Θα ήθελα, αλλά δεν έχω χρόνο...

Άρθρο μου, δημοσιευμένο σε παλαιότερο τεύχος του περιοδικού Cycle Ride...

Το ακούω συχνά, από φίλους, από συναδέλφους στο γραφείο, από άλλους ποδηλάτες: «δεν έχω χρόνο για να κάνω περισσότερο ποδήλατο», «πού βρίσκεις χρόνο για προπόνηση» και άλλα παρόμοια…

Περνώντας από τη φάση «κάνω βόλτες με το ποδήλατό μου κάθε Σαββατοκύριακο» στη φάση «προπονούμαι με στόχο», τα πράγματα σοβαρεύουν. O στόχος μπορεί να είναι «συμμετοχή στο πρώτο μου brevet» ή «αξιοπρεπής συμμετοχή σε κάποιο αγώνα ή άλλου τύπου ποδηλατική διοργάνωση» εντός ή (ακόμα καλύτερα) εκτός Ελλάδος. Όποιος κι αν είναι όμως ο στόχος, ένα είναι σίγουρο: για την επίτευξή του χρειάζεται συστηματική προσέγγιση. Κάποιο πρόγραμμα προπονήσεων που περιλαμβάνει τουλάχιστον 7 – 8 ώρες προπόνησης την εβδομάδα (ίσως και 10 ώρες κάποιες εβδομάδες). Και εδώ προκύπτει το κρίσιμο ερώτημα: «πού θα βρεθούν αυτές οι ώρες μέσα στη βδομάδα;». Και το «πρόβλημα» γίνεται ακόμα δυσκολότερο όταν κανείς συνειδητοποιήσει ότι πρέπει παράλληλα να αυξήσει τις ώρες ύπνου, μια και η ανάρρωση του σώματος από την καταπόνηση της προπόνησης, αυτό ακριβώς απαιτεί!

Οι επαγγελματικές, οικογενειακές ή οι όποιες άλλες υποχρεώσεις, που έχουν (και πρέπει να έχουν) προτεραιότητα στη ζωή μας, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια... Μετά βίας προλαβαίνουμε να είμαστε συνεπείς. Συνήθως, τους περισσότερους, αν τους ρωτήσεις, σου λένε ότι «τρέχουν» όλη μέρα και πάλι δεν προλαβαίνουν! «Δεν είναι αυτά για μένα» είναι η συνηθέστερη αντίδραση και κάπου εκεί τελειώνουν τα πλάνα και οι φιλοδοξίες για κάτι μεγαλύτερο, για την επιδίωξη κάποιου υψηλότερου στόχου. Στην καλύτερη περίπτωση, συνεχίζουν να κάνουν ποδήλατο περιστασιακά, στη χειρότερη χάνουν σταδιακά το ενδιαφέρον τους και το ποδήλατο καταλήγει να σκονίζεται σε κάποια αποθήκη ή να φιγουράρει στις αγγελίες των ποδηλατικών φόρουμ προς πώληση.

Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να σας πείσω ότι υπάρχουν πρακτικές και εφαρμόσιμες λύσεις, για να αποφύγουμε το σκόπελο «δεν προλαβαίνω», βασισμένος στην προσωπική και όχι μόνο εμπειρία.

Πρωινό ξύπνημα

Ξεκινάμε από τα «δύσκολα» (για κάποιους τουλάχιστον). Με δεδομένο ότι από τις 7:30 και μετά ξεκινάει η διαδικασία «πάω τα παιδιά στο σχολείο», «μπάνιο, ξύρισμα, ντύσιμο για το γραφείο», ή οτιδήποτε παρόμοιο, σκεφτείτε ότι το ξύπνημα στις 6:00 χαρίζει τουλάχιστον 75 λεπτά προπόνησης! Φροντίστε να έχετε έτοιμα τα πάντα από το βράδυ: ποδηλατικά ρούχα και παπούτσια που θα χρειαστείτε, ποδήλατο έτοιμο (φουσκώνουμε λάστιχα πριν από κάθε βόλτα, ε;). Φροντίστε επίσης να έχετε σκεφτεί σε γενικές γραμμές ποια διαδρομή θα ακολουθήσετε. Ιδανικά, θέλετε 10’ σε επίπεδο έδαφος για στροφάρισμα/ζέσταμα, μετά έχετε 45 λεπτά για να κάνετε ό,τι έχει το πρόγραμμά σας για την ημέρα (π.χ. ανηφόρες, σπριντ, τέμπο κλπ.) και τέλος 15’ για αποθεραπεία. Τις πρώτες φορές θα «ψάχνεστε» στη διαδρομή, αλλά μετά από μια βδομάδα όλα θα είναι πιο εύκολα, σχεδόν αυτόματα. Η ευεξία που θα αισθάνεστε για όλη τη διάρκεια της ημέρας μετά από ένα τέτοιο ξύπνημα είναι πρωτόγνωρη. Δοκιμάστε το! Αρκεί να βρείτε το «κουράγιο» να σηκωθείτε από το κρεβάτι! Μετά την προπόνηση, μην ξεχάσετε να φάτε καλό πρωινό! Όσο για την ώρα που θα πάτε για ύπνο το βράδυ; Ναι, πρέπει να έρθει νωρίτερα: στις 23:00 είναι καλά! Όχι πιο αργά! Χρειάζεστε ξεκούραση για να «δουλέψει» και να αποδώσει η προπόνηση.

