25 Ιουν 2010

GBI 2010 - Φωτογραφικό υλικό

Αρχίζω να ανεβάζω φωτογραφίες... Θα προσπαθήσω να κάνω και μια "αφήγηση" με τους υπότιτλους....

http://picasaweb.google.gr/fragkiskos.vellis/GBI2010#

Alias vs Toupe

Χρησιμοποιώ τη σέλα Alias της Specialized. Πριν από λίγες μέρες, ένας φίλος μου δάνεισε για δοκιμή την Toupe (επίσης της Specialized). Ίδιο μέγεθος, 143mm, διαφορετικό χρώμα (άσπρη η Toupe), ίδιο σχήμα, αλλά ανύπαρκτο gel!

Οπτικά, η Toupe είναι εξαιρετική. Όμορφος σχεδιασμός και ...σωστό χρώμα (λευκό με λίγες μαύρες λεπτομέρειες και μια κόκκινη πινελιά) που έδειξε πολύ όμορφα πάνω στο λευκό Tarmac. Λεπτή και διακριτική, με τον ίδιο ακριβώς σχεδιασμό της Alias (κενό αυλάκι στη μέση, ίδιο σχήμα, κλπ.).

Τη δοκίμασα στην προπόνηση της 23/6. Άλιμος - Καταφυγή, 110 χλμ. με μ.ω.τ. πάνω από 28 χλμ/ώρα. Καλό τεστ!

Παρόλο που σε προδιαθέτει ότι δε θα είναι καθόλου άνετη, αυτό δεν ισχύει. Πρακτικά δίνει παρόμοια αίσθηση με την Alias (προφανώς και λόγω όμοιου σχήματος). Μετά από πολλά χλμ. όμως, η έλλειψη gel γίνεται αισθητή... Η Alias αρχίζει να με ενοχλεί μετά τα 110 - 120 χλμ. Την ίδια ακριβώς ενόχληση αισθάνθηκα από την Toupe, αλλά νωρίτερα γύρω στα 80 - 90 χλμ. Από την άλλη πλευρά, για "αγωνιστική" χρήση θα προτιμούσα να είχα την Toupe. Πιο απόλυτη αίσθηση και επαφή με το ποδήλατο, και βέβαια μικρότερο βάρος!

Εν κατακλείδι, θα μείνω προς το παρόν με την Alias. Η ευκαιρία για δοκιμή μιας άλλης σέλας ήταν καλή. Φαίνεται ότι το σχήμα παίζει βασικό ρόλο. Καλό θα ήταν να έχω την ευκαιρία να δοκιμάσω και μια τελείως διαφορετική (από πλευράς σχήματος) στο μέλλον.

19 Ιουν 2010

Τα μαγικά χέρια

Επιστροφή στη δράση σήμερα, ύστερα από 10 μέρες απραξίας και ξεκούρασης. Τα αποτελέσματα αναμενόμενα... Σερνόμουνα στο δρόμο, λαχάνιαζα εύκολα, το γόνατο "τσίμπαγε" λίγο ακόμα...

Ευτυχώς υπήρχαν τα μαγικά χέρια στην παρέα! Πρώτα (χρονικά) του Αλέκου. Που στη στάση για παγωτό και καφέ στη Δωδώνη της Π. Φώκαιας, ανέλαβαν το γόνατό μου και έκαναν θαύματα! Μετά έμαθα ότι είναι πολύ οι ποδηλάτες που έχουν κάνει άγαλμα στον Αλέκο για τα μαγικά του χέρια και το μασάζ τους! Αλέκο κράτα μου ώρες στο πρόγραμμά σου!

Και ύστερα του Παναγιώτη (pkokk) που στα τελευταία ανηφοράκια έδωσαν μια έξτρα ώθηση ώστε να ξεκουράσουν το πονεμένο μου κορμί!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και τους δύο, καθώς και την υπόλοιπη παρέα (Κωστής και Jakis).

Ξεπλήρωσα (σε ένα βαθμό) μένοντας πίσω τους με το αυτοκίνητο, από Γλυφάδα μέχρι Άλιμο, με τα alarm αναμμένα, προστατεύοντάς τους από τους αφιονισμένους οδηγούς της παραλιακής, σε αυτό το "δύσκολο" κομμάτι της διαδρομής.

