16 Αυγ 2011

Αλλαγή ελαστικών και άλλα...

Είχα χρόνο και όρεξη χθες το απόγευμα:
  • Καλό καθάρισμα του σκελετού
  • Πέρασμα των καινούριων ελαστικών (Continental GP4000S) και καινούρια σαμπρέλα πίσω.
  • Καθάρισμα της κασέτας με de-greaser και νέο λάδωμα
  • Πέρασμα της καινούριας βάσης για το Garmin (η παλιά ήταν ραγισμένη εδώ και καιρό και χθες έσπασε τελείως, αλλά είχα ήδη παραγγείλει και παραλάβει την ανταλλακτική). 
  • Πλύσιμο στο τσαντάκι σέλας (και με την ευκαιρία, τακτοποίηση και τσεκάρισμα εργαλείων και ανταλλακτικών)
Άντε να βγούμε καμιά προπόνηση σήμερα - αύριο...

11 Αυγ 2011

Φουίτ και λάστιχα

Τα προηγούμενα λάστιχα τα είχα κρατήσει για 3,200 χλμ. Ήταν τα Specialized Pro II με τα οποία δεν είχα μείνει απόλυτα ικανοποιημένος... Τότε (Δεκέμβριο του 2010) τα είχα αλλάξει με τα Continental GP4000S που ξέρω και εμπιστεύομαι!

Παρακολουθώντας τα χιλιόμετρα να μαζεύονται, είχα ήδη παραγγείλει πριν λίγο καιρό ένα καινούριο ζευγάρι (από τα ίδια!). Δεν τα είχα βάλει όμως, περιμένοντας να δω τις αντοχές τους... Το πρώτο φουίτ εμφανίστηκε πριν από 1 - 2 βδομάδες. Τότε ήμουν τυχερός, γιατί το έπαθα (προφανώς) κοντά στο σπίτι και το κατάλαβα αφού τέλειωσα την προπόνησή μου. Χθες όμως δεν ήμουν εξίσου τυχερός. Το έπαθα στη Σαρωνίδα, γυρίζοντας από την Ανάβυσσο. Αλλαγή σαμπρέλας υπό το φως του δρόμου (και μάλιστα της Παραλιακής στο ύψος της Αναβύσσου) και με το γκρουπ (περίπου 10 άτομα) να σε περιμένουν, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Παρόλο που βοήθησε ο εμπειρότατος Χάρης, δεν μπορέσαμε να βρούμε την αιτία του προβλήματος... Δεν είμαι σίγουρος αν αυτός είναι ο λόγος που έπαθα και 2ο φουίτ, αλλά το γεγονός είναι ότι το έπαθα! (Δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν από την ίδια αιτία (π.χ, γυαλί), αφού το έπαθα αρκετά χιλιόμετρα μετά...)

Δεύτερο φουίτ λοιπόν, στην Αλίμου, λίγο πριν φτάσω σπίτι (κάπου 1.5 - 2 χλμ.). Ήμουν μαζί με το Γιώργο (adeccco), το Γιώργο (yellowbird) και τον Άκη. Στα 100 μέτρα είχε βενζινάδικο. Φούσκωσα με την ελπίδα ότι θα με βγάλει μέχρι το σπίτι. Αλλά 10 μέτρα μετά, ένα δυνατό φσσσστ με έκανε να καταλάβω ότι δεν θα ξεμπέρδευα έτσι εύκολα. Ο Τάσος πρέπει να ήταν πολύ κοντά, αφού πριν από 5 λεπτά είχαμε χαιρετηθεί και είχε πάει να φορτώσει στο αυτοκίνητό του... Αλλά είχε ξεχάσει το κινητό του στο σπίτι χθες (βρήκε τη μέρα!) οπότε η προσπάθεια να τον βρω και να με φορτώσει για τα τελευταία 2 χλμ., απέτυχε! Μπορούσα να το πάρω με το πόδι (αλλά με τα SPD-SL δεν είναι ό,τι καλύτερο), μπορούσα να αλλάξω σαμπρέλα (ναι, είχα και 2η μαζί μου, εξάλλου θα είχαν και τα παιδιά) και τέλος μπορούσα (και αυτό διάλεξα) να πάρω τηλέφωνο την πιστή μου σύντροφο που με περίμενε  υπομονετικά στο σπίτι. Δέκα λεπτά μετά, φόρτωσα το Tarmac στο Peugeot για τα τελευταία 2 χλμ. της "περιπετειώδους" νυχτερινής προπόνησης!

