS9PGvmiZgP-NHpf4jlgLcugGizM_yu7_SIgLL5u88Az526bu40uv2Ddl9J4duMRBMauYlwCsDGzWtI1wmVt86mp5hornNzkM3rJZmcPjm4KxQ03Y1rYY3IhPG6Y/s1600/IMG_20160530_180216.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx6j0nvMOuZkrXAYHLS9PGvmiZgP-NHpf4jlgLcugGizM_yu7_SIgLL5u88Az526bu40uv2Ddl9J4duMRBMauYlwCsDGzWtI1wmVt86mp5hornNzkM3rJZmcPjm4KxQ03Y1rYY3IhPG6Y/s320/IMG_20160530_180216.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Συνηθισμένη θέα</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το τοπίο ήταν πανέμορφο! Αλπικό σχεδόν, με πολλές μικρές λίμνες, με εναλλαγές από πυκνά δάση και απέραντα λιβάδια. Γραφικά χωριά, επιβλητικοί πύργοι στις κορυφές των λόφων... σούπερ! Είχαμε και λίγη βροχή. Δυο φορές χρειάστηκε να φορέσουμε αδιάβροχα, αλλά μέχρι να φτάσουμε στο Tabor είχαμε στεγνώσει!</div>
<h3>
<br />Μέρα 3η: Tabor - Prague (163 χλμ., 1922 μ.)</h3>
<div>
<br />
Η μέρα ξεκίνησε βροχερή. Παρόλη τη βροχή, ήμαστε αποφασισμένοι για πολλά και όμορφα χλμ. οπότε πάμε track 2! Μετά από κάμποσα χλμ. η βροχή σταμάτησε. Η διαδρομή συνέχιζε να είναι εντυπωσιακή! Τα φτωχικά και μάλλον έρημα από κόσμο χωριά (πού ήταν οι κάτοικοι, αλήθεια;) εναλλάσσονταν με πυκνά δάση, με μικρές λίμνες που για να φτάσεις στο επίπεδό τους κατέβαινες πρώτα μια μεγάλη κατηφόρα και μετά (για να φύγεις) ανέβαινες μια εξίσου μεγάλη ανηφόρα ("λεκάνες" του ανάγλυφου στο βουνό δηλαδή, με λίμνες στο "κατώτερο" σημείο). Ομορφιά!</div>
<div>
</div>
<div>
Αλλά λίγο πριν φτάσουμε στο σημείο ανεφοδιασμού, ξεκίνησε βροχή που εξελίχτηκε σε καταιγίδα! Καιταγίδα του τύπου "δε βλέπω στα 10 μέτρα"! Περιμέναμε (στον ανεφοδιασμό) κάνα δεκάλεπτο να σταματήσει, αλλά δεν... Πήρα την απόφαση να ξεκινήσω, γιατί είχα αρχίσει να παγώνω και ήξερα ότι αν καθυστερούσα 5 λεπτά ακόμα, θα έφτανα στο "σημείο χωρίς επιστροφή" (εγκατάλειψη και αναζήτηση τρόπου να ζεσταθεί το σώμα).</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ευτυχώς ακολούθησαν όλοι του γκρουπ (5 από την ελληνική ομάδα) και διατηρηθήκαμε ζεστοί κάνοντας ποδήλατο. Η καταιγίδα κόπασε κάποια στιγμή, αλλά σταμάτησε εντελώς μετά από δυο περίπου ώρες. Μέσα σε αυτές τις δυο ώρες, είχα την καταπληκτική εμπειρία της ποδηλασίας μέσα σε καταρρακτώδη βροχή, με αστραπές, βροντές και κεραυνούς στον ορίζοντα, άλλοτε μακριά και άλλοτε πιο κοντά! Εμπειρία! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Φτάνοντας στην Πράγα, ξαναείδαμε και ήλιο. Και παραλίγο να στεγνώσουμε κιόλας! Η διαδρομή μέσα στην Πράγα, σκόπευε να μας δείξει κάποιες από τις ομορφιές της πόλης. Αλλά η αυξημένη κίνηση, οι γραμμές τραμ και τα άλλα εμπόδια του δρόμου, οδήγησαν σε μια μίνι ταλαιπωρία... μέχρι και σε πεζοδρόμια ανεβοκατεβαίναμε για να περάσουμε...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τερματισμός στο AO hostel. Κλασικά, όπως και όλες τις προηγούμενες μέρες, ανάβαση σκληρή με 100 μ. υψομετρικά, στα τελευταία 1 - 2 χλμ. για να φτάσουμε στο κατάλυμμά μας... Τα GBI camps φέτος ήταν στημένα με τη λογική του κάστρου: κάπου ψηλά και αμφιθεατρικά! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Στέγνωμα και πλύσιμο ρούχων, διαμονή σε τετράκλινο, αλλά με έναν μόνο συγκάτοικο (τον Joerg) οπότε... χλιδή! Έτσι για να χαλαρώσουμε από τα πρωτόγονα camp των τριων πρώτων ημερών με τις ελάχιστες τουαλέτες... Το "άσχημο" νέο ήταν πως έσκισα τον ένα φακό επαφής μου (και μάλιστα αφού είχα "αλλάξει" και αφελώς είχα πετάξει τους παλιούς! Οπότε, οι επόμενες μέρες θα είχαν ποδηλασία με γυαλιά (μυωπίας). Ευτυχώς, δεν είχε πολύ ήλιο!</div>
<h3>
Μέρα 4η: Prague - Usti nad Ladem (182 χλμ., 1315 μ.)</h3>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB7I3ps2DElWvHADhP-ckasmfWGc2pF-ewwZPE7m8PGJlNm8JQqxW_0IHCj_a7wKWXDLkm7tIMcn_Tb1MfdJxMdi5jm2-we56C0gVtmDd96JsQG5vaqCLAzNGj04D7DhLStzgFTjtJBXM/s1600/IMG_20160601_131630.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB7I3ps2DElWvHADhP-ckasmfWGc2pF-ewwZPE7m8PGJlNm8JQqxW_0IHCj_a7wKWXDLkm7tIMcn_Tb1MfdJxMdi5jm2-we56C0gVtmDd96JsQG5vaqCLAzNGj04D7DhLStzgFTjtJBXM/s320/IMG_20160601_131630.jpg" width="320" /></a>"Βασιλικό" ετάπ. Τα περισσότερα χιλιόμετρα. Αλλά αποδείχτηκε ότι τα αποθέματα ενέργειάς μου είχαν πέσει αρκετά χαμηλά. Δεν είχα "φορτώσει" αρκετά το προηγούμενο βράδυ (ένα κότσι είχα φάει, αλλά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετό!). Τα πόδια, από πολύ νωρίς ήταν "βαριά". Μπήκα γρήγορα σε "safe mode" και δεν ήμουν καν σίγουρος αν θα μπορούσα να ολοκληρώσω τη διαδρομή. Ευτυχώς, κάπου στο 60 χλμ. υπήρχε στο χάρτη waypoint με την ένδειξη "Beer Garden". Η ένδειξη που μας έδειχνε τα λιγοστά (μέσα στην Τσεχία) σημεία όπου μπορούσαμε να καθίσουμε για φαγητό.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7N0m789JU3-mPj613HmM6IPDMVmzX1ZOAZS36WwtlvaPJko8NB1wNWL_dXCh-xrz0fiW0HHq6_YyIWVBt5JylFVKt-CZ3X2tuLdjT63G8UQAN_Vx3BLTvIUAAaWeW91-eTbEXUJUbSUY/s1600/IMG_20160601_104402.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7N0m789JU3-mPj613HmM6IPDMVmzX1ZOAZS36WwtlvaPJko8NB1wNWL_dXCh-xrz0fiW0HHq6_YyIWVBt5JylFVKt-CZ3X2tuLdjT63G8UQAN_Vx3BLTvIUAAaWeW91-eTbEXUJUbSUY/s320/IMG_20160601_104402.jpg" width="240" /></a><br />
Αρχικά έδειχνε κλειστό και κάποιοι ήταν έτοιμοι να φύγουν. Όμως επέμεινα, ρωτώντας (στα Γερμανικά παρακαλώ, που μιλάνε αρκετοί Τσέχοι) κάποιους εφήβους που βρίσκονταν εκεί κοντά. Έτσι έμαθα ότι ο ιδιοκτήτης ήταν μέσα και συχνά άφηνε την πόρτα κλειδωμένη (!) μέχρι να εμφανιστεί ο πρώτος πελάτης! Όταν λοιπόν χτύπησα, μου άνοιξε και με διαβεβαίωσε ότι σερβίρει και καφέ και φαγητό και ό,τι θέλουμε! Η "μπεβετάδικη" λογική μου μας είχε σώσει για μια ακόμα φορά!<br />
<br />
Μετά το φαγητό (το κρέας ήταν χάλια, αλλά το ρύζι βάλσαμο!) ήμουν σαφώς καλύτερα! Ζωντάνεψα και ήμουν πλέον σίγουρος ότι μπορώ να τελειώσω τη διαδρομή. Όμως κάποιες στομαχικές διαταραχές (απόρροια προφανώς του χάλια κρέατος) απείλησαν την ομαλή συνέχεια... Ένα υπαίθριο ξαλάφρωμα, κάπου στο 120 χλμ., στο control point, επανέφερε τα πάντα σε τάξη!<br />
<br />