Δεν ανησυχώ (πολύ) για τη σημερινή μου απόδοση. Λογικό και αναμενόμενο μετά από τόσα χιλιόμετρα. Σιγά-σιγά (3 - 4 προπονήσεις πιστεύω) θα επανέλθω.

17 Ιουν 2010

GBI 2010 - Μαθήματα και εμπειρίες

Ξεκινάω σήμερα να καταγράφω εμπειρίες από το 2ο GBI στο οποίο έλαβα μέρος. Μια ακόμα καταπληκτική εμπειρία, από αυτές που δεν έχουν όλοι την ευκαιρία να ζήσουν και που εύχεσαι να είσαι καλά και να μπορέσεις και την επόμενη χρονιά να είσαι εκεί... Δεν θα ακολουθήσω χρονική σειρά, για να μη γίνω βαρετός. Θα προσπαθήσω να "μαζέψω" τα πιο ενδιαφέροντα και πιο χρήσιμα.

Προς την Πράγα

Η πτήση ήταν πιο άνετη φέτος μια και δεν είχα να κουβαλάω την ογκώδη και βαριά βαλίτσα ποδηλάτου. Η μεταφορική είχε παραλάβει όλα τα ποδήλατα λίγες μέρες πριν και είχε αναλάβει να τα παραδώσει απ' ευθείας στο ξενοδοχείο μας στην Πράγα. Ένα - δυο τηλεφωνήματα ήταν αρκετά, και τα ποδήλατα ήρθαν την ώρα που έπρεπε, στο ξενοδοχείο μας, στα προάστια της Πράγας.

Πετάξαμε μέσω Ντίσελντορφ και όταν είδαμε το μέγεθος του αεροσκάφους (και ειδικότερα το μέγεθος της πόρτας του χώρου αποσκευών του - μια σταλιά ήταν!) που μας πήγε από το Ντίσελντορφ στην Πράγα, δικαιολογήσαμε απόλυτα την άρνηση των αεροπορικών εταιριών να μας επιτρέψουν να πάρουμε τα ποδήλατά μας μαζί μας. Όχι ότι μας χάλασε, γιατί απλοποίησε και διευκόλυνε πολύ τις πτήσεις μας. Να 'ναι καλά και η Vodafone Ελλάδος που μας σπονσοράρισε και κάλυψε το σχετικό κόστος (περίπου 300 € πήγαινε - έλα για κάθε ποδήλατο).

Στο ξενοδοχείο κάναμε κατάληψη στον ελεύθερο χώρο δίπλα στις σκάλες του 3ου ορόφου (ευτυχώς είχε μπόλικο χώρο), απλώσαμε τα εργαλεία μας και τις βαλίτσες μας και μέσα σε λιγότερο από 2 ώρες είχαμε όλα τα ποδήλατα έτοιμα. Είχα ξεβιδώσει το πίσω ντεραγιέ από το νύχι και όταν το ξαναβίδωσα διαπίστωσα ότι χρειαζόταν ρύθμιση (πήδαγε κάποια γρανάζια). Με τη βοήθεια του Μάνου, η δουλειά έγινε μέσα σε λίγα λεπτά και ήμουν έτοιμος!
Μάθημα 1ο: Το ξεβίδωμα του ντεραγιέ, ναι μεν αυξάνει την προστασία από ζημιές κατά τη μεταφορά, αλλά απαιτείται να ξέρετε να το ρυθμίσετε μετά!
Με τα ποδήλατα έτοιμα και χωρίς άγχος, είχε έρθει η ώρα για Τσέχικες μπύρες και φαί! Κάπου κοντά όμως γιατί η κούραση ήταν ήδη αρκετή και την επομένη μας περίμεναν χιλιόμετρα! Ευτυχώς, το κατάλληλο εστιατόριο βρέθηκε γρήγορα. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο, βρεθήκαμε με αρκετούς φίλους και γνωστούς από την περσινή διοργάνωση, μάθαμε κάποιες πρώτες λεπτομέρειες για τα διαδικαστικά της επόμενης μέρας και πήγαμε για ξεκούραση.

