16 Σεπ 2012

Brevet Αττικής

Από πέρσι, όταν ανακοινώθηκε το πρόγραμμα των brevet για το 2012, είχαμε πει ότι ως Ble Cycling Club θα βοηθάγαμε στην οργάνωση του brevet της Αττικής. Ένα brevet που θα γίνει στις 22/9/12, διοργανωμένο από την ΠΕΠΑ, ακριβώς στο τέλος της εβδομάδας χωρίς αυτοκίνητο (που αρχίζει αύριο). Στόχος της συγκεκριμένης διοργάνωσης είναι να κάνει τα brevet γνωστά σε ευρύτερο κοινό και να δώσει την ευκαιρία να δοκιμάσει. Γι' αυτό είναι μέσα στην Αττική, με εύκολη πρόσβαση και πολλές λύσεις σε περίπτωση που κάποιος αποφασίσει να σταματήσει, με λίγα υψομετρικά και χωρίς κόστος συμμετοχής (αν και δε νομίζω ότι τα 5€ του κόστους συμμετοχής των υπολοίπων brevet, αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα).

Σήμερα λοιπόν ήταν η "πρώτη φάση" υλοποίησης της βοήθειας για τη διοργάνωση αυτού του "εορταστικού" brevet. Όλοι όσοι θα έχουν ρόλο υποστήριξης την επόμενη εβδομάδα, εφόσον ήθελαν να πάρουν homologation για το συγκεκριμένο brevet, είχαν την ευκαιρία να το κάνουν σήμερα.

Το σημείο εκκίνησης είναι εδώ Πρόσβαση από το Θησείο μέσω Ηρακλειδών και Ακάμαντος. Πρόσβαση από Ακρόπολη μέσω Ροβέρτου Γκάλι, Γαριβάλι κλπ. (περιφερειακού Φιλοπάππου). Στάθμευση αυτοκινήτων κυρίως επί της οδού Στησικλέους ή στα γύρω στενά. 

Το σημείο τερματισμού είναι το ίδιο (σε αντίθεση με μας, σήμερα, που τερματίσαμε στην Τεχνόπολη - μην μπερδευτείτε από τα τελευταία μέτρα των gpx αρχείων που πιθανώς θα βρείτε από όσους κατέγραψαν τη διαδρομή σήμερα). 

Έτοιμοι για την εκκίνηση

Συνάντηση στις 6:45 στο σημείο εκκίνησης, και μετά τις απαραίτητες ετοιμασίες, μια γρήγορη κουβέντα για το σχεδιασμό των απαραίτητων ενεργειών για την επόμενη βδομάδα, που περιμένουμε πολύ κόσμο. Εκκίνηση στις 7:00 και όλοι μαζί, κάπου 20 άτομα, με τακτικές αλλαγές και υποδειγματική κίνηση σε δυάδες (η εμπειρία του group είναι εμφανής) φτάνουμε στο Σούνιο σε 2h 20min.

Γι' αυτό το πρώτο κομμάτι, μέχρι το Σούνιο, τα μόνα σημεία που χρήζουν αναφοράς για όσους πρόκειται να δοκιμάσουν τη διαδρομή την επόμενη βδομάδα, είναι  οι πρώτες δυο στροφές (αριστερή και δεξιά) ώστε να βγεί κανείς πάνω στη γέφυρα που βγάζει στη Θησέως. Θα υπάρχουν άνθρωποι που θα δείχνουν το δρόμο, οπότε μην ανησυχείτε! Το υπόλοιπο, είναι η Θησέως (θα είναι πιθανότατα με λίγη κίνηση) και η γνωστή παραλιακή. Μην ξεχαστείτε όμως... Άλλο η βόλτα στην παραλιακή (με επιστροφή από τον ίδιο δρόμο και 100 - 120 χλμ. συνολικά, και άλλο να φτάσετε στο Σούνιο και να έχετε κάνει λιγότερο από το 1/3 της διαδρομής. Εγκράτεια λοιπόν, διαχείριση ενέργειας και συχνό φαγητό! 1ο control, στην κορυφή της μικρής ανηφόρας, στην καφετέρια.
Πειθαρχία, δυάδες, σβέλτος ρυθμός και καλός καιρός.  Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Η συνέχεια μετά το Σούνιο είχε συμφωνηθεί να είναι σε περισσότερα του ενός γκρουπ. Αλλά βέβαια μέχρι τον περίφημο φούρνο (λίγα χιλιόμετρα μετά το Σούνιο) πήγαμε όλοι μαζί, όπου έγινε ο πρώτος ανεφοδιασμός σε νερό και συμπληρώθηκε (για μένα) από 3 ολόφρεσκα και ζεστά τυροπιτάκια! Στη συνέχεια, επέλεξα να μείνω στο πρώτο, το γρήγορο γκρουπ, μέχρι κάποιο σημείο της Λαυρίου. Μετά αποφάσισα ότι ο ρυθμός ήταν πιο τσιμπημένος απ' ό,τι ήθελα και αποφάσισα να μείνω πιο πίσω, περιμένοντας το 2ο γκρουπ. Αλλά ένα λαθάκι μου περιέπλεξε τα πράγματα... Το gpx αρχείο που είχα στο Garmin, ναι μεν μπορούσα να το δω, αλλά όταν ζήταγα navigation, το Garmin κόλλαγε. Το αποτέλεσμα ήταν ότι πέρασα τα φανάρια στα οποία έπρεπε να στρίψω αριστερά προς Καλύβια.

