Χρήσιμα συμπεράσματα...

Αρχίζω τον απολογισμό του ταξιδιού κάπως ανάποδα... Από τις λεπτομέρειες. Θα προσπαθήσω στη συνέχεια να συγκεντρώσω χρήσιμες πληροφορίες, μικρά μυστικά και συμπεράσματα που προέκυψαν μέσα στις 7 μέρες του ταξιδιού.

1. Μεταφορά ποδηλάτου με αεροπλάνο. Η σκληρή βαλίτσα είναι απαραίτητη. Με οτιδήποτε άλλο, το ρίσκο ζημιάς στο ποδήλατο είναι μεγάλο. Ακόμα και με την Polaris, που χρησιμοποιήσαμε τρεις από την ομάδα, είχαμε ένα "συμβαν". Το quick release (το οποίο δεν ήταν το κανονικό ευτυχώς, αλλά κάποιο που περιέχεται στη συσκευασία μαζί με την Polaris) στράβωσε από δυνατό χτύπημα (η πλευρά με τη βίδα εξέχει έξω από τη βαλίτσα) με αποτέλεσμα να μην βγαίνει από το κέντρο του τροχού! Βγήκε αφού το ξαναισιώσαμε με πολύ προσοχή ώστε να μην κάνουμε ζημιά στο κέντρο του τροχού. Επίσης, όσο πιο πολύ bubble wrap βάλετε κατά τη συσκευασία, τόσο το καλύτερο!
   
   
2. Μεταφορά ποδηλάτου με την Aegean Airlines. Είχαμε γραπτή ενημέρωση ότι το κόστος μεταφοράς είναι 40 € και το επιτρεπόμενο βάρος μέχρι 30 κιλά. Όμως οι υπάλληλοι της Aegean στο αεροδρόμιο δεν είναι πάντα ενημερωμένοι... Άλλοι ήθελαν να χρεώσουν όλα τα κιλά σαν υπέρβαρο, άλλοι έψαχναν τον supervisor να ρωτήσουν τι πρέπει να κάνουν, και άλλα ευτράπελα. Επιπλέον, πριν από λίγες μέρες η χρέωση άλλαξε και είναι πλέον 55 €! Εμείς αρνηθήκαμε να πληρώσουμε οτιδήποτε πάνω από 40 € και πέρασε η άποψη μας, μόνο και μόνο επειδή είχαμε να παρουσιάσουμε το e-mail από το τμήμα εξυπηρέτησης πελατών της Aegean. Η διαδικασία στο Ελ. Βενιζέλος ήταν σκέτη ταλαιπωρία: περιμένεις στην ουρά του check-in. Μετά πας τη βαλίτσα ποδηλάτου για ζύγισμα. Μετά επιστρέφεις στο check-in. Μετά πας στα γραφεία της Aegean να πληρώσεις. Μετά επιστρέφεις (για 3η φορά!) στο check-in. Μετά πας τη βαλίτσα στην παραλαβή μεγάλων αποσκευών!
   Στην επιστροφή (που ήξερα...) έκανα κάτι καλύτερο: Με το που μπήκα στο αεροδρόμιο (Ντύσελντορφ) πήγα στα γραφεία της Aegean και ζήτησα να πληρώσω για τη βαλίτσα. Τους διαβεβαίωσα ότι είναι κάτω από 30 κιλά (ήταν!), με πίστεψαν, πλήρωσα και μου έκαναν και check-in! Μετά περίμενα στο γκισέ του check-in για να παραλάβω το boarding pass και να δώσω την αποσκευή μου και μετά πήγα και παρέδωσα το ποδήλατο στις μεγάλες αποσκευές. Πολύ λιγότερες βόλτες μέσα στο αεροδρόμιο και πολύ πιο γρήγορη διαδικασία!
   
   
3. Συναρμολόγηση ποδηλάτου. Αν λύσετε το ντεραγιέ για τη μεταφορά, το πιθανότερο είναι να ξαναχρειάζεται ρύθμιση όταν το ξαναδέσετε στο ποδήλατο. Καλά θα κάνετε να ξέρετε να κάνετε αυτή τη δουλειά, ή αλλιώς να έχετε κάποιο καλό φίλο που να ξέρει το αντικείμενο τόσο καλά ώστε να μπορεί να σας καθοδηγήσει τηλεφωνικά (και να έχετε μπόλικο allowance στο εταιρικό κινητό!). Στην περίπτωση του φίλου μου του Διονύση, εφαρμόσαμε τη δεύτερη μέθοδο (ευχαριστούμε Λεωνίδα!).
   