Ο καιρός - Ο ρουχισμός


Η πρώτη "έκπληξη" ήταν ο καιρός. Περίπου 10 βαθμοί θερμοκρασία, σήμαιναν μακρύ κολάν, χειμερινό τζάκετ, αδιάβροχο και καλύμματα παπουτσιών. Ευτυχώς είχα όλα τα παραπάνω μαζί μου!
Μάθημα 2ο: Κοιτάμε την πρόβλεψη καιρού και εξοπλιζόμαστε αναλόγως. Κάποιοι συνάδελφοι είχαν έρθει με "ελαφρύ" ρουχισμό και είχαν πρόβλημα. 
Τα δυο ρούχα που αποδείχτηκαν αξεπέραστα σε αυτό το ταξίδι, ήταν το τζάκετ της Etxeondo και το αδιάβροχο της Orbea.  Το πρώτο με κράτησε ζεστό υπό όλες τις συνθήκες ενώ το δεύτερο ήταν το ΚΑΛΥΤΕΡΟ αδιάβροχο που έχω φορέσει ποτέ. Μπορούσα να μετρήσω τις σταγόνες της βροχής πάνω του και όταν το τίναζα με μια απλή κίνηση, έφευγαν! Ούτε μια σταγόνα δεν πέρασε στο εσωτερικό του! Ταυτόχρονα είναι και διαπνέον σε μεγάλο βαθμό (αλλά βέβαια, μετά από κάποιες ώρες ιδρώνεις).

Ο καιρός ήταν μια από τις σημαντικές δυσκολίες αυτού του ταξιδιού. Πέρα από το κρύο της 1ης μέρας (όπου παρόλο που φοβόμασταν βροχή - τη γλιτώσαμε), είχαμε κρύο και πολύ βροχή τη 2η και την 3η μέρα. Ειδικά την 3η μέρα, μέχρι και 2 ώρες πριν φτάσουμε στη Λειψία, είχαμε μουλιάσει... Μετά όμως βγήκε ήλιος και φτάσαμε στη Λειψία στεγνοί. Τις επόμενες μέρες, και μέχρι το τέλος, δεν ξαναχρειάστηκα το τζάκετ (η θερμοκρασία ανέβηκε κοντά στους 20 βαθμούς) ούτε και το μακρύ κολλάν (το οποίο εν τω μεταξύ είχε χρειαστεί να πλύνω δυο φορές για να το χρησιμοποιήσω τις 3 πρώτες μέρες). Χρειάστηκα όμως το αδιάβροχο τις τελευταίες δυο μέρες (έβρεξε κατά διαστήματα). Επίσης, ιδιαίτερα χρήσιμα μου φάνηκαν και τα μανίκια. Προσφέρουν αρκετή ζέστη στα χέρια και "ευελιξία" στις αλλαγές θερμοκρασίας. Όταν ζεσταίνεσαι, απλώς τα μαζεύεις στους καρπούς και τα κάνεις περικάρπια (ή τα βγάζεις τελείως, τα διπλώνεις και τα βάζεις στην πίσω τσέπη).

Πρωινή προετοιμασία

Η διοργάνωση φέτος ήταν σαφώς καλύτερη από την προηγούμενη χρονιά. Διαχείριση αποσκευών, starting kit με πολλά και χρήσιμα πράγματα, τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων, σπόνσορες που είχαν αναλάβει σχεδόν τα πάντα.

Κάθε πρωί, είχαμε εξασφαλισμένο πρωινό, τροφοδοσία νερού και ισοτονικού από την Dextro, ενεργειακές μπάρες από την ίδια εταιρεία, τεχνική υποστήριξη από τη Legion Bikes (φούσκωμα και λάδωμα - κάποιες φορές - χρειάστηκα εγώ).