Προπονητήριο

Το πρωινό ξύπνημα μπορεί πρακτικά να συνδυαστεί με προπόνηση στο δρόμο, από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο. Με τη θερινή ώρα. Είναι αλήθεια ότι ακόμα κι αν ξυπνήσετε στις 6:00, το Δεκέμβριο που είναι πίσσα σκοτάδι έξω, δεν θα σας κάνει κανένα κέφι να βγείτε για ποδήλατο. Δε σας αδικώ. Έχω όμως αντιπρόταση. Γιατί να ξοδέψετε χρήματα για 2^ο σετ τροχών, για αλλαγή σειράς, για carbon τιμόνι, κλπ.; Για να είμαι ακριβής, να τα ξοδέψετε – αν το επιθυμείτε – αλλά αφού πρώτα ξοδέψετε 200 – 300 € για ένα καλό προπονητήριο. Ναι, όλοι το βαριόμαστε, κάποιοι το σιχαινόμαστε, αλλά σχεδόν όλοι έχουμε ένα και το χρησιμοποιούμε (συνήθως όχι πάνω από 60’ κάθε φορά) εκείνα τα σκοτεινά, χειμωνιάτικα, βροχερά πρωινά (ή και βράδια όπως θα πούμε παρακάτω). Το χρησιμοποιούμε επίσης όταν δεν έχουμε αρκετό χρόνο να βγούμε στο δρόμο και να πάμε προς το αγαπημένο μας βουνό ή προς εκείνη την ευθεία με τη λίγη κίνηση, χωρίς φανάρια όπου μπορούμε να κάνουμε την τέμπο προπόνησή μας.

«Κλέβοντας» χρόνο

Κάντε μια ανασκόπηση της κάθε μέρας σας. Προσπαθήστε να εντοπίσετε τα κενά χρόνου. Τα διαστήματα δηλαδή εκείνα που ο χρόνος σας δεν επενδύετε παραγωγικά, σε κάτι που θα θέλατε και που θα σας ωφελήσει.

Προς και από τη δουλειά

Δεν μπορούν να πάνε όλοι με το ποδήλατο στη δουλειά (οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες μπορούν να καλύψουν ένα ολόκληρο, ξεχωριστό, άρθρο), αλλά αν μπορείτε να το ρυθμίσετε, μόνο κερδισμένοι έχετε να βγείτε! Στο «πήγαινε» δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα περισσότερο από απλό στροφάρισμα, αλλά στην επιστροφή… δεν σας πειράζει να φτάσετε ιδρωμένοι στο σπίτι, ε;

Περιμένοντας…

Σας έχει τύχει να πάτε το παιδί στην προπόνηση του βόλευ, μπάσκετ, καράτε (ό,τι έχει διαλέξει το βλαστάρι αυτή την εποχή), να γυρίσετε σπίτι και να ξέρετε ότι σε 40 – 50 λεπτά πρέπει να ξαναπάτε να το παραλάβετε; Προσωπικά, φοράω φόρμα και αθλητικά παπούτσια, και κάνω μια εξαιρετική αερόβια προπόνηση (ναι, το τρέξιμο συμπληρώνει πολύ καλά το ποδήλατο) στο γειτονικό πάρκο ή γήπεδο. Για σκεφτείτε το! Γλιτώνετε (πιθανώς) και τη βενζίνη του πήγαινε-έλα!

