20 Απρ 2013

Attica 3 Races - Race report

Ένα "γεμάτο", ποδηλατικά, Σαββατοκύριακο. Ένας από τους "στόχους" της χρονιάς. Το Attica 3 Races. Περνάς μια ολόκληρη μέρα στο Κωπηλατοδρόμιο (Σχοινιά) για να κάνεις, το πρωί μια ατομική χρονομέτρηση 10 km και το απόγευμα ένα circuit των 40 (περίπου) λεπτών. Περνάς όμως καλά, με καλούς φίλους, με πολύ κέφι! Την επόμενη (Κυριακή) στήνεσαι πρωί-πρωί έξω από το Μουσείο της Ακρόπολης, για να κάνεις μια (πολύ) γρήγορη μέχρι το Σούνιο! Κάπως έτσι...

Το πρωί του Σαββάτου, στα διόδια της Αττικής οδού, ο υπάλληλος,αφού έριξε μια διερευνητική ματιά στο Tarmac SL3 μου, πάνω στη σχάρα, με ρώτησε: "Έχει κανέναν αγώνα σήμερα;". Δείγμα ότι είχαν περάσει πολλοί σαν κι εμένα, πριν από μένα, από το ίδιο γκισέ διοδίων. "Θα είμαστε μπόλικοι στο Σχοινιά!" σκέφτηκα. Με την ηρεμία του "έμπειρου" (λέμε τώρα), έφτασα Σχοινιά, υπέγραψα, τακτοποιήθηκα, κουβέντιασα και όταν ήρθε η ώρα, άρχισα το ζέσταμα μου...

Το ζέσταμα πήγε καλά, αλλά ο 1ος αγώνας (Ατομική Χρονομέτρηση), όχι και τόσο καλά... Θες επειδή τα πόδια είχαν ξυπνήσει, αλλά το μυαλό όχι, θες επειδή δε χρησιμοποίησα αερόμπαρες και επομένως δεν είχα ιδιαίτερα αεροδυναμική θέση; Η ουσία είναι ότι έκανα 8 sec περισσότερα από πέρσι. Με δεδομένη την πολύ καλύτερη προπόνηση που κάνω φέτος, δεν ήταν ικανοποιητικό το αποτέλεσμα. "Έπεσα" λίγο (ψυχολογικά), ο φίλος μου ο Πέτρος το κατάλαβε (κι αυτό με συγκίνησε), αλλά είχε συνέχεια... Pasta party, καφές και κουβεντούλα στον κοντινό Μωραΐτη, τυχαία συνάντηση και με το φίλο Κώστα (Μιχόπουλο) που έκανε στην περιοχή το long run της εβδομάδας. Η ώρα πέρασε ευτυχώς ευχάριστα και εύκολα. Η Masters B έτρεχε circuit τελευταία, αλλά η ώρα πέρασε χαζεύοντας τις υπόλοιπες κατηγορίες και κάνοντας ζέσταμα.

Στο circuit, ο πρώτος στόχος παραμένει να μείνω όρθιος (πολύ στριμωγμένα και πολύ αγχωτικά τα πράγματα, όχι μόνο στις στενές στροφές, αλλά και στις ευθείες) και να μην δημιουργήσω κάποιο πρόβλημα σε άλλο αθλητή, από απροσεξία. Καλά τα πήγα με αυτόν το στόχο. Κατάφερα και να φυλαχτώ από 1 - 2 περιστατικά όπου κάποιος μπροστά μου έκανε το λάθος και παραλίγο να με πάρει στο λαιμό του... Μια πτώση ενός αθλητή (Πάλμος), λίγο μπροστά μου, ήρθε να μου θυμίσει πόσο λίγο απέχουμε από την καταστροφή σε τέτοιους αγώνες.

Ο δεύτερος στόχος ήταν - τι άλλο - να μείνω στο 1ο group μέχρι το τέλος! Ευτυχώς, ο Σκυλοδήμος με τον Καταπόδη ξεκόλλησαν γρήγορα και έτσι το υπόλοιπο group είχε μεν αρκετά ντεμαράζ, αλλά δεν έγινε "χαμός". Χρειάστηκε αρκετές φορές να "φυλαχτώ" από όχι τόσο έμπειρους συναγωνιζόμενους, αλλά μπόρεσα να μείνω εκεί που έπρεπε... Μετά και την τελευταία στροφή, ήμουν ακόμα εκεί, μέσα στο group. Για λίγο, μου φάνηκε απίστευτο και σα να μην ήξερα τι να κάνω... Αλλά ο φίλος μου ο Χρήστος (DS) ήταν εκεί, δίπλα μου να μου φωνάξει: "Πήγαινε!". Ξεκίνησα να σπριντάρω, μάζεψα και μερικούς κουρασμένους των τελευταίων μέτρων και πέρασα τη γραμμή τερματισμού, μαζί με τους πολλούς!

