29 Νοε 2009

Εντυπώσεις από το Tarmac

Οι εντυπώσεις μου από το νέο μου ποδήλατο (Specialized Tarmac Pro) μέχρι τώρα...

Το ποδήλατο είναι απόλυτο. Ό,τι του δίνεις (από προσπάθεια και δύναμη) στο επιστρέφει στο ακέραιο! Αυτό από μόνο του είναι πορωτικό! Συνεχίζεις να πατάς και να δίνεις συνέχεια, μέχρι που "σκας" και δεν μπορείς άλλο. Το ποδήλατο αυτό με ... ξεζουμίζει. Και βέβαια έχει ανεβάσει πολύ τις απαιτήσεις προς εμένα...

Παράλληλα, έχει αποδειχτεί πολύ απορροφητικό στις ανωμαλίες του δρόμου. Ακόμα και όταν ανέβηκα πάνω στο πλακόστρωτο του πεζόδρομου στην παραλιακή, ήταν άνετο και απορροφητικό, σα να είχα αμορτισέρ πίσω! Και να φανταστεί κανείς ότι δεν έχει το σύστημα Zertz της Specialized στα chain stays. Το έχει μόνο στο παλουκόσελο.

Στις στροφές είναι σταθερό και δίνει απίστευτη σιγουριά. Τα περιφερειακά του (Ultegra 6700) λειτουργούν άψογα. Οι τροχοί του έχουν καλύτερη κύλιση από τους προηγούμενους (του Klein). Τα φρένα είναι δυνατά και αποτελεσματικά. Τα λάστιχα (μην τα ματιάσω...) δεν έχουν επιτρέψει ούτε μια σκασμένη σαμπρέλα μέχρι τώρα!

Το μόνο πρόσθετο που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή είναι ένα καινούριο κοντεράκι (μια και δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένος από το Velomann). Μάλλον όμως θα πάω κατ' ευθείαν σε Garmin 705!

Το μόνο που μου λείπει αυτή τη στιγμή είναι περισσότερος χρόνος να κάνω βόλτες με το καινούριο μου εργαλείο και να γνωριστούμε καλύτερα!

Οι προπονήσεις συνεχίζονται

Αυτή την περίοδο, έχω καθιερώσει τη βραδινή βολτόνηση της Τετάρτης. Με την παρέα, κάνουμε περίπου 60 - 70 χλμ. κάθε φορά, με όλο και αυξανόμενο ρυθμό. Έχουμε φτάσει να πηγαίνουμε μέχρι τα μισά με πάνω από 29 km/h μ.ω.τ. και η συνολική μ.ω.τ. καταλήγει γύρω στο 28.0 - 28.5 km/h.

Το Σαββατοκύριακο κάνω μια ή δύο μεγάλες προπονήσεις (90+ km) και έχω επίσης καθιερώσει προπόνηση στο προπονητήριο 2 φορές τη βδομάδα. Σταδιακά σκοπεύω να αυξήσω την ένταση των προπονήσεων στο προπονητήριο και να προσθέσω ανηφόρες (που παραμένουν το αδύνατο σημείο μου!)

Σταδιακά θα προχωρήσω στη στοχοθεσία για το 2010, η οποία εκτός από brevet, θα περιλαμβάνει μάλλον και μια πρώτη επαφή με αγώνες...

14 Νοε 2009

Βολτόνηση - 14/11

Σήμερα ήμουν αποφασισμένος να περάσω καλά και να απολαύσω το καινούριο μου ποδήλατο. Είχα κανονίσει λοιπόν συνάντηση στις 8:00 στον Άλιμο, με σκοπό να πάμε μέχρι το Σούνιο.

Μαζευτήκαμε μόνο τρεις, αλλά οι τρεις καλοί: Πέτρος, Περικλής κι εγώ. "Even better" όπως είπε και ο Πέτρος! Με καλό ρυθμό και αρκετές αλλαγές και αλληλοβοήθεια φτάσαμε μέχρι την Ανάβυσσο, όπου κάναμε την 1η μικρή στάση μας (μ.ω.τ. 27.5 km/h μέχρι εκείνη τη στιγμή). Συνεχίσαμε προς Σούνιο, με υπέροχο καιρό (ζέστανε αρκετά μόλις σηκώθηκε ο ήλιος, οπότε το Jacket μου αποδείχτηκε κάπως ζεστό, αλλά ευτυχώς έχει φερμουάρ μέχρι κάτω!).

Στο βράχο κάναμε σχετικά μικρή στάση, γιατί είχαμε αποφασίσει να κάνουμε στάση για καφέ στην πλατεία της Παλαιάς Φώκαιας. Είχα υποσχεθεί κέρασμα για τα αυριανά μου γενέθλια!

Η κουβεντούλα ήταν ενδιαφέρουσα και όχι μόνο ποδηλατική. Ο ήλιος μας ζέστανε στην πλατεία και ανανεωμένοι συνεχίσαμε την επιστροφή. Μοναδική παραφωνία ήταν το πρόβλημα που αντιμετωπίζω με το κολάρο του παλουκόσελου. Φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά, αφού η σέλα κατεβαίνει από τη θέση της περίπου 1 cm ανά ώρα ποδηλασίας. Στην επιστροφή, αποφασίσαμε ο "τερματισμός" να είναι στον Κασιμάτη (στη Γλυφάδα) ώστε ο Λεωνίδας να ελέγξει το κολάρο μου και ο Πέτρος με τον Περικλή να πάρουν πληροφορίες και τιμές για τις επόμενες ποδηλατικές αγορές τους.

Ήταν μια υπέροχη βολτόνηση που την κατα-ευχαριστήθηκα.
Συνολικά 120 km με μ.ω.τ. 26.5 km/h.