Εν τω μεταξύ, σε όλη τη διαδρομή, απολαμβάναμε κάποιες (λίγες) ανηφόρες με 11-12%, και κάποιες (πολλές) με 6-7%. Τα περιποιημένα μικρά χωριά, διαδέχονταν μεγάλα και πυκνά δάση, επιβλητικοί πύργοι στις κορυφές των λόφων, εκκλησίες με εντυπωσιακούς χρωματιστούς τρούλους.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEtrAMXKRmnGfK-SNhFhuhbdMHY6y-A1r3KFAYtZoD5IUNGc7o08TBF400E0QgshqIMLcaPRZMLoMveZfJksYvPy7vqaFdE9PlxQ6SY7DRoSUozpjR8pDP3-VSF87xNtkfu6GhJhIGdCI/s1600/IMG_20160601_104158.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEtrAMXKRmnGfK-SNhFhuhbdMHY6y-A1r3KFAYtZoD5IUNGc7o08TBF400E0QgshqIMLcaPRZMLoMveZfJksYvPy7vqaFdE9PlxQ6SY7DRoSUozpjR8pDP3-VSF87xNtkfu6GhJhIGdCI/s320/IMG_20160601_104158.jpg" width="320" /></a>Αλλά βέβαια, κεντρική Ευρώπη... η βροχή συνέχισε να είναι στην ημερήσια διάταξη! Κάπου στο 140 χλμ. ξεκίνησε. Στην αρχή ως καταιγίδα με συνοδεία από χαλάζι! Χοντρό χαλάζι! Για 5-10 λεπτά καλυφθήκαμε στο υπόστεγο της εισόδου του αστυνομικού τμήματος ενός χωριού. Η αξιωματικός υπηρεσίας μας είδε και μας λυπήθηκε... Αλλά δεν μπήκαμε μέσα, για να ΜΗΝ ζεσταθούμε! Και μετά από 5 - 10 λεπτά, συνεχίσαμε. Με ένα ψιλόβροχο να μας συνοδεύει μέχρι και τον τερματισμό... Μούσκεμα φτάσαμε, είχαμε πολλά να στεγνώσουμε! (κυρίως παπούτσια, γάντια!)<br />
<br /></div>
<div>
Αυτή τη φορά, το γήπεδο που κοιμηθήκαμε ήταν τεράστιο γήπεδο χόκεϋ και είχε περισσότερες "ανέσεις". </div>
<h3>
Μέρα 5η: Usti nad Ladem - Dresden (Radebeul) - No ride</h3>
<div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX38TenlWFKfXnAqfUa3yorWVGrP_4jYa8Dg-k49esyQ2SD4-Bg7ErvZq1FI0LHBpJCpSLQNCA2JrMB9GKg-xXj_xXmj7hyphenhyphenqW4OgkwzgaA2b89MptJax0hjwdthxZMa3_kwjXxUrldEEA/s1600/IMG_20160602_122203.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX38TenlWFKfXnAqfUa3yorWVGrP_4jYa8Dg-k49esyQ2SD4-Bg7ErvZq1FI0LHBpJCpSLQNCA2JrMB9GKg-xXj_xXmj7hyphenhyphenqW4OgkwzgaA2b89MptJax0hjwdthxZMa3_kwjXxUrldEEA/s320/IMG_20160602_122203.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δρέσδη</td></tr>
</tbody></table>
Εδώ είναι που την πατήσαμε! Συνεχής βροχή όλο το βράδυ, που συνεχίστηκε και το πρωί που ξυπνήσαμε... Οπότε η προοπτική είναι για ποδήλατο υπό βροχή για τέταρτη συνεχόμενη μέρα! Με παρασέρνουν κάποιοι, και πάμε προς το σταθμό του τρένου. Με πλάνο να πάμε στη Δρέσδη για τουρισμό. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjABcpzEEndDUvgSL6cE1akMjEozKdNX73bi-N-YlfvWurPXv1sIUA_NEwPZqc5xYjok1Mq4yK2JNSQpQ0UwiRYeSaKpxeYxSsVqCvI-MU1lg6wKXaYChEaZMzaANZOK3SVsuvQt1Ak_ww/s1600/IMG_20160602_154342.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjABcpzEEndDUvgSL6cE1akMjEozKdNX73bi-N-YlfvWurPXv1sIUA_NEwPZqc5xYjok1Mq4yK2JNSQpQ0UwiRYeSaKpxeYxSsVqCvI-MU1lg6wKXaYChEaZMzaANZOK3SVsuvQt1Ak_ww/s320/IMG_20160602_154342.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δρέσδη</td></tr>
</tbody></table>
Έτσι και γίνεται. Μόνο που κάνα μισάωρο μετά, η βροχή σταματάει, ένας υπέροχος ήλιος βγαίνει κι εμείς, αντί να απολαμβάνουμε τη διαδρομή δίπλα στο ποτάμι, είμαστε μέσα στο τρένο! Τέλος πάντων, δεν οφελεί να γκρινάζουμε... Αφού αλλάζουμε από τσέχικο σε γερμανικό σιδηρόδρομο, (και ζούμε στο πετσί μας τη χαώδη διαφορά ανάμεσα στους δύο!) και αφού κάνουμε ασκήσεις ακριβείας για να προλάβουμε τις αλλαγές των τρένων (τρία λεπτά για να πάτε με το ποδήλατο επ' ώμου στη σωστή πλατφόρμα!) φτάνουμε στη Δρέσδη, κάνουμε μπόλικες βόλτες με το ποδήλατο μέσα στην πόλη, πίνουμε καφέ, τρώμε μεσημεριανό, τρώμε παγωτό, βγάζουμε πολλές φωτογραφίες και τελικά ξεκινάμε για να κάνουμε τα λίγα (10) χλμ. μέχρι το Radebeul. Και ίσα που προλαβαίνουμε να φτάσουμε πριν ξαναρχίσει η βροχή! Τουλάχιστον απολαύσαμε Δρέσδη. Πολλά αξιοθέατα, όμορφη πόλη, ιδιαίτερη ατμόσφαιρα! Μια πόλη που πρέπει να έχει στα υπόψη κάθε τουρίστας!<br />
<br />
Το Radebeul όμορφο με καλά μαγαζιά. Τρώμε εξαιρετικό φιλέτο, σε μαγαζί που βρίσκουμε από το Trip Advisor. Κοιμόμαστε για μια ακόμα φορά, σε κλειστό γυμναστήριο, με ελάχιστες τουαλέτες. </div>
<h3>
<br /></h3>
<h3>
Μέρα 6η: Radebeul - Tropical Islands (145 χλμ., 580 μ.)</h3>
<div>
Μετά το χθεσινό φιάσκο, η μέρα είχε ποδήλατο (και μάλιστα track 2) με οποιοδήποτε καιρό! Για καλή μας τύχη, ενώ ήταν πολύ συννεφιασμένη το πρωί, γλιτώσαμε το νερό και ήταν τελικά σούπερ! Χωρίς πολλές ανηφόρες, με το γκρουπ να έχει πλέον "χτιστεί" καλά, με μίξη Ελλήνων και Γερμανών, με πειθαρχία, αλλαγές και ομαδικότητα. Χρειάστηκε μερικές φορές να βάλω μια φωνή για να επαναφέρω στην τάξη κάποιους υπερ-ενθουσιώδεις, αλλά όλα καλά!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicBHtYGTM28e_ChtoYg4dzsCm89XGKpfSsQiFMayKD9E5gVy9O25DPozGk4QJbzVS129vz7zEKxUOiAEJTm66_SZI64iOtV3GUYTduNRfR_Hed95IfFWQeurH_QKSYHCxAaxfdK397pCg/s1600/IMG_20160603_204312.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="144" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicBHtYGTM28e_ChtoYg4dzsCm89XGKpfSsQiFMayKD9E5gVy9O25DPozGk4QJbzVS129vz7zEKxUOiAEJTm66_SZI64iOtV3GUYTduNRfR_Hed95IfFWQeurH_QKSYHCxAaxfdK397pCg/s640/IMG_20160603_204312.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc4pP_jGOd6juVdElbo2W1dHNeEn9qC7Uo_c9KeYTCjIkh1d0OzJ0EBLb-n-8_XBdTltw2ALPwArIFHLAIRys9kxtddZLjzUT-o3qho2pvcB2H9pen_5NVCjqmE_seStL3L2oKP5W_UIs/s1600/IMG_20160604_075859.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc4pP_jGOd6juVdElbo2W1dHNeEn9qC7Uo_c9KeYTCjIkh1d0OzJ0EBLb-n-8_XBdTltw2ALPwArIFHLAIRys9kxtddZLjzUT-o3qho2pvcB2H9pen_5NVCjqmE_seStL3L2oKP5W_UIs/s320/IMG_20160604_075859.jpg" width="320" /></a>Και φτάνοντας στον τελικό προορισμό της ημέρας, είχαμε ένα ακόμα highlight της εκδρομής: παλιό στρατιωτικό αεροδρόμιο που έχει μετατραπεί σε πάρκο για διακοπές. Χώροι για τροχόσπιτα, υποδομές για camping και ... ένας τεράστιος θόλος που από χώρος κατασκευής Zeppelin έχει μετατραπεί σε τροπικό "νησί". Με σταθερή θερμοκρασία, τεράστιες πισίνες, νεροτσουλήθρες, εστιατόρια, καταστήματα κάθε είδους και δωμάτια προς ενοικίαση. Μπορεί για μας τους Έλληνες να μην είναι ιδιαίτερα ελκυστική η ιδέα, αλλά για Γερμανούς που δεν βλέπουν θάλασσα... Ο Βασίλης κι εγώ αξιοποιήσαμε στο έπακρο τις υποδομές σάουνας, δοκιμάζοντας τουλάχιστον 4 διαφορετικά είδη, συν το τζακούζι, συν... Τα κουρασμένα μας κορμιά το είχαν ανάγκη!Έκανα ταχύρυθμα στη σάουνα και έγινα εξπέρ! Α, και στη σάουνα απαγορευέται να φοράς οτιδήποτε! (ναι, ούτε μαγιό!)<br />
<br /></div>
<h3>
Μέρα 7η: Tropical Islands - Berlin (110 χλμ., 290 μ.)</h3>
<div>