Χαμένες ώρες

Θυμάστε εκείνο το προπονητήριο που αναφέρθηκε μερικές παραγράφους πιο πριν; Θυμάστε εκείνο το «υπονοούμενο» για τη χρήση του και βραδινές (εκτός από χειμωνιάτικες πρωινές) ώρες; Θυμηθείτε τώρα και πόσες ώρες σπαταλάτε μπροστά στην τηλεόραση, στο facebook, στα ποδηλατικά sites στο internet κάθε βράδυ και θα καταλάβετε τι εννοώ. Κάθε βράδυ (ή σχεδόν) μπορείτε να βρείτε 1 ώρα που είναι «χαμένη». Που τη χάσατε καθισμένος στον καναπέ, παθητικά και ανούσια. Ξέρω, η κούραση της ημέρας, η ανάγκη για λίγη χαλάρωση, τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ κάθε βράδυ. Άλλες φορές κερδίζει ο καναπές, άλλες το κολάν. Όταν κερδίζει το κολάν, πιστέψτε με, αισθάνομαι πολύ καλύτερα ήδη από την ώρα που αρχίζω το ζέσταμα και ακόμα καλύτερα μόλις τελειώσω με το ντουσάκι μου.

Οι μεγάλες

Οποιοσδήποτε προπονητής θα σας πει ότι εκτός από τις εντάσεις και τις εστιασμένες προπονήσεις των 60’ – 90’, χρειάζεστε και τουλάχιστον μια ή δύο μεγάλες προπονήσεις τη βδομάδα. Συνήθως, το Σαββατοκύριακο είναι η προφανής επιλογή των περισσότερων. Τα άσχημα νέα είναι ότι αυτό μάλλον σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεχάσετε το πρωινό χουζούρεμα (ελπίζω τουλάχιστον να έχετε «προπονηθεί» ξυπνώντας στις 6:00 τις καθημερινές, όπως είπαμε νωρίτερα!). Αν καταφέρετε να είστε στο δρόμο στις 8:00 (ή και στις 7:30) σημαίνει ότι προλαβαίνετε άνετα να πάτε super market πριν το μεσημεριανό φαγητό, έχοντας κάνει μια καλή 4ωρη προπόνηση! Φροντίστε να κρατήσετε τις ισορροπίες στις οικογενειακές υποχρεώσεις και να έχετε τη σύμφωνη γνώμη όσων αγαπάτε. Μπορεί το Σάββατο να βολεύει καλύτερα από την Κυριακή ή το αντίθετο. Συζητήστε το και συμφωνήστε το.

Μια καλή εναλλακτική, είναι η βραδινή μεγάλη, στη μέση της βδομάδας. Στο γραφείο που δουλεύω, όλοι οι συνεργάτες μου ξέρουν ότι αν θέλουν αν είμαι παρών στη συνάντηση που προγραμματίζουν κάποια Τετάρτη, αυτή δεν μπορεί να τελειώνει μετά τις 17:30! Τους έχω «εκπαιδεύσει» (υφισταμένους και προϊσταμένους) και ξέρουν ότι κάθε Τετάρτη φεύγω «νωρίς» γιατί στις 19:00 έχω προπόνηση. Αντίστοιχα, όλοι στην οικογένειά μου ξέρουν ότι 19:00 – 22:00 κάθε Τετάρτη είμαι στο ποδήλατο! Δεν μπορείτε να το κάνετε κάθε μέρα (αν όχι η σύζυγος , ο προϊστάμενος σίγουρα θα «στραβώσει», πιθανότατα και οι δύο), αλλά μια φορά τη βδομάδα, με τους κατάλληλους χειρισμούς, σας «παίρνει»!

Σίγουρα, τα παραπάνω, δεν μπορούν να εφαρμοστούν απ’ όλους. Οι ιδιαιτερότητες της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής του καθενός μας δεν μπορούν να καλυφθούν σε ένα άρθρο. Αλλά η αλλαγή τρόπου σκέψης, η αναζήτηση εναλλακτικών και η ειλικρινής πρόθεση για εύρεση λύσης, θα δώσουν σίγουρα τη διέξοδο. Ο στόχος δεν μπορεί να είναι η δραστική αλλαγή από τη μια μέρα στην άλλη. Μικρές αλλαγές, μία κάθε φορά, θα μας φέρουν πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Που δεν είναι άλλο από το να γίνουμε καλύτεροι ποδηλάτες και να συνεχίσουμε να ασκούμε το αγαπημένο μας άθλημα, στο επίπεδο που μας ικανοποιεί και μας γεμίζει!