Ανέβηκα ψυχολογικά, με το αποτέλεσμα του circuit, έφυγα από το Σχοινιά κουρασμένος, αλλά ικανοποιημένος. Είχα την πρώτη ένδειξη ότι η προπόνηση, η συστηματική προπόνηση, έχει αποτέλεσμα!

Κυριακή πρωί, πολύς κόσμος, πολύ περισσότερος αφού είχε και open κατηγορία, αλλά και τη δυνατότητα για όποιον ήθελε να πάρει μέρος μόνο στην αντοχή. Όλη σχεδόν η Ble παρέα παρούσα,
κέφι, πειράγματα και πολλές φωτογραφίες!
Πριν το ελεύθερο, είχε πολλά νεύρα... Αδικαιολόγητη χρήση της αριστερής λωρίδας από πολλούς (υποτίθεται ότι έπρεπε να μένει ανοιχτή), φωνές και κορναρίσματα από τις μηχανές συνοδείας, νευρικότητα από όλο το group (έμπειρους και λιγότερο έμπειρους) και μερικές αναπόφευκτες πτώσεις...

Με προσοχή και ιδιαίτερη προσπάθεια (να διατηρήσω την ηρεμία μου), "κατάφερα" να φτάσω μέχρι το ελεύθερο. Ήξερα ότι το πρώτο group θα έχει πολλούς, πολύ γρήγορους για μένα. Σκέφτηκα για λίγο να προσπαθήσω να κολλήσω, αλλά γρήγορα κατέληξα στο δεύτερο. Εκεί, ο ρυθμός ήταν καλός. Όταν γίνονταν επιθέσεις, ήμουν πάντα κοντά. Όταν χώριζε το γκρουπ σε μικρότερα, φρόντιζα να μένω στο μπροστά. Μια - δυο φορές, χρειάστηκε να "γεφυρώσω" το κενό μόνος μου, τραβώντας συνήθως και 1 -2 ακόμα μαζί μου. Το έκανα με ευκολία και αυτό μου έδινε κουράγιο. Ήμουν μαζί με τον Αλέξη (Κοκολιό) και 1 -2 ακόμα γνωστούς (και κάμποσους άγνωστους). Σιγά-σιγά, μαζεύαμε τους καμμένους του 1ου γκρουπ. Κάποια στιγμή, έφτασα το φίλο μου τον Πέτρο. Ανεβήκαμε τα ανηφοράκια παρέα, και μετά, είχα αρκετή δύναμη ώστε να πω στον Πέτρο "Πάμε!" και να τον τραβήξω μέχρι το μπροστινό γκρουπάκι (κάπου 200 - 300 μέτρα πιο μπροστά), γυρίζοντας 50 - 11 με 115-120 cadence για αρκετή ώρα, κρατώντας ταχύτητα 60 - 75 km/h! Ευτυχία!



Έχασα (όπως περίμενα) μερικούς στα τελευταία ανηφοράκια πριν τον τερματισμό, αλλά έδωσα ότι είχε μείνει στο "ρεζερβουάρ" και έφτασα στη γραμμή τερματιμού σε 1h 50min. Σε σχέση με το 2h 03 min του 2012, ήταν μια βελτίωση 11.5%! Απόλυτα ικανοποιημένος!

Το τέλειο τέλος σε ένα υπέροχο αγωνιστικό διήμερο! Η σύντροφος ήρθε με το αυτοκίνητο να μας μαζέψει (μαζί με τον Πέτρο), κάναμε μια στάση στα Everest της Σαρωνίδας, όπου ήταν μαζεμένη όλη η Ble ομάδα, για ένα γρήγορο παγωτό και κατά τις 15:00 ήμουν σπίτι, κουρασμένος, αλλά ικανοποιημένος!

1 Απρ 2013

Θα ήθελα, αλλά δεν έχω χρόνο...


Άρθρο μου, δημοσιευμένο σε παλαιότερο τεύχος του περιοδικού Cycle Ride...