   
4. Χρήση GPS. Παρόλο που οι ποδηλατόδρομοι στην Ελβετία και τη Γερμανία είναι εξαιρετικά σηματοδοτημένοι, η ύπαρξη GPS είναι πολύ χρήσιμη. Στην Ιταλία ήταν αδύνατο να κινηθούμε χωρίς αυτό και στις άλλες δυο χώρες (Ελβετία, Γερμανία) προσέφερε πρόσθετη ασφάλεια. Σημαντικό: πρέπει να είστε ΠΟΛΥ εξοικειωμένοι με τη χρήση του, αλλιώς δεν θα μπορείτε να καταλάβετε εγκαίρως τι σας δείχνει. Τουλάχιστον κάποιοι μήνες χρήσης σε πραγματικές συνθήκες, εντός Ελλάδας, είναι απαραίτητοι. Αλλιώς, θα εκνευριστείτε από την αδυναμία σας να "συντονιστείτε" μαζί του. Επίσης: μην κοιτάτε συνέχεια το GPS, γιατί χάνετε τις ομορφιές της διαδρομής! Επιπλέον, οι μπαταρίες του GPS κάποια στιγμή τελειώνουν! Καλό είναι να έχετε spare και να μην έχετε το GPS αναμένο αν δεν χρειάζεται. Το backup είναι ο τυπωμένος χάρτης ο οποίος πρέπει πάντα να υπάρχει στην πίσω τσέπη (σε αδιάβροχη σακουλίτσα!).
   
   
5. Τροφή και νερό. Ισχύει ό,τι και στα brevet. 750 ml ισοτονικού την ημέρα, φτάνουν και περισσεύουν (είχα δοχείο με σκόνη και το ετοίμαζα κάθε πρωί). Για νερό, ξεκίναγα με άλλα 750 ml και ανεφοδίαζα σε κάθε ευκαιρία. Στην Ιταλία, μόνο εμφιαλωμένο (non-gasata!). Στην Ελβετία, δε χρειάστηκε να αγοράσω ούτε μια φορά (παντού έβρισκα βρύσες με παγωμένο, τρεχούμενο νερό εξαιρετικής ποιότητας - Άλπεις γαρ!). Στη Γερμανία, αν βρεις βρύση, γεμίζεις (πίνεται μια χαρά). Αλλιώς αγοράζεις (ohne gas)! Μια - δυο μπάρες ενέργειας φτάνουν και περισσεύουν, αλλά είχα πάντα 4 μαζί μου. Τζελάκια σε εξαιρετικές περιπτώσεις (2 χρειάστηκα στις 7 μέρες). Ένα σαντουιτσάκι (ζαμπόν/ τυρί) και μια μπανάνα από το πρωινό και αναζήτηση κάτι αντίστοιχου (π.χ. μπαγκέτα) στο δρόμο (αδιάβροχη σακουλίτσα απαραίτητη για το σάντουιτς). Αν μπορείτε να βγάλετε όλη την ημέρα χωρίς "χημεία" ακόμα καλύτερα. Πάντως οι μπάρες ενέργειας που χρησιμοποίησα ήταν πάρα πολύ αποτελεσματικές και καλές.
   
   
6. Ρουχισμός. Με κοντομάνικα και ένα καλό αντιανεμικό / αδιάβροχο την έβγαλα μια χαρά. Ίσως κάποιος θα ήθελε κάτι μακρυμάνικο (ή μανίκια) σε μια-δυο περιπτώσεις. Η αλήθεια είναι ότι στα 2100 μ. υψόμετρο, με παγωμένους (χιονισμένους) "τοίχους" να ορθώνονται αριστερά - δεξιά, το κοντομάνικο ίσως ακούγεται λίγο υπερβολικό. Αλλά σε γενικές γραμμές, ο καιρός ήταν καλός. Χρειάστηκα τα καλύμματα παπουτσιών μια μέρα που ο καιρός ήταν βροχερός, ώστε να μην έχω θέμα με παγωμένα δάχτυλα ποδιών κλπ. Επιπλέον, είχε και πολύ λάσπη στο δρόμο εκείνη την ημέρα, οπότε η επιλογή ήταν σοφή. Γενικά, πάρτε μαζί (στις αποσκευές σας) ό,τι ρούχα έχετε και αποφασίστε το πρωί ανάλογα με την πρόβλεψη καιρού και τη διαδρομή που έχετε να κάνετε, τι ρούχα θα φορέσετε και τι επιπλέον θα πάρετε μαζί σας. Για παράδειγμα, την ημέρα που ανέβηκα στα 2100 είχα στην τσέπη μου και ισοθερμικό base-layer μακρυμάνικο. Όπως είπα ήδη, τελικά δεν το χρησιμοποίησα, αλλά η αίσθηση της ασφάλειας ότι "έχω και κάτι πιο ζεστό να φορέσω αν χρειαστεί" ήταν ανεκτίμητη. Σημαντικό: Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να αναγκαστείτε να μείνετε για πολύ ώρα ακίνητος (π.χ. ανεπανόρθωτη βλάβη στο ποδήλατο και πρέπει να περιμένετε τη "σκούπα"). Σ' αυτή την περίπτωση, χάνεται το πλεονέκτημα του "΄κάνω συνεχώς πετάλι και μένω ζεστός". Το σώμα κρυώνει και τα δεδομένα αλλάζουν! Μεριμνήστε και γι' αυτό το ενδεχόμενο! Στην πράξη, τις 6 από τις 7 μέρες, το αντιανεμικό / αδιάβροχό μου (διαπνέον) ήταν το μόνο πράγμα που είχα (από ρούχα) στην πίζω τσέπη μου. Κάτι που μου χρειάστηκε για πρώτη φορά (και έκανε πολύ καλή δουλειά) ήταν μια μπαντάνα (για την ακρίβεια buff!) στο κεφάλι. Με γλίτωσε από ιδρώτα στα μάτια και τσούξιμο στους φακούς επαφής.
   
