200 km απόλαυσης - Πύργος Ηλείας - Brevet

Ένα Σαββατοκύριακο σαν κι αυτό που ολοκληρώνεται σε λίγες ώρες, αρκεί για να "θυμηθεί" κάποιος σαν κι εμένα, γιατί κάνει ποδήλατο, τι είναι αυτό που τον ευχαριστεί στο να περνάει τόσες πολλές ώρες πάνω σε μια - όχι και τόσο άνετη - σέλα και για να ενισχύσει το κίνητρο και την όρεξη του να συνεχίσει να το κάνει! Το brevet του Πύργου ολοκληρώθηκε, με απόλυτη επιτυχία όχι μόνο για μένα, αλλά για όλη την παρέα μου, και επέστρεψα στην Αθήνα χαρούμενος, με τις καλύτερες εντυπώσεις και γεμάτος εικόνες και εμπειρίες.

Παρασκευή βράδυ ξεκινήσαμε από την Αθήνα. Ένα αυτοκίνητο ο mgbiker-Μάνος, δεύτερο οι PC997 και periklis19 και τρίτο ο Yardbird-Κωστής κι εγώ. Άφιξη στον Πύργο αργά (22:45), ξεφόρτωμα στο Letrina ποδηλάτων και ρούχων. Περικλήδες και Μάνος μας περίμεναν να μας βοηθήσουν και να μας κατευθύνουν στο El Greco, στην πλατεία του Πύργου για τις αναγκαίες μακαρονάδες. Η βραδιά (τόσο στη διαδρομή όσο και στο δείπνο) πέρασε με ευχάριστη κουβέντα (ποδηλατική και μη) με τον Κωστή που είχε λίγο περισσότερη αγωνία από μένα, μια και ήταν το πρώτο του brevet.

Σάββατο πρωί, 80 περίπου ποδηλάτες ήμαστε έτοιμοι, έξω από το Δημοτικό Στάδιο Πύργου. Εκτός από τους προαναφερθέντες (της παρέας) είναι επίσης ο Manty-Γιάννης και ο Jakis-Χρήστος καθώς και πολλοί ακόμα, λιγότερο ή περισσότερο γνωστοί σε μένα. Το κλίμα είναι ευχάριστο αλλά βέβαια δεν υπάρχει η περσινή, εορταστική ατμόσφαιρα. Λογικό. Άλλωστε οι μνήμες είναι ακόμα νωπές...

Εκκίνηση χωρίς - ευτυχώς - την περσινή βόλτα μέσα από την πόλη. Κατ' ευθείαν προς τον εθνικό δρόμο, με τη συνοδεία περιπολικού για τα πρώτα χλμ. και με τα αυτοκίνητα της διοργάνωσης τοποθετημένα σε κομβικά σημεία, να μαγνητοσκοπούν, να χειροκροτούν και να εύχονται καλό κατευόδιο.  Η παρέα ολόκληρη μένει σε γκρουπ μαζί με πολλούς ακόμα και αρκετά οργανωμένα (ΟΚ με λίγα, μικρά παρατράγουδα) καλύπτουμε τα πρώτα 50 περίπου χλμ. με ρυθμό πάνω από 31 χλμ/ώρα. Ξέρω ότι ο ρυθμός αυτός είναι υπερβολικός για μένα (είναι καλός για μια προπόνηση 80 - 100 χλμ. στην παραλιακή, αλλά όχι για brevet 200 χλμ. στα βουνά της Ηλείας!). Αλλά παίρνω ένα καλά υπολογισμένο ρίσκο και αποφασίζω να μείνω με το γκρουπ για κάμποσο ακόμα. Συνεχίζω μαζί τους και στις πρώτες ανηφόρες προς Μπόρσι και Φράγμα. Κάποια στιγμή που μένω λίγο πίσω, ο PC997 έρχεται και με τραβάει πίσω στο γκρουπ (thanks φίλε!). Η ομαδικότητα δουλεύει στην παρέα!