Οι συνθήκες στο δρόμο
Μάθημα 3ο: Ναι, υπάρχουν οδηγοί που είναι πολύ χειρότεροι από τους Έλληνες, απέναντι στους ποδηλάτες. Πρόκειται για τους Τσέχους! Ιδιαίτερα επιθετικοί απέναντι στους ποδηλάτες, με συνεχή κορναρίσματα, σφήνες, κλεισίματα, άσεμνες χειρονομίες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε! Επί μιάμιση μέρα (όσο ήμασταν στην Τσεχία) τα είδαμε όλα (κυριολεκτικά και μεταφορικά)!
Η πλοήγηση ήταν (όπως και πέρσι) μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις τη σωστή διαδρομή και να κινηθείς γρήγορα και με ασφάλεια, αν δεν έχεις GPS και τη διαδρομή προσχεδιασμένη και φορτωμένη. Το Garmin μου αποδείχτηκε αχώριστος και ανεκτίμητος σύντροφος. Δε μετάνιωσα ούτε στιγμή για τις ώρες που αφιέρωσα (πριν το ταξίδι) να φορτώσω χάρτες και διαδρομές και να σιγουρευτώ ότι ξέρω πώς να το χρησιμοποιήσω στο δρόμο.
Μάθημα 4ο: Σε τέτοιο μεγάλο ταξίδι, το GPS είναι σχεδόν απαραίτητο. Επίσης είναι απαραίτητο να το έχεις "δουλέψει" πριν και να είσαι πλήρως εξοικειωμένος με  τις λειτουργίες του, σε γνωστές διαδρομές και σε γνωστό περιβάλλον. Αλλιώς θα αποδειχτεί άχρηστο και εκνευριστικό. 
Και βέβαια μην πιστέψετε ούτε  στιγμή ότι θα μπορέσετε να βγάλετε άκρη με τα ονόματα των Τσέχικων χωριών και να βγάλετε άκρη απλώς ακολουθώντας τις οδικές πινακίδες (οι οποίες είναι μπόλικες, αλλά στα Τσέχικα - δηλ. με πολλά σύμφωνα και πολύ λίγα φωνήεντα!).

Στη Γερμανία, άλλος κόσμος. Τα χωριά της (πρώην) Ανατολικής Γερμανίας είναι όμορφα και έχουν ένα χαρακτηριστικό στυλ, κάπως διαφορετικό από εκείνα της Δυτικής. Το οδόστρωμα δεν είναι πάντα καλό, αλλά το χειρότερο είναι η συχνή ύπαρξη "παβέ". Πολλές φορές σκέφτηκα ότι αντιγράφω το Paris-Roubaix! Ευτυχώς χωρίς τη λάσπη του! Αλλά η οδήγηση κούρσας πάνω από αυτά τα "cobbled stones" είναι μια πρόκληση!
Μάθημα 5ο: Στα παβέ, θέλει μαλακό πιάσιμο το τιμονιού. Ειδικά στις κατηφόρες, είναι καλύτερα να κρατάς γερά τις μανέτες από την κάτω πλευρά και να έχεις πιο χαλαρό πιάσιμο από την πάνω μεριά. Έτσι καταπονείς λιγότερο τα χέρια ενώ ταυτόχρονα έχεις ασφαλές κράτημα του τιμονιού (αλλιώς είναι εύκολο να χαθεί ο έλεγχος του τιμονιού από το τράνταγμα). Το ορθοπέταλο επίσης βοηθάει, μια και λειτουργούν τα πόδια ως αμορτισέρ. Μειώνονται έτσι οι καταπονήσεις στο υπόλοιπο σώμα, αλλά και στο ποδήλατο. Όταν δεν κάνετε ορθοπέταλο, χρησιμοποιήστε μαλακό πάτημα - βοηθάει. 
Τοπία

Η διαδρομή ήταν πανέμορφη. Παρόλο που δεν είχε την περσινή ποικιλία της Ελβετίας, είχε απέραντα καταπράσινα λιβάδια, πυκνά δάση, δρυμούς, ποτάμια, ποδηλατόδρομους μέσα από γραφικές διαδρομές, και πάμπολλα χωριουδάκια (περάσαμε μέσα από όλα και όχι από τους κεντρικούς δρόμους που τα παρέκαμπταν). Στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής χρησιμοποίησα το δρόμο και όχι τον ποδηλατόδρομο. Ο λόγος ήταν κυρίως η δυνατότητα κίνησης σε group και η αντίστοιχη ταχύτητα με την οποία μπορούσα έτσι να κινηθώ.

Έμαθα ότι στη Γερμανία ο νόμος επιτρέπει σε "γρήγορα" ποδήλατα (να είναι κάτω από 9 κιλά βάρος) να κινηθούν στο δρόμο ακόμα και όταν υπάρχει ποδηλατόδρομος.