Το ακούω συχνά, από φίλους, από συναδέλφους στο γραφείο, από άλλους ποδηλάτες: «δεν έχω χρόνο για να κάνω περισσότερο ποδήλατο», «πού βρίσκεις χρόνο για προπόνηση» και άλλα παρόμοια…

Περνώντας από τη φάση «κάνω βόλτες με το ποδήλατό μου κάθε Σαββατοκύριακο» στη φάση «προπονούμαι με στόχο», τα πράγματα σοβαρεύουν. O στόχος μπορεί να είναι «συμμετοχή στο πρώτο μου brevet» ή «αξιοπρεπής συμμετοχή σε κάποιο αγώνα ή άλλου τύπου ποδηλατική διοργάνωση» εντός ή (ακόμα καλύτερα) εκτός Ελλάδος. Όποιος κι αν είναι όμως ο στόχος, ένα είναι σίγουρο: για την επίτευξή του χρειάζεται συστηματική προσέγγιση. Κάποιο πρόγραμμα προπονήσεων που περιλαμβάνει τουλάχιστον 7 – 8 ώρες προπόνησης την εβδομάδα (ίσως και 10 ώρες κάποιες εβδομάδες). Και εδώ προκύπτει το κρίσιμο ερώτημα: «πού θα βρεθούν αυτές οι ώρες μέσα στη βδομάδα;». Και το «πρόβλημα» γίνεται ακόμα δυσκολότερο όταν κανείς συνειδητοποιήσει ότι πρέπει παράλληλα να αυξήσει τις ώρες ύπνου, μια και η ανάρρωση του σώματος από την καταπόνηση της προπόνησης, αυτό ακριβώς απαιτεί!

Οι επαγγελματικές, οικογενειακές ή οι όποιες άλλες υποχρεώσεις, που έχουν (και πρέπει να έχουν) προτεραιότητα στη ζωή μας, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια... Μετά βίας προλαβαίνουμε να είμαστε συνεπείς. Συνήθως, τους περισσότερους, αν τους ρωτήσεις, σου λένε ότι «τρέχουν» όλη μέρα και πάλι δεν προλαβαίνουν! «Δεν είναι αυτά για μένα» είναι η συνηθέστερη αντίδραση και κάπου εκεί τελειώνουν τα πλάνα και οι φιλοδοξίες για κάτι μεγαλύτερο, για την επιδίωξη κάποιου υψηλότερου στόχου. Στην καλύτερη περίπτωση, συνεχίζουν να κάνουν ποδήλατο περιστασιακά, στη χειρότερη χάνουν σταδιακά το ενδιαφέρον τους και το ποδήλατο καταλήγει να σκονίζεται σε κάποια αποθήκη ή να φιγουράρει στις αγγελίες των ποδηλατικών φόρουμ προς πώληση.

Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να σας πείσω ότι υπάρχουν πρακτικές και εφαρμόσιμες λύσεις, για να αποφύγουμε το σκόπελο «δεν προλαβαίνω», βασισμένος στην προσωπική και όχι μόνο εμπειρία.

Πρωινό ξύπνημα

Ξεκινάμε από τα «δύσκολα» (για κάποιους τουλάχιστον). Με δεδομένο ότι από τις 7:30 και μετά ξεκινάει η διαδικασία «πάω τα παιδιά στο σχολείο», «μπάνιο, ξύρισμα, ντύσιμο για το γραφείο», ή οτιδήποτε παρόμοιο, σκεφτείτε ότι το ξύπνημα στις 6:00 χαρίζει τουλάχιστον 75 λεπτά προπόνησης! Φροντίστε να έχετε έτοιμα τα πάντα από το βράδυ: ποδηλατικά ρούχα και παπούτσια που θα χρειαστείτε, ποδήλατο έτοιμο (φουσκώνουμε λάστιχα πριν από κάθε βόλτα, ε;). Φροντίστε επίσης να έχετε σκεφτεί σε γενικές γραμμές ποια διαδρομή θα ακολουθήσετε. Ιδανικά, θέλετε 10’ σε επίπεδο έδαφος για στροφάρισμα/ζέσταμα, μετά έχετε 45 λεπτά για να κάνετε ό,τι έχει το πρόγραμμά σας για την ημέρα (π.χ. ανηφόρες, σπριντ, τέμπο κλπ.) και τέλος 15’ για αποθεραπεία. Τις πρώτες φορές θα «ψάχνεστε» στη διαδρομή, αλλά μετά από μια βδομάδα όλα θα είναι πιο εύκολα, σχεδόν αυτόματα. Η ευεξία που θα αισθάνεστε για όλη τη διάρκεια της ημέρας μετά από ένα τέτοιο ξύπνημα είναι πρωτόγνωρη. Δοκιμάστε το! Αρκεί να βρείτε το «κουράγιο» να σηκωθείτε από το κρεβάτι! Μετά την προπόνηση, μην ξεχάσετε να φάτε καλό πρωινό! Όσο για την ώρα που θα πάτε για ύπνο το βράδυ; Ναι, πρέπει να έρθει νωρίτερα: στις 23:00 είναι καλά! Όχι πιο αργά! Χρειάζεστε ξεκούραση για να «δουλέψει» και να αποδώσει η προπόνηση.