1 Νοε 2009

Μαθήματα από (μισό) brevet

Πήγα στη Χαλκίδα από την Παρασκευή το βράδυ. Με εκκίνηση στις 7:00, ήταν πολύ δύσκολο για μένα να πάω αυθημερόν. Η επιλογή ήταν σωστή. Είχα χρόνο να ετοιμάσω ποδήλατο και ρουχισμό, να χαλαρώσω (τρώγοντας μια μακαρονάδα μαζί με τον Πέτρο) και να ξεκουραστώ πέφτοντας για ύπνο γύρω στις 23:30.

Το πρώτο λάθος ήταν ότι άργησα λίγο να πάω στην εκκίνηση. Ήμουν από τους τελευταίους που σφράγισαν και δεν πρόλαβα να:
  • συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να φορέσω κατ' ευθείαν αδιάβροχο (το κατάλαβα περίπου 10 λεπτά αργότερα και αναγκάστηκα να σταματήσω για να το φορέσω, με αποτέλεσμα να χάσω από νωρίς το κυρίως γκρούπ)
  • να ετοιμάσω το φαγητό μου (ανοίγοντας τις συσκευασίες από τις ενεργειακές μπάρες)
  • να γεμίσω το παγούρι μου με νερό (νόμιζα ότι το νερό της βρύσης δεν πίνεται και περίμενα να βρω περίπτερο, αλλά...)
Μικρές λεπτομέρειες που στοίχισαν αρκετά...
Κάθε μια από τις προαναφερθείσες παραλείψεις, στοίχισαν μια μικρή αντίστοιχη στάση, μειώνοντας σημαντικά τη μ.ω.τ. των πρώτων χιλιομέτρων.

Οι (μικρές) ατυχίες συνεχίστηκαν:
  • το μαγνητάκι του κοντέρ δεν ήταν καλά σφιγμένο (έχει φθαρεί το πλαστικό του τμήμα) με αποτέλεσμα να κουνηθεί από την ακτίνα και να σταματήσει να δίνει σήμα. Αποτέλεσμα: άχρηστο το roadbook και η υπόθεση πλοήγηση (πολύ σημαντική σε ένα brevet) πήγε περίπατο! Έπρεπε τώρα να βασίζομαι στους άλλους (και όπως αποδείχτηκε) το λάθος είναι εύκολο να γίνει!
  • η μπαταρία του κοντέρ φαίνεται πως ήταν στα τελευταία της, γιατί επηρεασμένη και από το κρύο, άρχισε να μη δίνει αρκετό ρεύμα στο κοντέρ. Ούτε ο παλμογράφος μου λειτουργούσε!
Τα παραπάνω αποτελούν ήδη σημαντικά μαθήματα και διαπιστώσεις για τις επόμενες φορές! Παρόλο που η προετοιμασία μου ήταν αρκετά λεπτομερής, αυτές οι μικρές παραλείψεις έκαναν μεγάλη διαφορά! Έχουμε και λέμε λοιπόν:
  1. Ποδήλατο σε άριστη κατάσταση σημαίνει (εκτός από τα προφανή) φρέσκες μπαταρίες και σφίξιμο ακόμα και του μαγνήτη! Σημασία στη λεπτομέρεια!
  2. Φαγητό. Στα brevet ο χρόνος είναι πιεστικός. Είναι καλύτερα το φαγητό να είναι έτοιμο προς κατανάλωση (ανοιχτές ή εύκολα ανοιγόμενες συσκευασίες) πάνω στο ποδήλατο. Οι στάσεις (5 - 10 λεπτά ανά 2 ώρες στην περίπτωσή μου) καλύτερα να αναλώνονται σε άλλα θέματα (π.χ. ανεφοδιασμός νερού). Επιπλέον, κάτι που μπορείς να κάνεις εύκολα πάνω στο ποδήλατο στην ευθεία με λιακάδα, δεν είναι εξίσου εύκολο σε ανηφορο-κατηφόρες με βροχή!
  3. Πλοήγηση: Το roadbook θέλει πλαστικοποίηση και καλή μελέτη. Είναι αρκετά δύσκολο να το βγάζεις κάθε τόσο από την πίσω τσέπη και να το βλέπεις, πόσο μάλλον υπό δυνατή βροχή. Ακόμα κι αν δε βρέχει, γίνεται μούσκεμα από τον ιδρώτα να δεν είναι μέσα σε πλαστική σακούλα.
Το τελευταίο σχόλιο αφορά την παρέα, το group με το οποίο μένει κάποιος στη διάρκεια ενός brevet. Είναι αλήθεια ότι βασικό συστατικό της διασκέδασης είναι η παρέα. Είναι όμως δύσκολο να μείνει μεγάλο group ενωμένο για τόσες ώρες. Ειδικά αν η δυναμικότητες των ποδηλατών διαφέρουν. Κακά τα ψέματα. Όλοι ξεκινάμε για να τερματίσουμε και ο καθένας εκτιμά τις δυνάμεις του ανά πάσα στιγμή. Δεν έχω καταλήξει ποιο είναι το ιδανικό σενάριο, αλλά αρκετοί έμπειροι μπρεβετάδες φαίνεται να συστήνουν ομάδες των δυο-τριών το πολύ. Από την άλλη, αν υπάρχουν αρκετές ευθείες, τα γκρουπάκια περισσότερων ατόμων, βοηθάνε για γρηγορότερη (και πιο ξεκούραστη) κάλυψη μεγάλων αποστάσεων.

Επόμενος στόχος είναι η καλή προετοιμασία τους χειμερινούς μήνες και η συμμετοχή σε brevet του νέου έτους (μάλλον στο τέλος Ιανουαρίου).

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...