17 Οκτ 2015

Επιστροφή...

Επιστροφή στο blog. Μετά από μεγάλη απουσία, είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε λόγω έλλειψης διάθεσης για γράψιμο... Ευτυχώς, δεν υπήρξε έλλειψη διάθεσης για ποδήλατο και σχετικές "δράσεις"... Οπότε έχω πολλά που δεν έχω καταγράψει και θα καταγράψω εδώ, αναγκαστικά περιληπτικά!

GBI 2015

Το highlight της ποδηλατικής μου δράσης κάθε χρόνο. Φέτος από τη Βενετία μέχρι τη Στουτγάρδη. Με πολλά χιλιόμετρα στις Ιταλικές (κυρίως) Άλπεις και με πολλά υψομετρικά. Ήταν ένα από το ομορφότερα GBI, τόσο "οπτικά" (λόγω τοπίων και εναλλαγής εικόνων) όσο και "ποδηλατικά", λόγω ανάβασης σε πολλά ορεινά περάσματα με γνωστότερο το περίφημο Passo Stelvio!
Μια μοναδική εμπειρία, αφού για 3 - 4 μέρες ανεβοκατεβαίναμε βουνά και απολαμβάναμε αλπικά τοπία! Ενδεικτικά:
  • 1η μέρα: Venice - Costabissara, 132 km, 1060 m (Route 2). Μικρές αλλά ζόρικες αναβάσεις, στα βουνά της περιοχής (Colli Eugenei). Δημοφιλείς ποδηλατικές διαδρομές, συναντήσεις με πολλούς ποδηλάτες της περιοχής, πέρασμα μέσα από την όμορφη Padova και ένα καλό "τεστ" για τις επόμενες μέρες. Η οδηγία από τη διοργάνωση ήταν: "αν σκέφτεστε να κάνετε τις δύσκολες διαδρομές τις επόμενες μέρες, τότε πρέπει την 1η μέρα να κάνετε το (δύσκολο) Route 2. Αν σας φανεί πολύ ζόρικο, τότε καλύτερα να ξεχάσετε τα (δύσκολα) Route 2 των επόμενων ημερών!". Δοκίμασα, μου φάνηκε ΟΚ, κατάλαβα ότι είμαι σε καλή σχετικά κατάσταση και αποφάσισα να "βουτήξω" στα βαθιά, τις επόμενες μέρες. Χωρίς να ξεχνάω βέβαια το βασικό κανόνα "αποφασίζουμε ανάλογα με το πώς αισθανόμαστε και ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν - δεν κάνουμε ψευτο-ηρωισμούς και μαγκιές που μπορεί να στοιχίσουν ακριβά!".
  • 2η μέρα: Costabissara - Trento, 181 km, 2850 m (Route 2). Η πρώτη "βαριά" μέρα... Με την ανάβαση του Monte Grappa, με το πολεμικό νεκροταφείο στην κορυφή. Η ανάβαση με ταλαιπώρησε, λόγω ζέστης (32 oC!)και υγρασίας. Αλλά βγήκε αξιοπρεπώς και μου ανέβασε το ηθικό τελικά...
  • 3η μέρα: Trento - Latsch, 117 km, 840 m (Route 1). Μέρα "ξεκούρασης". Δεν είχε διαφορά σε χλμ. ανάμεσα στα δύο Routes οπότε με την παρέα συμφωνήσαμε να "χαλαρώσουμε" ενόψει και της δύσκολης επόμενης μέρας! 
  • 4η μέρα: Latsch - Lavin, 111 km, 3410 m (Route 2). Η "βασιλική" ημέρα που λένε και στους Γύρους! Με δυο ακόμα ορεινά περάσματα (mountain passes), το ένα από αυτά να είναι το πασίγνωστο Passo Stelvio. Το ανεβήκαμε από τη μεριά του Prad. Ό,τι και να περιγράψω είναι λίγο... Ξεκινάς από τη βάση του βουνού, βλέποντας πινακίδες που σε ενημερώνουν ότι είναι "ανοιχτό" (γιατί όταν πιάσουν τα χιόνια... δεν...). Περνάς τα πρώτα χλμ ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα και πυκνή βλάστηση, με μεγάλα ρυάκια να τρέχουν ορμητικά, δίπλα από το δρόμο. Αφού έχεις κάνει ήδη σχεδόν έναν Υμηττό (~ 8 km) μέσα σε αυτό το περιβάλλον, αρχίζεις να βλέπεις τις πινακίδες που μετράνε αντίστροφα τις φουρκέτες μέχρι την κορυφή (28)! Και αφού έχεις φτάσει κάπου στο "18", το βουνό αποκαλύπτεται γυμνό μπροστά σου, με χιονισμένες κορυφές και με τη χαρακτηριτική εικόνα της "σερπαντίνας" μέχρι την κορυφή! Δίπλα σου περνούν λίγα αυτοκίνητα, πολλές μηχανές, πολλά vintage αυτοκίνητα που παίρνουν μέρος σε αγώνες τύπου ΦΙΛΠΑ και διάφοροι άλλοι εκδρομείς! Φτάνοντας στην κορυφή, η συγκίνηση είναι έκδηλη και ένα βούρκωμα δύσκολα τα αποφεύγεις! Στη δική μας περίπτωση, μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες και την αγορά του αναμνηστικού jersey,  συνεχίσαμε προς το επόμενο mountain pass, αφού περάσαμε τα σύνορα προς Ελβετία. Το Offenpass, αν και λιγότερο γνωστό, ήταν μικρότερο σε μήκος από το Stelvio, αλλά σαφώς πιο δύσκολο, με την κλίση να είναι σχεδόν συνέχεια από 8% έως 11%!
  • 5η μέρα: Lavin - Dornbirn, 139 km, 1400 m (Route 2). Τελευταία δύσκολη μέρα και αυτή που είχα αγχώσει αρκετά από την αρχή. Ο λόγος: αν ήθελες να κάνεις Route 1, θα έπρεπε να το είχες αποφασίσει από τη 2η / 3η μέρα και να είχες αγοράσει εισητήριο με το τρένο. Δεν έκανα κάτι τέτοιο, οπότε δεν είχα άλλη επιλογή εκτός από το Route 2 και δεν ήμουν σίγουρος για το πόσο θα είχε φορτώσει ο καιρός... Ευτυχώς, οι θεοί των βροχών και της παγωνιάς ήταν καλοί μαζί μας... Οπότε, με πόδια κουρασμένα αλλά με ψυχολογία στα ύψη, το Fluelapass αποδείχτηκε "εύκολο". Μετά, είχαμε τη χαρά να δούμε και τη Vaduz, στο Lichtenstein!
  • 6η μέρα: Dornbirn - Mutsingen, 146 km, 1400 m. Μια όμορφη και σχετικά εύκολη (μετά από ό,τι περάσαμε τις προηγούμενες μέρες) διαδρομή. Λίμνη Κονστάντζας (εντυπωσιακή!) και όμορφα χιλιόμετρα με καλή παρέα!
  • 7η μέρα: Munsingen - Stuttgart, 72 km, 900 m. Κλείσιμο, πανυγηρική είσοδος στην πόλη και άλλο ένα GBI φτάνει στο τέλος του! Η χαρά είναι πάντα ίδια!
Φωτογραφίες εδώ.