Φέτος, τις περισσότερες μέρες (εκτός από την 1η) επέλεξα να είμαι με γρήγορο group. Αυτό σήμαινε λίγες και μικρές στάσεις (toilet stops :-)), μια μεγάλη (45' - 60') για φαγητό στα μισά της διαδρομής (αναντικατάστατη η μακαρονάδα σε αυτές τις περιπτώσεις - ένιωθα τα πόδια μου να πετάνε μετά!), συχνό γκρουπάρισμα και κίνηση με 30 - 35 km/h και σβέλτο ρυθμό στις ανηφόρες. Οι οποίες ανηφόρες, μπορεί να μην ήταν απότομες, αλλά ήταν αμέτρητες! Σα διαλλειματική προπόνηση ένα πράμα. Πρέπει να ανεβήκαμε αμέτρητα λοφάκια!  Κάπου 7,000 μέτρα τα συνολικά υψομετρικά των 8 ημερών! Κατά τη γνώμη μου, αυτή ήταν και η μεγαλύτερη δυσκολία του φετινού GBI. Σε κάποιες από αυτές τις ανηφόρες, έχασα το group μου (τα κιλά μου είναι τουλάχιστον 15 - 20 παραπάνω από τους υπόλοιπους του group μου). Ευτυχώς οι διαφορές ήταν των λίγων λεπτών και τους προλάβαινα στην επόμενη ανασυγκρότηση / κατηφόρα / φανάρι! Μάζεψα βέβαια και κάμποσα "διεθνή" χιλιόμετρα ολομόναχος που μου αύξησαν την εμπειρία και την αυτάρκεια! 

Φαγητό και ποδηλασία

Μια από τις σημαντικότερες και επιτυχημένες αλλαγές που πραγματοποίησα σε αυτό το ταξίδι ήταν η αύξηση του μέσου cadence με το οποίο ποδηλατώ. Έχοντας πεισθεί ότι πρέπει να μαλακώσω τα πατήματά μου και να αυξήσω τις περιστροφές μου, κατάφερα να ανεβάσω το μέσο cadence των διαδρομών μου από 70 - 72 σε 78-80. Αυτό σημαίνει ότι δούλευα επί πολύ ώρα στο 84-85 που διαπίστωσα ότι είναι μάλλον το ιδανικό για μένα. Η διαφορά ήταν τεράστια. Πολύ πιο ξεκούραστο πεταλάρισμα, έδιωχνα εύκολα το γαλακτικό οξύ από τα πόδια μου και δούλευα πολύ πιο αποδοτικά! Δοκιμάστε το (όσοι επιμένετε στα βαριά πατήματα και στο 65 cadence - όπως εγώ μέχρι τώρα) και θα με θυμηθείτε!

Σε ό,τι αφορά το φαγητό: Η συνταγή της μιας μπάρας ανά 1 ώρα δούλεψε μια χαρά. Για backup είχα ένα τοστάκι ζαμπόν τυρί (που είχα φτιάξει στο πρωινό). Αποδείχτηκε βάλσαμο την κατάλληλη στιγμή (συνήθως την τελευταία μια ώρα πριν τον τερματισμό).

Από όλα τα ισοτονικά που δοκίμασα (και δοκίμασα διάφορα) μετά το Powerade που είναι η προτίμησή μου, το πιο εύγευστο για μένα ήταν η σκόνη Isostar.

Θα επανέλθω με περισσότερα για τις φιλίες και τις παρέες καθώς και με πολλές φωτογραφίες!

10 Ιουν 2010

Δυο τελευταίες μέρες και επιστροφή

Η κούραση των τελευταίων ημερών ήταν τόσο μεγάλη που με έπαιρνε ο ύπνος με το Blackberry στα χέρια, καθώς προσπαθούσα να γράψω κάποιο post... Η 7η μέρα είχε 120 σχετικά εύκολα χιλιόμετρα με καλό καιρό. η 8η μέρα είχε 80 επιπλέον χιλιόμετρα, αλλά τα περισσότερα υπό βροχή...

Ο τερματισμός στο Ντίσελντορφ ήταν μια πραγματικά συγκινητική εμπειρία... Δάκρυσα αλλά με κάλυψαν τα γυαλιά...

Είμαι πλέον πίσω στην Αθήνα, γεμάτος κούραση, αλλά και ικανοποίηση, εμπειρίες και εικόνες. Τις επόμενες μέρες θα "μαζέψω" τις σκέψεις μου σε - ελπίζω - χρήσιμα και ενδιαφέροντα posts.

