29 Οκτ 2011

Μόνος ή Με το Group/Club;

Ένα ερώτημα που (τουλάχιστον προσωπικά με) απασχολεί συχνά!

Η καθιερωμένη βόλτα/προπόνηση (κυρίως η βραδινή της Τετάρτης) είναι μια όμορφη απόδραση για όλους. Έχει γίνει must για τους περισσότερους και αυτό οφείλεται στο ότι περνάμε καλά! Το ίδιο ισχύει και για τις προπονήσεις που κανονίζονται Σάββατο πρωί. Η κίνηση με group έχει πολλά πλεονεκτήματα:
  1. Κίνηση σε ομάδα, άρα αποφυγή του αέρα - ξεκούραση!
  2. Κουβεντούλα, να περνάει η ώρα εύκολα!
  3. Αλληλο-παρακίνηση
  4. Μάθηση της τεχνικής και των κανόνων κίνησης σε group
Αλλά έχει και κάποια μεινοκτήματα... Το βασικό μειονέκτημα είναι ότι δεν μπορείς να καθορίσεις το ρυθμό που θα κινηθείς. Άρα δεν μπορείς να καθορίσεις το "είδος" της προπόνησης που θέλεις να κάνεις. 

Κακά τα ψέμματα: Ο χρόνος όλων μας είναι περιορισμένος. Υποχρεώσεις (επαγγελματικές, οικογενειακές κ.ά) απορροφάνε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας. Θέλοντας να βελτιωθούμε αθλητικά / ποδηλατικά, επιδιώκουμε (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να επιδιώκουμε) να έχουμε τη μέγιστη δυνατή βελτίωση με τον ελάχιστο δυνατό χρόνο προπόνησης. Βέβαια, το άθλημα που έχουμε διαλέξει είναι άθλημα αντοχής (endurance) και κάποια πράγματα δεν μπορούν να γίνουν με μαγικό ραβδί! Αν θέλεις να χτίσεις αερόβια αντοχή, πρέπει να περάσεις πολλές ώρες πάνω στη σέλλα.

Παράλληλα, όταν έρθει η ώρα να κάνεις προπόνηση tempo ή διαλειμματική ή δύναμης κλπ. πρέπει να κάνεις ακριβώς αυτό! Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα με τα group rides! Είναι πολύ απίθανο να θέλουν και οι υπόλοιποι του group να κάνουν ακριβώς το είδος της προπόνησης που έχεις εσύ στο πρόγραμμά σου!

Έτσι λοιπόν καταλήγουμε να πρέπει να βγούμε μόνοι μας, και μετά αρχίζουν οι "μπηχτές" περί μυστικών προπονήσεων!

Η "χρυσή τομή" είναι (ως συνήθως) ένας συνδυασμός! Κάποιες προπονήσεις πρέπει να γίνονται ατομικά. Στις ομαδικές, πρέπει να έχουμε καθορίσει (με όσο το δυνατό μεγαλύτερη "αυστηρότητα") το ρυθμό που θα ακολουθηθεί (ανάλογα και με τη χρονική περίοδο μέσα στη χρονιά) και να μπορεί έτσι ο καθένας να αποφασίσει αν θέλει να συμμετέχει ή όχι. Στα πλαίσια αυτά, έχω και κάποιες σκέψεις / προτάσεις (για τις προπονήσεις του Ble Cycling Club) στις οποίες θα αναφερθώ σε αντίστοιχο post...

"Γενέθλια"


Όχι όμως από τα συνηθισμένα... Γι ' αυτό και εντός εισαγωγικών!
"Γενέθλια" του Specialized Tarmac, του ποδηλάτου μου! Στις 27 Οκτωβρίου του 2011 συμπλήρωσε δυο χρόνια "ζωής", δυο χρόνια από τότε που πρωτο-πάτησε στο δρόμο. 12,000 χιλιόμετρα έχουμε περάσει παρέα, από τότε (27/10/2009) μέχρι σήμερα!