Προσέξτε μη σας παρασύρει η ευθεία της Λαυρίου... Κάποια στιγμή πρέπει να στρίψετε αριστερά προς Καλύβια και από 'κει να κινηθείτε προς Κορωπί. Παρόλο που μπορείτε να μπείτε στο Κορωπί και από επόμενες διασταυρώσεις, είναι πολύ καλύτερα να ακολουθήσετε με ακρίβεια τη διαδρομή. Ο δρόμος είναι πολύ πιο ήσυχος και θα ποδηλατίσετε πολύ πιο χαλαρά. Μπαίνοντας στο Κορωπί (από τη σωστή διαδρομή), στην αρχή της Βασ. Κων/νου θα σας περιμένει το 2ο control! 

Επίσης, είναι βασικό να πάτε στη Λαυρίου γκρουπαρισμένοι και με αλλαγές. Αλλιώς, ο αέρας θα σας εξαντλήσει! Όσοι μείνουν μόνοι τους στη Λαυρίου, θα ταλαιπωρηθούν!  

Ευτυχώς για μένα, συνέβησαν τα ακόλουθα:
  1. Όταν αποφάσισα να αποκοπώ από το 1ο, γρήγορο γκρουπ, το ίδιο έκανε και ο Βασίλης (Πετρόπουλος) και έτσι κάναμε καλή παρέα, σε όλο το υπόλοιπο brevet (thanks Βασίλη!)
  2. Βλέποντας ότι το Garmin δεν μπορούσε να αναλάβει το navigation, έκανα fall-back στη backup λύση: το roadbook. 
  3. Βλέποντας ένα Everest επί της Λαυρίου, πρότεινα (και ο Βασίλης συμφώνησε αμέσως) μια γρήγορη στάση για κρύο νερό και ένα καφεδάκι στα όρθια!
  4. Εκεί, στο Everest κατάλαβα ότι έχουμε περάσει (ευτυχώς κατά 1 χλμ. μόνο) τη διασταύρωση προς Καλύβια που ανέφερα πριν. 
  5. Όσο ρουφάγαμε τα καφεδάκια μας εμφανίστηκε ο Σταύρος με την (μοναδική σε αυτό το brevet) κοπελιά, τη Βασιλική. Και οι δύο έμελλε να μείνουν μαζί μας για όλο το υπόλοιπο brevet!
Όντας 4 συνολικά, μπορέσαμε εύκολα να καλύψουμε το επόμενο κομμάτι της διαδρομής.Να "σφραγιστούμε" στο 2ο control, να φτάσουμε στα Σπάτα και από κει να βγούμε στη Μαραθώνος. Κάπου εκεί ένιωσα την ... ακατανίκητη ανάγκη για μια κρεμούλα από το σεσημασμένο γαλακτοπωλείο επί της Μαραθώνος. ΟΚ, Παλαμάς δεν είναι, αλλά είναι καλούτσικη!

Η Μαραθώνος θέλει κάποια προσοχή και πιθανώς να πρέπει να κάνετε μονή σειρά σε κάποια σημεία. Επίσης προσέξτε την κίνηση μέσα στη Νέα Μάκρη. Ανοίγουν πόρτες και πετάγονται ατζαμήδες οδηγοί από παντού! Κάτι αντίστοιχο έγινε και στην Παλλήνη, στην επιστροφή μας.

