27 Μαΐ 2012

Brevet Θήβας

Αν κάποιος είχε την υπομονή και τη διάθεση να διαβάσει το "οδοιπορικό" από το brevet της Θήβας του 2011, που έγραψα πέρσι τέτοιον καιρό (περίπου - ένα μήνα αργότερα είχε γίνει), θα μάθαινε για την ανηφόρα της Αγίας Άννας και για το πώς "φοβόμουνα" αυτή την ανάβαση. Θα διάβαζε ακόμα για την πτώση μου και το ράγισμα που έπαθα και για το πώς συνέχισα με "κλειδωμένο" χέρι και τερμάτισα ένα από τα πιο επώδυνα brevet της προσωπικής μου ποδηλατικής ιστορίας.

Χθες λοιπόν, επέστρεψα στη Θήβα, για 2η φορά. Παρέα με το Γιώργο και τον Πέτρο ξεκινήσαμε πριν το ξημέρωμα, για να είμαστε στη Θήβα στις 7:15, να ετοιμαστούμε με την ησυχία μας και να πάρουμε εκκίνηση. Πανηγύρι από τα λίγα στην εκκίνηση, με κάπου 150 ποδηλάτες, 20 Ble μέλη και αντίστοιχες Ble φανέλες, πολύ κέφι, φωτογραφίες (μάλλον λίγες) και ... μια πρόταση γάμου! Ο Σκυριανός, όχι μόνο έπεισε τη φίλη του να τον ακολουθήσει στο brevet, αλλά της έκανε πρόταση γάμου πριν την εκκίνηση! (είπε ναι!). Συγκινητικό και πρωτότυπο. Εύχομαι κάθε ευτυχία!

Στα πρώτα εύκολα χιλιόμετρα, ο σχηματισμός ενιαίου γκρουπ των Ble ήταν εύκολος. Φάνηκε όμως νωρίς ότι αυτό δε θα μπορούσε να διατηρηθεί για πολύ... Άλλωστε η εμπειρία μου έχει δείξει ότι στα brevet (όπου ο καθένας αποφασίζει από πριν, τι είναι το καλύτερο για τον εαυτό του και τι πλάνο θέλει να ακολουθήσει) τα μεγάλα γκρουπ διαλύονται εύκολα και τα "μεγαλεπίβολα" σχέδια καταρρέουν εξίσου εύκολα! Σε λίγες και συγκεκριμένες περιπτώσεις (π.χ. 300άρι Αταλάντης) έχουν μείνει μεγάλα γκρουπ μαζί για πολλά χλμ. Το φουίτ του Γιώργου στα πρώτα χλμ. λειτούργησε ως καταλύτης. Το σκεπτικό μου ήταν ότι αφού ο Γιώργος είναι γρήγορος και δυνατός, ένας ακόμα εξίσου δυνατός αρκούσε να μείνει μαζί του, για να μας φτάσουν αργότερα. Ο Χρήστος ήταν ο κατάλληλος. Όμως μαζί με το Χρήστο σταμάτησε ο Γιώργος (Σούλης) και ο Πέτρος. Δεν χρειαζόταν...

Όπως και να 'χει, σημασία έχει να περνάμε καλά και να απολαμβάνουμε κάθε ποδηλατικό χιλιόμετρο! Οπότε καλά έκαναν οι φίλοι μου που το "πάτησαν", αφού αυτό ήθελαν να κάνουν!  Για μένα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό σήμαινε:

  1. Να απολαύσω τα τοπία της διαδρομής και να "ρουφήξω" όσο περισσότερες εικόνες από την περιοχή, αφού είχα το περσινό απωθημένο (που είχα κάνει τα 150 τελευταία χιλιόμετρα θολωμένος, με αφόρητους πόνους και ελαφρά σουρωμένος). 
  2. Να σιγουρευτώ ότι θα έχω σωστή ενυδάτωση και σωστό φαγητό σε όλη τη διάρκεια.
  3. Να κρατήσω τα πόδια μου όσο πιο ξεκούραστα γινόταν μέχρι το 125 χλμ που άρχιζε η ανάβαση της Αγίας Άννας.
  4. Να μείνω με παρέα σε ΟΛΗ τη διαδρομή
Σήμερα, κάνοντας τον απολογισμό μου, είμαι στην ευχάριστη θέση να πω πως πέτυχα όλους τους παραπάνω στόχους! 