6 Ιουν 2010

Μέρα 6: Κούραση και αναβασεις

Αυτές οι δυο λέξεις περιγράφουν την ημερα. Η κούραση πλεον είναι αισθητή. Εχω συμπληρώσει καπου 740 χλμ και μια και η σελα ούτε σχημα αλλάζει αλλα ούτε και πονάει, καταλαβαινεται τι πονάει (μεταξύ άλλων). Σήμερα έκανε την εμφάνιση της και η πρωτη κραμπα. Αμελητέα πράγματα μπροστά στα διαλυμενα γόνατα που έχουν κάποιοι αλλοι...

Η δυσκολότερη μάλλον μερα είχε 130 χλμ και 1450 υψομετρικα (ανάμεσα σε αυτα τα τελευταία περιλαμβάνονταν και κάποιοι "τοίχοι" με 12 - 13%) για να φτάσουμε απο το Gottingen στο γραφικοτατο Brilon περνώντας μεσα απο εθνικο δρυμο.

Παρομοιο σενάριο με το χθεσινο (ιδια ομάδα - 20 τελευταία χιλιόμετρα μόνος με το Νίκο). Απειροι λοφοι, οι Γερμανοί στους δρόμους να κάνουν πικ νικ, γιορτές, σπορ κλπ (Κυριακή γαρ,) ανεμογενητριες διάσπαρτες παντου, δάση και τα γραφικα χωρια (ακομα πιο ομορφα αυτα της Δυτικης Γερμανιας), ανάμεσα στα συνηθισμένα απεραντα λιβάδια.

Φτάσαμε στο Brilon στις 17:10. Γλυτωσαμε τη μπορα που άρχισε στις 18:00. Εχω γίνει πολυ καλύτερος στις αναφορές (καλα, ανηφοριστας δεν έγινα, αλλα εχω βελτιωθεί εμφανως).

Δικό μας ξενοδοχειο, για να αποφύγουμε τον ύπνο στο γυμναστήριο, σε απόσταση 500 μ. Ολα καλα...
Sent via BlackBerry Smartphone

5η μερα

Η εναλλαγή των εικόνων είναι τόσο γρήγορη, που σε συνδυασμο με την κούραση, το μυαλο μπερδεύεται! Πού ήμουν χθες; Πού είμαι σημερα; Τι είδα; Τι συνέβη;

Χθες φύγαμε με την ιδια "γρήγορη" ομάδα, απο το μικρο χωριουδακι Bad Frankenhousen, περάσαμε μεσα απο λιβάδια, δάση, γραφικά γερμανικά χωριά, διασχισαμε τα (πρώην) σύνορα Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας για να φτάσουμε στη φοιτητουπολη με τη νυχτερινή ζωη Gottingen.
Βέβαια για να γίνει αυτο χρειάστηκε να ανεβουμε και να κατεβουμε αμετρητους λοφους που μας τσακισαν τα πόδια. 1200 υψομετρικα σε περίπου 115 χλμ... Αυτή τη φορά. Είχα και παρέα στη γαλαρία στις ανηφορες αφου ο Νίκος ήρθε μαζι αλλα φύλαγε το γόνατο του. Στα τελευταία 10 χλμ έμεινα μαζί του και τερματισα 10 λεπτά μετά την υπόλοιπη ομάδα (πάλι απο τους πρώτους ήμασταν).

Για την ομορφιά του τοπίου δεν πρέπει να πω πολλα για να μη γίνομαι μονότονος. Απλα γεμίζει το ματι εικόνες όμορφες, τοπία γαλήνια και επιβλητικα. Ταυτόχρονα περνουμε μια καλη γεύση της αγροτικής καθημερινότητας αλλα και της ησυχης ζωής στην επαρχια.

Στο τεχνικο κομματι, εχω ανεβάσει τη μεση cadence μου απο 71 σε 78 και η διαφορα προς το καλύτερο είναι τεράστια! Θα επανέλθω στο θεμα, εν καιρώ, με λεπτομέρειες.

Sent via BlackBerry Smartphone

5 Ιουν 2010

Ready for day 5

Getting ready for 116 km and for countless hills summing up some 1200 m of ascending! Good weather

Fragkiskos
Sent via BlackBerry Smartphone

4η μερα - Λειψια-Bad Frankenhausen

Με την πρωινή λιακάδα, έφτιαξε το κέφι όλων. Τα γκρουπακια σχηματίστηκαν ανάλογα με τις διαθέσεις, τις δυνατότητες και τις φιλίες που έχουν ηδη σχηματιστεί.