Τελευταία μέρα, με λίγα και εύκολα χλμ., χωρίς βροχή, με εορταστικό χαρακτήρα. Όλα τέλεια και πλέον η ομάδα δουλεύει στον αυτόματο. Μέχρι και οι Γερμανοί έχουν μάθει να κρατάνε ρυθμό (ή τέλος πάντων να μένουν πίσω στο γκρουπ και να αφήνουν εμάς να κανονίζουμε το ρυθμό!)</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitEQvFe7dvRwBmdUFa_QhZ7_0-9EffifgXe8ZeMBK-U8qmiAtSYt_bPygg5TGk3pTz0xSalmmLdPBWJLX_ZQ5cKwbo08JReF7yeEhVWDe9_kINoEPei6iEl_MJ0oJNhi4saIMUaacNbVQ/s1600/IMG_20160604_123504.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitEQvFe7dvRwBmdUFa_QhZ7_0-9EffifgXe8ZeMBK-U8qmiAtSYt_bPygg5TGk3pTz0xSalmmLdPBWJLX_ZQ5cKwbo08JReF7yeEhVWDe9_kINoEPei6iEl_MJ0oJNhi4saIMUaacNbVQ/s320/IMG_20160604_123504.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
Η κλασική, κουραστική - λόγω πολύ αργού ρυθμού - ομαδική πορεία στα τελευταία 20 χλμ και φτάνουμε στα κτίρια της Vodafone (KDG) στο Βερολίνο. Εκεί, εκτός από χαρές, πανηγύρια και μπύρες, μας περιμένει και η φίλη μας η Χαρούλα που μας έχει ετοιμάσει αρχοντική υποδοχή! Με νοικιασμένο φορτηγό για να μεταφέρουμε τα ποδήλατα (αφού τα πακετάραμε), με κλεισμένο τραπέζι για βραδινό τσιμπούσι, με το διαμέρισμά της διαθέσιμο για να κάνουμε ντους. Ευχαριστούμε Χαρούλα! Είσαι άπαικτη!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9MOpCDHGmwb9PgnFv5tlnfaV-80-kDgGJIevvXthmwQMu2cAUunfLweEW_LHyO_hYGQ_fjv53feR6MAiqv92K-rtK72tRZberkubMfi3xRlCxolgc02ExJv8nh1H0cgsoko9xyq-waNo/s1600/IMG_20160604_173723.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9MOpCDHGmwb9PgnFv5tlnfaV-80-kDgGJIevvXthmwQMu2cAUunfLweEW_LHyO_hYGQ_fjv53feR6MAiqv92K-rtK72tRZberkubMfi3xRlCxolgc02ExJv8nh1H0cgsoko9xyq-waNo/s320/IMG_20160604_173723.jpg" width="320" /></a>Η νυχτερινή διαμονή στο Βερολίνο ήταν ένα ακόμα highlight: το κεντρικό κατάστημα του Coco-Mat έχει πολλά και εξαιρετικής ποιότητας κρεβάτια! </div>
<br />
Η επιστροφή έχει τον κλασικό πλέον καυγά με τους υπεύθυνους του αεροδρομίου, μέχρι να τους πείσουμε ότι δεν πρέπει να πληρώσουμε για τα ποδήλατα γιατί μας τα χορηγεί η Aegean! Ευτυχώς, βρέθηκε η υπάλληλος (Αρμενικής καταγωγής) που ήξερε να διαβάζει ελληνικά (το email που είχαμε από την Aegean!).<br />
<br />
<br />
<h3>
Επίλογος</h3>
<div>
Με τη συμμετοχή μου χορηγημένη από την Seven Principles η συμμετοχή στο φετινό GBI δεν ήταν μόνο φτηνή, αλλά και απολαυστική. Η ομάδα βγήκε καλή, η παρέα εξαιρετική και οι διαδρομές πανέμορφες. Έκανα κάπου 900 χλμ (θα έκανα πάνω από 1,000 χλμ. αν πήγαινα στη Δρέσδη με ποδήλατο και όχι με το τρένο!). Και ανέβηκα κάπου 7,800 μ. υψομετρικά.<br />
<br />
Μια διαδρομή που φαινόταν αρχικά εύκολη (στα χαρτιά) αλλά αποδείχτηκε απαιτητική όπως κάθε GBI. Μια ακόμα εμεπιρία στο ποδηλατικό παλμαρέ! Πάμε για άλλα!</div>
<br />Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-9733494744379000692016-06-11T17:28:00.000+00:002016-06-11T17:28:42.894+00:00Quick service report Επιστροφή από το ευρωπαϊκό ταξίδι (GBI Europe 2016) και βέβαια θα υπάρξει αναλυτικό report! Για να μην ξεχάσω όμως, καταγράφω τα θέματα συντήρησης:<br />
<br />
<ol>
<li>Πριν την αναχώρηση έγινε γενικό service στους τροχούς και αλλαγή φακαρόλας</li>
<li>Επίσης αλλάχτηκαν τακάκια φρένων (Dura Ace) και ελέγχθηκε αλυσίδα που ήταν ΟΚ</li>
<li>Επιτέλους βρέθηκε (σωστό) ανταλλακτικό κολάρο παλουκόσελου. Το είχα μαζί μου αλλά (ευτυχώς) δεν χρειάστηκε</li>
</ol>
<div>
Τα λάστιχα είχαν αρκετά χιλιόμετρα ήδη και μαζί με κάτι πίσσες που πάτησα την τελευταία μέρα... έφτασαν στο τέλος της ζωής τους. Σήμερα πέρασα ένα ζευγάρι καινούρια GP 4000 SII που αγόρασα από το Γιάννη (Demarrage).</div>
<div>
Θα χρειαστεί μάλλον να ξαναλλάξω τα τακάκια... Οι βροχές και οι κατηφόρες της Ευρώπης, τα έφαγαν γρήγορα... </div>
<div>
Πρέπει επίσης να (ξανα)ελέγξω αλυσίδα και να δω φθορά κασέτας. Τέλος, μια γενική λίπανση (μεσαία τριβή και πηρούνι) μάλλον θα κάνει καλό!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-32105329730056551122016-05-15T17:03:00.000+00:002016-05-15T17:03:09.738+00:00UCI Gran Fondo World Series - Ρόδος Μια διοργάνωση διεθνούς εμβέλειας, στη Ρόδο. Οργανωμένη από τη Sports Tours Hellas του Γιώργου Λεβεντάκη και της ομάδας του. Με δεδομένη εμπειρία, αλλά και με άξια υποστήριξη από την τοπική κοινωνία, η επιτυχία ήταν εγγυημένη!<br />
<br />
Το κόστος μπορεί να είναι μεγαλύτερο από έναν αγώνα π.χ. της ΠΕΠΑ, αλλά και η εμπειρία είναι σε άλλη κατηγορία! Κάπου 300 € μου κόστισε συνολικά, με εισιτήρια (πτήση με Ryanair και "φορτωτική" στο καράβι για το ποδήλατο και τον λοιπό εξοπλισμό), διαμονή - διατροφή (all-inclusive πακέτο από τη διοργάνωση σε πεντάστερο ξενοδοχείο με εκπληκτικές παροχές) και κόστος συμμετοχής στους τρεις αγώνες (ITT και δυο αντοχές).<br />
<br />
Παρέα ο Γιάννης (Ble / Alpha), αλλά και ο φίλος Χρήστος (Vodafone / GBI) από την Πάτρα, που ήρθε με όλη την οικογένεια και αξιοποίησε στο έπακρο τις δυνατότητες των all-inclusive πακέτων που είχε εξασφαλίσει για μας ο Λεβεντάκης! Επίσης, προλάβαμε να πιούμε δυο μπύρες με το Μάκη (πρώην ΑΟΠ - νυν Alpha) που ήρθε μόνο για το χρονόμετρο.<br />
<br />
Το ξενοδοχείο (Mitsis Grand Hotel) έσφιζε από ζωή, και όχι μόνο χάρη στους ποδηλάτες! Οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί τουρίστες ξεκινάνε αρκετά νωρίς (ναι από τον Απρίλιο) για διακοπές και γεμίζουν τα ξενοδοχεία. Με τρεις πισίνες, τέσσερα εστιατόρια, δυο-τρία μπαρ, γήπεδο τένις και διάφορα άλλα, το ξενοδοχείο σου αφήνει πολύ λίγα περιθώρια να βγεις εκτός των χώρων του (ειδικά όταν όλα είναι πληρωμένα από το βραχιολάκι που φοράς στο χέρι) και το αποτέλεσμα είναι εμφανές: η βόλτα μας, τόσο στη μοντέρνα όσο και στην παλιά πόλη, έδειξε πολύ λίγο κόσμο εκτός ξενοδοχείων! Τα μαγαζιά άδεια, με εξαίρεση τον πεζόδρομο-στέκι της νεολαίας (σπουδαστές / φοιτητές), όπου και ήπιαμε τις μπύρες μας!<br />
<br />
Στα του αγώνα: το επίπεδο των αθλητών είναι πολλά επίπεδα πάνω από αυτό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στους αγώνες κατηγορίας master στην Ελλάδα. Μπορεί αθλητές όπως ο Λουκάς Καταπόδης ή ο Δημήτρης Ροβάκης να μπορούν να σταθούν επάξια (ο πρώτος κατάφερε για μια ακόμα χρονιά να κερδίσει τη Γενική!), αλλά για μας τους υπόλοιπους... Για μένα προσωπικά, τα πράγματα ήταν δεδομένα πριν ακόμα πατήσω στη Ρόδο: με την έλλειψη χρόνου και συστηματικής προπόνησης των τελευταίων εβδομάδων, ήταν αμφίβολο αν θα κατάφερνα να τερματίσω αξιοπρεπώς - εντός ορίων χρόνου. Για να είμαι ειλικρινής: αν δεν είχα από νωρίς "κλείσει" - "πληρώσει" - "συμφωνήσει" (με το Γιάννη) είναι πολύ πιθανό να υπαναχωρούσα και να καθόμουν σπίτι... Αν το έκανα, θα το μετάνιωνα, είμαι σίγουρος τώρα!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Rccg3LQqgij2BC6xPv0c2JMqWsjEZ3OuFZnHJ9ic8Au1Gl_mdafIFFS9KnG2ef47O0rjzxy4Z-XKS9e-Hru8vhTnP9TAM-sy1-ss1FC-jEJGCvxwlQJnSXHdL6xnehyphenhyphenu4b9_NeHmXYQ/s1600/UCI_GRANFONDO_RHODES_TT-9035-%2528ZF-5609-00649-1-012%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Rccg3LQqgij2BC6xPv0c2JMqWsjEZ3OuFZnHJ9ic8Au1Gl_mdafIFFS9KnG2ef47O0rjzxy4Z-XKS9e-Hru8vhTnP9TAM-sy1-ss1FC-jEJGCvxwlQJnSXHdL6xnehyphenhyphenu4b9_NeHmXYQ/s320/UCI_GRANFONDO_RHODES_TT-9035-%2528ZF-5609-00649-1-012%2529.jpg" width="320" /></a></div>