Προπονητήριο

Το πρωινό ξύπνημα μπορεί πρακτικά να συνδυαστεί με προπόνηση στο δρόμο, από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο. Με τη θερινή ώρα. Είναι αλήθεια ότι ακόμα κι αν ξυπνήσετε στις 6:00, το Δεκέμβριο που είναι πίσσα σκοτάδι έξω, δεν θα σας κάνει κανένα κέφι να βγείτε για ποδήλατο. Δε σας αδικώ. Έχω όμως αντιπρόταση. Γιατί να ξοδέψετε χρήματα για 2ο σετ τροχών, για αλλαγή σειράς, για carbon τιμόνι, κλπ.; Για να είμαι ακριβής, να τα ξοδέψετε – αν το επιθυμείτε – αλλά αφού πρώτα ξοδέψετε 200 – 300 € για ένα καλό προπονητήριο. Ναι, όλοι το βαριόμαστε, κάποιοι το σιχαινόμαστε, αλλά σχεδόν όλοι έχουμε ένα και το χρησιμοποιούμε (συνήθως όχι πάνω από 60’ κάθε φορά) εκείνα τα σκοτεινά, χειμωνιάτικα, βροχερά πρωινά (ή και βράδια όπως θα πούμε παρακάτω). Το χρησιμοποιούμε επίσης όταν δεν έχουμε αρκετό χρόνο να βγούμε στο δρόμο και να πάμε προς το αγαπημένο μας βουνό ή προς εκείνη την ευθεία με τη λίγη κίνηση, χωρίς φανάρια όπου μπορούμε να κάνουμε την τέμπο προπόνησή μας.

«Κλέβοντας» χρόνο

Κάντε μια ανασκόπηση της κάθε μέρας σας. Προσπαθήστε να εντοπίσετε τα κενά χρόνου. Τα διαστήματα δηλαδή εκείνα που ο χρόνος σας δεν επενδύετε παραγωγικά, σε κάτι που θα θέλατε και που θα σας ωφελήσει.

Προς και από τη δουλειά

Δεν μπορούν να πάνε όλοι με το ποδήλατο στη δουλειά (οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες μπορούν να καλύψουν ένα ολόκληρο, ξεχωριστό, άρθρο), αλλά αν μπορείτε να το ρυθμίσετε, μόνο κερδισμένοι έχετε να βγείτε! Στο «πήγαινε» δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα περισσότερο από απλό στροφάρισμα, αλλά στην επιστροφή… δεν σας πειράζει να φτάσετε ιδρωμένοι στο σπίτι, ε;

Περιμένοντας…

Σας έχει τύχει να πάτε το παιδί στην προπόνηση του βόλευ, μπάσκετ, καράτε (ό,τι έχει διαλέξει το βλαστάρι αυτή την εποχή), να γυρίσετε σπίτι και να ξέρετε ότι σε 40 – 50 λεπτά πρέπει να ξαναπάτε να το παραλάβετε; Προσωπικά, φοράω φόρμα και αθλητικά παπούτσια, και κάνω μια εξαιρετική αερόβια προπόνηση (ναι, το τρέξιμο συμπληρώνει πολύ καλά το ποδήλατο) στο γειτονικό πάρκο ή γήπεδο. Για σκεφτείτε το! Γλιτώνετε (πιθανώς) και τη βενζίνη του πήγαινε-έλα!