Ο Νίκος επέλεξε χαλαρό γκρουπ για να δοκιμάσει το γόνατο. Διονύσης, Μάνος, Κωστής και Φραγκίσκος αποφασίσαμε να δοκιμασουμε τα πόδια μας σε κατι γρήγορο. Μαζί με Αγγλο, Γερμανο και Βελγο πήγαμε σβελτα και φτάσαμε 2η ομάδα στο τερμα. Είπαμε δεν είναι αγώνας αλλα καμια φορά μας πιάνει το ανταγωνιστικο μας!

Και βέβαια δεν παραλειψαμε να απολαύσουμε καφε και γλυκο στα μεσα περίπου της διαδρομης σε υπέροχο σημειο (δείτε φωτογραφίες).

Τερματισμός σε μικρο γραφικό χωριο (bad frankenhausen) και διαμονή σε γειτονικο ακόμα μικρότερο (berga) ώστε να αποφύγουμε τον ύπνο στο γυμναστήριο. Το κλασσικο παρτι με μπυρες και hot dog, ποδηλατικό κουβεντουλα και πολλα πειραγματα, δεν ελειψε!

Sent via BlackBerry Smartphone

4 Ιουν 2010

Green fields

Κανοντας σήμερα ποδηλατο απο την Λειψια μέχρι το Bad Frankenhausen είχα την ευκαιρια να διαπιστωσω διαφορα πράγματα...

Μια και το θεμα των ημερών είναι ο καιρός, αρχίζω απο αυτο. Λαμπρή λιακάδα και ιδανικες θερμοκρασιες! Η χαρα του ποδηλάτη! Είχε λιγο παραπάνω αεράκι, αλλα μην τα θέλουμε κι ολα δικα μας! Βγήκαν το κοντομανικα!

Βλέποντας την απέραντη πράσινη έκταση, τα λιβάδια με τις καλλιέργειες και τα χαμηλά λοφακια της περιοχής, για κάποιο παράξενο λογο πήγε το μυαλο μου στο Μεσαιωνα και στις ορδές των διαφορων στρατών που κατέβαιναν απο τα βόρεια. Με τέτοια επίπεδη διαμόρφωση εδάφους ηταν εύκολο να μετακινούνται κατα χιλιάδες! Και προφανώς λόγω της ίδιας διαμόρφωσης εδάφους ήξεραν να δίνουν μάχες μονο παρατεταγμενοι σε φαλαγγες προσωπο με προσωπο! Θυμηθείτε το Braveheart κι άλλες παρόμοιες ταινίες και θα καταλάβετε τι εννοώ. Τέτοια απεραντοσυνη πρασίνου λειβαδιου δεν εχω ξαναδεί! Ευτυχώς δεν ηταν μονότονη η διαδρομη. Είχε και βουνά και πολλα γραφικά χωριά.

Οπως και η χθεσινή, είχε πολλα διαδοχικά λοφακια (αναβασεις του 10λεπτου) που διατηρούσαν τον αναβατη σε φορμα! Ο,τι έπρεπε για διαλλειματικη προπόνηση!




Sent via BlackBerry Smartphone

2 Ιουν 2010

Δεύτερη μέρα-Δρέσδη

Μέχρι να βγούμε απο την Τσεχία (ξεκινώντας απο το Litomerice) επαληθευσαμε ότι οι Τσέχοι οδηγοί είναι λίαν επικίνδυνοι! Μόλις περάσαμε τα σύνορα αισθανθήκαμε μια ανακούφιση. Κρίμα γιατί η διαδρομή ήταν υπέροχη.

Πρωινή αποχαιρετιστήρια τελετή και έξοδος απο την πόλη με συνοδεία αστυνομίας. Πάνω στη χαρά τους να μας δείξουν το ποδηλατικό μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι, μας πέρασαν και δίπλα απο το εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων! Κάπου 300 μέτρα ποδηλασίας χωρίς ανάσα (κυριολεκτικά!).

Τα χωριά μου φάνηκαν λιγότερο έρημα σήμερα. Είδα κατοίκους να κινούνται. Το πράσινο δεν έλειψε καθόλου. Αλλα αυτο που έγραψα σε προηγούμενο ποστ για το μπλε των ποταμών, πρέπει να το πάρω πίσω. Που το είδα; Μόνο καφέ είναι!