Η πρώτη μέρα, με την ατομική χρονομέτρηση είναι εξίσου επίπονη με τις άλλες: οργανώνεσαι όσο καλύτερα μπορείς, είσαι από νωρίς στο χώρο εκκίνησης για να κάνεις το σωστό ζέσταμα (ναι μέχρι και εργόμετρα - χορηγία υπήρχαν, μπράβο στον Κασιμάτη!) και ρολάρεις από τη ράμπα για να δώσεις μισή περίπου ώρα πόνου! Η διαδρομή παραλιακή, με δυο μικρά ανηφοράκια, ίσα για να "σπάει" η μονοτονία! Όντας δίπλα στην παραλία, έχεις όμορφη θέα (όσο προλαβαίνεις να τη δεις - αν δεν έχεις τα μάτια καρφωμένα στις ενδείξεις του βατόμετρου!) και βέβαια αρκετό αέρα που μπορεί να δυσκολέψει την προσπάθεια. Οι εθελοντές της διοργάνωσης είναι παρόντες παντού, ενώ η αναστροφή είναι το σημείο όπου πρέπει να επιβραδύνεις και να "σηκωθείς" για να ξαναεπιταχύνεις. Οι σφυγμοί μένουν διαρκώς "στο κόκκινο" και τα δυο μικρά ανηφοράκια είναι η "ευκαιρία" να σηκωθείς για λίγο, να αλλάξεις τη θέση σου, πριν ξαναπάρεις την αεροδυναμική σου θέση. Χωρίς ποδήλατο χρονομέτρου και - δυστυχώς - χωρίς καν πρόσθετες αερόμπαρες, είναι σίγουρο ότι είμαι 1 - 2 λεπτά πιο αργός απ' όσο θα μπορούσα. Αλλά δεν με πειράζει. Η εμπειρία της ατομικής χρονομέτρησης είναι πάντα κάτι ξεχωριστό.<br />
<br />
Το βραδινό recovery περιελάμβανε μπυρίτσα με καλή παρέα σε δημοφιλή πεζόδρομο της πόλης (μετά βέβαια από το απαρίτητο φαγητό στον πλουσιότατο μπουφέ του ξενοδοχείου!). Η αντοχή της 2ης μέρας ξεκίνησε μεσημέρι, δίνοντας χρόνο για χαζολόγημα το πρωί. Θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει και μια βουτιά σε μια από τις πισίνες του ξενοδοχείου, αλλά δεν προέκυψε. Δεν πειράζει... δεν είμαι και πολύ φαν της πισίνας... προτιμώ την παραλία, αλλά εν προκειμένω ήταν ακόμα κρύο το νερό!<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6FtlSPyGQG1ZmBKizi-quMfjyvwCLSuAZDFMLrctoblYd38m7pj0ddbjxw7BvdLmv_NcLKueQNv6JqookXeAQ4WrUapCZu8AS1FNfu_6_sr8yyT45Wx4rwH6yi8CEoqLWGqlZW2UkRuM/s1600/UCI_GRANFONDO_RHODES_DAY2_C2-1853-%2528ZF-5609-00649-1-001%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6FtlSPyGQG1ZmBKizi-quMfjyvwCLSuAZDFMLrctoblYd38m7pj0ddbjxw7BvdLmv_NcLKueQNv6JqookXeAQ4WrUapCZu8AS1FNfu_6_sr8yyT45Wx4rwH6yi8CEoqLWGqlZW2UkRuM/s320/UCI_GRANFONDO_RHODES_DAY2_C2-1853-%2528ZF-5609-00649-1-001%2529.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Με το φίλο Γιάννη, πριν την εκκίνηση της 2ης μέρας</td></tr>
</tbody></table>
Η εκκίνηση της 2ης μέρας είχε τον πανηγυρικό χαρακτήρα που περίμενα. Εκτός από τη μουσική και τον εκφωνητή (όπως άλλωστε και την 1η μέρα), είχε αρκετό κόσμο στο δρόμο, να περιμένει να δει το (αξιοπερίεργο;) φαινόμενο: αρκετές δεκάδες αθλητές, με πολύχρωμα ρούχα και πανάκριβα, γρήγορα ποδήλατα, που κινήθηκαν γρήγορα μέσα από το κέντρο της πόλης, ώστε να φτάσουν στον παραλιακό δρόμο και μετά να "χαθούν" κάπου στο εσωτερικό του νησιού. Η ανάβαση προς τον Προφ. Ηλία ήταν πολλά (πάνω από 20) χιλιόμετρα, αρχικά με 3 - 4 % κλίση αλλά μετά πιο δύσκολη. Ευτυχώς, ο καιρός ήταν ιδανικός: αραιή συννεφιά και μέτριες θερμοκρασίες. Το φαγητό το είχα υπολογίσει καλά (κάθε 45 λεπτά μασούλημα) και ο ρυθμός μου ήταν σβέλτος. Όλο και έβρισκα μικρά γκρουπάκια, αλλά δεν ήταν όλοι καλοί στο "ομαδικό". Στο τελευταίο κομμάτι, καλύψαμε αρκετά χιλιόμετρα παρέα με μια Ισραηλινή η οποία όχι μόνο είχε καλό ρυθμό, αλλά είχε κι ένα τατουάζ που μαρτυρούσε πως ήταν Iron-Woman!<br />
<br />
Επανάληψη του βραδινού revovery, αυτή τη φορά και με την προσθήκη μιας γρήγορης βόλτας στην παλιά πόλη. Είχα πολλά χρόνια να περπατήσω στην παλιά πόλη της Ρόδου (από το 1997) και τη βρήκα πολύ αλλαγμένη (ή δεν θυμόμουν και πολλά!). Γεγονός όμως είναι ότι ο κόσμος που περίμενα να δω, δεν ήταν εκεί! Αρχή της τουριστικής σαιζόν και προφανώς οι λιγοστοί τουρίστες περιορίζονταν στις all-inclusive ευκολίες των ξενοδοχείων τους και δεν τιμούσαν με την παρουσία τους τα όμορφα μαγαζιά της παλιάς πόλης. Φαντάζομαι ότι αργότερα, όταν ο τουριστικός πληθυσμός στο νησί αυξηθεί, θα αλλάξει και η κατάσταση στην πόλη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwcBJw3Urqf-xK2Fi-ckI_WprzWV2owCd9_Gfgk6D2AwMs0Tii9LAaLzL3qWl9jxZAlO8x9U4XXpX3LJyVROCq7_nh9sqRhY_4UBVx65mFAU8RVKItaX-TGHFBk1SGRBwSLF2_Ugy2j4c/s1600/UCI_GRANFONDO_RHODES_DAY3_C2-2559-%2528ZF-5609-00649-1-009%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwcBJw3Urqf-xK2Fi-ckI_WprzWV2owCd9_Gfgk6D2AwMs0Tii9LAaLzL3qWl9jxZAlO8x9U4XXpX3LJyVROCq7_nh9sqRhY_4UBVx65mFAU8RVKItaX-TGHFBk1SGRBwSLF2_Ugy2j4c/s320/UCI_GRANFONDO_RHODES_DAY3_C2-2559-%2528ZF-5609-00649-1-009%2529.jpg" width="320" /></a></div>
Η 3η και τελευταία μέρα, είχε μια ακόμα αντοχή, 107 χλμ. συνολικά. Ουσιαστικά ένα loop 18 km το οποίο έπρεπε να περάσουμε 4 φορές. Τα υπόλοιπα χλμ ήταν το "πήγαινε" και το "έλα" προς το loop. Δεν είχε κάποια μεγάλη ανηφόρα, αλλά ήταν ένα "πάνω-κάτω" με τα επίπεδα κομμάτια να τα πιάνει ο αέρας... Όταν ολοκλήρωσα το πρώτο loop σκεφτόμουν "αποκλείεται να τη βγάλω καθαρή μέχρι το τέταρτο"... Αλλά με μέθοδο, καλό φαγητό και πείσμα, όλα γίνονται. Και στις δυο αντοχές κατάφερα να αποφύγω τα προβλήματα με κράμπες που είχα σε προηγούμενες προπονήσεις. Με περισσότερη σκέψη στο φαγητό (αυστηρά κάθε 45' max) και με τη βοήθεια 2 - 3 gel σε κρίσιμα σημεία), δεν αισθάνθηκα σε καμία στιγμή να μένω από ενέργεια.<br />
<br />
Η ικανοποίηση, μετά τον τερματισμό και της 3ης μέρας, είναι μεγάλη. Η αίσθηση ότι ολοκλήρωσες (έστω και με πιο αργό ρυθμό απ' ό,τι έπρεπε) αυτή τη διοργάνωση, μαζί με τόσους σπουδαίους αθλητές, σε γεμίζει περηφάνια. Αλλά και σου δίνει κίνητρο για τη συνέχεια. Σημασία, πλέον, για μένα, έχει να γεμίζω εικόνες και εμπειρίες, διατηρώντας ταυτόχρονα τον εαυτό μου σε καλή φυσική κατάσταση. Οι επιδόσεις είναι μόνο ένα κίνητρο για να συνεχίζω και όχι αυτοσκοπός. Ο στόχος είναι να διατηρηθεί η όρεξη, η διάθεση για ποδήλατο, για όσο πιο πολλά χρόνια γίνεται. Και για να συμβεί αυτό, πρέπει οι "δόσεις" να είναι προσεκτικά διαλεγμένες και υπλογισμένες!<br />
<br />