Φτάνοντας στο Σχοινιά συνεχίσαμε προς την παραλία και ανεβήκαμε προς τα Δικαστικά. Μια μικρή αλλά "σκληρή" ανηφόρα που σε φέρνει σε ένα σημείο με ωραία θέα (όπου και "σφραγίσαμε"). Όπως όμως μάθαμε μετά, τελικά το 3o control θα γίνει στην ευθεία, στο τέρμα του δρόμου, οπότε ΜΗΝ ανεβείτε αυτή την ανηφορίτσα, ΔΕΝ χρειάζεται!

Αναστροφή της 4μελούς παρέας και ξεκίνημα της επιστροφής. Αλλά στο Κωπηλατοδρόμιο είχαμε συμφωνήσει στάση / παράκαμψη! Βλέπετε ο υπογράφων έχει γιο, ποδηλάτη, αθλητή της ΑΕΚ, που λάμβανε μέρος στο τοπικό πρωτάθλημα. Δεν μπορούσε να περάσει τόσο κοντά από το γιο και να μην σταματήσει να του πει ένα "καλή επιτυχία" (ακόμα)! Για καλή μου τύχη, η υπόλοιπη παρέα δεν είχε καμία αντίρρηση για την παράκαμψη (ευχαριστώ παίδες!). Και όπως αποδείχτηκε, δεν μας βγήκε σε κακό γιατί όταν ξανα-ξεκινήσαμε (μετά από 15 - 20 λεπτά περίπου), προλάβαμε, μετά από λίγο, το κυρίως Ble group! Ήταν πίσω μας κάπου 20 λεπτά κι έτσι η παράκαμψή μας ήταν ό,τι χρειαζόταν για να βρεθούμε όλοι μαζί και να συνεχίσουμε παρέα. Τα σχόλια περιττά: τυχεροί που βρήκαμε μεγάλο  γκρουπ και θα πηγαίναμε ξεκούραστα, τυχεροί που είχαμε τον Παναγιώτη να καθορίζει το ρυθμό όταν κάποιος πήγαινε να "ξεφύγει", τυχεροί που είχαμε τον αέρα πρίμα! Και βέβαια, το κέφι και η διάθεση για πειράγματα, στο ζενίθ!

Μερικές συμβουλές για την είσοδο στην Αθήνα: Στο Σταυρό (Αγ. Παρασκευή) πηγαίνετε από το πλάι της γέφυρας. Μη διανοηθείτε να περάσετε από κάτω! Στο Hilton, συνεχίστε επί της Β. Κων/νου. Αφού περάσετε μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο, κάντε λοξά δεξιά (προς Στύλους Ολ. Δίος), μετά ανεβείτε τη Δ. Αεροπαγίτου (πεζόδρομο μπροστά από την Ακρόπολη), κατηφορίστε προς τις καφετέριες του Θησείου (Απ. Παύλου) για να φτάσετε στην πλατεία Θησείου που είναι το σημείο τερματισμού!

Ο δικός μας τερματισμός, ήταν ο πιο χλιδάτος που μου έχει τύχει σε brevet, αφού φτάναμε στην είσοδο της Τεχνόπoλης, λέγαμε "ΠΕΠΑ" για να μας αφήσουν να μπούμε "καβάλα", κάναμε επίδειξη τεχνικής, ισορροπίας και άνεσης ανάμεσα στους επισκέπτες του Athens Bike Festival που μας κοίταγαν με θαυμασμό και θεωρώντας μας ένα ακόμα happening της έκθεσης (μαζί με τους παλαβούς που κάνανε ακροβατικά πάνω σε ξύλινες εξέδρες και ράμπες) και τερματίζαμε στο βάθος, στο περίπτερο της ΠΕΠΑ. Εκεί δώσαμε κάρτα, πήραμε γλυκό, βγάλαμε φωτογραφίες, μοιράσαμε φυλλάδια της ΠΕΠΑ και των Ble, και αφού ξεκουράσαμε τις μουδιασμένες πατούσες μας, ξεκινήσαμε την επιστροφή προς τα σπίτια μας!