Ευχαριστίες:
  1. Στη σύζυγο
  2. Στο Γιώργο (yellowbird) που επέμενε να μείνει παρέα μαζί μου μέχρι να έρθει το ΙΧ
  3. Στον Άκη και το Γιώργο (SmileOfTheChild) που προσφέρθηκαν να μείνουν, αλλά τους έδιωξα. 
Τα Continental GP4000S έχουν αντέξει 5,000 χλμ.Χιλιόμετρα δύσκολα, σε ελληνικούς (και όχι μόνο) δρόμους, με 95 κιλά αναβάτη. Χιλιόμετρα που περιλαμβάνουν brevet στην ελληνική επαρχία (Νεμέα, Πύργο, Θήβα) αλλά και απανωτές 200άρες στην Ολλανδία και το Βέλγιο. Δεν έχω παράπονο, με υπηρέτησαν πιστά και τώρα θα περιμένουν τη σειρά τους να μπουν στο προπονητήριο!

5 Αυγ 2011

Τραυματισμός

Την περιπέτεια της Θήβας, την έχω περιγράψει αναλυτικά...  Την πτώση, τη ζέστη, την προσπάθεια "με ένα χέρι". Το χέρι βελτιώθηκε γρήγορα. Το πρήξιμο μειωνόταν κάθε μέρα και η κινητικότητα αυξανόταν κάθε μέρα. Πήγα διακοπές, έκανα μπόλικο κολύμπι (πάνω από 1 χλμ. κάθε μέρα) και αισθανόμουν κάποια μικρή ενόχληση.
Όταν το πρήξιμο υποχώρησε πλήρως, οι διακοπές τελείωσαν και οι μικρο-ενοχλήσεις παρέμεναν, αποφάσισα να πάω και σε ένα γιατρό. Μετά την απαραίτητη ακτινογραφία η διάγνωση ήταν η αναμενόμενη: ρωγμώδες κατάγμα στην κεφαλή της κερκίδας, το οποίο είχε εν τω μεταξύ "δέσει"... Τα σχετικά τεστ του γιατρού έδειξαν ότι ευτυχώς το δέσιμο ήταν σωστό και ΔΕΝ θα μείνει κάποιο κουσούρι. Συνέστησε όμως να το ακινητοποιήσω σε φάκελο για καμιά βδομάδα. Φυσικά, δεν μπόρεσα να εφαρμόσω τις οδηγίες του γιατρού με ακρίβεια. Το κράτησα αρκετές ώρες κάθε μέρα μέσα στο φάκελο και απέφυγα να κάνω ποδήλατο για μια βδομάδα. Τις υπόλοιπες ώρες φρόντιζα να μην το ζορίζω καθόλου και να μη σηκώνω βάρη. Η αλήθεια είναι ότι στις τρεις προπονήσεις που είχα κάνει μετά τις διακοπές (2 σε εργόμετρο και μια απογευματινή Τετάρτης), ο αγκώνας πόναγε όποτε ζοριζόταν.
Μετά από μια βδομάδα "ξεκούρασης", δοκίμασα την απογευματινή Τετάρτης και τα μηνύματα ήταν πολύ ενθαρυντικά. Δεν πόνεσε καθόλου! Το μόνο που αισθάνθηκα, ήταν προς το τέλος της προπόνησης κάποια μικρή "κόπωση" στο χέρι (η οποία μάλλον οφειλόταν στο γεγονός ότι ήμουν λίγο "σφιγμένος" καθ' όλη τη διάρκεια της προπόνησης).
Η αλήθεια είναι ότι με όλα αυτά, "γλίτωσα" τις επώδυνες και χρονοβόρες φυσιοθεραπείες που θα χρειάζονταν αν κράταγα τον αγκώνα ακίνητο για 1 - 2 βδομάδες (η αγκύλωση είναι σίγουρη σε αυτές τις περιπτώσεις - εδώ μερικές ώρες τον κράταγα ακίνητο και μετά δεν άνοιγε εύκολα!). Αλλά, από την άλλη, θα μπορούσα να είχα πάθει ζημιά, αν το ράγισμα ήταν μεγαλύτερο και δεν κόλλαγε σωστά. Πιστεύω πάντως ότι αν το πρόβλημα ήταν μεγαλύτερο, ο πόνος θα ήταν τόσος που δε θα μπορούσα να αναβάλλω για τόσες πολλές μέρες την επίσκεψη στο γιατρό!
Τις επόμενες μέρες, θα συνεχίσω να το ξεκουράζω και να το "προσέχω".

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...