   
7. Ρουχισμός / Αλλαξιές. Τα μπλουζάκια στεγνώνουν γρήγορα και εύκολα. Τα κολάν όχι. Αν φτάνετε νωρίς στον προορισμό σας, προλαβαίνετε να πλύνετε ένα-δυο ρούχα και να είναι στεγνά την επόμενη μέρα. Αν δεν στεγνώσουν, πρέπει να βρείτε τρόπο να τα μεταφέρετε εκτός της βαλίτσας με τα υπόλοιπα ρούχα. Εγώ βρήκα το "κόλπο" να μεταφέρω το πλυμμένο, νωπό κολάν, μέσα στη βαλίτσα του ποδηλάτου (η οποία προφανώς παρέμενε άδεια). Έτσι έπαιρνε αέρα και στέγνωνε την μεθεπόμενη μέρα. (Χρειάστηκε να πλύνω τρια κολάν, αφού είχα 4 για 7 ημέρες). Αν μπορείτε να φορέσετε 2η μέρα το ίδιο κολάν μπραβο σας (εγ'ω δεν μπόρεσα). Τουλάχιστον - σε τέτοια περίπτωση - φροντίστε να μην είναι 2 μέρες συνεχόμενες!
   
   
8. Έξτρα εξοπλισμός ποδηλάτου. Γενικώς ήμουν "γρήγορος" και δε χρειάστηκε να ποδηλατήσω νύχτα. Τα φωτάκια μου χρειάστηκαν μόνο μέσα στα τούνελ (το πίσω είναι απολύτως απαραίτητο σε τέτοιες περιπτώσεις). Ανακλαστικό γιλέκο δεν μου χρειάστηκε (θα χρειαζόταν όμως αν με έπιανε νύχτα). Κουδουνάκι χρειάζεται στους ποδηλατόδρομους της Γερμανίας που είναι φίσκα στους συνταξιούχους Γερμανούς που κάνουν ποδήλατο με 10 χλμ. την ώρα! Επειδή δεν είχα (αυτό έλειπε να βάλουμε και κουδουνάκι στην κούρσα!) χρησιμοποίησα τον ξερό ήχο από τα κέντρα της Campagnolo και σε εξαιρετικές περιπτώσεις το κλασικό "ΕΕΕΟΟΟ!" ή το πιο ... ευρωπαϊκό "passing from the left!" Τακάκια, συρματόσχοινα, ακτινολόγο, κόφτη αλυσίδας κλπ. είχα μαζί μου, αλλά ευτυχώς δεν χρειάστηκαν!
   
   
9. Φαρμακείο. Πάνω στο λαιμό και στον οριζόντιο σωλήνα, προσάρμοσα μικρό τσαντάκι σέλας το οποίο ήταν το φαρμακείο. Δε χρειάστηκε να το ανοίξω καθόλου, αλλά το κρίνω απαραίτητο! Περιείχε: μαντηλάκια οινοπνεύματος, hansaplast σπρέυ, ελαστικό επίδεσμο και αντιβιοτική σκόνη σε μικρό μπουκαλάκι.
   
   
10. Καθημερινός έλεγχος ποδηλάτου. Φούσκωμα στα 110 psi κάθε πρωί (10 - 20 psi συμπλήρωμα σε καθημερινή βάση). Γρήγορος έλεγχος σε φρένα και αλλαγές ταχυτήτων, ανεφοδιασμός νερού και ισοτονικού, καθάρισμα στα σχαράκια των παπουτσιών (μαζεύουν λάσπες, χόρτα κλπ.), λίγο πλύσιμο με νερό σε μανέτες και ταινία τιμονιού, έλεγχος στο τσαντάκι σέλας (εκεί έβαζα και το μεγαλύτερο μέρος της τροφής που κουβαλούσα). Κινητό τηλέφωνο, χρήματα και χάρτης στην πίσω τσέπη.

Σίγουρα θα θυμηθώ κι άλλα στην πορεία, αλλά νομίζω αυτά φτάνουν για την ώρα!