8 Σεπ 2013

Brevet Λάρισας

Τέσσερις χρονιές γίνεται το brevet της Λάρισας, τέσσερις χρονιές έχω δώσει το "παρών". Δεν το έχω επιδιώξει, αλλά έτσι έχει προκύψει!

Φέτος η οικογένεια δεν ακολούθησε. Παρέα με τον Παύλο, φορτώσαμε τα ποδήλατα το απόγευμα της Παρασκευής στο Golf, και κατά τις 21:30 ήμαστε στο βιβλιοπωλείο του Παναγιώτη (Άνεμος) όπου ο Έκτωρ και ο Παναγιώτης έδιναν κάρτες. Η διαδρομή πέρασε ευχάριστα, με κουβεντούλα επί παντώς επιστητού. Λίγο μετά, αφού ξεφορτώσαμε στο Divani και κάναμε ένα γρήγορο ντους, τιμήσαμε τα σουβλάκια στο γνωστό πεζόδρομο, πίσω από το Αρχαίο Θέατρο.

Πριν από αυτό, είχαμε να κάνουμε μια ακόμα μικρή παράκαμψη: Ξεφορτώνοντας, διαπίστωσα απώλεια πίεσης στον μπροστινό τροχό μου. Αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν χαλαρό βίδωμα στον "κορμό" της βαλβίδας. Αλλά για σιγουριά, άλλαξα σαμπρέλα. Και για να μη μείνω με μία (μόνο) στην εκκίνηση του brevet, πέρασα από το σταθμό του ΟΣΕ - όπου περίμενε ο Έκτωρ για να επιστρέψει Αθήνα (αφού είχε κάνει το brevet pre-ride την Παρασκευή) - και δανείστηκα δυο ακόμα spare σαμπρέλες.

Σάββατο πρωί, μπόλικος κόσμος στην εκκίνηση, αλλά λίγοι οι γνωστοί. Οι περισσότεροι ήταν από τη Λάρισα, τα Τρίκαλα και τις γύρω περιοχές. Πολύ θετικό το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ποδήλατο και έχουν την ευκαιρία να κάνουν ένα brevet στην περιοχή τους. Αλλά ίσως πρέπει (μερικοί) να διαβάσουν λίγο περισσότερο, για να καταλάβουν τους κανόνες και τη λογική των brevet. Δε θα σταθώ στους κλασικούς, λίγους, που θέλουν να βγουν "πρώτοι" σε μια διοργάνωση που ΔΕΝ έχει πρώτους. Αυτοί υπάρχουν πάντα και δεν είναι "φαινόμενο" μόνο της περιοχής. Είναι αυτοί που φτάνουν στα control και δημιουργούν "θέμα" αν δεν τους σφραγίσουν αμέσως. Είναι αυτοί που δεν κατεβαίνουν από το ποδήλατο στα control για να μη ... χάσουν χρόνο! Μάλλον όμως δεν θα τους δούμε σε κάποιον αγώνα... Έμαθα πως μερικοί, όντας από τους "πρώτους", σούρωσαν στον Όλυμπο και εγκατέλειψαν!

Θα σταθώ όμως σε έναν-δυο που τους είδα να μη φοράνε κράνος στην ανάβαση του Ολύμπου. Για όλους την ίδια ζέστη έκανε. Αλλά η χρήση του κράνους καθ' όλη τη διάρκεια του brevet είναι υποχρεωτική. Αν κάποιος "σουρώσει"¨και πέσει, ακόμα και με 10 χλμ/ώρα να πηγαίνει, το κεφάλι του θα κοπανήσει στην άσφαλτο και την επόμενη τα κανάλια και οι εφημερίδες θα ψάχνουν για υπεύθυνους και για αποδιοπομπαίους τράγους!

Θα σταθώ επίσης στο φίλο που κατέβαινε από την Καλλιπεύκη, σαφώς ταλαιπωρημένος αλλά με επιμονή (και μπράβο του γι' αυτό), αλλά με το αυτοκίνητο κάποιων φίλων του (όπως ο ίδιος μου επαλήθευσε) να τον ακολουθεί. Δεν του είπα τίποτα, σεβόμενος την προσπάθειά του και τη φιλοξενία μου από τους ανθρώπους της Λάρισας, αλλά αν ρίξει μια ματιά στους κανόνες, θα δει ότι στα brevet, απαγορεύεται η συνοδεία αυτοκινήτου!