Η ανάπαυση του πολεμιστή, στην κορυφή του λόφου
Το "γιορτάσαμε" παρέα, με μια πρωινή ανάβαση Κρεμαστού Λαγού, ανήμερα 28ης Οκτωβρίου. Έκανε λίγο ψύχρα, αλλά ήμουν σωστά ντυμένος. Το Tarmac, παρόλο που έχει αρκετά καιρό να κάνει service, ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Γρήγορο, ελαφρύ, υπάκουο, σταθερό στις στροφές. Δυο χρόνια μετά, συνεχίζει να είναι σε πολύ καλή φόρμα, συνεχίζει να είναι καλύτερο από τον αναβάτη του (όπως έχω πει πολλές φορές), συνεχίζει να με σπρώχνει να γίνω καλύτερος ποδηλάτης (και έχω γίνει πολύ καλύτερος ποδηλάτης αυτά τα δυο χρόνια!).
Ατενίζοντας από την
κορυφή του Κρεμαστού Λαγού


Κατά καιρούς σκέφτομαι να αναβαθμίσω κάτι πάνω του. Να πάρω καλύτερους τροχούς, να βάλω πιο ελαφρύ λαιμό και τιμόνι, κλπ. Αλλά λίγο η οικονομική κατάσταση, λίγο το γεγονός ότι έχω ακόμα μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάζεται να κάνω κάτι. Εκτός των άλλων, αυτό είναι η απόδειξη ότι οι αρχικές επιλογές (με τη βοήθεια του Λεωνίδα - να μην ξεχνιόμαστε) ήταν ορθές! Το μόνο που έχει αλλάξει είναι η σέλα. Μια αλλαγή για την οποία έχω μιλήσει στο παρελθόν, η οποία "άξιζε τα λεφτά της".

Ακολουθώντας τις"συμβουλές" του Joe Friel, όπως αυτές αναλύονται στο βιβλίο του, θα συνεχίσω (και την επόμενη χρονιά - το 2012) να προγραμματίζω τις προπονήσεις μου, θα καθορίσω τους στόχους μου, και - σε ό,τι αφορά το Tarmac μου - το μόνο που θα επιδιώξω (αν τα οικονομικά το επιτρέψουν) θα είναι ένα βατόμετρο. Σύμφωνα με τον Joe Friel, είναι πολύ πιο χρήσιμο από ένα ζευγάρι τροχούς!

Χρόνια πολλά λοιπόν στο "λευκό άτι" μου και καλά μας χιλιόμετρα!

15 Οκτ 2011

Στο Ποδηλατοδρόμιο...

Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Πίστας: 14 - 16 Οκτωβρίου 2011 στο Ποδηλατοδρόμιο. Σήμερα το απόγευμα, πήρα το Μάνο και πήγαμε. Είχαμε ραντεβού με τους υπόλοιπους της ΑΕΚ και κάναμε "εντύπωση" μπάινοντας στο γήπεδο ντυμένοι (οι μικροί) στα κιτρινόμαυρα.

Ενδιαφέρον να παρακολουθείς και να αρχίζεις να καταλαβαίνεις τους κανόνες και τις ιδιαιτερότητες των αδιαφόρων αγωνισμάτων. Αρκετά πράγματα τα ήξερα από προηγούμενη παρακολούθηση του Πανευρωπαϊκού (νομίζω) Πρωταθλήματος από το Eurosport, πριν από λίγους μήνες.

Είχα την ευκαιρία να τα πω για αρκετή ώρα με το Λευτέρη Παπουτσά και επίσης να συναντήσω τον aflo και τον cosmo!

Στον προποητικό τομέα: Αυτή τη βδομάδα έχω κάνει δυο φορές (Τετάρτη και Σάββατο) τη διαδρομή μέχρι την Ανάβυσσο. Κάθε φορά με μ.ω.τ. πάνω από 30 - 31 km/h! Σημαντική βελτίωση της επίδοσης. Αλλά μάλλον είναι καιρός να περάσω στο 2ο γύρο (2η χρονιά) κτισίματος αερόβιας βάσης... Με coss-training, με πολλές ώρες στη σέλα, στη Ζώη 2 (αυστηρά), κλπ. Αλλά επ' αυτού, θα επανέλθω!

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...