Κάνω ποδήλατο βασικά για να μείνω σε καλή φυσική κατάσταση, για να απολαμβάνω την εξοχή και το δρόμο, καθώς και την καλή παρέα κάποιων ανθρώπων με τους οποίους ταιριάζω και μοιράζομαι κοινή αγάπη για το ποδήλατο. Και κάνοντας αυτό, ξεκίνησα από μικρές βόλτες με ένα trekking ποδήλατο προς τη Γλυφάδα και το Καβούρι και έφτασα σήμερα να κατεβαίνω τη Συγγρού με 40 - 45 χλμ/ώρα μέσα σε ένα πολύχρωμο γκρουπ 200 περίπου ποδηλατών, συνοδεία περιπολικών και μηχανών, συμμετέχοντας στη μεγαλύτερη αγωνιστική διοργάνωση για ερασιτέχνες που έχει γίνει μέχρι σήμερα στην Ελλάδα!
Για μένα είναι επιτυχία το ότι καταφέρνω μέσα σε όλες (και πιστέψτε με είναι πολλές) τις υποχρεώσεις μου (οικογενειακές, επαγγελματικές, κλπ.) να "στριμώχνω" τις αναγκαίες (ή λίγο λιγότερες μερικές φορές) ώρες προπόνησης, ώστε να μπορώ έστω και να τολμήσω να λάβω μέρος σε τέτοιες διοργανώσεις.
Ενώ λοιπόν η προπόνηση τις τελευταίες βδομάδες δεν πήγαινε καθόλου σύμφωνα με το πρόγραμμα και είχε μείνει πολύ πίσω, αποφάσισα ότι δεν θα το έχανα! Και τώρα που ο κουρνιαχτός έχει αρχίσει να κάθεται, η ένταση του διημέρου να πέφτει και πίνω το καφεδάκι μου στο μπαλκόνι, γράφοντας αυτές τις γραμμές, μπορώ να πω με σιγουριά πώς δεν το μετάνιωσα καθόλου!
Αγώνας Χρονομέτρου
Σάββατο, παρέα με το Γιώργο (Καραγιάννη) ήμασταν από νωρίς (9:45) στο Σχοινιά, στο Κωπηλατοδρόμιο. Η μετακίνηση με παρέα, βοηθάει στη μείωση του άγχους και την προτιμάω! Πόσο μάλλον όταν οι πάντα ενδιαφέρουσες κουβέντες με το Γιώργο, βοηθάνε να περνάει η ώρα γρήγορα και ευχάριστα!
Σημαντικά σημεία / μαθήματα:
- Το ζέσταμα στο εργόμετρο για 20 λεπτά είναι αρκετό (για μένα). Σημασία έχει, εκτός από το απλό στροφάρισμα με σταδιακή, μικρή επιβάρυνση, να κάνω και μερικά 4 - 5 σπριντ των 10 - 20 δευτερολέπτων το καθένα. Βοηθάνε τα πόδια να ξυπνήσουν!
- Ενυδάτωση. Πήγε καλά, θέλει προσοχή. Είχα δύο παγούρια - ένα νερό, ένα ισοτονικό - και έπινα γουλιά κάθε 10 λεπτά. Πήρα και λίγο νερό μαζί μου την ώρα του χρονομέτρου, just in case. Πρέπει να υπάρχει, είναι υπερβολή να είσαι χωρίς παγούρι.
- Έχασα χρόνο στις στροφές. Η διαδρομή είχε 4 κλειστές δεξιές στροφές. Έπρεπε να ελαφραίνεις τουλάχιστον ένα-δυο γρανάζια πριν τη στροφή, και να συνεχίζεις να γυρίζεις γρήγορα τα πόδια, αμέσως μετά την έξοδο από τη στροφή... Το κατάλαβα στο circuit...
- Ίσως τελικά ο παλμογράφος να μην είναι ο καλύτερος σύμβουλος σε τέτοιους αγώνες (μικρά χρονόμετρα). Σίγουρα το βατόμετρο είναι ο καλύτερος σύμβουλος, αλλά αυτός είναι λίγο ακριβός... Συμβουλή από έμπειρο: σε τέτοιους αγώνες μπορείς να πηγαίνεις "ακούγοντας" τα πόδια σου, αντί για την καρδιά σου (θα το εφαρμόσω την επόμενη φορά). Όσο τα πόδια πάνε, "βαράς". Μόλις τα νιώσεις ότι μπουκώνουν από γαλακτικό, αφήνεις λίγο...
- Οι αερόμπάρες κάνουν καλή δουλειά... Και ένα κράνος σταγόνα θα βοήθαγε πολύ...
Μερικές ακόμα φωτογραφίες...