Η αναχώρηση, ήταν εύκολη, χάρις στη βοήθεια του φίλου Χρήστου. Που μας πήγε στο λιμάνι για να φορτώσουμε τα ποδήλατα στο καράβι και μετά μας πήγε στο αεροδρόμιο για να περιμένουμε την απογευματινή μας πτήση.<br />
<br />
Νωρίς το βραδάκι ήμαστε στο σπίτι μας, αναπολώντας το όμορφο τριήμερο και σχεδιάζοντας το επόμενο!<br />
<br />
<br />
<br />Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-30236773865035773242015-12-04T11:14:00.000+00:002015-12-04T11:15:16.343+00:00 Service reportΓια να θυμάμαι, αλλά και για να καταγράφω παρατηρήσεις σχετικά με τον εξοπλισμό μου...<br />
<br />
<b>Λάστιχα</b>: Λίγο πριν τη Σπαρτακιάδα, με τα capital controls στο φόρτε τους και με τους περισσότερους ποδηλάτες να έχουν (προφανώς) στοκάρει ανταλλακτικά, στάθηκε ιδιαίτερα δύσκολο να βρω ένα ζευγάρι καινούρια λάστιχα... Τελικά ο φίλος Γιάννης Μπερδεμπές, απέδειξε ότι το καινούριο του ποδηλατικό κατάστημα έχει όλα τα φόντα να τα πάει περίφημα, αφού κατάφερε να φέρει και να με προμηθεύσει με ένα ζευγάρι Continental GP 4000S II. Τα αγαπημένα μου, που δεν τα αλλάζω (προς το παρόν)...<br />
Έτσι, έκανα τη Σπαρτακιάδα με νέα λάστιχα και είχα τη σιγουριά της αντοχής και του κρατήματος.<br />
<br />
<b>Μεσαία τριβή</b>: Εδώ έχουμε "θέμα". Εμφανίστηκαν κάποια τριξίματα... Όμως έχω ήδη αλλάξει μια φορά, από τότε που έβαλα τη Dura Ace... Δεν έχω κρατήσει λεπτομέρειες για το πότε ακριβώς έγινε η αλλαγή, αλλά σίγουρα, τα χιλιόμετρα που έχουν μεσολαβήσει δεν δικαιολογούν φθορά (και) της δεύτερης... Βρέθηκαν ίχνη από λάδι, που πιθανόν να οφείλονται σε υπερβολική χρήση λαδιού στην αλυσίδα... Βάζω μια μικρή σταγόνα σε κάθε κρίκο της αλυσίδας... Μάλλον μαζεύεται πολύ λάδι έτσι... Από τώρα και στο εξής, θα βάζω μόνο κάθε 4 - 5 κρίκους...<br />
Η μεσαία τριβή αλλάχτηκε. Αλλά αυτή τη φορά, δεν χρησιμοποιήθηκε Dura Ace. Προτάθηκε και επιλέχθηκε μια Rotor. Οι πληροφορίες λένε ότι είναι πιο ανθεκτική. Η δοκιμή θα δείξει!<br />
<br />
<b>Αλυσίδα</b>: Φυσιολογική φθορά (κάπου 8,000 χλμ), αλλάχτηκε με νέα, ίδια (η Dura Ace αλυσίδα δεν έχει "θέματα"!)<br />
<br />
Οι δυο πρώτες προπονήσεις αμέσως μετά, έδειξαν τα εξής:<br />
<br />
<ul>
<li>Σαφώς πιο αθόρυβη και ομαλή λειτουργία της μετάδοσης (όπως αναμενόταν)</li>
<li>Παραμένει ένα μικρό τρίξιμο στο ορθοπέταλο (πιθανός ύποπτος ο πίσω τροχός...)</li>
</ul>
Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-24096961138069685722015-10-17T13:02:00.004+00:002015-10-17T13:04:11.380+00:00Επιστροφή...Επιστροφή στο blog. Μετά από μεγάλη απουσία, είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε λόγω έλλειψης διάθεσης για γράψιμο... Ευτυχώς, δεν υπήρξε έλλειψη διάθεσης για ποδήλατο και σχετικές "δράσεις"... Οπότε έχω πολλά που δεν έχω καταγράψει και θα καταγράψω εδώ, αναγκαστικά περιληπτικά!<br />
<h3>
GBI 2015</h3>
Το highlight της ποδηλατικής μου δράσης κάθε χρόνο. Φέτος από τη Βενετία μέχρι τη Στουτγάρδη. Με πολλά χιλιόμετρα στις Ιταλικές (κυρίως) Άλπεις και με πολλά υψομετρικά. Ήταν ένα από το ομορφότερα GBI, τόσο "οπτικά" (λόγω τοπίων και εναλλαγής εικόνων) όσο και "ποδηλατικά", λόγω ανάβασης σε πολλά ορεινά περάσματα με γνωστότερο το περίφημο Passo Stelvio!<br />
Μια μοναδική εμπειρία, αφού για 3 - 4 μέρες ανεβοκατεβαίναμε βουνά και απολαμβάναμε αλπικά τοπία! Ενδεικτικά:<br />
<ul>
<li>1η μέρα: Venice - Costabissara, 132 km, 1060 m (Route 2). Μικρές αλλά ζόρικες αναβάσεις, στα βουνά της περιοχή<span style="font-family: inherit;">ς (Colli Eugenei). Δ</span>ημοφιλείς ποδηλατικές διαδρομές, συναντήσεις με πολλούς ποδηλάτες της περιοχής, πέρασμα μέσα από την όμορφη Padova και ένα καλό "τεστ" για τις επόμενες μέρες. Η οδηγία από τη διοργάνωση ήταν: "αν σκέφτεστε να κάνετε τις δύσκολες διαδρομές τις επόμενες μέρες, τότε πρέπει την 1η μέρα να κάνετε το (δύσκολο) Route 2. Αν σας φανεί πολύ ζόρικο, τότε καλύτερα να ξεχάσετε τα (δύσκολα) Route 2 των επόμενων ημερών!". Δοκίμασα, μου φάνηκε ΟΚ, κατάλαβα ότι είμαι σε καλή σχετικά κατάσταση και αποφάσισα να "βουτήξω" στα βαθιά, τις επόμενες μέρες. Χωρίς να ξεχνάω βέβαια το βασικό κανόνα "αποφασίζουμε ανάλογα με το πώς αισθανόμαστε και ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν - δεν κάνουμε ψευτο-ηρωισμούς και μαγκιές που μπορεί να στοιχίσουν ακριβά!".</li>
<li>2η μέρα: Costabissara - Trento, 181 km, 2850 m (Route 2). Η πρώτη "βαριά" μέρα... Με την ανάβαση του Monte Grappa, με το πολεμικό νεκροταφείο στην κορυφή. Η ανάβαση με ταλαιπώρησε, λόγω ζέστης (32 oC!)και υγρασίας. Αλλά βγήκε αξιοπρεπώς και μου ανέβασε το ηθικό τελικά...</li>
<li>3η μέρα: Trento - Latsch, 117 km, 840 m (Route 1). Μέρα "ξεκούρασης". Δεν είχε διαφορά σε χλμ. ανάμεσα στα δύο Routes οπότε με την παρέα συμφωνήσαμε να "χαλαρώσουμε" ενόψει και της δύσκολης επόμενης μέρας! </li>
<li>4η μέρα: Latsch - Lavin, 111 km, 3410 m (Route 2). Η "βασιλική" ημέρα που λένε και στους Γύρους! Με δυο ακόμα ορεινά περάσματα (mountain passes), το ένα από αυτά να είναι το πασίγνωστο Passo Stelvio. Το ανεβήκαμε από τη μεριά του Prad. Ό,τι και να περιγράψω είναι λίγο... Ξεκινάς από τη βάση του βουνού, βλέποντας πινακίδες που σε ενημερώνουν ότι είναι "ανοιχτό" (γιατί όταν πιάσουν τα χιόνια... δεν...). Περνάς τα πρώτα χλμ ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα και πυκνή βλάστηση, με μεγάλα ρυάκια να τρέχουν ορμητικά, δίπλα από το δρόμο. Αφού έχεις κάνει ήδη σχεδόν έναν Υμηττό (~ 8 km) μέσα σε αυτό το περιβάλλον, αρχίζεις να βλέπεις τις πινακίδες που μετράνε αντίστροφα τις φουρκέτες μέχρι την κορυφή (28)! Και αφού έχεις φτάσει κάπου στο "18", το βουνό αποκαλύπτεται γυμνό μπροστά σου, με χιονισμένες κορυφές και με τη χαρακτηριτική εικόνα της "σερπαντίνας" μέχρι την κορυφή! Δίπλα σου περνούν λίγα αυτοκίνητα, πολλές μηχανές, πολλά vintage αυτοκίνητα που παίρνουν μέρος σε αγώνες τύπου ΦΙΛΠΑ και διάφοροι άλλοι εκδρομείς! Φτάνοντας στην κορυφή, η συγκίνηση είναι έκδηλη και ένα βούρκωμα δύσκολα τα αποφεύγεις! Στη δική μας περίπτωση, μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες και την αγορά του αναμνηστικού jersey, συνεχίσαμε προς το επόμενο mountain pass, αφού περάσαμε τα σύνορα προς Ελβετία. Το Offenpass, αν και λιγότερο γνωστό, ήταν μικρότερο σε μήκος από το Stelvio, αλλά σαφώς πιο δύσκολο, με την κλίση να είναι σχεδόν συνέχεια από 8% έως 11%!</li>