Χαμένες ώρες

Θυμάστε εκείνο το προπονητήριο που αναφέρθηκε μερικές παραγράφους πιο πριν; Θυμάστε εκείνο το «υπονοούμενο» για τη χρήση του και βραδινές (εκτός από χειμωνιάτικες πρωινές) ώρες; Θυμηθείτε τώρα και πόσες ώρες σπαταλάτε μπροστά στην τηλεόραση, στο facebook, στα ποδηλατικά sites στο internet κάθε βράδυ και θα καταλάβετε τι εννοώ. Κάθε βράδυ (ή σχεδόν) μπορείτε να βρείτε 1 ώρα που είναι «χαμένη». Που τη χάσατε καθισμένος στον καναπέ, παθητικά και ανούσια. Ξέρω, η κούραση της ημέρας, η ανάγκη για λίγη χαλάρωση, τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ κάθε βράδυ. Άλλες φορές κερδίζει ο καναπές, άλλες το κολάν. Όταν κερδίζει το κολάν, πιστέψτε με, αισθάνομαι πολύ καλύτερα ήδη από την ώρα που αρχίζω το ζέσταμα και ακόμα καλύτερα μόλις τελειώσω με το ντουσάκι μου.

Οι μεγάλες

Οποιοσδήποτε προπονητής θα σας πει ότι εκτός από τις εντάσεις και τις εστιασμένες προπονήσεις των 60’ – 90’, χρειάζεστε και τουλάχιστον μια ή δύο μεγάλες προπονήσεις τη βδομάδα. Συνήθως, το Σαββατοκύριακο είναι η προφανής επιλογή των περισσότερων. Τα άσχημα νέα είναι ότι αυτό μάλλον σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεχάσετε το πρωινό χουζούρεμα (ελπίζω τουλάχιστον να έχετε «προπονηθεί» ξυπνώντας στις 6:00 τις καθημερινές, όπως είπαμε νωρίτερα!). Αν καταφέρετε να είστε στο δρόμο στις 8:00 (ή και στις 7:30) σημαίνει ότι προλαβαίνετε άνετα να πάτε super market πριν το μεσημεριανό φαγητό, έχοντας κάνει μια καλή 4ωρη προπόνηση! Φροντίστε να κρατήσετε τις ισορροπίες στις οικογενειακές υποχρεώσεις και να έχετε τη σύμφωνη γνώμη όσων αγαπάτε. Μπορεί το Σάββατο να βολεύει καλύτερα από την Κυριακή ή το αντίθετο. Συζητήστε το και συμφωνήστε το.

Μια καλή εναλλακτική, είναι η βραδινή μεγάλη, στη μέση της βδομάδας. Στο γραφείο που δουλεύω, όλοι οι συνεργάτες μου ξέρουν ότι αν θέλουν αν είμαι παρών στη συνάντηση που προγραμματίζουν κάποια Τετάρτη, αυτή δεν μπορεί να τελειώνει μετά τις 17:30! Τους έχω «εκπαιδεύσει» (υφισταμένους και προϊσταμένους) και ξέρουν ότι κάθε Τετάρτη φεύγω «νωρίς» γιατί στις 19:00 έχω προπόνηση. Αντίστοιχα, όλοι στην οικογένειά μου ξέρουν ότι 19:00 – 22:00 κάθε Τετάρτη είμαι στο ποδήλατο! Δεν μπορείτε να το κάνετε κάθε μέρα (αν όχι η σύζυγος , ο προϊστάμενος σίγουρα θα «στραβώσει», πιθανότατα και οι δύο), αλλά μια φορά τη βδομάδα, με τους κατάλληλους χειρισμούς, σας «παίρνει»!

Σίγουρα, τα παραπάνω, δεν μπορούν να εφαρμοστούν απ’ όλους. Οι ιδιαιτερότητες της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής του καθενός μας δεν μπορούν να καλυφθούν σε ένα άρθρο. Αλλά η αλλαγή τρόπου σκέψης, η αναζήτηση εναλλακτικών και η ειλικρινής πρόθεση για εύρεση λύσης, θα δώσουν σίγουρα τη διέξοδο. Ο στόχος δεν μπορεί να είναι η δραστική αλλαγή από τη μια μέρα στην άλλη. Μικρές αλλαγές, μία κάθε φορά, θα μας φέρουν πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Που δεν είναι άλλο από το να γίνουμε καλύτεροι ποδηλάτες και να συνεχίσουμε να ασκούμε το αγαπημένο μας άθλημα, στο επίπεδο που μας ικανοποιεί και μας γεμίζει! 

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...