Συνολικά, ένα ακόμα υπέροχο brevet και μπράβο στο Χάρη που το σκέφτηκε και το σχεδίασε. Ελπίζω την επόμενη βδομάδα να πάνε όλα καλά και να αποκτήσουν τα brevet κι άλλους φίλους! Μόνο μου παράπονο είναι ότι δεν προβλέπεται μετάλλιο για το συγκεκριμένο... Τουλάχιστον κανένα αναμνηστικό θα πάρουμε θείε Χάρη;

Από εδώ  μπορείτε να διαλέξετε Export GPX (δεξιά, πάνω από το χάρτη) και να έχετε ένα ΣΩΣΤΟ αρχείο της διαδρομής!


3 Σεπ 2012

Brevet Λάρισας

Τέμπη
Για άλλη μια χρονιά, η επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές σηματοδοτήθηκε από μια "εκδρομή" στη Θεσσαλία, για συμμετοχή στο brevet της Λάρισας.

Μια και η οικογένεια συμφώνησε να ακολουθήσει, κανονίστηκε η διαμονή στο Divani της Λάρισας. Το καλύτερο ξενοδοχείο της πόλης, όπου μας περιποιήθηκαν εξαιρετικά. (Διόρθωσαν το λάθος που είχαν κάνει στην κράτηση, παρέχοντάς μας - για το 2ο βράδυ - δίχωρη σουίτα στην τιμή του δίκλινου. Σούπερ ευχαριστημένος ο μικρός, που είχε δικό του δωμάτιο!)

Η Ble παρέα, είχε τον cosmo και τον vaggelis73 που τους είδαμε λίγο (μια και είχαν πιο "σφιχτό" πρόγραμμα, αλλά και τον pc997 με τον dimzaf, που ακολούθησαν παρόμοιο πρόγραμμα με το δικό μου. Παρασκευή βράδυ φορτώσαμε υδατάνθρακες στην πλατεία Ταχυδρομείου (με ατάκα της βραδιάς - αλλά και ολόκληρου του brevet μάλλον - το σπαγκέτι αλλά-πιάτα!!! - λεπτομέρειες από κοντά!) και Σάββατο πρωί ήμασταν στην εκκίνηση, στην πλατεία Αγ. Βησσαρίωνα. Δεν κοιμήθηκα καλά το βράδυ και αισθανόμουν "κάπως" το πρωί. Στη διαδρομή, προς το μεσημεράκι, με πιάσανε και κάτι χασμουρητά!

Κλασσικά σβέλτος ρυθμός στα πρώτα επίπεδα χιλιόμετρα και σχηματίστηκε ένα ενιαίο γκρουπ με όλους τους συμμετέχοντες. Ήμουν προσεκτικός, έχοντας πάντα το νου μου στο ποιοι είναι γύρω μου και έχοντας πάντα "escape route" (μια από τις πολλές συμβουλές που έχω διαβάσει και εφαρμόζω - να ξέρω πάντα, προς τα που θα κινηθώ, αν ο δρόμος μπροστά μου ξαφνικά "κλείσει"). Είχα πολλούς άγνωστους γύρω μου και αποφάσισα να έχω την προσοχή μου τεταμένη, σα να είμαι σε προ-εκκίνηση αγώνα. Δυστυχώς, αποδείχτηκε ότι είχα δίκιο. Κάτι συνέβη στις πρώτε σειρές του group και  ξαφνικά είδα μπροστά μου ένα σωρό από ποδήλατα και ποδηλάτες, με παγούρια και τρόμπες να πετάγονται αριστερά-δεξιά. Έφυγα αριστερά (στο αντίθετο ρεύμα που εκείνη τη στιγμή ήταν άδειο και ήταν το "escape route" μου) και βγήκα αλώβητος. Υπήρξαν 3 - 4 τραυματισμοί, ευτυχώς κανείς σοβαρός.