<li>5η μέρα: Lavin - Dornbirn, 139 km, 1400 m (Route 2). Τελευταία δύσκολη μέρα και αυτή που είχα αγχώσει αρκετά από την αρχή. Ο λόγος: αν ήθελες να κάνεις Route 1, θα έπρεπε να το είχες αποφασίσει από τη 2η / 3η μέρα και να είχες αγοράσει εισητήριο με το τρένο. Δεν έκανα κάτι τέτοιο, οπότε δεν είχα άλλη επιλογή εκτός από το Route 2 και δεν ήμουν σίγουρος για το πόσο θα είχε φορτώσει ο καιρός... Ευτυχώς, οι θεοί των βροχών και της παγωνιάς ήταν καλοί μαζί μας... Οπότε, με πόδια κουρασμένα αλλά με ψυχολογία στα ύψη, το Fluelapass αποδείχτηκε "εύκολο". Μετά, είχαμε τη χαρά να δούμε και τη Vaduz, στο Lichtenstein!</li>
<li>6η μέρα: Dornbirn - Mutsingen, 146 km, 1400 m. Μια όμορφη και σχετικά εύκολη (μετά από ό,τι περάσαμε τις προηγούμενες μέρες) διαδρομή. Λίμνη Κονστάντζας (εντυπωσιακή!) και όμορφα χιλιόμετρα με καλή παρέα!</li>
<li>7η μέρα: Munsingen - Stuttgart, 72 km, 900 m. Κλείσιμο, πανυγηρική είσοδος στην πόλη και άλλο ένα GBI φτάνει στο τέλος του! Η χαρά είναι πάντα ίδια!</li>
</ul>
<div>
Φωτογραφίες <a href="https://www.facebook.com/GBIHellas/photos_stream?tab=photos_albums" target="_blank">εδώ</a>.<br />
<br /></div>
<h3>
Σπαρτακιάδα 2015 & Ξηροκάμπι</h3>
<div>
Η καθιερωμένη ετήσια γιορτή. Για μια ακόμα χρονιά, ο καιρός ήταν σύμμαχος (με άλλα λόγια, δεν έβρεξε!). Φέτος ήμουν πιο προσεκτικός με την υδροδοσία μου και το φαγητό μου. Έτσι γλίτωσα το σούρωμα. Οι κράμπες με επισκέφτηκαν και πάλι, μάλλον γιατί για πολλά χλμ μετά το ελεύθερο πάτησα πολύ περισσότερο απ' ότι θα έπρεπε. Εν γνώσει μου, αφού πρέπει και να "διασκεδάσουμε" πάνω στο ποδήλατο! Οπότε κυνήγησα, ανέβηκα γρήγορα στο Σολωμό, πάτησα στις ευθείες και μέχρι το 135 - 140 χλμ. διασκέδασα πολύ! Από κει και μετά, μπήκα σε "brevet mode" και έτσι ανέβηκα τον Αχλαδόκαμπο. Μετά την Τρίπολη, είχα κάπως συνέλθει και πήγα λίγο πιο ζωηρά. Αλλά συνολικά, όπως είπε και ο φίλος μου ο Έκτωρ, "το έβγαλα με την εμπειρία" :-) . </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Την επόμενη στο Ξηροκάμπι, τα πόδια ήταν σαφώς βαριά, αλλά με πήγαν αξιοπρεπώς στο Μυστρά και μέχρι τον τερματισμό! Η παρέα ήταν εξαιρετική, με τον Αλέξανδρο support car και φύλακα άγγελό μας το Σάββατο και "φορτωτή" των 7 ποδηλάτων μας στην καταπληκτική του σχάρα την Κυριακή το μεσημέρι! Επιστροφή μετά από εξαιρετικό φαγητό και "λήξη" της σαιζόν!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αυτό το ΣΚ έτρεξα με δανεικό μπροστινό τροχό, μια και ο δικός μου χρειαζόταν πλέον επιτακτικά καινούριο στεφάνι. Μόλις δυο μέρες πριν κατάφερα να βρω καινούρια λάστιχα (τα αγαπημένα μου Continental GP 4000S II) και να αντικαταστήσω τα προηγούμενα, ταλαιπωρημένα (με πάνω από 7,000 χλμ). Τα capital controls επηρέασαν ΚΑΙ αυτόν τον τομέα και είχαν εξαφανιστεί τα λάστιχα από την αγορά!<br />
<br /></div>
<h3>
Ble Cycling Club και Athens Bike Festival</h3>
<div>
Μετά από ιδέα / πρότασή μου και με αρκετή οργανωτική δουλειά από την πλευρά μου, το club είχε μια όμορφη παρουσία στο Athens Bike Festival. Το περιοδικό MBike μας υποστήριξε, και πολλά μέλη του club έτρεξαν και βοήθησαν! Το αποτέλεσμα μας αντάμειψε όλους και μια περηφάνια / ικανοποίηση δεν μπόρεσα να την κρύψω!<br />
<br /></div>
<h3>
Α.Ο. Παγκρατίου</h3>
<div>
Το άλλο ποδηλατικό "project", η ενδυνάμωση του τμήματος ποδηλασίας του ΑΟΠ, είναι σε εξέλιξη. Η οικονομική δυσπραγία προφανώς δεν βοηθάει καθόλου. Αλλά κάποιες ιδέες που έχω, πιθανόν να βοηθήσουν!</div>
<div>
<br /></div>
<br />
<br />Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4731168427735373084.post-53882879307013562372015-05-31T09:55:00.000+00:002015-05-31T09:56:55.528+00:00Πήγα Μιλάνο - Σαν Ρέμο (και πέρασα καλά!)Είμαι από τους πολύ τυχερούς που έχουν κάνει πολλές φορές ποδήλατο εκτός Ελλάδος. Το GBI, για το οποίο τόσες φορές έχω γράψει, μου έχει δώσει αυτή την ευκαιρία. Αλλά ο άνθρωπος πάντα ψάχνει το κάτι παραπάνω... κι εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση!<br />
<br />
Κάπου το Νοέμβριο λοιπόν, μου είχε μπει η ιδέα και η ώρα του Milano - San Remo Granfondo έφτασε, στις 26 Απριλίου.<br />
<h4>
</h4>
<h4>
Αναχώρηση - Πριν τον αγώνα</h4>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1tfpsAaEtVy91ki0eAX7qftTIgPq3vgnWErkSWlakjEDISvJVefVRVaZnOKbvcohhyphenhyphenVxsm_XXDHCuTQ0_bowNJvHtjrqGcgKskvVAwKs-f0RxuogYE-p1XZ9HD7JHshpHlk6AD6JpQwA/s1600/20150424_115306.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1tfpsAaEtVy91ki0eAX7qftTIgPq3vgnWErkSWlakjEDISvJVefVRVaZnOKbvcohhyphenhyphenVxsm_XXDHCuTQ0_bowNJvHtjrqGcgKskvVAwKs-f0RxuogYE-p1XZ9HD7JHshpHlk6AD6JpQwA/s320/20150424_115306.jpg" width="180" /></a></div>
Από την Παρασκευή το μεσημέρι ξεκίνησε το ταξίδι. Με το Γιώργο φορτώσαμε τις δυο ποδηλατικές βαλίτσες και τα δυο μικρά σακ-βουαγιάζ στο Golf και φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Η φόρτωση και το check-in ήταν εξαιρετικά γρήγορα και ομαλά... Μπράβο στην Alitalia. Δωρεάν η μεταφορά της βαλίτσας ποδηλάτου (μέχρι 25 κιλά) με την προϋπόθεση ότι είχες μαζί σου επιπλέον μόνο μια χειραποσκευή μέχρι 8 κιλά. Εύκολο στην προκειμένη περίπτωση: αρκετά ρούχα μπήκαν στη βαλίτσα ποδηλάτου κι έτσι το κόστος μετακίνησης παρέμεινε στα 150€ που είχε κοστίσει το εισιτήριο.<br />
<br />
Στο αεροπλάνο ήρθε και ο πρώτος καλός οιωνός: μαζί μας ταξίδευε και ο Περικλής Ηλίας, ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδηλάτες αυτή τη στιγμή. Ο Γιώργος τον έχει γνωρίσει παλιότερα, οπότε ήταν εύκολο να πούμε δυο ποδηλατικές κουβέντες μαζί του! Άφιξη στη Ρώμη και δεύτερη πτήση για Μιλάνο, με μικρή σχετικά αναμονή. Την ώρα που μπαίναμε στο (2ο) αεροπλάνο, είδαμε να το φορτώνουν με αποσκευές και μπορέσαμε να διακρίνουμε τις βαλίτσες των ποδηλάτων μας, οπότε... κανένα άγχος (για το αν θα έχουμε τα ποδηλατά μας φτάνοντας στο Μιλάνο)!<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIdDEUMpmHG39uXJtX5wC-bDQKGBjNtyL6d9YklKYPptRYKlMzxa_7ls_P85N_dAA08NsmRFQJL3kLtBw13Q9sl1OPjeWoVLZW5gu5Y_aipBTfAu2NFHvWvXInLR03lPh4zCOzlD9OdF4/s1600/20150424_203916.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIdDEUMpmHG39uXJtX5wC-bDQKGBjNtyL6d9YklKYPptRYKlMzxa_7ls_P85N_dAA08NsmRFQJL3kLtBw13Q9sl1OPjeWoVLZW5gu5Y_aipBTfAu2NFHvWvXInLR03lPh4zCOzlD9OdF4/s320/20150424_203916.jpg" width="320" /></a><br />
Από το αεροδρόμιο, τραίνο και μετρό για το Assango, προάστιο του Μιλάνου, όπου είναι το ξενοδοχείο μας. Το ξενοδοχείο είναι και σημείο εκκίνησης. Συναντιόμαστε με τον τρίτο Έλληνα (Γιάννη) που έχει φτάσει νωρίτερα και με το μετρό ξεκινάμε για Navigli, γνωστό τουριστικό και γραφικό προάστιο, μόλις 4 στάσεις μετρό μακριά.<br />