Το πέρασμα των συνόρων ήταν λιγότερο αντιληπτό και απο το αντίστοιχο περσινό (Ιταλίας - Ελβετιας). Εκεί υπήρχε κι ενας φυλακας που μας χαιρέτισε. Εδώ δεν υπήρχε ψυχή. Μόνο ενα τσιμεντενιο κατασκεύασμα.

Οι Γερμανοί οδηγοί (έστω και πρώην Ανατολικοί) είναι απόλυτα εξοικειωμένοι με τα ποδήλατα. Αισθάνεσαι ασφαλής ανά πάσα στιγμή. Καμιά φορά γκρινιάζουν αν δεν χρησιμοποιεις τον παρακείμενο ποδηλατοδρομο και είσαι στον κυρίως δρομο, αλλα μέχρι εκεί.

Η βροχή δεν σταμάτησε καθόλου. Και σε συνδυασμο με το κρυο και τον αερα, ηταν θεμα! Η αισθητή θερμοκρασία ηταν 5 βαθμοί. Με 30 χλμ/ωρα πανω στο ποδηλατο, δεν θέλω να σκεφτώ ποσο ακόμα έπεφτε αυτο το νούμερο!

Οι στάσεις ηταν μικρές για να μην παγωσουμε και κυρίως σε βενζινάδικα που είχαν και μινι μάρκετ (πλήρες με κρουασαν καφε ισοτονικα κλπ!). Ο ποταμός Ελβας μας έκανε καλη παρέα και μας έδειξε μερικά απο τα όμορφα τοπία του και τα γραφικά χωριά του. Σήμερα ήμουν για αρκετή ωρα σε διεθνές μικρο γκρουπ. Ιταλός, Γερμανος, Εγγλεζος, ο Νίκος κι εγω.

Συνολικά 115 χλμ. με 23 μωτ. Το βραδυ, η Vodafone D2 είχε φροντίσει για ενα πλουσιο Γερμανικό τσιμπουσι, σε ενα απο τα όμορφα σημεία της πόλης. Μιλάμε για πόλη με πολυ άπλα, παρκα, πράσινο κλπ. Μένουμε σε αξιοπρεπεστατο hostel. Στη φωτογραφια, γραφεια και εργοστασιο της VW μεσα στη Δρέσδη.

Φραγκίσκος

Sent via BlackBerry Smartphone

1 Ιουν 2010

Η πρώτη μέρα της περιπέτειας...
Πολύ κρύο και συννεφιά η οποία ευτυχώς ΔΕΝ εξελίχθηκε σε βροχή. Στα πεδινα σημεια ο αερας ηταν δυνατος. Το γκρουπαρισμα βοηθησε πολυ.

Οι Τσέχοι οδηγοί είναι επικίνδυνοι, επιθετικοί και εχθρικοί προς τους ποδηλάτες. Θέλουν περισσότερη προσοχή και απο τους Ελληνες οδηγούς!

Κάναμε 90 χλμ. Σε 4 ωρες και 10 λεπτά. Ατέλειωτα λιβάδια και καλλιεργημένες εκτάσεις. Ποτάμια και γέφυρες παντού.
Κάτι εργάτες που είχαν κλείσει το δρομο για να κάνουν εργα και ήθελαν να μας στείλουν 2 χλμ πίσω για να περάσουμε απο άλλο δρόμο. Τους αγνοησαμε και συνεχισαμε (ποδηλατο περνούσε άνετα, αυτοκινητο οχι).

Χαλιά οδόστρωμα σε αρκετά σημεία. Τρύπες στην άσφαλτο που μπορούν να διαλύσουν τροχούς και λάστιχα. Σήμανση υπάρχει μονο για αυτοκίνητα (οχι για ποδήλατα ) και οι ποδηλατοδρομοι είναι λίγοι.

Το Litomerice είναι γραφικό αλλα ερημο! Εχει όμως πολυ καλο και φτηνό φαγητο! Α, κι ενα ποτάμι που το διασχίζει!

Αύριο 115 χλμ συνολικά και πέρασμα στην (πρώην) Ανατολική Γερμανία.


Φραγκίσκος
Sent via BlackBerry Smartphone

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...