Διαδρομή

Εκτός από το πρώτο κομμάτι (δίπλα στην Υλίκη και στα παράλια του Βόρειου Ευβοϊκού) που είναι κατ' εξοχήν όμορφο, υπάρχουν και πολλά ακόμα κομμάτια με ενδιαφέρον:
  • Ανθισμένα λιβάδια, αρδευτικά κανάλια με γεφυράκια, καλλιέργειες, κλπ.
  • Ακόμα και το τελευταίο κομμάτι της ανάβασης προς την Αγία Άννα έχει ομορφιά.
  • Πολλά μικρά χωριά που ζουν στο δικό τους ρυθμό.
  • Η γρήγορη κατάβαση προς την εθνική Λιβαδειάς - Θήβας έχει επίσης όμορφα κομμάτια (αν και είναι δύσκολο να τα χαζέψεις, κατεβαίνοντας με 50 - 60 km/h!
Υπάρχουν βέβαια και κάποια δύσκολα και άχαρα κομμάτια, αλλά σε γενικές γραμμές, το brevet αυτό είναι όμορφο και αυτή η εποχή είναι μάλλον η καλύτερη για να γίνεται!

Φαγητό-Ποτό

Έχοντας μια πρόσφατη εμπειρία σουρώματος, είχα πει ότι θα πρέπει να είμαι προσεκτικός με το θέμα! Κάθε μια ώρα αυστηρά λοιπόν, είχε μασούλημα:
  • Οικιακή μπάρα
  • Τοστάκι
  • Μπανάνα
  • Πατατάκια + Κέικ
  • Κρεμούλα
  • Μακαρονάδα με κιμά (στο 3ο control!)
  • Κρουασάν
  • Επιπλέον, ένα τζελάκι (μαντέψτε πού!), ένα Red Bull (πρώτη φορά ήπια!), μερικές γουλιές Coca Cola, πολύ νερό, και πολύ ισοτονικό
Με εξαίρεση την ευθεία πριν τη Θήβα, που κόντεψα να ξεχαστώ και ευτυχώς μου το θύμισε ο Πέτρος (thanks boy!) σε καμία άλλη στιγμή δεν ένιωσα έλλειψη ενέργειας. 


Φρέσκα πόδια για την Αγία Άννα

Μένοντας συνεχώς σε γκρουπ, με στροφάρισμα στο 80 - 90 και με κράτημα ρυθμού στα ανηφοράκια, κατάφερα να φτάσω στην Αγία Άννα με το ηθικό ακμαίο και με τα πόδια φρέσκα. Τα  95 κιλά μου είναι αμείλικτα σε τέτοιες κλίσεις, αλλά με 34-25 και 40 στροφές, ο ντιζελοκινητήρας με ανέβασε! Μια στάση στη σκιά, κάμποσο έξτρα νερό από τη διοργάνωση και όλα μια χαρά!

Hints για την ανάβαση με ζέστη:

  • Μερικές πιτσιλιές νερό στο κεφάλι (πάνω από το κράνος) για να μουσκέψει το καπέλο ή η μπαντάνα και να μένει το κεφάλι δροσερό, κάθε 15-20 λεπτά.
  • Μια πιτσιλιά νερό στο σβέρκο και από μια σε κάθε γοφό
  • Όλο αυτό, οι παλιοί το λένε "ένα παγούρι για να πίνεις και ένα για να ρίχνεις πάνω σου"...
  • Με γνώμονα τον παλμογράφο - σταθερά στους 165 παλμούς - και με πίστη ότι οι μυς των ποδιών ΔΕΝ θα με προδώσουν (αφού είχαν αρκετά άλατα, από το ισοτονικό, από το τζελάκι και από τις αμπούλες μαγνησίου) ήμουν αισιόδοξος και έβαζα στόχο την επόμενη στροφή, το επόμενο "χάσιμο" του δρόμου.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΛΑ, ακόμα και στην ανάβαση αυτή! Καμία σχέση με την αγωνία, τον πόνο, τη θολούρα και το σούρωμα της αντίστοιχης περσινής προσπάθειας!

Παρέα

Εκτός από την ανάβαση (που ήμουν μόνο με τον Περικλή μερικά μέτρα μπροστά ή μερικά μέτρα πίσω, αλλά βασικά μόνος μου με το iPod μου) σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή ήμουν με γκρουπ, μικρότερο ή μεγαλύτερο! Με φίλους, που έχουμε κάνει πολλά χιλιόμετρα μαζί, που τους εμπιστεύομαι και με εμπιστεύονται, που τους σέβομαι και με σέβονται. Έτσι τα χιλιόμετρα πέρναγαν ευχάριστα. Και το "ομαδικό, μονή σειρά, με αλλαγές στο δίλεπτο", επί 34 χιλιόμετρα στην Ε.Ο. Λιβαδειάς - Θήβας, ήταν βάλσαμο! 