<br />
Το φαγητό είναι καλό, αλλά όχι κορυφαίο. "Φορτώνουμε" υδατάνθρακα (pasta) αλλά και πρωτεΐνη (φιλετάκια). Το παγωτάκι απαραίτητο συμπλήρωμα. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο, παρά την κούραση, η ένταση δίνει την απαραίτητη ενέργεια για να δέσω το ποδήλατο. Έχω άλλωστε το δωμάτιο μόνος μου (ο 4ος Έλληνας, ο Σαράντης, θα έρθει την επόμενη μέρα).<br />
<br />
Το πρωινό στο NH Milanofiori Hotel είναι πολύ καλό. Μετά, στηνόμαστε στην ουρά για την εγγραφή και παραλαβή των σχετικών. Παρόλο που η ουρά είναι αρκετή, προχωράει σχετικά καλά και μας δίνεται η ευκαιρία να γνωριστούμε με κόσμο. Ο Ολλανδός με τη γυναίκα του, έχουν έρθει για να ποδηλατίσουν και οι δύο, έχουν νοικιάσει τροχόσπιτο με οδηγό, στο οποίο θα μείνουν και το οποίο θα τους ακολουθεί στον αγώνα, για υποστήριξη! Αυτά είναι! Μεγαλεία! Είναι ευγενικός και φιλικός, μας δανείζει τρόμπα και λάδι και βγάζουμε και μια φωτό, πριν ξεκινήσουμε για την προπόνηση / δοκιμή.<br />
<br />
Ο καιρός είναι συννεφιασμένος, έχει ρίξει αρκετές ψιχάλες, αλλά το ρισκάρουμε. Είμαστε τυχεροί: κάνουμε περίπου 30 χλμ, 1 ώρα προπόνηση, χωρίς να φάμε ίχνος βροχής! Όλα δουλεύουν άψογα στο ποδήλατο και όλα είναι έτοιμα για την αυριανή μέρα! Ο Σαράντης έρχεται προς το μεσημέρι, εμείς κάνουμε μια βόλτα στο γειτονικό εμπορικό κέντρο και το βράδυ βγαίνουμε πάλι προς το Navigli, αυτή τη φορά μεγαλύτερη παρέα: εκτός από το Σαράντη (είμαστε πλέον 4 οι Έλληνες), έχουμε τους τρεις Άγγλους της ομάδας (Richard, Jamie και Tom) και δυο φίλους του Σαράντη (ένας Ισπανός και ένας Ρουμάνος).<br />
<br />
Καλό φαγητό, το απαραίτητο παγωτάκι και επιστροφή για ύπνο. Περιέργως, κοιμάμαι σχετικά εύκολα. Δεν έχω ιδιαίτερο άγχος και αγωνία (παρόλο που είχα αρκετό κι από τα δύο, τις προηγούμενες ημέρες!).<br />
<h4>
<br /></h4>
<h4>
Ο αγώνας</h4>
Πρωινό στις 5:30 με μακαρόνια! Όχι πολύ συνηθισμένο, αλλά η μπρεβετοεμπειρία έχει δουλέψει και εδώ: το στομάχι έχει συνηθίσει. Η διοργάνωση, για μια ακόμα φορά μετά τη χθεσινή, ομαλή παράδοση των racing packs, αποδεικνύει ότι μπορεί να διαχειριστεί με άνεση, μεγάλο αριθμό ποδηλατών. Χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς καθυστερήσεις, μπαίνουμε στο χώρο εκκίνησης (χωρισμένο σε τρια μπλοκς που θα έφευγαν ανά 10 λεπτά) και ξεκινάμε!<br />
<br />
Όπως το περίμενα, ο ρυθμός είναι καταιγιστικός από την αρχή. Τα 35, 40 και 45 χλμ/ώρα είναι εύκολα. Ευτυχώς, τα γκρουπ είναι σχετικά μικρά, η παρέα/ομάδα μου είναι όλη μαζί, οπότε χωρίς άγχος περνάνε τα πρώτα χλμ. Ακολουθώ τους πολλούς και φροντίζω να φυλάγομαι από κακοτοπιές κάθε είδους (λακούβες, στραβοτιμονιές διπλανών, κλπ.). Φαίνεται γρήγορα, ότι στους συμμετέχοντες ΔΕΝ υπάρχουν "αρχάριοι". Αναβάτες κάθε ηλικίας, αλλά όλοι ξέρουν τι κάνουν! Το επίπεδο είναι πράγματι πολύ ψηλό.<br />
<br />
Τα χιλιόμετρα περνάνε γρήγορα και ευχάριστα. Υπάρχουν ΠΑΝΤΟΥ, σε κάθε διαστάυρωση, κίτρινα φωσφοριζέ χαρτιά, κολλημένα σε ευδιάκριτα σημεία, που δείχνουν τη σωστή κατεύθυνση. Δε χρειάζεται (και δεν έχω) κανένα gpx αρχείο της διαδρομής.<br />
<br />
Το γκρουπάκι μου διαλύεται σχετικά γρήγορα: οι Άγγλοι είναι σε άλλο επίπεδο και φεύγουν μπροστά. Για να καθορίσω το ρυθμό μου, έχω αποφασίσει να κοιτάω ΜΟΝΟ το βατόμετρό μου και τίποτε άλλο. Αποφεύγω όπως ο διάλος το λιβάνι τις μεταβολές ρυθμού. Δεν κυνηγάω κανένα ξεκόλλημα και επιταχύνω με πολύ ομαλό ρυθμό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νοιώθω πολύ καλά, αλλά και να μη μένω πολύ ώρα στο ίδιο γκρουπ. Όταν όμως βρίσκω έμπειρους Ιταλούς πενηντάρηδες, διαπιστώνω (με χαρά) ότι δεν είμαι μόνος. Κι αυτοί ακολουθούν την ίδια τακτική, οπότε μένω για πολλά χιλιόμετρα μαζί τους.<br />
<br />
Αρκετοί έχουν support cars που τους ακολουθούν, τους ανεφοδιάζουν, τους φωτογραφίζουν. Εγώ πρέπει να σταματήσω στα σημεία ανεφοδιασμού. Μένω περίπου 7 - 8 λεπτά στο καθένα. Να γεμίσω παγούρια, να φάω κάτι (επιπλέον αυτών που τρώω κάθε 45 λεπτά πάνω στο ποδήλατο), να φορτώσω λίγο επιπλέον φαγητό για το δρόμο, να αδειάσω κύστη...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh0IhtKfzG3ysemhG262yNNkvExx7uokCdAq_UsEewaoZPgm4F_kaw4ji-taBELGa2uQzZDdfjDbDncVz4vYNpZlU0I5HkS8NVmE70WJ0kUhdIN9Deo3tFC7rdAtmbyZ1-ARFblQGkY8o/s1600/ID_13074507.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh0IhtKfzG3ysemhG262yNNkvExx7uokCdAq_UsEewaoZPgm4F_kaw4ji-taBELGa2uQzZDdfjDbDncVz4vYNpZlU0I5HkS8NVmE70WJ0kUhdIN9Deo3tFC7rdAtmbyZ1-ARFblQGkY8o/s320/ID_13074507.jpg" width="320" /></a></div>
Ο καιρός είναι συννεφιασμένος, η θερμοκρασία ιδανική για ποδήλατο. Αλλά πλησιάζοντας στο 110 χλμ. αρχίζει η (πολύ ομαλή στην αρχή) ανάβαση προς το Passo del Turchino και η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει. Φοράω από το πρωί arm warmers και δεν έχω θελήσει να τα βγάλω... Το κοντό κολάν έχει αποδειχτεί καλή επιλογή. Τα πόδια μου δεν κρυώνουν (δεν έχουν μείνει και καθόλου ακίνητα, αφού οι κατηφόρες λείπουν από τη διαδρομή!) . Ανεβαίνοντας προς το Passo, έρχονται και οι πρώτες ψιχάλες. Το τοπίο είναι πλέον ορεινό, με ψηλά, επιβλητικά και καταπράσινα δέντρα, με πολλά νερά να ακούγονται από ρυάκια δεξιά από το δρόμο. Στάση ενός λεπτού για το αδιάβροχο και συνεχίζω. Η ανηφόρα δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη τελικά. Βγαίνει άνετα. Κατεβαίνοντας προς τη Genoa, το τοπίο αλλάζει σταδιακά. Και όταν πια βλέπεις θάλασσα, το τοπίο έχει μεταμορφωθεί οριστικά.<br />
<br />
Από δω και πέρα, έχει περάσματα από τουριστικά θέρετρα, αλλά και μικρά ανεβοκατεβάσματα, με τη θάλασσα από τη μια πλευρά και ψηλά βράχια από την άλλη. Σαν το brevet της Λάρισσας, ένα πράμα! Αλλά στο πιο χλιδάτο! Οι παραλιακές πόλεις είναι γεμάτες μαρίνες υψηλών προδιαγραφών. Τα λιμάνια είναι πολύβουα και με τεράστια κρουαζιερόπλοια αραγμένα. Οι άνθρωποι κυκλοφορούν με ακριβά station wagon. Τα κτίρια είναι μιας άλλης εποχής, αποπνέουν κάτι μεταξύ ξεχασμένου μεγαλείου και κιτς. Κάποιοι οδηγοί αυτοκινήτων είναι συνταξιούχοι και η επαφή τους με τους άλλους χρήστες του δρόμου είναι ίδια με αυτή των ελλήνων συναδέλφων τους (συνταξιούχων): μηδενική! Ένας δυο από αυτούς κάνουν αξιόλογη προσπάθεια να με πάρουν παραμάζωμα, αλλά είμαι καλά προπονημένος στους δρόμους της Αθήνας και τους αποφεύγω με άνεση.<br />
<br />