Μετά τη στάση όλου του γκρουπ και αφού σιγουρευτήκαμε ότι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε σε κάτι άλλο, συνεχίσαμε, αυτή τη φορά σε μικρότερα γκρουπ. Με Βαγγέλη (Τασιόπουλο), Δαμιανό, Ηλία (Τσέλιγκα) και μερικά ακόμα παιδιά, ο Περικλής, ο Δημήτρης κι εγώ φτάσαμε γρήγορα στη βάση της πρώτης ανάβασης. Εκεί εφαρμόσαμε την τακτική που πρότεινε ο Βαγγέλης: ξεκινήσαμε αργά και μετά κόψαμε (χαχαχα)!  Ο καθένας με το ρυθμό του: ο Δημήτρης πιο αργά απ' ό,τι μπορούσε γιατί τον είχα τρομοκρατήσει με την περιγραφή της 2ης ανηφόρας :-), ο Περικλής αργά γιατί τόσο μπορούσε λόγω απροπονησιάς κι εγώ πιο αργά απ' ό,τι μπορούσα γιατί νύσταζα! Μια χαρά, απόλαυσα και το τοπίο, πρόσεξα πράγματα στη διαδρομή που δεν είχα προσέξει πέρσι και πρόπερσι, θυμήθηκα τα σημεία που είχα ξε-καβαλήσει πρόπερσι και χάρηκα με την ποδηλατική πρόοδο που έχω σημειώσει αυτά τα χρόνια. Το 2010, περπάτησα πολύ στο ίδιο brevet και τερμάτισα μετά από 12 ώρες. Φέτος σε λιγότερες από 11 ώρες, έχοντας κάνει και δυο ώρες σε στάσεις!

Η κρέμα Παλαμά περίμενε δροσερή και φρέσκια στο 1ο control, στο Σκλήθρο και ήταν (ή μου φάνηκε) ακόμα καλύτερη από πέρσι. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχα εφαρμόσει "διατροφικό σχήμα" 45 λεπτών. Μισή μπαρίτσα ή μισό τοστάκι κάθε 45'. Ήταν ένα σχήμα που δοκίμασα για πρώτη φορά, μια και μέχρι τώρα έτρωγα μια μπάρα ή κάτι αντίστοιχο κάθε 75 - 90 λεπτά. Το νέο σχήμα φαίνεται να δουλεύει πολύ καλύτερα. Το συνέχισα με απόλυτη επιτυχία (σε καμία στιγμή δεν αισθάνθηκα να αδειάζω από ενέργεια) σε όλο το brevet και θα το καθιερώσω από δω και πέρα! Είναι λίγο πιο πολύπλοκο να θυμάσαι τι ώρα πρέπει να (ξανα)φας, αλλά αξίζει.

Ανασυγκρότηση της τριάδας στο control, και συνέχεια προς την παραλία. Είχα ξεχάσει ότι εκτός από την κατηφόρα έχει και κάτι ανηφοράκια όταν φτάνεις κοντά στη θάλασσα... Η συμβουλή μου προς το Δημήτρη ήταν με βάση την εμπειρία μου από το GBI και βέβαια την εφάρμοσα κι εγώ. Συνεχές στροφάρισμα, τόσο στα μικρά ανηφοράκια όσο και στις παραλιακές ευθείες. Κι όταν λέω στροφάρισμα, εννοώ 85 - 95! Αυτό σημαίνει συχνές αλλαγές ταχυτήτων, πιο συχνές απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει στην παραλιακή, αλλά είναι απαραίτητο, αν θέλει κανείς να κρατήσει τα πόδια του φρέσκα. Οι δυο μας (ο Περικλής χαλάρωνε συνήθως λίγο πιο πίσω) καλύψαμε όλο το κομμάτι μέχρι τον Πλαταμώνα, κάνοντας μόνο μια σύντομη στάση σε μια από τις πολλές (ευτυχώς) βρύσες που βρήκαμε στο δρόμο (στην Κουτσουπιά αν θυμάμαι καλά).

Στον Πλαταμώνα, η στάση για μακαρονάδα ήταν προαποφασισμένη και ο Περικλής έφτασε ακριβώς την ώρα που ήρθαν και τα πιάτα μας (εννοείται ότι του είχαμε παραγγείλει μόλις φτάσαμε με το Δημήτρη!). Με μπόλικους υδατάνθρακες καβάτζα, ξεκινήσαμε προς Π. Παντελεήμονα. Όπως τη θυμόμουνα ήταν αυτή η ανηφόρα: σκληρή και με ήλιο! Η απογοήτευση ήταν η βρύση στον Π. Παντελεήμονα που έβγαζε ζεστό νερό! Από κει και πάνω, το στροφάρισμα πήγε μια χαρά, η φύση ήταν όπως πάντα στον Όλυμπο, μαγευτική και στα 900 μ. υψόμετρο καταφέραμε επιτέλους να βρούμε κάπως δροσερό νερό! Εκεί έδωσα κι ένα μαγνήσιο (μπουκαλάκι) σε συν-ποδηλάτη που είχε αρχίσει να υποφέρει από κράμπες. Με πρόλαβε αργότερα, στην Καλλιπεύκη, στο control (έφτασε την ώρα που έφευγα), για να μου πει ότι τον έσωσα και να μου ζητήσει να μου πληρώσει το μαγνήσιο (χαχαχα)!