Αυτά βέβαια δεν είναι τα σημαντικά. Τα σημαντικά είναι άλλα:

  • Το ήρεμο και απόλυτα πειθαρχημένο, σε αυστηρές δυάδες, γκρουπ των πρώτων χιλιομέτρων. Το περσινό ατύχημα φαίνεται πώς ήταν στη σκέψη όλων και έβαλαν μυαλό! Ούτε στιγμή δεν ανησύχησα! 
  • Η ωραία παρέα, με κουβεντούλα και αστειάκια με το Στράτο, στην ανάβαση προς Σκλήθρο και μετά, μέχρι τον Πλαταμώνα.
  • Η συνάντησή μου (αυτός με αναγνώρισε) με Τρικαλινό με τον οποίο έκανα μαζί διακοπές στο Πήλιο πριν από 35 (ναι τριανταπέντε!) χρόνια!
  • Οι αξεπέραστες κρέμες Παλαμά, που για μια ακόμα φορά αποτέλεσαν κίνητρο για να φτάσουμε γρήγορα στο επόμενο control! 
  • Οι στρωτές αλλαγές με το Στράτο, στις ευθείες της παραλίας, ώστε να πολεμήσουμε τον κόντρα αέρα. Μπορεί να ήμαστε μόνο δύο, αλλά κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει και βγάλαμε άνετα (και) αυτό το κομμάτι. 
  • Η εντυπωσιακά έρημες παραλίες Σωτηρίτσα και Βελίκα. Πέρσι ήταν γεμάτες Βόρειους και Βόρειες που έκαναν τα μπάνια τους. Φέτος, μέχρι και τα περίπτερα ήταν κλειστά! Τι να συνέβη άραγε;
  • Η μακαρονάδα (έχει γίνει πλέον must) στον Πλαταμώνα (Quattri Venti - Ζέφυρος). Αν δεν επέμενε ο Στράτος, δε θα την έβαζα στο πρόγραμμα φέτος και μάλλον θα το μετάνιωνα μετά!
  • Η πάντα όμορφη φύση του Ολύμπου, με τις φορτωμένες καστανιές, τη "δραστήρια" πανίδα (που μόνο την ακούγαμε αλλά δεν τη βλέπαμε) και την κατανυκτική ηρεμία (ελάχιστη κίνηση αυτοκινήτων). 
  • Η εξαιρετική περιποίηση από το πολυπληθές 2ο control.
  • Η όμορφη θέα από ψηλά, κατεβαίνοντας τις πλαγιές του Ανατολικού Ολύμπου, προς Γόννους. 
  • Ο ούριος άνεμος στην επιστροφή που μου επέτρεψε να πηγαίνω ακόμα και με 40+ χλμ/ώρα με κάτω από 100 W προσπάθειας! 
Στόχος μου ήταν να κάνω το brevet απολαυστικά, χωρίς πίεση, χωρίς άγχος. Πέτυχα απόλυτα το στόχο μου! Καθαρός ποδηλατικός χρόνος, ίδιος με πέρσι (9 ώρες και 7 λεπτά). Θα μπορούσα (φέτος) να έχω κάνει λιγότερο, αλλά δεν το επιδίωξα. Μικρότερες στάσεις (κατά τα πρότυπα που έμαθα και καθιέρωσα στον Άθλο), οδήγησαν σε 1 ώρα και 10 λεπτά, συνολικό χρόνο εκτός ποδηλάτου, δηλαδή 40 λεπτά λιγότερα από πέρσι! Και αν "έκοβα" τη μακαρονάδα, θα ήταν άλλα 30 λεπτά κάτω! Αλλά είπαμε: απολαυστικά! 

Μετά τον τερματισμό, η απόλαυση συνεχίστηκε: εξαιρετικό λουκουμάκι, ντους στο ξενοδοχείο, σουβλάκι από το καλό, στον πεζόδρομο, και επιστροφή στην Αθήνα. Αναχώρηση στις 20:30 και με την κουβεντούλα με τον Παύλο να συνεχίζεται, μεσάνυχτα ήμαστε σπίτια μας! 

Άντε και του χρόνου!





Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...