Αγώνας circuit
Συμπεράσματα:
- Τα circuit θέλουν ταχύτητα, εκρηκτικότητα και τεχνική. Αν κανείς θέλει να τα πηγαίνει καλά σε τέτοιου είδους αγώνες, πρέπει να κάνει αντίστοιχη προπόνηση!
- Η μυική αντοχή (muscular endurance) είναι η "βάση" για τα circuit, όπως η απλή, αερόβια αντοχή (aerobic endurance) είναι η βάση για τα brevet και για τους αγώνες αντοχής!
- Η μυική καταπόνηση είναι μεγάλη... Όταν προσπάθησα να σηκωθώ, μετά από μια στροφή, για να πάρω γρήγορα ταχύτητα, οι μυς μου είχαν σοβαρές αντιρρήσεις!
Αγώνας αντοχής
Η Κυριακή είχε εορταστικό χαρακτήρα! Πολύ περισσότερα ποδήλατα, όμορφος χώρος εκκίνησης, μπάντα του Δήμου, ιπτάμενες κάμερες, πολλά περιπολικά και μοτοσυκλέτες, οχήματα υποστήριξης... Η διοργάνωση ήταν άψογη. Ούτε μια στιγμή δεν κινδύνεψα από αυτοκίνητα. Κινδύνεψα βέβαια από φρεναρίσματα και στριμώγματα μέσα στο γκρουπ, στην προ-εκκίνηση. Αλλά με την προσοχή τεταμένη και με αρκούντως χαλαρή στάση πάνω στο ποδήλατο (σημαντικό για να μπορείς να αντιδράς σωστά και γρήγορα), βγήκα ανέγγιχτος. Κάτι επίσης σημαντικό για μένα, είναι ότι τόσο την Κυριακή όσο και το Σάββατο, δεν άκουσα "καντήλια" που σημαίνει ότι δεν έκανα κάποιο σημαντικό λάθος ή κάτι επικίνδυνο κατά την κίνησή μου μέσα στο γκρουπ. Όχι αυτονόητο!
Στα πρώτα χιλιόμετρα μετά το ελεύθερο, έμεινα με γκρουπ που ήταν σαφώς ανώτερης δυναμικότητας από τη δική μου. Οπότε, μετά από κάποια χιλιόμετρα αναγκάστηκα να τους αφήσω... Κόλλησα με διάφορα γκρουπάκια που ακολουθούσαν, αλλά ο συνδυασμός της έλλειψης σοβαρής προπόνησης την τελευταία περίοδο και της μαζεμένης κούρασης από το Σάββατο, άρχισε να φαίνεται! Ευτυχώς κάποια γκρουπάκια που ακολουθούσαν είχαν ρυθμό πολύ κοντά σε ό,τι άντεχα να κρατήσω... Τα χιλιόμετρα πέρασαν "αστραπή". Με δυο τζελάκια, μπόλικο νερό και κάμποσο ισοτονικό, έφτασα μέχρι την Καταφυγή. Εκεί η κούραση των ποδιών ήταν πλέον εμφανής. Γενικότερα, το πρόβλημά μου δεν ήταν η αερόβια αντοχή, αλλά η μυική αντοχή. (Απόλυτα σύμφωνο με το είδος της προπόνησης που γενικά κάνω μέχρι τώρα).
Τελικά, στα Λεγραινά, με 1 - 2 ανηφόρες να απομένουν, ήρθε το "μήνυμα" από το δεξιό μηριαίο μου! Κήρυξε "παύση εργασιών" με μια γερή κράμπα! Λίγο πριν είχα πιει το 2ο τζελάκι! Παρόλο που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα χρειαζόμουν άλλη ενέργεια, μετά το 1ο τζελάκι που είχα κατεβάσει, η εμπειρία μου με οδήγησε (ευτυχώς) στο να πιω κι ένα δεύτερο. Αυτό μάλλον με έσωσε από την εγκατάλειψη, αφού με προσεκτική διαχείριση (και βέβαια με σημαντική μείωση της ταχύτητάς μου στην ανηφόρα) κατάφερα μετά από λίγο να πείσω το μηριαίο μου να συνεχίσει να δουλεύει και να τερματίσω τελικά σε 2h 07min. Χρόνος σημαντικά μεγαλύτερος από κάτι κάτω από τις 2 ώρες που θα επιθυμούσα και που θα επιδιώξω του χρόνου!
Συνολικά, παρόλο που οι χρόνοι μου θα έπρεπε και θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι, είμαι - όπως είπα και στην αρχή - χαρούμενος και ικανοποιημένος που μπόρεσα να συμμετέχω με αξιοπρέπεια σε αυτή τη γιορτή και να αποκομίσω χρήσιμες εμπειρίες!