17 Ιουν 2017

Ετοιμάζοντας το ποδήλατο για το GBI 2017

Είπα να παραγγείλω καινούρια λάστιχα... Έχουν ~4,000 χλμ. αυτά που φοράω τώρα. Θα μπορούσα και να τα αφήσω... Θα δούμε... Παράγγειλα ένα καινούριο ζευχάρι να υπάρχει και θα αποφασίσω όταν έρθει!

Θυμήθηκα επίσης ότι κάτι που έχω καιρό να τσεκάρω είναι οι φακαρόλες. Φτηνό εξάρτημα, είναι κρίμα να σου χαλάσει μια ευρωπαϊκή βόλτα! Το "πρόβλημα" είναι ότι πρέπει να είναι 18άρες (και όχι 16άρες που είναι οι πιο συνηθισμένες) και καλό είναι να αντέχουν σε 120 psi και πάνω. Είπα στο φίλο Λεωνίδα να μου βρει, ελπίζω να τις έχω μέσα στη βδομάδα.

Μετάδοση, αλυσίδα, συρματόσχοινα, τακάκια είναι ΟΚ. Πρόσφατα αλλαγμένα.

Διαπίστωσα όμως ότι ενώ το μπροστινό κέντρο είναι σε σούπερ κατάσταση (αθάνατο το R240!), το πίσω κέντρο (του PowerTap) είναι σε κακό χάλι... Θέλει αλλαγή ρουλεμάν. Το παρέδωσα σήμερα στον Σιγανό και θα το παραλάβω με την επιστροφή από το επαγγελματικό ταξίδι της επόμενης βδομάδας (είπαμε - αξιοποιούμε το "νεκρό χρόνο"των επαγγελματικών ταξιδιών για τα service!)

 Με αυτά, νομίζω θα είμαι έτοιμος (από ποδήλατο τουλάχιστον!)

Un jour-sans

Αγώνας αντοχής, Νεμέα 2017

Είπα να πάω Σπαρτακιάδα φέτος, μετά την περσινή απουσία μου. Ή τέλος πάντων είπα να φροντίσω ώστε να έχω την επιλογή να πάω! Μη έχοντας το "Ξηροκάμπι 2016" στο παλμαρέ των τερματισμών μου, έπρεπε να φροντίσω για το "πρόκριμα" των δύο αγώνων!

Κάπου στον Απρίλιο, φρόντισα για το 1ο βήμα: Attica Race. Αγώνας μικρής διάρκειας αλλά χωρίς ανάβαση. Η αποστολή εκείνη ήταν εύκολη. Γνωστή διαδρομή, στα μέτρα μου. Τερματίζεις λίγα λεπτά μετά τους πρώτους και είσαι "εντός ορίου" για το σχετικό πρόκριμα!

Η Νεμέα είναι λίγο δυσκολότερη περίπτωση: με μια γερή ανάβαση (10 χλμ) στην αρχή, μπόλικα χλμ εκτεθιμένα στον αέρα και κάμποσα "ανέβα-κατέβα" στην πορεία...
Η διάθεση δεν ήταν ιδιαίτερα καλή. Τουλάχιστον όχι για αγώνα... Πολλή δουλειά, πολλή πίεση, λίγες προπονήσεις, λίγος ύπνος, κακή διατροφή... Παρόλα αυτά είπα να πάω...

Και βέβαια, τίποτα δεν πήγε καλά... Τα πόδια ΔΕΝ γύρναγαν με τίποτα, έμενα συχνά μόνος μου να παλεύω με τον αέρα, σούρωσα (δεν βοήθησε και το γεγονός ότι το support αυτοκίνητο δεν με βρήκε ποτέ να μου δώσει το έξτρα παγούρι μου - δεν βρήκε κανέναν από τους τρεις που θα υποστήριζε - η τρανή απόδειξη ότι και το support θέλει την τέχνη του που δεν την έχουν όλοι!).

Σκέφτηκα να τα μαζέψω και να πάω στον τερματισμό με τη σκούπα, αλλά μετά είπα μια που ήρθα να γράψω ένα χρόνο, να μη γράψω DNF...  Και έγραψα έναν χρόνο... ένα χρόνο βέβαια που δεν είναι σε καμία περίπτωση πρόκριμα για τη Σπαρτακιάδα...

Και το χειρότερο είναι πως το πρόγραμμά μου δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια να προλάβω να προετοιμαστώ καλύτερα και να δοκιμάσω σε κάποιον από τους υπόλοιπους αγώνες μέχρι το Σεπτέμβριο. Θα δείξει...

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...