Μ' αυτά και μ' αυτά φτάνουμε στο 1ο control και οι άνθρωποι του Πύργου μας περιμένουν έτοιμοι να βοηθήσουν σε όλα. Πορτοκαλάκια ζουμερά, καθαρισμένα και έτοιμα προς κατανάλωση μας μοιράζονται χέρι με χέρι. Τις κάρτες τις παίρνουν από τα χέρια μας και τις σφραγίζουν και μας τις φέρνουν πάλι χέρι με χέρι. Νερά, μπανάνες κλπ. σε πρώτη ζήτηση! Άκουσα ότι το 1ο γκρουπ ήταν "άτακτο" ("τη δική μου κάρτα σφράγισε πρώτη" και τέτοια!). Κακώς! Εμείς είμαστε ευγενικοί, υπομονετικοί, σωστοί brevet-ο-λάτρες).

Ξεκινώντας την ατέλειωτη ανάβαση μετά το 1ο control, είναι πλέον η ώρα να μείνω μόνος μου. Παίρνω το ρυθμό μου και είμαι προετοιμασμένος γι' αυτό που θ' ακολουθήσει. Τα αποθέματα ενέργειάς μου έχουν αρχίσει να ελαττώνονται σημαντικά. Για κάποια πρώτα χλμ. έχω μείνει μαζί με το Manty, το Jakis και τον periklis19. Αλλά μετά από λίγο τους χάνω. Πρώτη μικρή στάση για ανεφοδιασμό. Τρώω το τοστάκι που ετοίμασα στο πρωινό. Βοηθάει για κάνα μισάωρο. Αλλά δεν αρκεί. Δεύτερη στάση, κατανάλωση ενεργειακής μπάρας και τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα τώρα! Τα πόδια λειτουργούν πολύ καλύτερα. Το μυαλό είναι καθαρό. Απολαμβάνω τη διαδρομή. Τόσο η περιοχή του φράγματος που είδα νωρίτερα, όσο και αυτή εδώ (Δάφνη, Κεραμίδια, Σιμόπουλο) είναι πολύ όμορφες. Κάθε μια με το δικό της τρόπο. Η πλοήγηση είναι παιχνιδάκι. Λίγο ότι θυμάμαι τη διαδρομή από πέρσι, περισσότερο το καταπληκτικό roadbook που "έχτισε" ο Κωστής και πλαστικοποίησα εγώ, ακόμα περισσότερο το Garmin, όλα μαζί βοηθάνε στο να μην έχω άγχος ότι θα χαθώ! Και βέβαια, όπως κάθε σωστός brevet-ο-λάτρης, όποτε βρίσκω ευκαιρία, ρωτάω και κάποιον κάτοικο "Για Πρόδρομο πάω καλά;" - "Καλά πας!".

Μικρή στάση στο Πανόπουλο, στο super market του χωριού. Ανεφοδιασμός σε ισοτονικό και μισή Coca Cola  ήταν αρκετά. Την άλλη μισή τη δίνω στον συν-ποδηλάτη που υποφέρει από κράμπες (ήταν το τελευταίο κουτάκι που είχε το market!). Με βεβαιώνει ότι δεν χρειάζεται κάτι άλλο (βρήκε ΚΑΙ αλάτι στο market) και φεύγω. Οι ανηφόρες συνεχίζονται (ατέλειωτες είναι!) αλλά πλέον αισθάνομαι καλά. Τα πόδια δουλεύουν και τα χιλιόμετρα φεύγουν. Διαπιστώνω ότι ξεμένω από νερό, αλλά λίγο πιο μετά, μέσα στο υπέροχο δάσος που με περιτριγυρίζει, βλέπω διαμορφωμένο χώρο για πικνικ με παγκάκια και πέτρινη βρύση που αναβλύζει! Σκέτη ομορφιά! Φτάνω στη διασταύρωση προς Φολόη και αισθάνομαι υπέροχα από τη φυσική ομορφιά που έχω ρουφήξει, από τις καταπληκτικές εικόνες που με περιστοιχίζουν.