Η "μουσική επένδυση" στις δύο ανηφόρες, από το αγαπημένο μου iPod ήταν ό,τι χρειαζόταν για να ολοκληρωθεί η ποδηλατκή απόλαυση. Χωρίς άγχος και πίεση, με συνεχές στροφάρισμα, φαγητό και νερό, μουσική στ' αυτιά, καταπράσινα, πανύψηλα κωνοφόρα δέντρα να σε περιστοιχίζουν... τι άλλο να ζητήσεις; Ε, δε θα έλεγα όχι σε μια ακόμα κρεμούλα Παλαμά! Η οποία βεβαίως με περίμενε στο 2ο control, στην Καλλιπεύκη! Όπως είπε και ο john, μάλλον για το φαΐ πήγαμε στο brevet!

Η συνέχεια εξίσου απολαυστική, με το Δημήτρη να αντέχει την πολυλογία μου, να κάνουμε εξαιρετικές αλλαγές (πού 'σαι DS να μας καμαρώσεις!) και να μαζεύουμε τα χιλιόμετρα εύκολα και γρήγορα. Όλα αυτά βέβαια, μετά την κατάβαση του Ολύμπου, όπου χωρίς να πιέσουμε καθόλου - αντιθέτως ήμασταν πολύ προσεκτικοί - πιάσαμε κάτι διαστημικές ταχύτητες (92 km/h έγραψε peak το Garmin!). Είχαμε και κάτι ενδιαφέρουσες συναντήσεις με πουλάρια (πανέμορφο το σκηνικό με τον καλπασμό μπροστά μας!), με μοσχάρια (λίγο λοξά με κοίταγε ένας ταύρος που στεκόταν στη μέση του δρόμου και δεν ήξερα από πού να περάσω χωρίς να τον ταράξω) και με κατσίκια (αυτά έτρεχαν σαν παλαβά αριστερά-δεξιά μόλις μας έβλεπαν και δεν ξέραμε από πού θα μας έρθει η μετωπική!). Ευτυχώς ΔΕΝ συναντήσαμε τα τσομπανόσκυλα! Εννοείται ότι δεν παρέλειψα να ενημερώσω την παρέα μου για τον "οίκο" λίγο έξω από τη Λάρισα, και να του προτείνω μια γρήγορη στάση, την οποία - ευτυχώς - αρνήθηκε!

Μ' αυτά και μ' αυτά, περάσαμε και τα τελευταία - λίγο άχαρα - χιλιόμετρα και φτάσαμε στον τερματισμό όπου μας περίμενε (τι άλλο) φαί! Ένα εξαιρετικό μιλφέιγ από τον Κωνσταντινίδη ήταν το "μετάλλιο" υποδοχής από τη διοργάνωση! Η σύντροφος και ο μικρός ήταν εκεί, στον τερματισμό, να με υποδεχτούν, να με συγχαρούν και να με... βοηθήσουν με το μιλφέιγ, γιατί πόσο να φάω ο άνθρωπος!

Η βραδινή έξοδος αποκατάστασης ήταν και πάλι με την οικογένεια, αλλά και τον Περικλή με το Δημήτρη, στον "Μπακαλόγατο" όπου οι μεζέδες και τα κρεατικά ήταν εξαιρετικά. Η Κυριακή ήταν αφιερωμένη σε εκδρομή στο κάστρο του Πλαταμώνα και στον Όλυμπο, με την οικογένεια και η επιστροφή στην Αθήνα την Κυριακή το απόγευμα με βρήκε γεμάτο κούραση, αλλά και νέες, όμορφες εμπειρίες και εικόνες!

Για άλλη μια χρονιά, περάσαμε πολύ καλά στη Λάρισα και ευχαριστηθήκαμε ποδήλατο στον Όλυμπο και στις γύρω περιοχές! Να 'μαστε καλά και του χρόνου!

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...