Σπαρτακιάδα 2015 & Ξηροκάμπι

Η καθιερωμένη ετήσια γιορτή. Για μια ακόμα χρονιά, ο καιρός ήταν σύμμαχος (με άλλα λόγια, δεν έβρεξε!). Φέτος ήμουν πιο προσεκτικός με την υδροδοσία μου και το φαγητό μου. Έτσι γλίτωσα το σούρωμα. Οι κράμπες με επισκέφτηκαν και πάλι, μάλλον γιατί για πολλά χλμ μετά το ελεύθερο πάτησα πολύ περισσότερο απ' ότι θα έπρεπε. Εν γνώσει μου, αφού πρέπει και να "διασκεδάσουμε" πάνω στο ποδήλατο! Οπότε κυνήγησα, ανέβηκα γρήγορα στο Σολωμό, πάτησα στις ευθείες και μέχρι το 135 - 140 χλμ. διασκέδασα πολύ! Από κει και μετά, μπήκα σε "brevet mode"  και έτσι ανέβηκα τον Αχλαδόκαμπο. Μετά την Τρίπολη, είχα κάπως συνέλθει και πήγα λίγο πιο ζωηρά. Αλλά συνολικά, όπως είπε και ο φίλος μου ο Έκτωρ, "το έβγαλα με την εμπειρία" :-) . 

Την επόμενη στο Ξηροκάμπι, τα πόδια ήταν σαφώς βαριά, αλλά με πήγαν αξιοπρεπώς στο Μυστρά και μέχρι τον τερματισμό! Η παρέα ήταν εξαιρετική, με τον Αλέξανδρο support car και φύλακα άγγελό μας το Σάββατο και "φορτωτή" των 7 ποδηλάτων μας στην καταπληκτική του σχάρα την Κυριακή το μεσημέρι! Επιστροφή μετά από εξαιρετικό φαγητό και "λήξη" της σαιζόν!

Αυτό το ΣΚ έτρεξα με δανεικό μπροστινό τροχό, μια και ο δικός μου χρειαζόταν πλέον επιτακτικά καινούριο στεφάνι. Μόλις δυο μέρες πριν κατάφερα να βρω καινούρια λάστιχα (τα αγαπημένα μου Continental GP 4000S II) και να αντικαταστήσω τα προηγούμενα, ταλαιπωρημένα (με πάνω από 7,000 χλμ). Τα capital controls επηρέασαν ΚΑΙ αυτόν τον τομέα και είχαν εξαφανιστεί τα λάστιχα από την αγορά!

Ble Cycling Club και Athens Bike Festival

Μετά από ιδέα / πρότασή μου και με αρκετή οργανωτική δουλειά από την πλευρά μου, το club είχε μια όμορφη παρουσία στο Athens Bike Festival. Το περιοδικό  MBike μας υποστήριξε, και πολλά μέλη του club έτρεξαν και βοήθησαν! Το αποτέλεσμα μας αντάμειψε όλους και μια περηφάνια / ικανοποίηση δεν μπόρεσα να την κρύψω!

Α.Ο. Παγκρατίου

Το άλλο ποδηλατικό "project", η ενδυνάμωση του τμήματος ποδηλασίας του ΑΟΠ, είναι σε εξέλιξη. Η οικονομική δυσπραγία προφανώς δεν βοηθάει καθόλου. Αλλά κάποιες ιδέες που έχω, πιθανόν να βοηθήσουν!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...