Οι μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών αυτών είναι εμφανώς εξοικιωμένοι με την ποδηλασία: στέκονται στην άκρη του δρόμου και μας χειροκροτάνε. Φωνάζουν Bravo και Vai. Μας λένε στα πόσα χλμ. είναι ο επόμενος ανεφοδιασμός (χωρίς να ρωτήσουμε!). Αποτελούν κι αυτοί μέρος της εμπειρίας που λέγεται "Milano - San Remo Granfondo". Και αποτελούν διαρκή υπενθύμιση του γιατί έχουμε ΠΟΛΥ δρόμο ακόμα να διανύσουμε εδώ στην Ελλάδα, για να μπορέσουμε να γίνουμε προορισμός για τέτοιου είδους τουρισμό.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMXDamzzyBhrzdMvz9eG-45ZcJKbtgoeMYccaHJqvsNrqjRVk5uaBNqjuA5TBCjMlbMwdrKFWc1UQSSOPovs3vkHRmnvEyr4BIk9eSzDEgQwmET-SxXo9r-fZvSGdgdbnS0aOe-VTbGOw/s1600/ID_13075314.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMXDamzzyBhrzdMvz9eG-45ZcJKbtgoeMYccaHJqvsNrqjRVk5uaBNqjuA5TBCjMlbMwdrKFWc1UQSSOPovs3vkHRmnvEyr4BIk9eSzDEgQwmET-SxXo9r-fZvSGdgdbnS0aOe-VTbGOw/s320/ID_13075314.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Τα πόδια μου γυρίζουν πρόθυμα και σταθερά. Έχω 80 - 85 cadence και 150 - 180 W. Η ταχύτητα είναι συχνά πάνω από 30 km/h και το κοντέρ δείχνει ότι πλησιάζω στις δυο "προκλήσεις" που με περιμένουν πριν τον τερματισμό: Cipressa και Poggio. Η κίτρινη φωσφοριζέ πινακίδα με οδηγεί δεξιά, μακριά από την παραλία, στην πρώτη από τις δυο αναβάσεις. Εκεί ακριβώς είναι σταθμευμένο και το αυτοκίνητο-σκούπα της διοργάνωσης. Έχει ήδη φορτώσει μερικά ποδήλατα και μερικούς εγκαταλείψαντες και βρίσκεται στην περιοχή που προφανώς γνωρίζει ότι θα βρει κι άλλους πελάτες. Το αγνοώ - άλλωστε αισθάνομαι ιδιαίτερα καλά και αισιόδοξα - και ξεκινάω να ανεβαίνω την Cipressa. Δε ντρέπομαι ναβάλω το 28 στα πολύ απότομα κομμάτια, αλλά στο μεγαλύτερο τμήμα το 23 και το 25 είναι υπεραρκετό!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvYvHAA8xTcrBWokYLO2BcDTSQr5oMEWRKHx0TS5CXkvFtcAeAgGgwJfeisFXyW5WfuReKj1qUyF1xMgFZXDPG7V68p7Ers3AnKe1Fe-jnc62W2cONdCzUCIzlzo_sLONqnMLnAoGtVFQ/s1600/ID_13075313.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvYvHAA8xTcrBWokYLO2BcDTSQr5oMEWRKHx0TS5CXkvFtcAeAgGgwJfeisFXyW5WfuReKj1qUyF1xMgFZXDPG7V68p7Ers3AnKe1Fe-jnc62W2cONdCzUCIzlzo_sLONqnMLnAoGtVFQ/s320/ID_13075313.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Και βέβαια, όταν ανεβαίνεις μια ανηφόρα και βλέπεις στην άσφαλτο. γραμμένα συνθήματα με λευκή μπογιά, του τύπου "Vai Nibali", είναι δύσκολο να κόψεις ρυθμό και να σκεφτείς ότι τα πόδια σου κουράστηκαν! Είναι μάλλον το καλύτερο "ντοπάρισμα" που μπορώ να σκεφτώ! Λίγο πιο κάτω, μετά τα "Vai Nibali", είναι γραμμένα τα ονόματα των ομάδων, σε ίσες αποστάσεις μεταξύ τους, με stencil: είναι προφανώς κάποιο feeding zone όπου με τάξη στέκονται οι βοηθοί, κρατώντας παγούρια ή moussettes! Οι εικόνες σχηματίζονται στο μυαλό μου και τα πόδια αποκτούν φτερά! Η ανάβαση τελειώνει γρήγορα, η θέα από την κορυφή κόβει την ανάσα, με τη Μεσόγειο να απλώνεται στα πόδια μου, η κατάβαση είναι απολαυστική και γρήγορη. Λίγα χλμ. στην παραλία και η τελευταία πρόκληση της ημέρας (το Poggio) είναι μια από τα ίδια: δύσκολη μετά από 280+ χλμ. αλλά με φτερά στα πόδια λόγω περιβάλλοντος και λόγω της αίσθησης ότι τερματίζεις όπου να 'ναι..<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWeuxEn8JSpEOK4XYKzR19k279Op8q-zXMInxHD3CByyv9Q34aPvIssDLOKRithzZOQPc_S0EFWPTiFCcWysqeHBvNlkfaDYk1Y7MnPDu76oi0MzsyCrl6QbPd4yxvisIivi-4dzpJAE4/s1600/ID_13074929.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWeuxEn8JSpEOK4XYKzR19k279Op8q-zXMInxHD3CByyv9Q34aPvIssDLOKRithzZOQPc_S0EFWPTiFCcWysqeHBvNlkfaDYk1Y7MnPDu76oi0MzsyCrl6QbPd4yxvisIivi-4dzpJAE4/s320/ID_13074929.jpg" width="320" /></a>Η είσοδος στο San Remo είναι φορτισμένη συναισθηματικά για μένα, αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ με πόσα χλμ και με πόσα σπρωξίματα μπαίνουν σε αυτούς τους δρόμους οι pro...<br />
<br />
Ο τερματισμός είναι όπως και η εκκίνηση: απλώς και αποτελεσματικός. Ένας τάπητας χρονομέτρησης, μια τέντα και άνθρωποι που ξέρουν τη δουλειά τους.<br />
<br />
Το μοναδικό μελανό σημείο στην όλη διοργάνωση ήταν το γεγονός ότι αναγκάστηκα να περπατήσω κάπου 3 χλμ με το ποδήλατο στο ένα χέρι και τη βαλίτσα μου στο άλλο, σε έναν πολύ ανηφορικό δρόμο για να φτάσω στο ξενοδοχείο μου! Όπως έμαθα μετά, υπήρχε λεωφορείο, αλλά κανείς δεν ήξερε να μου το πει! Έκανα έντονα παράπονα στη διοργάνωση γι' αυτό.<br />
<br />
Το βράδυ μια σύντομη βόλτα στο Σαν Ρέμο, οδήγησε σε κλασική, καλή πιτσαρία. Ο ύπνος ήταν βαρύς, και το πρωί είχε αρχίσει η βροχή για τα καλά! Ευτυχώς, άργησε μια μέρα! Μικρό βαν μας πήγε από το ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Εκεί φορτώσαμε στο πούλμαν που θα μας πήγαινε πίσω στο Μιλάνο. Το trailer για ποδήλατα ήταν κλάσεις ανώτερο από το γνωστό - μοναδικό - trailer που βλέπουμε στις ελληνικές διοργανώσεις. Η διαδρομή ήταν άνετη και η συνεχής βροχή την έκανε ρομαντική.<br />
Άφιξη στο Μιλάνο, πακετάρισμα ποδηλάτου και μεταφορά με ΜΜΜ προς το αεροδρόμιο. Όλα σύμφωνα με το πρόγραμμα, άνετα και χωρίς άγχος. Είναι κι αυτό μέρος της εμπειρίας: τα τρένα είναι στην ώρα τους, παντού έχει υποδομές για ποδηλάτες, κλπ..<br />
<h4>
</h4>
<h4>
Απολογισμός</h4>
<div>
Ποδηλάτησα 10 ώρες και 40 λεπτά. Μπορούσα να έχω κάνει τουλάχιστον μισή ώρα καλύτερο χρόνο. Ίσως και μία ώρα λιγότερο. Τερμάτισα με πολλές δυνάμεις. Ήμουν συνειδητά συγκρατημένος και συντηρητικός. Έχοντας κάνει τόσα έξοδα για τη συμμετοχή, έχοντας μπει σε τόση "φασαρία", όντας για πρώτη φορά σε κάποιο event τέτοιου είδους, ήθελα πάνω απ' όλα να τερματίσω χωρίς προβλήματα και χωρίς ταλαιπωρίες. Αυτό το πέτυχα. Αλλά για να το πετύχω ήμουν πολύ προσεκτικός με το φαγητό (για να μη σουρώσω), με την υδροδοσία (για να αποφύγω τις κράμπες), με τις εντάσεις και τα τινάγματα (για να μη μείνω από ενέργεια). Φοβόμουνα πιθανούς πόνους σε μέση, πλάτη, αυχένα κλπ. Δε συνέβη τίποτα από αυτά. Προφανώς η προετοιμασία (ενδυνάμωση κορμού με yoga) δούλεψε σωστά! Και βέβαια είμαι πολύ ικανοποιημένος γι' αυτό. Παρόλο που έχασα αρκετές ώρες από την προγραμματισμένη προπόνηση (οικογένεια και δουλειά πρέπει - και συνεχίζουν - να έχουν προτεραιότητα), κατάφερα να κάνω τις πιο σημαντικές (προπονήσεις) και να βγω εύκολα από τη δοκιμασία.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Συνολικά ικανοποιημένος λοιπόν από την πρώτη αυτή προσπάθεια και βέβαια "ανοίγει" η όρεξη για άλλα, παρόμοια! </div>
<br />
<br />Fragkiskos Vellishttp://www.blogger.com/profile/05102822087500035774noreply@blogger.com0