World Press Cycling Championship - Ρέθυμνο 2012

Ας ξεκινήσω με τις ... διευκρινήσεις: δημοσιογράφος ΔΕΝ είμαι. Αλλά απέκτησα δικαίωμα συμμετοχής στη συγκεκριμένη διοργάνωση, λόγω των άρθρων που δημοσίευσα στο περιοδικό Cycle Ride και χάρις στο φίλο μου Γιώργο (Καραγιάννη) και τον Αλέξανδρο (Κωστόπουλο) - υπεύθυνο ύλης του περιοδικού και συγκάτοικο αυτές τις τρεις μέρες! Να σημειώσω δε, ότι ο διοργανωτής επαλήθευσε την αλήθεια των ισχυρισμών όλων όσων έστειλαν αίτηση εγγραφής στον αγώνα και "έκοψε" όσους δεν μπορούσαν να τεκμηριώσουν τη "δημοσιογραφική" (έστω και με την ευρεία έννοια) ιδιότητα!

Μετά από μια βδομάδα με πολύ δουλειά, προερχόμενος από την κούραση της Σπαρτακιάδας και από μια ίωση (με δέκατα) που με κρεβάτωσε την προηγούμενη Κυριακή, δεν ήμουν καθόλου σίγουρος - μέχρι και την Τετάρτη - ότι τελικά θα θέλω και θα μπορώ να πάω στο Ρέθυμνο. Μια κουβέντα με το Γιώργο και μια αλληλο-παρακίνηση μας έφερε την Πέμπτη το βράδυ, γύρω στι 21:30 στον Πειραία, με το αυτοκίνητο του τρίτου της παρέας (Αλέξανδρου), φορτωμένο με τα τρία ποδήλατα και τις αποσκευές μας. Παραλάβαμε τα εισητήρια μας και φάγαμε ολίγο υδατάνθρακα σε ιταλικό της περιοχής, περιμένοντας να λήξει η απεργία (στις 24:00) και να φύγουμε. Όπως και έγινε. Η εσωτερική τρίκλινη καμπίνα ήταν ιδιαίτερα φιλόξενη και μετά από αρκετή κουβέντα - επί παντός επιστητού - στο σαλόνι, αποσυρθήκαμε και ξεραθήκαμε!

Πρωινό ξύπνημα με την άφιξη (στις 9:00), οδήγηση απ' ευθείας από τη Σούδα στο Ρέθυμνο και άφιξη στο σημείο εκκίνησης όπου μέσα σε λίγη ώρα, το κλίμα έχει γίνει εορταστικό, και η οργάνωση έχει αρχίσει να ξεδιπλώνει τις αρετές της. Μεγάλο "μπαλόνι - σκέπαστρο", ράμπα εκκίνησης, μουσική υπό την επιμέλεια τοπικού ραδιοφωνικού παραγωγού, ανακοινώσεις σε τέσσερεις γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά), συνεντεύξεις από τοπικά κανάλια (ναι είπα κι εγώ δυο κουβέντες!) και άλλα...

Η πρώτη μέρα περιλαμβάνει ένα σπριντ 300 μέτρων. Είναι πιο δύσκολο απ' ό,τι ακούγεται. Η επιλογή γραναζιού για την εκκίνηση και οι αλλαγές γραναζιών στην πορεία πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά διαλεγμένα... Πρέπει να "γεμίσεις" γρήγορα το πάτημά σου και να τερματίσεις με 110 - 130 στροφές στα πόδια! Μου πήρε 100 ολόκληρα μέτρα (όπως είδα μετά, από τα στοιχεία του Garmin) να "γεμίσω" (πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε να έχω ξεκινήσει με πιο ελαφρύ πάτημα!). Μετά κράτησα 114 cadence και τερμάτισα με 50.8 km/h ταχύτητα. Χρόνος 29.921 sec. Έλεγα ότι κάτι κάτω από 30 sec έπρεπε να είναι ο στόχος μου, οπότε ήμουν ικανοποιημένος... Βέβαια, η θέση μου (13ος στους 20) έδωσε μια πρώτη ένδειξη για το επίπεδο των υπόλοιπων συμμετεχόντων. Υψηλό! Ένδειξη που επαληθεύτηκε τις επόμενες μέρες!

Μετά την τακτοποίηση στο δωμάτιο με την ωραία θέα, πήγαμε με το Γιώργο με τα ποδήλατα στο κέντρο της πόλης του Ρεθύμνου για φαγητό, παγωτό και βόλτα. Αποδείχτηκε (αναμενόμενο) ο ιδανικός τρόπος να γνωρίσω στα γρήγορα την πόλη αφού μέσα σε ελάχιστο χρόνο είδαμε όλα τα γραφικά στενά της παλιάς πόλης και πήρα μια καλή τουριστική εικόνα του τόπου.