Διασταυρώνομαι με την υπόλοιπη παρέα (Περικλήδες, Κωστή, Μάνο, Γιάννη-Manty κλπ.) που έχουν σφραγίσει, καταβροχθίσει μακαρονάδα και συνεχίζουν! Γέλια, λόγια ενθάρρυνσης και συνεχίζουμε. Θα τα πούμε στον τερματισμό! Το καλύτερο νέο έρχεται λίγο μετά. Ο Jakis μου τηλεφωνεί για να μάθει πού είμαι. Είμαι 2 χλμ από το 2ο control. "Σε περιμένω να φύγουμε παρέα!". Καταπληκτικά νέα! Πάνω που ήμουν σίγουρος ότι θα κάνω και τα τελευταία 55 χλμ. μόνος μου! Όχι τελικά! Θα έχω παρέα! Φτάνω στον "Κένταυρο" σφραγίζω και κάθομαι για μακαρονάδα! Είναι must!

Ξεκινάμε με το Χρήστο-Jakis και συνεχίζουμε να ρουφάμε εικόνες από το υπέροχο δάσος. Φτάνουμε στις γνωστές κατηφόρες, διασκεδάζουμε και πριν το καταλάβουμε έχουμε φτάσει κάτω στον εθνικό δρόμο! Κάνουμε αλλαγές ανά τρίλεπτο περίπου και κολλημένοι ο ένας στη ρόδα του άλλου εναλλάξ, μαζεύουμε εύκολα τα τελευταία χιλιόμετρα. Στο 181 περίπου κάνουμε στάση. Είναι το μνημείο του Γιώργου. Ένας σταυρός, μια προσευχή και ένα δάκρυ για τον συν-ποδηλάτη μας. Ο Χρήστος τον είχε γνωρίσει. Εγώ όχι, αλλά δεν έχει σημασία. Είναι ένας από τους λόγους που ξανα-ήρθαμε φέτος στον Πύργο. Για να τον τιμήσουμε και να τον θυμηθούμε...

Τα τελευταία χλμ. φεύγουν εύκολα. Το λοφάκι πριν τον Πύργο δεν είναι ικανό καν να μας καθυστερήσει. Η μακαρονάδα έχει κάνει δουλειά! Για καλή μου τύχη, ο Χρήστος θυμάται από ποιο φανάρι πρέπει να μπούμε στον Πύργο, ώστε να μην μπλέξουμε στα στενά (πέρσι είχα παιδευτεί λίγο).  Στις 18:09 σφραγίζουμε στον τερματισμό. Ο Χάρης είναι - όπως πάντα - εκεί, να σιγουρευτεί ότι όλα πήγαν καλά και χαίρεται που μας βλέπει χαμογελαστούς και περήφανους.

Άλλος ένας προσωπικός στόχος επετεύχθη!

Επιστροφή στο ξενοδοχείο, ντους, ανάπαυση και ... νυχτερινή έξοδος με την παρέα! Μεγάλος και Μικρός Περικλής, Μάνος και Κωστής. Καταπληκτική σύνθεση, εγγυημένη καλοπέραση! Γέλια, πειράγματα, πλάνα για το μέλλον, εμπειρίες, εντυπώσεις, ποδηλατική και μη συζήτηση! Φαγητό στην εξαιρετική ταβέρνα της κας Τούλας στο Κολλήρι (4 χλμ από τον Πύργο). Την ανακαλύψαμε ρωτώντας ντόπιους και μας εντυπωσίασε! Μην ξεχάσετε να παραγγείλετε ομελέτα με παστό, την σπεσιαλιτέ της! Επιστροφή στην κεντρική πλατεία του Πύργου για ένα ποτάκι και κατά τις 12:00 ολοκληρώνεται μια από τις καλύτερες ποδηλατικές ημέρες! Με πολύ ποδήλατο και με καλή παρέα! Ό,τι καλύτερο!

Την Κυριακή, η επιστροφή ήταν χαλαρή, με στάση για καφέ στο flocafe, στα διόδια της Πάτρας και φαγητό στα Goody's της Κορίνθου! Ένα όμορφο τέλος σε ένα άψογο Σαββατοκύριακο!