Συμπεράσματα - Μαθήματα
Αρχίζοντας από το τέλος:
  1. Το Ultragen recovery drink με γεύση εξωτικά φρούτα που με κέρασε η Χαρούλα φαίνεται να κάνει καλή δουλειά. Όχι μόνο την Κυριακή το πρωί αισθανόμουν φρέσκος και ορεξάτος, αλλά μου μείωσε σημαντικά και την πείνα (όπως αποδείχτηκε στην ταβέρνα στη Θήβα μετά τον τερματισμό!). Αναπληρώνει πρωτεΐνη και υδατάνθρακες!
  2. Οι κάλτσες συμπίεσης (compression socks) που μου δάνεισε ο Jakis κάνουν πολύ καλή δουλειά! Από βδομάδα, πάω για σχετική αγορά (και μάλιστα κολάν, όχι κάλτσες!). Μετά από 2 - 3 ώρες που τις φόρεσα, οι γάμπες μου ήταν "καινούριες"! Αυτό ακριβώς που χρειάζομαι για το GBI (8 μέρες συνεχόμενο ποδήλατο και δεν έχουμε και μασέρ μαζί!). 
  3. Χρειάζεται να βρω κάτι αλμυρό που να μπορώ να τρώω πάνω στο ποδήλατο. Θρεπτικές οι μπάρες, αλλά πολύ γλυκές!
  4. Γκρουπ, γκρουπ και πάλι γκρουπ! Απείρως πιο εύκολα τα χιλιόμετρα (καλά αυτό είναι παλιό, αλλά καλό είναι να το ξαναλέμε που και που...)
  5. Χωρίς μακαρονάδα, σωστό brevet δεν γίνεται!
  6. Οι αμπούλες μαγνησίου κάνουν καλή δουλειά, προστατεύοντας από τις κράμπες (ήπια μία την προηγούμενη το βράδυ και μία το πρωί.
  7. Τα μακαρόνια για πρωινό, επίσης κάνουν καλή δουλειά (μαζί με τη μακαρονο-κατανάλωση της προηγούμενης μέρας). 
Πάμε για άλλα τώρα (GBI!).

19 Μαΐ 2012

Το δις εξαμαρτείν...

Το Gitane του Μάνου ήθελε (εδώ και καιρό) ένα φρεσκάρισμα. Το ανέλαβε ο Νίκος στο bikeme.gr με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Καινούρια καλώδια και συρματόσχοινα έκαναν τη λειτουργία των φρένων και των ταχυτήτων μεταξένια (σε συνδυασμό με την απαραίτητη ρύθμιση). Η κασέτα και η αλυσίδα καθαρίστηκαν και η κασέτα κεντραρίστηκε καλύτερα, με την τοποθέτηση μεταλλικών αποστατών από τη μέσα πλευρά (προς τον τροχό) και όχι μόνο από την έξω, όπως πριν. Αλλάχτηκε και η ταινία του τιμονιού.

Όμως κάποιος με μάτιασε... Επιστρέφοντας στο σπίτι, έκανα για 2η φορά (εξ' ου και ο τίτλος) το λάθος: ξέχασα ότι έχω ποδήλατο στην οροφή του αυτοκινήτου και προσπάθησα να μπω στο υπόγειο γκαράζ του σπιτιού μου :-(. Την 1η φορά, είχα σπάσει έναν τροχό του Gitane και είχα αλλάξει και τους δύο (σε Shimano RS10). Αυτή τη φορά, την πλήρωσε ο σκελετός του Gitane (απέκτησε ένα βαθούλωμα στο διαγώνιο σωλήνα). Είμαι τυχερός - μέσα στην αφηρημάδα μου - που και τις 2 φορές δεν είχα το carbon πάνω στη σχάρα. Δεν θα είχε επιζήσει... Επιπλέον απώλεια ήταν η ίδια η σχάρα, η οποία πετάχτηκε και πρέπει τώρα να αντικατασταθεί...

Περιττό να περιγράψω τα νεύρα μου και την τσαντίλα μου... Το μόνο καλό νέο είναι ότι ο επανέλεγχος από το Νίκο έδειξε ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο Gitane του Μάνου, κάτι που επαληθεύτηκε και από τον ίδιο το Μάνο στην απογευματινή προπόνηση. Όπου επίσης επαλήθευσε την ιδιαίτερα επιτυχημένη επέμβαση του Νίκου!

Πρέπει να "καθαρίσω" το μυαλό μου από τις έγνοιες... Κάνω κάτι και σκέφτομαι 100 άλλα πράγματα... (Εκτός από την ώρα που κάνω ποδήλατο ;-) ).

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...