Το φαγητό κάτω από τη "Φορτέτσα" δεν ήταν καλό, αλλά το παγωτό μέσα στην παλιά πόλη ήταν πολύ καλύτερο!

Μιάμιση ώρα απογευματινός ύπνος και μετά το ποδηλατικό κους-κους στο λόμπυ του ξενοδοχείου, συμφωνήσαμε (και οι τρεις μαζί αυτή τη φορά) να πάμε για βραδινό στην πόλη. Αυτή τη φορά, το Ιταλικό που μου σύστησε τηλεφωνικά, συνάδελφος Ρεθυμνιώτης ήταν πολύ καλό!

Η δεύτερη μέρα είχε τον αγώνα χρονομέτρου. Από το πρωί, σε όλο τον παραλιακό δρόμο κυκλοφορούσαν περιπολικά και φορτηγά της αστυνομίας που απομάκρυναν και τα τελευταία αυτοκίνητα (είχαν βάλει ειδοποιήσεις στα παρμπροζ από την προηγούμενη). Εντυπωσιάστηκα (και τις τρεις μέρες) από την κινητοποίησητων τοπικών αρχών και φορέων. Ήταν - νομίζω από τους βασικούς παράγοντες για την επιτυχία της διοργάνωσης. Περάσαμε το πρωινό χαλαρώνοντας στο ξενοδοχείο και από τις 13:00 και μετά ήμαστε στην εκκίνηση για προετοιμασία και ζέσταμα. Η διαδρομή ήταν ευθεία, με δύο αναστροφές και περιελάμβανε δυο γύρους. Συνολικά ~ 12 χλμ. Το οδόστρωμα κακό και ο αέρας αρκετός. Οι συμβουλές του Αλέξανδρου (έμπειρος και γνώστης) ήταν για υψηλό στροφάρισμα, προσοχή και ηρεμία στις αναστροφές, και κίνηση στη μία άκρη της διαδρομής για να αποφεύγουμε όσο το δυνατόν, τις σπηλιάδες από τη θάλασσα. Όλες αποδείχτηκαν σωστές και χρήσιμες.

Κατάφερα να κρατήσω μέσο cadence 100, τους σφυγμούς μου σταθερούς μεταξύ 174 - 180 και να τερματίσω σε 19' 34" (μ.ω.τ. 33.9 km/h). Έχοντας βάλει στόχο < 20 min, ήμουν και πάλι ικανοποιημένος από την προσπάθειά μου, αλλά το επίπεδο... 18ος μεταξύ των 19 που έτρεξαν (είχε και μερικούς που "λάκισαν"!). Μόνο το φίλο μου το Γιώργο πέρασα! Ενδεικτικά, οι κορυφαίοι χρόνοι ήταν 16΄15" με 16'30" και ο Αλέξανδρος (απείρως καλύτερος αθλητής από μένα) έκανε 17'15"! Σίγουρα, μια πιο εξειδικευμένη και πιο συστηματική προπόνηση, θα βελτίωνε τα νούμερά μου... (στόχος για το 2013!)

Η υπόλοιπη μέρα, είχε ανάπαυση στο ξενοδοχείο, πολύ ποδηλατική κουβέντα, φαγητό στον εξαιρετικό μπουφέ, γνωριμία, κουβέντα και ποτάκι με μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής ποδηλασίας, το Γιώργο Λεβεντάκη. Έναν όμορφο και καθαρό άνθρωπο.

Αλέξανδρος, Γιώργος και υπογράφων,
λίγο πριν την εκκίνηση της 3ης μέρας

Η τρίτη μέρα μας βρήκε από νωρίς στο γνωστό πια χώρο εκκίνησης (στην πλατεία Αγνώστου Στρατιώτη) μια και η εκκίνηση του τρίτου και πιο δύσκολου αγώνα, αυτού της αντοχής 65 χλμ. ήταν προγραμματισμένη για τις 11:00).

Έχοντας καταλάβει το επίπεδο, ήξερα τι να περιμένω... Έβαλα πείσμα να μείνω με το πρώτο γκρουπ μέχρι την 1η ανηφόρα και το κατάφερα. Κόλλησα σε όλα τα ντεμαράζ που έγιναν, διατηρώντας την ψυχραιμία μου, σφίγγοντας τα δόντια και εκμεταλλευόμενος οποιαδήποτε ρόδα έβρισκα μπροστά μου... Μέση ταχύτητα σε αυτά τα πρώτα 10 χλμ.: ~ 42 km/h!!! Και έμεινα εκεί! Είμαι περήφανος γι' αυτό! Φυσικά, όταν η κλίση έπιασε το 4 - 7 % ήταν αδύνατο να παραμείνω! Κράτησα όμως τους παλμούς μου ψηλά, το cadence μου στο 90, και τρώγοντας κάθε 30' μπόρεσα να κλείσω το πρώτο lap (32 km) με μ.ω.τ. 32 km/h. Γκρουπαρίστηκα με το Γιώργο, έναν Ιταλό και έναν Ρώσο για αρκετή ώρα και παρόλο που ο 2ος γύρος πήγαινε πιο αργά, άρχισα να "βλέπω" τερματισμό!

Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη μέσα από χωριά της περιοχής του Ρεθύμνου. Αλλά ακόμα πιο όμορφη γινόταν από τον κόσμο που ήταν παντού, χειροκροτούσε, φώναζε μπράβο (περισσότερο στους Έλληνες ;-)) και έδινε κουράγιο! Οι εθελοντές και οι συνοδοί ήταν υπέροχοι. Ακόμα και όση ώρα έμεινα μόνος μου (και ήταν αρκετή μέχρι να ξανα-γκρουπαριστώ) είχα μονίμως δίπλα μου μηχανάκι που με κάλυπτε και αν χρειαζόταν μου άνοιγε δρόμο!

Θα ήθελα να είχα τερματίσει σε λιγότερο από 2 ώρες, αλλά δεν τα κατάφερα... Δεν είχα ούτε τα πόδια ούτε τα πνευμόνια! Ο χρόνος μου,  2h 5' 50" δεν ήταν αρκετός να με ξεκολλήσει από την τελευταία θέση της κατηγορίας μου (άφησα κάποιους πίσω μου, αλλά από άλλες κατηγορίες - και βέβαια μην ξεχνάμε κι αυτούς που δεν τερμάτισαν, ναι είχε και τέτοιους, ακόμα και στη δική μου κατηγορία). Αυτή τη φορά με πέρασε κι ο φίλος μου ο Γιώργος (για 2' 16")! Αναμενόμενο, αφού είναι καλύτερος από μένα στην αντοχή και στις ανηφόρες! Αυτό που ίσως δεν ήταν αναμενόμενο, αλλά είπαμε το επίπεδο ήταν υψηλό, ήταν ότι ακόμα κι ο Γιώργος, δεν κατάφερε να περάσει στην κατηγορία του, κανέναν άλλον! Ο χρόνος του 1ου ήταν 1h 40' και των περσσότερων κάτω από 1h 50'. Είπαμε, στόχοι για του χρόνου ;-)

Χανιά

Μετά από ντουσάκι και μάζεμα ρούχων και ποδηλάτων, αναχωρήσαμε από το Ρέθυμνο κατά τις 14:00, με προορισμό τις Πηγές Αργυρούπολης, κοντά στην Επισκοπή. Αν ποτέ βρεθείτε στην περιοχή, πηγαίνετε για κρεατοφαγία στην περιοχή και θα με θυμηθείτε! Παρέα μας και ο Γιώργος (Λεβεντάκης) με τη σύζυγο, για ακόμα λίγη ποδηλατική και όχι μόνο κουβέντα.


Το τριήμερο ολοκληρώθηκε με περίπατο στα Χανιά, και παγωτό στον "Ιταλό" (σημειώστε το) πριν επιβιβαστούμε στο καράβι μας. Εκεί (ξανα)φάγαμε και αφου χτυπήσαμε από 3 - 4 τσικουδιές, τιμήσαμε την καμπίνα μας μέχρι τις 6:00 το πρωί της Δευτέρας, που μας βρήκε στον Πειραιά. 

Χανιά

Απολογισμός
Μια διαφορετική - για μένα - ποδηλατική εμπειρία, που σίγουρα άξιζε. Διοργάνωση άλλου επιπέδου από αυτές που είχα δει μέχρι τώρα, και γνωριμία με ανθρώπους του χώρου που μπορούν να διδάξουν πολλά.
Κρατάω, την καλή προσπάθεια που έκανα και τα αξιοπρεπή αποτελέσματα, αφού δεν ήμουν μίλια μακριά, πίσω και μόνος μου! Σίγουρα θα ήθελα να γίνω πιο ανταγωνιστικός στο μέλλον, πάντα διατηρώντας προσωπικές και άλλες ισορροπίες.
Η καλή παρέα, του Γιώργου (Καραγιάνη) και του Αλέξανδρου (Κωστόπουλου) (αλλά και του Παντελή (Πατέλου) και του Γιώργου (Λεβεντάκη)) ήταν απαραίτητες προϋποθέσεις για να ευχαριστηθώ και να απολαύσω το εγχείρημα!