26 Ιουλ 2009

Test ride

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά! Κι αυτό δε φαίνεται μόνο από τις υψηλές θερμοκρασίες (έπιασε τους 40 αυτό το ΣΚ!). Φαίνεται και από το γεγονός ότι δε βρίσκω πια παρέα για προπόνηση! Ο κόσμος λείπει διακοπές και όσοι είναι ακόμα στην Αθήνα δεν έχουν πάντα τη διάθεση και το κουράγιο να ξυπνήσουν από τις 6:00 ώστε να προλάβουν να κάνουν 2 - 3 ώρες προπόνηση πριν ανέβει πολύ η θερμοκρασία!

Το Σάββατο λοιπόν βρέθηκα μόνος μου στο δρόμο, αφού κανείς δεν ήρθε στο ραντεβού. Δεν απογοητεύτηκα όμως. Πήγα μόνος μου μέχρι τη Βουλιαγμένη και γυρίζοντας ανέβηκα στο Λαγό. Έκανα χρόνο 20:20 μέχρι το νεκροταφείο (η μπάρα ήταν κλειστή και δεν μπορούσα να πάω πιο πάνω). Ο χρόνος μπορεί να μην είναι καλός, αλλά υπάρχει λόγος που τον αναφέρω...

Επιστρέφοντας από το Λαγό σταμάτησα στο ποδηλατάδικο και βρήκα την ευκαιρία να μετρηθώ και να συζητήσω αναλυτικά με το Λεωνίδα για τα χαρακτηριστικά των Scott και των Specialized. Το κλου ήταν ότι ο Λεωνίδας (να 'ναι καλά το παιδί!) μου πρότεινε να μου δανείσει το δικό του Scott CR1 (που είναι το "σωστό" νούμερο!) για να κάνω την Κυριακάτικη προπόνησή μου! Θεόσταλτο δώρο! Δεν πίστευα στ' αυτιά μου! Κανονίσαμε να δώσει το ποδήλατο στον Αποστόλη το μεσημέρι και εγώ να το πάρω από τον Αποστόλη την Κυριακή το πρωί.

Φυσικά, Κυριακή πρωί (6:45!) ήμουν έξω από το σπίτι του Αποστόλη και παρόλο που ο ίδιος αποφάσισε τελικά να μην μου κάνει παρέα (όπως αρχικά είχαμε κανονίσει), δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή! Στις 7:10 ήμουν πάνω στο Scott και άρχισα να στροφάρω στη Βουλιαγμένης. Από τα πρώτα μέτρα κιόλας, το ποδήλατο ήταν μια αποκάλυψη, ένας καινούριος κόσμος για μένα! Φαίνεται ότι είναι απόλυτα σωστό αυτό που λένε ότι πρέπει πρώτα να κάνεις πολλά χιλιόμετρα με αλουμίνιο, ώστε να καταλάβεις τη διαφορά του carbon! Κάθε πεταλιά τίναζε το ποδήλατο προς τα εμπρός με απίστευτη αμεσότητα και δύναμη! Έπιασα τον εαυτό μου να πιέζει συνεχώς και να αυξάνω ταχύτητα αδιάκοπα! Μέχρι που φούσκωσα και κατάλαβα ότι δεν έχω κάνει ζέσταμα!

Με δίσκο 53/39 και κασέτα 27/11, ήμουν συνεχώς με 53 και 13 ή 14 και πάταγα! Έφτασα στη στροφή για Λαγό σε ελάχιστο χρόνο και ... ξεκίνησα. Χωρίς τον 34 μπροστά ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι θα ζοριζόμουνα πάρα πολύ! Τόσο σίγουρος που άρχισα με "οικονομία" δυνάμεων ώστε να έχω ελπίδες να βγάλω όλη την ανηφόρα. Μάταια όμως! Το ποδήλατο συνέχισε να με "τσιγκλάει¨ και να φεύγει μπροστά με κάθε πεταλιά.

Χωρίς πολλά λόγια, μια και οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους: 18:15 μέχρι το νεκροταφείο και 24:40 μέχρι το τέρμα! (σήμερα η μπάρα ήταν ανοιχτή). Τελευταία φορά που έκανα ολόκληρο το Λαγό (και μάλιστα σε περίοδο πριν το ταξίδι στην Ευρώπη - που ήμουν αρκετά πιο προπονημένος) είχα χρόνο 28:00 περίπου.

Πολύ απλά, το Scott βελτίωσε τους χρόνους μου στην ανηφόρα του Λαγού κατά 10 - 12%!

Οι όποιες αμφιβολίες είχα για το αν πρέπει (το φθινόπωρο) να κάνω την κίνηση αλλαγής της κούρσας μου σε κάποια carbon, διαλύθηκαν άμεσα. Τώρα πρέπει να αποφασίσω πόσα χρήματα θα διαθέσω, σε ποιο μοντέλο θα καταλήξω, κλπ... Ευχάριστα διλλήματα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τραυματισμός κι ένα "χαμένο" GBI

Χωρίς να το περιμένω, είδα ξαφνικά μια ανακοίνωση για ένα GBI Lanzarote... ελκυστικό! Τέλος Ιανουαρίου, 5 μέρες, κυκλικές διαδρομές με εκκίν...