"Γενέθλια"

Όχι όμως από τα συνηθισμένα... Γι ' αυτό και εντός εισαγωγικών!
"Γενέθλια" του Specialized Tarmac, του ποδηλάτου μου! Στις 27 Οκτωβρίου του 2011 συμπλήρωσε δυο χρόνια "ζωής", δυο χρόνια από τότε που πρωτο-πάτησε στο δρόμο. 12,000 χιλιόμετρα έχουμε περάσει παρέα, από τότε (27/10/2009) μέχρι σήμερα!

Η ανάπαυση του πολεμιστή, στην κορυφή του λόφου

Το "γιορτάσαμε" παρέα, με μια πρωινή ανάβαση Κρεμαστού Λαγού, ανήμερα 28ης Οκτωβρίου. Έκανε λίγο ψύχρα, αλλά ήμουν σωστά ντυμένος. Το Tarmac, παρόλο που έχει αρκετά καιρό να κάνει service, ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Γρήγορο, ελαφρύ, υπάκουο, σταθερό στις στροφές. Δυο χρόνια μετά, συνεχίζει να είναι σε πολύ καλή φόρμα, συνεχίζει να είναι καλύτερο από τον αναβάτη του (όπως έχω πει πολλές φορές), συνεχίζει να με σπρώχνει να γίνω καλύτερος ποδηλάτης (και έχω γίνει πολύ καλύτερος ποδηλάτης αυτά τα δυο χρόνια!).

Ατενίζοντας από την
κορυφή του Κρεμαστού Λαγού

Κατά καιρούς σκέφτομαι να αναβαθμίσω κάτι πάνω του. Να πάρω καλύτερους τροχούς, να βάλω πιο ελαφρύ λαιμό και τιμόνι, κλπ. Αλλά λίγο η οικονομική κατάσταση, λίγο το γεγονός ότι έχω ακόμα μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάζεται να κάνω κάτι. Εκτός των άλλων, αυτό είναι η απόδειξη ότι οι αρχικές επιλογές (με τη βοήθεια του Λεωνίδα - να μην ξεχνιόμαστε) ήταν ορθές! Το μόνο που έχει αλλάξει είναι η σέλα. Μια αλλαγή για την οποία έχω μιλήσει στο παρελθόν, η οποία "άξιζε τα λεφτά της".

Ακολουθώντας τις"συμβουλές" του Joe Friel, όπως αυτές αναλύονται στο βιβλίο του, θα συνεχίσω (και την επόμενη χρονιά - το 2012) να προγραμματίζω τις προπονήσεις μου, θα καθορίσω τους στόχους μου, και - σε ό,τι αφορά το Tarmac μου - το μόνο που θα επιδιώξω (αν τα οικονομικά το επιτρέψουν) θα είναι ένα βατόμετρο. Σύμφωνα με τον Joe Friel, είναι πολύ πιο χρήσιμο από ένα ζευγάρι τροχούς!

Χρόνια πολλά λοιπόν στο "λευκό άτι" μου και καλά μας χιλιόμετρα!